احمد جنتی: تفاوت میان نسخه‌ها

جنتی فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی خود را هم‌زمان با نهضت امام‌خمینی از سال ۱۳۴۲ آغاز کرد.<ref>مشکینی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۴۱.</ref> وی با شناخت کامل و شوق و علاقه‌ای که به امام‌خمینی داشت، با سخنرانی‌کردن و تهیه و توزیع [[اعلامیه]] در نشر و ترویج اندیشه‌های انقلابی ایشان می‌کوشید.<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه، ۳/۱۱۳؛ جنتی، احمد، پیام انقلاب، ۲۹.</ref> او که در مهر ۱۳۴۱ به عضویت هیئت مدرسین ([[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم|جامعه مدرسین]]) درآمده بود، با اوج‌گیری مبارزات در کنار دیگر اعضا با برنامه‌ریزی برای برپایی راهپیمایی‌ها، نوشتن اعلامیه‌ها و برقراری ارتباط با مراکز انقلابی و مرتبط با نهضت امام‌خمینی تلاش می‌کرد؛<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه، ۱/۳۳، ۵۳، ۷۷ و ۳/۱۱۳.</ref> و برای دیدار با روحانیان [[تبعید]] شده به دست رژیم پهلوی، به شهرهای مختلف سفر می‌کرد.<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه، ۱/۴۵۵، ۴۵۸ و ۴۹۳.</ref> امضای وی در پای بسیاری از نامه‌ها و اعلامیه‌هایی که در حمایت از نهضت امام‌خمینی و اعتراض به رژیم پهلوی یا در جهت روشنگری مردم بود دیده می‌شود؛<ref>جنتی، علی، خاطرات، ۲۸.</ref> ازجمله نامه سرگشاده‌ای که علمای اصفهان در ۲۶/۱۲/۱۳۴۳ در اعتراض به تبعید امام‌خمینی به [[ترکیه]] به [[امیرعباس هویدا]] نخست‌وزیر وقت نوشتند و خواستار الغای تصویب‌نامه‌های ضد دینی و آزادی [[زندانیان سیاسی]] شدند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۴/۳۹۴ـ۳۹۵.</ref> و نیز نامه جمعی از علما به هویدا در ۱۲/۱/۱۳۴۴ که دربارهٔ اطلاع‌نداشتن از حال امام‌خمینی اظهار نگرانی کرده بودند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۴/۴۱۴.</ref>

در خرداد ۱۳۴۴ عده‌ای از مبارزان برای اعتراض به ادامه تبعید امام‌خمینی و اطلاع‌رسانی نکردن دربارهٔ وضعیت ایشان، در خانه [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] تحصن کردند. جنتی در جمع معترضان حضور یافت و برای آنان که به احکام دادگاه‌های رژیم پهلوی در محکومیت برخی اعضای هیئت‌های [[هیئت مؤتلفه اسلامی]] پس از [[ترور]] [[حسنعلی منصور]] نیز اعتراض داشتند، سخنرانی کرد.<ref>جنتی، علی، خاطرات، ۴۴؛ صالح، جامعه مدرسین حوزه، ۱/۲۰۸ـ۲۱۱.</ref> وی در سال ۱۳۴۵ به اتهام اقدام علیه [[امنیت ملی]] بازداشت و در [[زندان قزل قلعه تهران]] زندانی شد و پس از حدود صد روز از زندان آزاد گشت.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۶ـ۵/۱۷۶؛ جنتی، احمد، پیام انقلاب، ۲۵؛ جنتی، علی، خاطرات، ۳۹ـ۴۰.</ref> او در ۲۰/۳/۱۳۴۹ اعلامیه علما و استادان حوزه علمیه قم را که در پاسخ به نظرخواهی گروهی از طلاب مبارز دربارهٔ مرجعیت امام‌خمینی صادر کرده بودند، امضا کرد و به سبب آن تحت تعقیب قرار گرفت.<ref>سیفی، جنتی، چاپ‌شده در فرهنگنامه، ۱/۱۰۶؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۱۱/۳۷۹.</ref>

