تدریس امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

تدریس امام‌خمینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۵۶

۶۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ بهمن ۱۴۰۱

ابرابزار

دیداریویکی‌متن

Shams

Image-reviewer، دیوان‌سالاران، emailconfirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۱٬۱۹۶

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 '''تدریس امام‌خمینی'''، آموزش علوم مختلف اسلامی از سوی [[امام‌خمینی]].
-==مقدمه==
-تدریس در [[اسلام]]، سابقه‌ای دیرینه و جایگاهی ویژه دارد. هرچند [[پیامبر اکرم(ص)]] در [[مسجد]] به تعلیم می‌پرداخت، اما از سده دوم [[امام‌باقر(ع)]] و [[امام‌صادق(ع)]] به صورت عمومی، تدریس را آغاز کردند <ref>رضایی، شیوه‌های تحصیل، ۲۹ و ۳۲</ref> و سپس در حوزه‌های علوم دینی که نهادی آموزشی، تحقیقی و تبلیغی به شمار می‌آید، در رشته‌های [[ادبیات عرب]]، [[طبیعیات]]، [[منطق]]، [[الهیات]]، [[اعتقادات]]، [[فقه]]، [[اصول]]، [[تفسیر]]، [[حدیث]]، [[عرفان]] و غیره ادامه یافت.
-<br>
-در حوزه‌های [[علوم اسلامی]] در گذشته گزینش [[طلاب علوم دینی]]، با نظارت و مدیریت سنتی بود <ref>← ضوابطی، پژوهشی در نظام طلبگی، ۳۲، ۸۷، ۲۰۰ و ۲۰۱</ref>. انتخاب درس و استاد و مدت تحصیل بر عهده خود طلاب بود و با وجود اینکه مدارس استادمحور بودند <ref>شریعتی، روش شناخت اسلام، ۴۵۹-۴۶۱</ref>، استادان معمولاً از امتیاز مادی برخوردار نبودند و حق‌التدریس دریافت نمی‌کردند. در این شیوه آموزشی، طلاب پس از مدتی تحصیل، آموخته‌های خود را به افراد رتبه‌های پایین‌تر آموزش می‌دادند. امام‌خمینی نیز ده‌ها سال در [[حوزه علمیه قم]] و [[حوزه علمیه نجف|نجف]] در زمینه‌های گوناگونی چون [[فلسفه]]، [[عرفان]]، [[فقه]]، [[اصول]] و [[اخلاق]] در سطوح مختلف کرسی تدریس داشته و شاگردان بسیاری را به‌ویژه در فقه و اصول پرورش داده است.
-==ویژگی‌های تدریس==
-[[امام‌خمینی]] با همان روش متداول در مدارس علوم دینی تدریس می‌کرد که در آن استاد در مدرسه یا مسجدی بر [[منبر]] و کرسی تدریس می‌نشست و بدون استفاده از وسایل کمک‌آموزشی، تنها به توضیح و تبیین متن درسی می‏پرداخت <ref>← فراهانی، سلسله موی دوست، ۳۳، ۴۶، ۸۴، ۸۷ و ۱۷۶</ref>.
-===بیان قابل فهم===
-ایشان خوش‌بیان و قابل فهم تدریس می‌کرد. در آغاز درس، موضوع بحث را به خوبی تبیین می‌کرد، به گفته‌های علما اشاره و ادله قائلان را نقل و نقد می‌کرد <ref>امینی، خاطرات، ۸۹</ref>، به گونه‌ای که شاگرد آزاد و مستقل تربیت می‌شد <ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۲۷</ref>.
