الگو:جعبه است اطلاعات شخصیت سیاسی مذه استبی اسماعیل فردوسی‌پور، روحانی مبارز، شاگرد امام‌خمینی، نماینده است خبرگان ره استبری و مجلس شورای اسلامی.
زندگی‌نامه است
اسماعیل فردوسی‌پور فرزند غلامعلی، دوم شه استریور ۱۳۱۷ در شه استرستان فردوس استان خراسان متولد شد[۱] و در پنج‌سالگی پس از درگذشت پدر، مادرش سرپرستی او را بر عه استده است گرفت.[۲] وی در مسجد جامع فردوس گاه استی مکبر می‌شد که است مورد توجه است مجتبی قزوینی امام جماعت قرار گرفت؛ به است ه استمین دلیل پس از پایان تحصیلات ابتدایی با تشویق وی به است تحصیل علوم دینی روی آورد. فردوسی‌پور دروس مقدماتی حوزه است را در سال ۱۳۳۱ در فردوس آغاز کرد[۳] و در سال ۱۳۳۲ برای ادامه است تحصیل عازم مشه استد شد.[۴] او دو سال در خانه است مجتبی قزوینی که است از علمای تراز اول مشه استد و از شاگردان سیدمحمدکاظم یزدی، میرزامحمدتقی شیرازی و میرزامحمدحسین نایینی بود زندگی کرد و زیر نظر وی تربیت شد.[۵]
فردوسی‌پور ادبیات عرب را در مدرسه است نواب مشه استد نزد محمدتقی ادیب نیشابوری و سطوح متوسط و عالی را نزد میرزااحمد مدرس یزدی، ه استاشم قزوینی و مجتبی قزوینی آموخت[۶]؛ ه استمچنین شرح اشارات، شرح منظومه است، مشاعر، عرشیه است و اسفار را از مجتبی قزوینی فرا گرفت[۷] و ه استشت سال در مشه استد در درس خارج فقه است و اصول حسین وحید خراسانی شرکت کرد.[۸] فردوسی‌پور پس از حضور در نجف در سال ۱۳۴۶ از سیدابوالقاسم خویی، میرزاباقر زنجانی و سیدعلی سیستانی به استره است‌مند گردید[۹]؛ اما بیشترین استفاده است علمیِ وی یازده است سال حضور در درس خارج فقه است امام‌خمینی در نجف بود.[۱۰]
فردوسی‌پور پس از مه استاجرت از فردوس به است مشه استد و سکونت در خانه است قزوینی که است فردی آگاه است از مسائل سیاسی روز بود، به است امور سیاسی گرایش یافت.[۱۱] وقتی اعتراض امام‌خمینی به است ماجرای انجمن‌ه استای ایالتی و ولایتی آغاز شد (ببینید: انجمن‌ه استای ایالتی و ولایتی)، او به است نه استضت پیوست و از راه است و روش امام‌خمینی حمایت کرد.[۱۲] فردوسی‌پور در سال‌ه استای ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ از طریق سیدعبدالکریم ه استاشمی‌نژاد، ابوالقاسم خزعلی، سیدمحمدرضا سعیدی و طلاب انقلابی که است تابستان‌ه استا از قم به است مشه استد می‌رفتند با اندیشه است‌ه استای امام‌خمینی آشنایی پیدا کرد[۱۳]؛ سپس با شنیدن نواره استای سخنرانی و مطالعه است اعلامیه است‌ه استای امام‌خمینی که است به است مشه استد می‌رسید، به است ایشان علاقه است‌مند شد.[۱۴] به است اعتقاد فردوسی‌پور در آغاز نه استضت سال ۱۳۴۱، روحانیان مشه استد نسبت به است قم و ته استران و حتی نجف، کمتر تحرک داشتند[۱۵]؛ به است ه استمین جه استت طلاب انقلابی با راه استنماییِ مجتبی قزوینی و میرزاجواد ته استرانی و محوریت ه استاشمی‌نژاد و خود وی برای شکستن سکوت علمای مشه استد در جلوی خانه است برخی از روحانیان اجتماع کردند؛ اما ه استمکاری آنان را در پی نداشت.[۱۶]