جنتی برای تبلیغ اسلام و فعالیت‌های مبارزاتی بیشتر به مناطق مرکزی و جنوبی کشور مانند [[اهواز]] و [[آبادان]] و جزیره خارک سفر می‌کرد.<ref>جنتی، علی، خاطرات، ۲۰.</ref> و چند بار در این مناطق بازداشت و زندانی شد.<ref>محبوب، رجال سیاسی شوراها، ۱/۲۲۱.</ref> وی در سال ۱۳۵۰ به اتهام مراجعه به علما و دعوت از آنان برای پیگیری آزادی افراد محکوم به [[اعدام]]، بازداشت و در قزل قلعه زندانی شد و پس از یک ماه آزاد گردید.<ref>سیفی، جنتی، چاپ‌شده در فرهنگنامه، ۱/۱۰۶.</ref> همچنین در سال ۱۳۵۱ به‌اتهام همکاری با اعضای برخی گروه‌های مسلح بازداشت، ولی به سبب نبودن دلایل کافی آزاد شد.<ref>سیفی، جنتی، چاپ‌شده در فرهنگنامه، ۱/۱۰۶.</ref> وی بر اساس تصمیم [[کمیسیون امنیت اجتماعی قم]] در سال ۱۳۵۲ به‌همراه ۲۵ تن دیگر از علمای مبارز قم ازجمله حسینعلی منتظری، [[محمد منتظری]]، [[احمد آذری قمی]] و [[حسین حقانی]] به تبعید محکوم شدند.<ref>جنتی، علی، خاطرات، ۳۸ـ۴۰.</ref> وی که در آن هنگام برای تبلیغ به جزیره خارک رفته بود، در همان‌جا بازداشت و به مدت سه سال به شهرستان اسدآباد [[همدان]] تبعید شد.<ref>مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۶/۵۵۷.</ref> او در اسدآباد با اینکه از منبررفتن منع شده بود، به تبلیغات اسلامی و فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد و با آگاهی‌بخشی، مبارزات مردم آن منطقه را سامان داد.<ref>جنتی، احمد، پیام انقلاب، ۲۵.</ref>

پس از درگذشت مشکوک [[سیدمصطفی خمینی]] در اول آبان ۱۳۵۶ جنت[[ی به همراه گروهی از علمای مبارز ازجمله [[حسین نوری همدانی]]، [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]]، [[یوسف صانعی]]، [[ناصر مکارم شیرازی]]، [[علی‌اکبر مشکینی]]،<ref>مشکینی، یاران امام به روایت اسناد ساواک</ref> [[محمد فاضل لنکرانی]] و [[یحیی انصاری شیرازی]] با فرستادن پیامی در ۲۲/۸/۱۳۵۶ درگذشت وی را به امام‌خمینی تسلیت گفتند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی، ۶/۶۹؛ مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۱/۱۱۲ـ۱۱۳.</ref> وی در همان سال برای دیدن فرزند خود [[علی جنتی]] که در خارج از کشور علیه رژیم پهلوی مبارزه می‌کرد، به [[سوریه]] و سپس برای دیدن امام‌خمینی به [[نجف]] رفت.<ref>جنتی، احمد، پیام انقلاب، ۲۶.</ref> جنتی که تا آخرین ماه‌های پیش از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، تحت تعقیب و پیگرد [[سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) قرار داشت،<ref>مشکینی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۴۲۶.</ref> در خرداد ۱۳۵۷ به جرم تدارک برگزاری مراسم سالگرد [[پانزده خرداد]]، بازداشت و زندانی شد و تا ۵/۴/۱۳۵۷ در زندان به سر برد.<ref>مشکینی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۴۲۰ـ۴۲۱؛ مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۶/۱۶۴.</ref>

جنتی در سال ۱۳۵۷ در جلساتی که به‌پیشنهاد سیدمحمد حسینی بهشتی و شرکت جمعی از علمای مبارز مانند [[محمدرضا مهدوی کنی]]، علی‌اکبر مشکینی و [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]] برای تنظیم اساسنامه برای تأسیس [[حزب جمهوری اسلامی]] تشکیل می‌شد شرکت می‌کرد.<ref>مهدوی کنی، خاطرات، ۱۸۶.</ref> در سال ۱۳۵۷ به دنبال اعتصاب کارکنان [[صنعت نفت]] در اعتراض به رژیم پهلوی، جنتی و جمعی از فضلای مبارز حوزه با صدور اعلامیه‌ای از آنان حمایت کردند و روز سه‌شنبه ۱۴/۹/۱۳۵۷ را روز همبستگی ملت ایران با کارگران اعتصابی صنعت نفت نامیدند و تعطیل عمومی اعلام کردند.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۸ـ۷/۴۹۹ـ۵۰۲.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|اعتصاب کارکنان صنعت نفت}} وی اعلامیه مهم جامعه مدرسین دربارهٔ خلع [[محمدرضا پهلوی]] از [[سلطنت]] را که در ۲۹/۹/۱۳۵۷ صادر شده بود، امضا کرد.<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه، ۱/۵۶۲ـ۵۶۴؛ درازی، زندگی و مبارزات آیت‌الله مشکینی، ۲۸۲.</ref> همچنین در [[تحصن]] عده‌ای از علمای مبارز در [[مسجد دانشگاه تهران]] که در اعتراض به جلوگیری دولت [[شاپور بختیار]] از بازگشت امام‌خمینی به ایران در ۸/۱۲/۱۳۵۷ انجام شد، شرکت کرد.<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه، ۱/۶۰۹.</ref>