-===تقویت تفکر نقادانه===
+== مقدمه ==
-ایشان روح تحقیق را در شاگردان می‌پروراند، به گونه‌ای که تفکرش بر تتبع‌اش غلبه داشت. افزون بر این نقد و ایراد به مباحث درس را به شاگردان هم سفارش می‌کرد و آنان را تشویق و تشجیع می‌کرد <ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۴ و ۲۰۷؛ معرفت، آیینه‌داران حقیقت، ۱/۶۲۵</ref>؛ از همین‌رو آنان را به طرح اشکال‌های بجا و پرهیز از سکوت بیجا در درس تشویق می‌کرد و اشکال آنان را پاسخ می‌گفت. ایشان از شاگردان خود می‌خواست برای صاحب‌نظرشدن، با نظر استاد نقادانه برخورد کنند و سخنان ایشان را تعبدی نپذیرند <ref>خزعلی، مصاحبه، ۴/۳۸</ref> و بر این عقیده بود که اگر در درسی اعتراض نباشد، آن مجلس به مجلس مرثیه‌خوانی شبیه است <ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۷-۲۰۸</ref>؛ بر همین اساس، نه تنها از تقریرنویسان می‌خواست تنها به تقریر درس استاد بسنده نکنند؛ بلکه آنها را به نگارش نقدها تشویق می‌کرد <ref>← رجایی، برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۸۴</ref>. گاه نیز برخی از شاگردان را به سبب طرح اشکال و سؤال، به طور ویژه تشویق می‌کرد <ref>←رجایی، برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۸۵ و ۸۶</ref>.
+تدریس در [[اسلام]]، سابقه‌ای دیرینه و جایگاهی ویژه دارد. هرچند [[پیامبر اکرم(ص)]] در [[مسجد]] به تعلیم می‌پرداخت، اما از سده دوم [[امام‌باقر(ع)]] و [[امام‌صادق(ع)]] به صورت عمومی، تدریس را آغاز کردند<ref>رضایی، شیوه‌های تحصیل، ۲۹ و ۳۲</ref> و سپس در حوزه‌های علوم دینی که نهادی آموزشی، تحقیقی و تبلیغی به‌شمار می‌آید، در رشته‌های [[ادبیات عرب]]، [[طبیعیات]]، [[منطق]]، [[الهیات]]، [[اعتقادات]]، [[فقه]]، [[اصول]]، [[تفسیر]]، [[حدیث]]، [[عرفان]] و غیره ادامه یافت.
-===مجتهدپروری===
+{{سخ}}
-درس امام‌خمینی مجتهدپرور بود و چگونگی ورود و خروج ایشان در بحث‌های فقهی، اصولی و فلسفی، راهگشای [[استنباط]] شاگردان و باعث پرورش روحیه تحقیق و شکوفایی و باروری استعدادهای خفته آنان و جدیت زیاد می گردید <ref>محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ۱/۱۲۶؛ معرفت، آیینه‌داران حقیقت، ۱/۳۲</ref>. تربیت جمع زیادی از شاگردان شایسته، فاضل، محقق، صاحب‌نظر و آگاه به زمان از مهم‌ترین خدمت‌های ایشان به [[حوزه‌های علمیه]] و امت اسلامی بود <ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۹؛ هاشمی رفسنجانی، امام به روایت، امام به روایت، ۲۵۵</ref>.
+در حوزه‌های [[علوم اسلامی]] در گذشته گزینش [[طلاب علوم دینی]]، با نظارت و مدیریت سنتی بود.<ref>← ضوابطی، پژوهشی در نظام طلبگی، ۳۲، ۸۷، ۲۰۰ و ۲۰۱</ref> انتخاب درس و استاد و مدت تحصیل بر عهده خود طلاب بود و با وجود اینکه مدارس استادمحور بودند،<ref>شریعتی، روش شناخت اسلام، ۴۵۹–۴۶۱</ref> استادان معمولاً از امتیاز مادی برخوردار نبودند و حق‌التدریس دریافت نمی‌کردند. در این شیوه آموزشی، طلاب پس از مدتی تحصیل، آموخته‌های خود را به افراد رتبه‌های پایین‌تر آموزش می‌دادند. امام‌خمینی نیز ده‌ها سال در [[حوزه علمیه قم]] و [[حوزه علمیه نجف|نجف]] در زمینه‌های گوناگونی چون [[فلسفه]]، [[عرفان]]، [[فقه]]، [[اصول]] و [[اخلاق]] در سطوح مختلف کرسی تدریس داشته و شاگردان بسیاری را به‌ویژه در فقه و اصول پرورش داده است.