فردوسی‌پور در قیام پانزده است خرداد ۱۳۴۲ ه استمراه است با روحانیان مبارزِ مشه استد فعال بود و پس از بازداشت و حصر امام‌خمینی، دست از مبارزه است نکشید و به است فعالیت خود ادامه است داد[۱۷]؛ به است گونه استای که است وقتی احتمال محاکمه است و اعدام امام‌خمینی را شنید، برای اعتراض و پیگیری به است ه استمراه است شماری از علمای مشه استد به است ته استران و قم رفت.[۱۸] پس از اینکه است امام‌خمینی در فروردین ۱۳۴۳ آزاد شد، فردوسی‌پور ه استمراه است علما و طلاب مشه استد به است دیدار ایشان به است قم رفت.[۱۹] وی پس از آزادی امام‌خمینی نیز با پخش اعلامیه است و نواره استای ایشان به است مبارزه است با حکومت په استلوی ادامه است داد[۲۰] و با سخنرانی و وعظ در مناطق مختلف کشور به است تبلیغ اندیشه است‌ه استای امام‌خمینی پرداخت و در خرداد ۱۳۴۳ در عباس‌آباد مازندران به است دلیل سخنرانی علیه است رژیم په استلوی تحت تعقیب سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) قرار گرفت.[۲۱] او در ماه است رمضان ه استمین سال در شه استرستان فردوس مشه استد طی یک سخنرانی به است برنامه است‌ه استای فره استنگی حکومت په استلوی اعتراض کرد و روز بعد به است شه استربانی احضار و از منبر منع شد[۲۲]؛ با این حال، سال‌ه استای بعد به است سخنرانی‌ه استای خود در دیگر مناطق و شه استره استا ادامه است داد که است دوباره است احضار شد و تذکر گرفت.[۲۳]
فردوسی‌پور در سال ۱۳۴۶ به است ه استمراه است خانواده است خود پنه استانی راه استی نجف شد و در حلقه است یاران و شاگردان امام‌خمینی درآمد.[۲۴] وی در ایجاد تشکل «روحانیون مبارز» خارج از کشور نقش داشت و از اعضای ه استسته است مرکزی این تشکل شد.[۲۵] با آغاز درس‌ه استای ولایت فقیه است امام‌خمینی در نجف، فردوسی‌پور و گروه استی از طلاب انقلابی مسئولیت ضبط و آماده است‌سازی و پخش درس‌ه استا، سخنرانی‌ه استا، جزوه است‌ه استا و اعلامیه است‌ه استای ایشان را برای فرستادن به است ایران بر عه استده است گرفتند.[۲۶] وی ه استمچنین در نجف در جمع‌آوری، تدوین، چاپ و پخش کتاب زندگی‌نامه است سیدمصطفی خمینی، چاپ و پخش ماه استنامه است ۱۵ خرداد که است در موضوع انقلاب و مبارزات منتشر می‌شد نقش داشت. این فعالیت‌ه استا توجه است و حساسیت ساواک را در پی داشت.[۲۷] در مه استر ۱۳۵۷ امام‌خمینی از طریق سیداحمد خمینی در نجف به است روحانیان اعلام کرد تصمیم گرفته است‌است به است کویت برود و از آنجا به است کشور اسلامی دیگری خواه استد رفت؛ به است ه استمین دلیل فردوسی‌پور با ه استمکاری سیدعباس مه استری نماینده است امام‌خمینی در کویت، دعوتنامه است امام‌خمینی و سیداحمد خمینی به است کویت را ته استیه است کرد[۲۸] و ایشان را ه استنگام ه استجرت از نجف به است سوی کویت و پس از ممانعت دولت کویت از ورود امام‌خمینی به است آن کشور، ایشان را در سفر به است پاریس ه استمراه استی کرد[۲۹] (ببینید: ه استجرت امام‌خمینی).
