محمودی، سید ابوطالب؛ از شاگردان دروس سطح و خارج فقه و اصول امام خمینی. او در سال ۱۳۰۵ ش در روستای گوگد شهر گلپایگان به دنیا آمد. در هفت سالگی وارد درس میرزا هدایت‌الله وحید در گوگد شد و قرائت قران و خواندن و نوشتن را نزد شیخ ابوالفضل اسعدی فراگرفت. بعد از آن، کتاب‌های جامع‌المقدمات، سیوطی، مغنی و حاشیه ملا عبدالله را نزد حاج میرزا محمدهادی (خواهرزاده آیت‌الله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی) و شرح لمعه را پیش میرزا هدایت‌الله وحید و سید محمد حائری خواند. محمودی پس از شش سال تحصیل در زادگاهش، در سیزده سالگی (۱۳۱۸ ش) راهی قم شد و در حوزه علمیه مکاسب و رسائل را نزد امام خمینی و آیت‌الله سید احمد خوانساری خواند و کفایه‌الاصول را هم از آیت‌الله گلپایگانی فراگرفت. او پس از پایان دوره سطح، در دروس خارج فقه و اصول آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، امام خمینی، گلپایگانی و سید احمد خوانساری حضور یافت (میرصفی، ۱۹۴-۱۹۵) و از امام خمینی (صحیفه امام، ج ۱۷، ۳۴۷) و آیات گلپایگانی، سید احمد خوانساری و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی اجازاتی در امور حسبیه و تصرف در وجوه شرعی دریافت کرد. محمودی در سال ۱۳۴۳ ش به نمایندگی از آیت‌الله گلپایگانی به آباده شیراز اعزام شد و در مسجد جامع آن شهر به مدت پنج سال و نیم به امر تبلیغ، برگزاری جلسات تفسیر قرآن و وعظ و ارشاد مردم پرداخت. او در این مدت، در سخنرانی های خود با براهین علمی و منطقی به مبارزه با بهاییگری و شیخیگری برخاست. این امر به شکایت این دو فرقه از محمودی انجامید و با دخالت سازمان امنیت (ساوک)، دولت وقت وی را از آباده اخراج کرد. اخراج او از آن شهر واکنش آیت‌الله گلپایگانی و محمدتقی فلسفی را در پی داشت و آنان طی نامه‌ای به رئیس ساواک، خواستار ابقای وی در آباده شدند، اما تلاش آنان ثمری نبخشید و او از آباده به قم بازگشت و تا سال ۱۳۵۰ ش در آنجا اقامت گزید. وی سال ۱۳۵۰ ش به تهران رفت و در مسجد زعیم (خیابان منیریه)، به اقامه نماز جماعت و تشکیل جلسه تفسیر و ارشاد پرداخت. آن مسجد به خاطر حضور وی، در سال‌های پرالتهاب انقلاب اسلامی، یکی از کانون‌های مبارزه با دستگاه ستم‌شاهی بود. محمودی در تهران همراه با روحانیان مبارز اعلامیه‌هایی را در محکومیت اقدامات حکومت پهلوی از یک سو و تجلیل از امام خمینی از سوی دیگر امضا می‌کرد. از جمله می‌توان به امضای اعلامیه همراه جمعی از روحانیان تهران در محکومیت کشتار مردم بی‌گناه تبریز در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ (میرصفی، ۱۹۵-۱۹۷؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۵۲) و امضای اعلامیه همراه جمعی از روحانیان تهران در پاسخ به بیانیه مسئولان شرکت نفت آبادان و تأیید اعتصاب آنان اشاره کرد (میرصفی، ۱۹۸). سید ابوطالب محمودی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با تقاضای مردم و تشویق آیت‌الله گلپایگانی، نامزد نمایندگی مردم گلپایگان و خوانسار در مجلس شورای اسلامی‌شد و در دوره‌های اول، دوم و سوم مجلس شورای اسلامی نمایندگی مردم آن شهرها را بر عهده گرفت. هم‌زمان با دوره اول نمایندگی، به مدت چهار سال و با حکم امام خمینی امامت جمعه گلپایگان را بر عهده داشت. گازرسانی به شهرستان‌های خوانسار و گلپایگان و آبرسانی به روستاهای حومه آن، آسفالت جاده موته در گلپایگان، توسعه شبکه تلفنی در آن دو شهر و حومه، تأسیس دانشگاه در رشته بهداشت و ساخت مسجد و حمام با کمک‌های مردمی، نمونه‌ای از فعالیت‌های محمودی در زمان نمایندگی در مجلس شورای اسلامی است. او در سال ۱۳۷۱ ش و پس از رحلت شیخ ابوالفضل خوانساری، امام جمعه اراک، با حکم مقام معظم رهبری به سمت نماینده ولی‌فقیه در استان مرکزی و امام جمعه اراک منصوب شد. سید ابوطالب محمود در ۱۴ شهریور ۱۳۷۲ براثر سانحه رانندگی در مسیر بزرگراه قم ـ تهران از دنیا رفت و پیکرش پس از تشییع در اراک به قم منتقل و در جوار حرم حضرت فاطمه معصومه (س) به خاک سپرده شد (کاظمینی، ج ۲، ۷۴۵). منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ کاظمینی، میرزا محمد (۱۳۸۴)، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج ۲، تهران، برگ رضوان؛ میرصفی، سید اکبر (۱۳۸۲)، «حاج سید ابوطالب محمودی»، ستارگان حرم، جلد ۱۴، قم، زائر.