-===دقت بالا===
-[[امام‌خمینی]] همواره برای تدریس خود مطالعه می‏کرد و در همه ابعاد درس با آمادگی کامل وارد بحث می‌شد <ref>← رجایی،  برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۷۱-۷۲</ref>. سعی ایشان بر این بود که خود در آغاز مطلب را به‌درستی درک و سپس آن را تدریس کند <ref>عمید زنجانی، پابه‌پای آفتاب، ۵/۱۲</ref>. تدریس ایشان از دقت بسیاری برخوردار بود، به گونه‌‏ای که گاهی باعث طولانی‌شدن کلاس بیش از حد زمان معمول می‌‏شد <ref>فاضل، حوزه، ۱۲۹</ref>.
+== ویژگی‌های تدریس ==
-===تدریس اقناعی===
+[[امام‌خمینی]] با همان روش متداول در مدارس علوم دینی تدریس می‌کرد که در آن استاد در مدرسه یا مسجدی بر [[منبر]] و کرسی تدریس می‌نشست و بدون استفاده از وسایل کمک‌آموزشی، تنها به توضیح و تبیین متن درسی می‌پرداخت.<ref>← فراهانی، سلسله موی دوست، ۳۳، ۴۶، ۸۴، ۸۷ و ۱۷۶</ref>
-شیوه ایشان در تدریس، اقناعی بود <ref>عمید زنجانی، حوزه، ۱۱۲</ref> و از دشواری و اصطلاحات غیر متعارف و پیچیده موجود در بعضی از دروس حوزه به دور بود <ref>فاضل، پابه‌پای آفتاب، ۵/۱۲۱؛ سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۸</ref>. ارائه شاخه‌ها و ابعاد بحث، بررسی ادله و پرداختن به اقوال مختلف را از ویژگی‌های تدریس ایشان دانسته‌اند <ref>گرامی، خاطرات، ۱۷۵-۱۷۶؛ امینی، خاطرات، ۸۹</ref>.
-شیوه تدریس امام‌خمینی در درس‌های متن‌محور، این‌گونه بوده است که ایشان نخست چند سطر از عبارت را می‌خوانده و سپس مبحث مورد نظر را خیلی خوب بیان می‌کرده است، به گونه‌ای که از اصطلاحات گیج‌کننده پرهیز می‌کرد و در نتیجه بیشتر افراد مطالب را می‌فهمیدند؛ آن‌گاه توضیحات را بر عبارات تطبیق می‌کرد <ref>منتظری، خاطرات، ۱/۹۱-۹۲</ref>.
+=== بیان قابل فهم ===
-<br>
+ایشان خوش‌بیان و قابل فهم تدریس می‌کرد. در آغاز درس، موضوع بحث را به خوبی تبیین می‌کرد، به گفته‌های علما اشاره و ادله قائلان را نقل و نقد می‌کرد،<ref>امینی، خاطرات، ۸۹</ref> به گونه‌ای که شاگرد آزاد و مستقل تربیت می‌شد.<ref>جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۲۷</ref>
-ایشان در درس‌های خارج فقه و اصول که به صورت اجتهادی برگزار می‌شود، نخست اصل بحث را در موضوع مربوطه با توجه به ادله روشن می‌کرد؛ سپس به دیدگاه دیگران می‌پرداخت و در صورت مخالفت با دیدگاه آنان، با رعایت کامل ادب به رد نظریاتشان می‌پرداخت <ref>انتشاری، خاطرات، ۳۵؛ امینی، خاطرات، ۹۰</ref>. دقت در رعایت قلمرو مباحث، از ویژگی‌های درس‌های ایشان یادشده است؛ به گونه‌ای که نگاه عرفی از نگاه فلسفی در مباحث فقهی و اصولی به‌خوبی تفکیک می‌‏شد <ref>ناصری، خاطرات، ۲۴۲</ref>.