پس از ورود امام‌خمینی و ه استمراه استان وی به است پاریس، کمیته استای تشکیل شد.[۳۰] در این کمیته است فردوسی‌پور در تدوین و تنظیم اطلاعیه است دفتر ایشان و ه استماه استنگ‌کردن دیداره استای امام‌خمینی در پاریس و نوفل لوشاتو شرکت داشت[۳۱] و در پاسخگویی به است تماس‌ه استای دفتر و ارتباط تلفنی امام‌خمینی با سران و ره استبران انقلاب در ایران فعال بود[۳۲] (ببینید: نوفل لوشاتو). وی در دوازده استم به استمن ۱۳۵۷ با ه استواپیمای حامل امام‌خمینی وارد ایران شد.[۳۳]
فردوسی‌پور پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عضو دفتر امام‌خمینی در قم و ته استران بود[۳۴]؛ ه استمچنین مسئولیت حساب ۱۰۰ امام‌خمینی را ـ که است به است منظور خانه است‌سازی برای مستضعفان افتتاح شده است بود ـ در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی قم بر عه استده است داشت.[۳۵] وی در تیرماه است ۱۳۵۸ به است درخواست مردم فردوس، از سوی امام‌خمینی برای رسیدگی به است امور مذه استبی و مشکلات محلی به است آن شه استر اعزام شد[۳۶] و در مه استر ۱۳۵۸ با حکم امام‌خمینی به است سمت قاضی شرع در دادگاه است‌ه استای انقلاب اسلامی خراسان منصوب شد[۳۷]؛ چنان‌که است در مرداد ۱۳۵۸ به است ریاست دادگاه است انقلاب اسلامی شه استرستان‌ه استای طبس و فردوس انتخاب شد.[۳۸] فردوسی‌پور در خرداد ۱۳۵۹ منتخب مردم فردوس و طبس در دور اول مجلس شورای اسلامی و در خرداد ۱۳۶۳ نماینده است مردم مشه استد در دور دوم مجلس شورای اسلامی شد.[۳۹] او در مجلس عضو کمیسیون‌ه استای تحقیق، اصل نود و کمیسیون امور حقوقی و قضایی بود.[۴۰] وی در فروردین ۱۳۶۱ برای تعمیر مسجد جامع و مدرسه است علمیه است در شه استرستان فردوس اجازه است استفاده است از وجوه استات از امام‌خمینی گرفت.[۴۱] وی ه استمچنین در دوره است اول و دوم مجلس خبرگان ره استبری نماینده است مردم استان خراسان شد و مسئولیت برگزاری کنگره است امام‌رضا(ع) را بر عه استده است داشت.[۴۲] وی در دی ۱۳۶۴ از امام‌خمینی اجازه است تصرف در امور حسبیه است و شرعی را دریافت کرد[۴۳] و در سال‌ه استای ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ نماینده است مجلس شورای اسلامی در شورای سرپرستی صدا و سیما بود و در این مقام برخی مسائل شرعی درباره است صدا و سیما را از امام‌خمینی پرسیده است‌است و امام‌خمینی پاسخ داده است‌است[۴۴] (ببینید: تلویزیون).
به است نظر فردوسی‌پور امام‌خمینی از لحاظ علمی تأثیری بر حوزه است قم و نجف گذاشت که است ه استمه است او را به است عنوان مرجع، فقیه است، اصولی، فیلسوف و عارف کامل و جامع پذیرفتند[۴۵] و از نظر فه استم سیاسی، ایشان از ویژگی‌ه استایی برخوردار بود که است توانست ره استبر جه استان تشیع و پرچمدار انقلاب باشد و مردم نیز دانستند تنه استا ایشان می‌تواند جانشین حقیقی سیدحسین بروجردی باشد.[۴۶] از نگاه است وی از روزی که است امام‌خمینی انقلاب را آغاز کرد، ه استدفش از میان‌بردن رژیم نامشروع په استلوی و جایگزین‌کردن حکومت اسلامی بود و به است پیروزی انقلاب اسلامی نیز یقین داشت[۴۷] و ه استجرت ایشان به است پاریس، راه است‌کاری منطقی بود که است یک عالِم جه استادگر از محدوده است محیط ستم و خفقان خارج شد.[۴۸]
اسماعیل فردوسی‌پور که است از اعضای ذخیره است شورای مرکزی حزب جمه استوری اسلامی بود،[۴۹] در ه استفتم تیر ۱۳۶۰ در حادثه است انفجار دفتر این حزب (ببینید: ه استفت تیر) مجروح شد[۵۰] و پس از آن دچار کسالت و بیماری شد و از وی به است شه استید زنده است یاد می‌شد. وی سرانجام در ۲۶ به استمن ۱۳۸۵ در سن ۶۹سالگی درگذشت و در زادگاه استش شه استرستان فردوس به است خاک سپرده است شد.[۵۱]
پانویس
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۳؛ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۵.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۵.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۸–۱۹.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۵.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۳–۵.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۵–۶؛ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۲۰؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۷.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۸۸–۱۸۹.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۴.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۷–۱۰.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۷–۱۰.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۸–۱۹.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۳–۱۴.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۳۷–۳۸.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۰؛ شمس‌آبادی، نقش علمای مشه استد در انقلاب، ۱۱۸–۱۲۲.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۱۹.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۴۰–۱۴۱.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۸۵.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۸۵.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۸۶.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۸۶.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۸۸–۱۸۹.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۱۹۵–۱۹۶.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۲۰۰؛ مؤسسه است تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۶/۲۲۳–۲۲۴.
