امامموسی صدر'، شاگرد امامخمینی، رئیس مجلس اعلا و رهبر شیعیان لبنان.
سیدموسی صدر، معروف به امام موسی صدر در سال ۱۳۰۷ در قم به دنیا آمد و در کنار تحصیلات جدید، تحصیلات حوزوی را دنبال میکرد. وی دوره سطح را نزد امامخمینی و دیگر اساتید فراگرفت و در مقطع خارج نیز از دروس سیدحسین بروجردی و امامخمینی بهره برد. صدر از دانشگاه تهران در رشته حقوق در اقتصاد لیسانس گرفت و در حوزه علمیه قم شرح لمعه، رسائل و مکاسب را تدریس میکرد. صدر به مدت چهار سال در حوزه علمیه نجف نیز تحصیل خود را پی گرفت و در درس سیدمحسن حکیم و سیدابوالقاسم خویی نیز شرکت میکرد. صدر در سال ۱۳۳۷ به ایران باز بازگشت و دبیرستان صدر را بنیان نهاد و در دوره تأسیس مجله مکتب اسلام به همراه گروهی از اهل فضل، نقش اساسی داشت. او از سال ۱۳۳۸ با دعوت سیدحسین شرفالدین برای برعهده گرفتن رهبری شیعیان لبنان پس از وی و نیز با تشویق سیدحسین بروجردی، حکیم و آلیاسین، به لبنان هجرت کرد و اقدامات اساسی برای رفع محرومیت شیعیان انجام داد. او در میان شخصیتهای لبنان از همه مذاهب و طوایف، جایگاه بلندی داشت. صدر از آغاز نهضت امامخمینی در عرصه بین المللی حامی امام خمینی بوده است. او به مبانی سیاسی و انقلابی ایشان اعتماد کامل داشت. صدر در سالهای نهضت و تبعید امامخمینی با ایشان ارتباط داشت و نامههایی میانشان مبادله میشد، مقاله «نداء الانبیا» او در روزهای اوج انقلاب در روزنامه لوموند فرانسه یکی از جلوههای همراهی او با نهضت امامخمینی میباشد. امامخمینی به صدر علاقه خاصی داشت و پس از ناپدید شدن ایشان در سفر به لیبی در سال ۱۳۵۷، امامخمینی تلاش زیادی برای روشن شدن سرنوشت او انجام داد و پیش و پس از انقلاب پیگیر سرنوشت او بوده است.