-<br>
+=== تقویت تفکر نقادانه ===
-امام‌خمینی مباحث درس هر روز را شب پیش مطالعه می‌کرد و از آن یادداشت بر می‌داشت <ref>بنی‌فضل، خاطرات، ۱۱۲</ref> و درس خود را که محتوای عمیقی داشت، با بیانی زیبا و عباراتی ساده و روان و منظم ارائه می‌کرد <ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۸</ref>. ایشان پس از درس به خانه بر می‌گشت و حدود یک ساعت، کسی را نمی‌پذیرفت تا مباحث مطرح‌شده را بنویسد <ref>بنی‌فضل، خاطرات، ۱۱۲</ref>. ایشان مباحث را هرچند به [[زبان عربی]] نگاشته، همه آنها را به [[زبان فارسی]] درس گفته است.
+ایشان روح تحقیق را در شاگردان می‌پروراند، به گونه‌ای که تفکرش بر تتبع‌اش غلبه داشت. افزون بر این نقد و ایراد به مباحث درس را به شاگردان هم سفارش می‌کرد و آنان را تشویق و تشجیع می‌کرد<ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۴ و ۲۰۷؛ معرفت، آیینه‌داران حقیقت، ۱/۶۲۵</ref>؛ از همین‌رو آنان را به طرح اشکال‌های بجا و پرهیز از سکوت بیجا در درس تشویق می‌کرد و اشکال آنان را پاسخ می‌گفت. ایشان از شاگردان خود می‌خواست برای صاحب‌نظرشدن، با نظر استاد نقادانه برخورد کنند و سخنان ایشان را تعبدی نپذیرند<ref>خزعلی، مصاحبه، ۴/۳۸</ref> و بر این عقیده بود که اگر در درسی اعتراض نباشد، آن مجلس به مجلس مرثیه‌خوانی شبیه است<ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۷–۲۰۸</ref>؛ بر همین اساس، نه تنها از تقریرنویسان می‌خواست تنها به تقریر درس استاد بسنده نکنند؛ بلکه آنها را به نگارش نقدها تشویق می‌کرد.<ref>← رجایی، برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۸۴</ref> گاه نیز برخی از شاگردان را به سبب طرح اشکال و سؤال، به‌طور ویژه تشویق می‌کرد.<ref>←رجایی، برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۸۵ و ۸۶</ref>
-===وقت‌شناسی===
-ایشان در تدریس، بسیار وقت‌شناس بود، به گونه‌‏ای که گفته شده برخی از شاگردان ساعت کار خود را با درس او تنظیم می‌کردند <ref>غیوری، مصاحبه، ۵/۹۲</ref>. ایشان سعی داشت شاگردان خود را به نظم در درس و زندگی عادت دهد؛ ازجمله روزی با تاثر از دیرآمدن برخی از شاگردان، به جای درس از ضرورت منظم درس‌خواندن سخن گفت و یاد آورشد [[صاحب جواهر]] حتی در روز وفات فرزندش تا پیش از جمع‌شدن طلاب برای [[تشییع جنازه]]، نصف صفحه از کتاب [[جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام|جواهر]] را نوشت <ref>رودباری، خاطرات، ۱/۷۰-۷۱</ref>. وی هیچ‌گاه حاضر به تعطیلی درس نمی‌شد؛ در حدی که گفته‏اند در طول یک دوره چهارونیم ساله درس اصول، به جز روزهای متداول تعطیلی، تنها دو روز درس خود را تعطیل کرد <ref>رودباری، خاطرات، ۱/۷۰-۷۱</ref>.