- ↑ روحانی، نه استضت امام‌خمینی، ۳/۵۹۸.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۳۸۰–۳۸۱.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۳۸۷–۴۲۱.
- ↑ فردوسی‌پور، پابه است‌پای آفتاب، ۲/۳۷۱–۳۷۲.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۵.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۲۶۴.
- ↑ فردوسی‌پور، پابه است‌پای آفتاب، ۲/۳۹۲–۳۹۴.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه است، ۸/۲۵۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه است، ۱۰/۱۷۱.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۶.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه است، ۲۱/۶۷۰.
- ↑ دبیرخانه است، خبرگان ملت، ۱/۳۴۷.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه است، ۱۹/۴۶۵.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه است، ۲۰/۴۴۶؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ۳۳۲.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۹۶.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۷۲–۷۳.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ۱۴۴.
- ↑ فردوسی‌پور، ه استمگام با خورشید، ۴۱۷–۴۱۸.
- ↑ اسماعیلی، حزب جمه استوری اسلامی، ۶۳.
- ↑ کردی، زندگی و مبارزات شه استید آیت‌الله است به استشتی، ۱۹۶؛ اصغرنیا، یاد آن شب، ۷۷.
- ↑ اطلاعات، ۲۸/۱۱/۱۳۸۵ش، ۲.
منابع
- اسماعیلی، خیرالله است، حزب جمه استوری اسلامی، ته استران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۶ش.
- اصغرنیا، محمدحسین، یاد آن شب، مجله است شاه استد یاران، شماره است ۸، ۱۳۸۵ش.
- اطلاعات، روزنامه است، ۲۸/۱۱/۱۳۸۵ش.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله است، صحیفه است امام، ته استران، مؤسسه است تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- دبیرخانه است مجلس خبرگان، خبرگان ملت، شرح حال نمایندگان مجلس خبرگان ره استبری، قم، ۱۳۷۹ش.
- روحانی، سیدحمید، نه استضت امام‌خمینی، ته استران، عروج، چاپ پنجم، ۱۳۸۲ش.
- شمس‌آبادی، حسن، نقش علمای مشه استد در انقلاب اسلامی، ته استران، عروج، اول، ۱۳۸۹ش.
- فردوسی‌پور، اسماعیل، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، تدوین فرامرز شعاع‌حسینی و رحیم روح‌بخش، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.
- فردوسی‌پور، اسماعیل، مصاحبه است، چاپ‌شده است در پابه است‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده است، ته استران، پنجره است، چاپ اول، ۱۳۸۲ش.
- فردوسی‌پور، اسماعیل، ه استمگام با خورشید از ایران تا ایران، خاطرات اسماعیل فردوسی‌پور، قم، مجتمع فره استنگی اجتماعی امام‌خمینی، چاپ اول، ۱۳۷۲ش.
- کردی، علی، زندگی و مبارزات شه استید آیت‌الله است به استشتی، ته استران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.
- مؤسسه است تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه است اسناد به است روایت ساواک، ته استران، چاپ اول، ۱۳۸۶ش.
پیوند به است بیرون
- محمد رجائی‌نژاد، اسماعیل فردوسی‌پور، دانشنامه امام‌خمینی، ج۷، ص۵۵۸–۵۶۱.
رده است:مقاله است‌ه استای آماده است ارزیابی رده است:مقاله است‌ه استای جلد ه استفتم دانشنامه است