محمدحسن صلاح‌الدین نجفی، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.
محمدحسن صلاح‌الدین معروف به صلاح‌الدین نجفی در سال ۱۳۲۷ ش (۱۹۴۸ م) در اسکردو بلتستان پاکستان به دنیا آمد. او آموزش ابتدایی را در بلتستان گذراند. درباره تحصیلات و همچنین استادان وی در آن منطقه گزارشی در دست نیست. صلاح‌الدین نجفی در سال ۱۳۴۳ ش راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف ادبیات را نزد محمدعلی مدرس افغانی خواند. سپس در درس فلسفه و همچنین فقه غلامرضا رضوانی خمینی شرکت کرد و در درس تفسیر هم از شاگردان دکتر محمدصادق (احتمالاً محمد صادقی تهرانی) بود. آنگاه در دروس خارج فقه امام‌خمینی و خارج اصول آیت‌الله سحسن موسوی بجنوردی شرکت کرد و جایگاه خاصی در میان طلاب حوزه علمیه قم به دست آورد (نقوی، ۲۸۸-۲۸۹). درباره سال‌های دقیق حضور صلاح‌الدین نجفی در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام‌خمینی که از ۱۳۴۴ ش در مسجد شیخ انصاری معروف به مسجد ترک‌ها برگزار می‌شد گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال زیاد از اواخر دهه ۱۳۴۰ ش در آن درس حضور می‌یافته و این حضور تا سال ۱۳۵۳ ش که از عراق اخراج شد، تداوم داشته است. صلاح‌الدین نجفی در سال ۱۳۵۳ ش توسط حکومت بعثی عراق از آن کشور اخراج شد و به پاکستان بازگشت و در منطقه بلتستان مشغول به تبلیغ احکام دینی شد. او در سال ۱۳۵۸ ش به اسلام‌آباد پایتخت پاکستان رفت و به تدریس در دانشگاه اهل‌بیت (ع) آن شهر پرداخت. در کنار تدریس، به تبلیغ هم ادامه می‌داد و در سال ۱۳۶۳ ش (سال تألیف کتاب تذکره علمای امامیه پاکستان) در دوبی (امارات متحده عربی) حضور داشت (نقوی، ۲۸۹). وی در سال ۱۳۶۶ ش از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۲۰، ۴۶۶). او از چهره‌های سیاسی و مذهبی پاکستان است و ریاست هیئت ائمه مساجد کراچی را بر عهده دارد («کنفرانس فرهنگ و تعلیم و تربیت از نگاه حضرت امام‌خمینی (ره) در کراچی برگزار شد»، http://icro.ir). وی همچنین کتاب‌هایی را تألیف کرده است که از آن جمله می‌توان به کتاب فدک (به زبان عربی)، معاد (به زبان فارسی)، توحید جدید نظریات کی روشنی مین (توحید در پرتو نظرات جدید، به زبان اردو)، ولایت‌فقیه (به زبان اردو) و تفسیر (که در سال ۱۳۶۳ ش در دست نگارش بود) اشاره کرد (نقوی، ۲۸۹). منابع: صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۲۰، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ نقوی، سحسین عارف (۱۳۷۰)، تذکره علمای امامیه پاکستان، ترجمه دکتر محمد هاشم، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.