+=== مجتهدپروری ===
-===میزان دروس===
+درس امام‌خمینی مجتهدپرور بود و چگونگی ورود و خروج ایشان در بحث‌های فقهی، اصولی و فلسفی، راهگشای [[استنباط]] شاگردان و باعث پرورش روحیه تحقیق و شکوفایی و باروری استعدادهای خفته آنان و جدیت زیاد می‌گردید.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ۱/۱۲۶؛ معرفت، آیینه‌داران حقیقت، ۱/۳۲</ref> تربیت جمع زیادی از شاگردان شایسته، فاضل، محقق، صاحب‌نظر و آگاه به زمان از مهم‌ترین خدمت‌های ایشان به [[حوزه‌های علمیه]] و امت اسلامی بود.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۹؛ هاشمی رفسنجانی، امام به روایت، امام به روایت، ۲۵۵</ref>
-[[امام‌خمینی]] جریانِ آموختن را وظیفه خود طلاب می‏‌دانست که باید در فهم مطالب درسی کوشا باشند. ایشان شرکت در بیش از دو درس در یک روز را روا نمی‌دانست و معتقد بود طلبه باید تنها یک درس اصلی را همراه با تحقیق نزد استاد بیاموزد و درس دیگر را به صورت درس جنبی برگزیند و درس اصلی خود را فدای درس جنبی نکند و نباید عمری را صرف آموختن نزد استاد سازد <ref>← رجایی، برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۸۳-۸۴</ref>. ایشان خود طی سال‌های تدریس خارج فقه و اصول در [[حوزه علمیه قم]] هر روز یک درس [[فقه]] و یک درس [[اصول فقه|اصول]] داشت و در سال‌های تدریس در نجف، روزی تنها یک درس [[خارج فقه]] بیان می‌کرد؛ البته در زمانی که دروس [[عرفان]]، [[فلسفه]]، فقه و اصول را در مقطع سطح تدریس می‌کرد، روزانه درس‌های متعددی می‌گفت. چیزی با عنوان درس‌های ایام تعطیلی از امام‌خمینی گزارش نشده است.
-==متون درسی==
+=== دقت بالا ===
+[[امام‌خمینی]] همواره برای تدریس خود مطالعه می‌کرد و در همه ابعاد درس با آمادگی کامل وارد بحث می‌شد.<ref>← رجایی، برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۷۱–۷۲</ref> سعی ایشان بر این بود که خود در آغاز مطلب را به‌درستی درک و سپس آن را تدریس کند.<ref>عمید زنجانی، پابه‌پای آفتاب، ۵/۱۲</ref> تدریس ایشان از دقت بسیاری برخوردار بود، به گونه‌ای که گاهی باعث طولانی‌شدن کلاس بیش از حد زمان معمول می‌شد.<ref>فاضل، حوزه، ۱۲۹</ref>
+=== تدریس اقناعی ===
+شیوه ایشان در تدریس، اقناعی بود<ref>عمید زنجانی، حوزه، ۱۱۲</ref> و از دشواری و اصطلاحات غیر متعارف و پیچیده موجود در بعضی از دروس حوزه به دور بود.<ref>فاضل، پابه‌پای آفتاب، ۵/۱۲۱؛ سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۸</ref> ارائه شاخه‌ها و ابعاد بحث، بررسی ادله و پرداختن به اقوال مختلف را از ویژگی‌های تدریس ایشان دانسته‌اند.<ref>گرامی، خاطرات، ۱۷۵–۱۷۶؛ امینی، خاطرات، ۸۹</ref>
+شیوه تدریس امام‌خمینی در درس‌های متن‌محور، این‌گونه بوده است که ایشان نخست چند سطر از عبارت را می‌خوانده و سپس مبحث مورد نظر را خیلی خوب بیان می‌کرده است، به گونه‌ای که از اصطلاحات گیج‌کننده پرهیز می‌کرد و در نتیجه بیشتر افراد مطالب را می‌فهمیدند؛ آن‌گاه توضیحات را بر عبارات تطبیق می‌کرد.<ref>منتظری، خاطرات، ۱/۹۱–۹۲</ref>
