فائزی‌پور، علی‌اکبر؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. علی‌اکبر فائزی‌پور معروف به تهرانی فرزند محمدمهدی تهرانی در سال ۱۳۰۲ ش در روستای کن در نزدیکی تهران به دنیا آمد. فائزی‌پور دوران ابتدایی را در کن و تهران گذراند. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و به همین منظور وارد محفل درسی شیخ علی‌اکبر برهان شد و مقدمات را نزد او خواند. آنگاه به تحصیل نزد شیخ حسین زاهد در مسجد امین‌الدوله ادامه داد (نجفی کرمانشاهی، ۱۷۳-۱۷۴). وی پس از پایان دروس مقدمات در تهران، در سال ۱۳۲۰ ش راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر به تکمیل تحصیلاتش پرداخت. فائزی‌پور در قم تحصیلات سطح را نزد استادان آنجا به پایان رساند (شریف رازی، ج ۴، ۶۶۶-۶۶۷ ) و از درس‌های آقایان شیخ محمد صدوقی یزدی و میرزا محمد مجاهدی تبریزی سود برد (نجفی کرمانشاهی، ۱۷۵). سپس از درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، امام خمینی، سید محمدرضا موسوی گلپایگانی و سید محمد محقق داماد بهره‌مند شد (همان). وی از شاگردان امام خمینی بود و به گفته مختار (محمدعلی) امینیان، همراه با برادرش اصغر فائزی‌پور در درس امام خمینی حضور می‌یافته است (صحیفه دل، ج ۲، ۳۲). هم‌زمان با تحصیل به تدریس در حوزه علمیه قم می‌پرداخت و ازجمله کتاب کفایه الاصول و مکاسب را تدریس می‌کرد (شریف رازی، ج ۴، ۶۶۷ ). در سال ۱۳۳۷ (همان؛ نجفی کرمانشاهی، ۱۷۷) و با درگذشت شیخ محمدعلی عمیقی امام جماعت کن (خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ج ۱، ۳۸)، عده‌ای از کن برای دعوت از یکی از فضلای قم، راهی قم شدند. در این میان، آیت‌الله بروجردی فائزی‌پور را برای این امر پیشنهاد کرد و در پی آن وی عازم کن شد، بنابراین می‌توان گفت که وی از اواخر دهه ۱۳۲۰ تا سال ۱۳۳۷ ش که در قم حضور داشت، در درس‌های خارج فقه و اصول امام خمینی در مساجد محمدیه و سلماسی قم شرکت می‌کرده است. ورود فائزی‌پور به کن هم‌زمان با اوج‌گیری اختلافات محلی در کن بود و او به حل این مشکل در کن پرداخت و سختی‌های زیادی را در این راه برای خود و نزدیکانش به جان خرید. ازجمله ابتکارهای او برگزاری نماز چرخشی در محلات مختلف کن و ایجاد وحدت از این طریق بود (شریف رازی، ج ۴، ۶۶۶-۶۶۷ ). پس از آن مجالس ختم، روضه، جلسات اخلاق، حل دعاوی مالی و ملکی و خانوادگی و مسائل محلی و قبیله‌ای کن با محوریت او انجام می‌شد. با آغاز مبارزات مردم علیه حکومت پهلوی به رهبری امام خمینی، او هم همراه با جمعی از روحانیان وارد جریان مبارزه با حکومت پهلوی شد (نجفی کرمانشاهی، ۱۷۷-۱۷۸؛ «آیت‌الله علی‌اکبر فائزی‌پور تهرانی»، kan-onlin.blogfa.com). در اسناد انقلاب اسلامی نام فردی به نام علی‌اکبر تهرانی در ذیل برخی از اعلامیه‌های روحانیان مبارز تهران درج شده است که به نظر می‌رسد شیخ علی‌اکبر فائری‌پور معروف به تهرانی است. یکی از اعلامیه‌ها در سال ۱۳۴۹ ش صادر شد و بر اساس آن اعلامیه، او پس از رحلت آیت‌الله سید محسن طباطبایی حکیم همراه با جمعی از روحانیان مبارز تهران با ارسال تلگرافی به امام خمینی، آن واقعه را به ایشان که با عنوان «پیشوای عظیم‌الشأن» نام بردند، تسلیت گفتند (روحانی، ج ۲، ۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۲۳ ـ ۲۲۴). علی‌اکبر فائری‌پور پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت در کن ادامه داد و با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در ترغیب جوانان برای عزیمت به جبهه‌های جنگ نقش داشت. او هم‌زمان با حضور در کن، از قضات دیوان عالی کشور نیز بود. در کنار فعالیت‌های قضایی، به‌عنوان روحانی کاروان‌های عمره و تمتع نیز سال‌ها توفیق خدمتگزاری به زائران بیت‌الله الحرام را داشت. در کنار فعالیت‌های فوق، آثاری را تألیف کرده است که برخی از آن آثار عبارت است از: ۱- جزوه‌ای در توحید. ۲- نبوت عامه. ۳- نبوت خاصه. ۴- امامت عامه. ۵- امامت خاصه. ۶- معاد. ۷- خاتمیت. ۸- جبر و تفویض. ۹- جزوه‌ای درباره امام زمان (عج). علی‌اکبر فائزی‌پور در ۱۲ مهرماه ۱۳۸۲ از دنیا رفت و پیکرش پس از تشییع باشکوه در کن، به قم انتقال یافت و در قبرستان علی بن جعفر قم به خاک سپرده شد (نجفی کرمانشاهی، ۱۸۴؛ «آیت‌الله علی‌اکبر فائزی‌پور تهرانی»، kan-onlin.blogfa.com). منابع: آیت‌الله علی‌اکبر فائزی‌پور تهرانی» (۱۳۸۸)، kan-onlin.blogfa.com؛ اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ خاطرات آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی، تدوین غلامرضا خواجه سروی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ صحیفه دل، خاطرات مکتوب از شاگردان امام خمینی (س) (۱۳۷۹)، به کوشش حمید بصیرت‌منش و احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر امام خمینی (س)؛ روحانی، سید حمید (۱۳۵۸)، بررسی و تحلیلی از نهضت امام خمینی در ایران، ج ۱، بی‌جا، دارالفکر ـ دارالعلم؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۴، تهران، اسلامیه؛ نجفی کرمانشاهی، محمدعلی (۱۳۷۷)، «علی‌اکبر فائزی‌پور، آیت صلح و برادری»، ستارگان حرم، ج ۳۲، قم، زائر.