+{{سخ}}
+ایشان در درس‌های خارج فقه و اصول که به صورت اجتهادی برگزار می‌شود، نخست اصل بحث را در موضوع مربوطه با توجه به ادله روشن می‌کرد؛ سپس به دیدگاه دیگران می‌پرداخت و در صورت مخالفت با دیدگاه آنان، با رعایت کامل ادب به رد نظریاتشان می‌پرداخت.<ref>انتشاری، خاطرات، ۳۵؛ امینی، خاطرات، ۹۰</ref> دقت در رعایت قلمرو مباحث، از ویژگی‌های درس‌های ایشان یادشده است؛ به گونه‌ای که نگاه عرفی از نگاه فلسفی در مباحث فقهی و اصولی به‌خوبی تفکیک می‌شد.<ref>ناصری، خاطرات، ۲۴۲</ref>
+{{سخ}}
+امام‌خمینی مباحث درس هر روز را شب پیش مطالعه می‌کرد و از آن یادداشت برمی‌داشت<ref>بنی‌فضل، خاطرات، ۱۱۲</ref> و درس خود را که محتوای عمیقی داشت، با بیانی زیبا و عباراتی ساده و روان و منظم ارائه می‌کرد.<ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۸</ref> ایشان پس از درس به خانه برمی‌گشت و حدود یک ساعت، کسی را نمی‌پذیرفت تا مباحث مطرح‌شده را بنویسد.<ref>بنی‌فضل، خاطرات، ۱۱۲</ref> ایشان مباحث را هرچند به [[زبان عربی]] نگاشته، همه آنها را به [[زبان فارسی]] درس گفته است.
+=== وقت‌شناسی ===
+ایشان در تدریس، بسیار وقت‌شناس بود، به گونه‌ای که گفته شده برخی از شاگردان ساعت کار خود را با درس او تنظیم می‌کردند.<ref>غیوری، مصاحبه، ۵/۹۲</ref> ایشان سعی داشت شاگردان خود را به نظم در درس و زندگی عادت دهد؛ ازجمله روزی با تأثر از دیرآمدن برخی از شاگردان، به جای درس از ضرورت منظم درس‌خواندن سخن گفت و یاد آورشد [[صاحب جواهر]] حتی در روز وفات فرزندش تا پیش از جمع‌شدن طلاب برای [[تشییع جنازه]]، نصف صفحه از کتاب [[جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام|جواهر]] را نوشت.<ref>رودباری، خاطرات، ۱/۷۰–۷۱</ref> وی هیچ‌گاه حاضر به تعطیلی درس نمی‌شد؛ در حدی که گفته‌اند در طول یک دوره چهارونیم ساله درس اصول، به جز روزهای متداول تعطیلی، تنها دو روز درس خود را تعطیل کرد.<ref>رودباری، خاطرات، ۱/۷۰–۷۱</ref>
+=== میزان دروس ===
+[[امام‌خمینی]] جریانِ آموختن را وظیفه خود طلاب می‌دانست که باید در فهم مطالب درسی کوشا باشند. ایشان شرکت در بیش از دو درس در یک روز را روا نمی‌دانست و معتقد بود طلبه باید تنها یک درس اصلی را همراه با تحقیق نزد استاد بیاموزد و درس دیگر را به صورت درس جنبی برگزیند و درس اصلی خود را فدای درس جنبی نکند و نباید عمری را صرف آموختن نزد استاد سازد.<ref>← رجایی، برداشتهایی از سیره امام‌خمینی، ۵/۸۳–۸۴</ref> ایشان خود طی سال‌های تدریس خارج فقه و اصول در [[حوزه علمیه قم]] هر روز یک درس [[فقه]] و یک درس [[اصول فقه|اصول]] داشت و در سال‌های تدریس در نجف، روزی تنها یک درس [[خارج فقه]] بیان می‌کرد؛ البته در زمانی که دروس [[عرفان]]، [[فلسفه]]، فقه و اصول را در مقطع سطح تدریس می‌کرد، روزانه درس‌های متعددی می‌گفت. چیزی با عنوان درس‌های ایام تعطیلی از امام‌خمینی گزارش نشده است.
+== متون درسی ==
 امام‌خمینی یکی از دانش‌آموخته‌های حوزه‌های علمیه و مدارس دینی سنتی است که به تدریس ادبیات و فقه و اصول در چهار مقطع: مقدمات، سطوح متوسط، سطوح عالی و خارج پرداخته است. علاوه بر این دروس، فلسفه، عرفان و اخلاق را تدریس کرده است. این دروس در مکان‌های مختلفی بوده است {{ببینید|متن=ببینید|اماکن تحصیل و تدریس}}.
-<br>
+{{سخ}}
-بر اساس مدارک موجود، امام‌خمینی در دو مقطع اول، برای [[خدیجه ثقفی|همسر خود]] [[جامع المقدمات]]، کتاب [[سیوطی]] و بخشی از [[شرح لمعه]] را درس گفته است <ref>ثقفی، مصاحبه، ۱/۵۱</ref>. درباره دروس سطح، مدرکی بر تدریس امام‌خمینی در دست نیست، اما بنابر قاعده کسی که در سطوح عالی تدریس می‌کند، پیش از آن در مراحل پایین‌تر نیز تدریس کرده است و به همین دلیل بایستی امام‌خمینی دروس مقدماتی را نیز در حوزه تدریس کرده باشد. تدریس کتاب‌های [[رسائل]]، [[مکاسب]] و [[کفایة الاصول]] از ایشان گزارش شده است <ref>منتظری، سلسله موی دوست، ۲۱۷ و ۲۱۸؛ احمدی، خاطرات، ۱۲، ۲۶؛ امینی، خاطرات، ۲۷ و ۳۲؛ سبحانی، سلسله موی دوست، ۱۲۷</ref>. غالب گزارش‌های تدریس ایشان، مربوط به سطوح عالی، خارج فقه و اصول، فلسفه، عرفان و [[اخلاق]] است.
+بر اساس مدارک موجود، امام‌خمینی در دو مقطع اول، برای [[خدیجه ثقفی|همسر خود]] [[جامع المقدمات]]، کتاب [[سیوطی]] و بخشی از [[شرح لمعه]] را درس گفته است.<ref>ثقفی، مصاحبه، ۱/۵۱</ref> دربارهٔ دروس سطح، مدرکی بر تدریس امام‌خمینی در دست نیست، اما بنابر قاعده کسی که در سطوح عالی تدریس می‌کند، پیش از آن در مراحل پایین‌تر نیز تدریس کرده است و به همین دلیل بایستی امام‌خمینی دروس مقدماتی را نیز در حوزه تدریس کرده باشد. تدریس کتاب‌های [[رسائل]]، [[مکاسب]] و [[کفایة الاصول]] از ایشان گزارش شده است.<ref>منتظری، سلسله موی دوست، ۲۱۷ و ۲۱۸؛ احمدی، خاطرات، ۱۲، ۲۶؛ امینی، خاطرات، ۲۷ و ۳۲؛ سبحانی، سلسله موی دوست، ۱۲۷</ref> غالب گزارش‌های تدریس ایشان، مربوط به سطوح عالی، خارج فقه و اصول، فلسفه، عرفان و [[اخلاق]] است.
-===فلسفه===
-امام‌خمینی پس از آنکه فلسفه صدرایی و [[حکمت متعالیه]] را نزد [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]] آموخت <ref>ضیایی، نهضت فلسفی امام‌خمینی، ۱۱</ref>، تدریس آن را آغاز کرد.
+=== فلسفه ===
-====شرح منظومه و اسفار====
+امام‌خمینی پس از آنکه فلسفه صدرایی و [[حکمت متعالیه]] را نزد [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]] آموخت،<ref>ضیایی، نهضت فلسفی امام‌خمینی، ۱۱</ref> تدریس آن را آغاز کرد.
-هرچند تاریخ دقیق آغاز تدریس فلسفه ایشان روشن نیست، اما به طور مسلم ایشان پیش از سال ۱۳۴۸ق/ ۱۳۰۸ش در [[مدرسه دارالشفا]] [[قم]] [[علوم عقلی]] تدریس می‌کرده <ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۵</ref> و تدریس فلسفه ایشان، چنان‌که خود ذکر کرده است، پس از وفات [[عبدالکریم حائری یزدی]] نیز ادامه یافته است و تا پیش از آمدن [[سیدحسین بروجردی]] به [[حوزه علمیه قم]] در سال ۱۳۲۳، یکی از اشتغالات اصلی علمی ایشان تدریس [[علوم عقلی]] بوده است <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref>؛ این تدریس تا سال ۱۳۲۸ ادامه پیدا کرد <ref>← مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۳</ref>. بنابراین ایشان دست‌کم به مدت بیست سال [[شرح منظومه]] و [[اسفار]] تدریس کرده است <ref>آشتیانی، سلسله موی دوست، ۲؛ آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۵؛ آشتیانی، در رثای امام، ۴</ref> و درس‌های رسمی ایشان در علوم عقلی حدود سال‌های ۱۳۲۸ پایان یافته و پس از آن گزارشی از تدریس عمومی فلسفه ایشان ملاحظه نشده است <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۳</ref>؛ ولی [[سیدمصطفی خمینی]] بخش‌هایی از اسفار را در سال ۱۳۷۴ق/۱۳۳۴ش نزد پدر خود در [[تهران]] آموخت <ref>خمینی، تعلیقات علی الحکمة المتعالیه، ۵۹۷</ref>. [[تقریرات فلسفه]] نوشته [[سیدعبدالغنی موسوی اردبیلی]] نیز به سال‌های ۱۳۲۳-۱۳۲۸ مربوط است <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۷</ref> {{ببینید|متن=ببینید|تقریرات فلسفه امام‌خمینی}}.
-====دلایل تعطیل‌شدن====
+==== شرح منظومه و اسفار ====
-دلایل مختلفی برای تعطیل‌شدن دروس عقلی امام‌خمینی ذکر کرده‌اند <ref>← فراهانی، سلسله موی دوست، ۵۱، ۵۲، ۲۱۴ و ۲۱۵</ref>. ایشان خود می‌گوید پس از آمدن [[سیدحسین بروجردی]] به [[قم]] در سال ۱۳۲۳، به تقاضای کسانی مانند [[مرتضی مطهری]]، به تدریس خارج مشغول شده است و از علوم عقلی بازمانده است <ref>‏امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref>؛ اما اینکه امام‌خمینی در سال‌های ۱۳۲۴-۱۳۲۷ با ورود [[میرزامهدی آشتیانی]] به قم، به احترام وی درس [[فلسفه]] خود را تعطیل کرد <ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۹؛ ملکوتی، خاطرات، ۳۴-۳۵</ref> و یا پس از هجرت [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] (۱۲۸۱-۱۳۶۰) به قم تعطیل شده است <ref>دوانی، امام‌خمینی در آئینه خاطره‌ها، ۴۶؛ طباطبایی، بررسی‌های اسلامی، ۲/۲۸۲</ref>، نمی‌تواند درست باشد؛ زیرا بر اساس مدارک موجود تدریس عمومی فلسفه ایشان تا سال ۱۳۲۸ ادامه داشته است <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۳</ref> و ورود آشتیانی و [[علامه طباطبایی|طباطبایی]] به قم، مربوط به سال‌ها پیش از این تاریخ می‌باشد؛ چنان‌که این ادعا که یکی از دلایل تعطیلی درس فلسفه ایشان، مخالفت برخی حوزویان بوده است؛ به گونه‌ای که حتی ایشان را به سبب درس‌های فلسفه [[تکفیر]] می‌کردند <ref>بدلا، هفتاد سال خاطره، ۲۳۰</ref>، نیز درست نیست؛ زیرا امام‌خمینی این وقایع را مربوط به دوره خردسالی فرزند خود [[سیدمصطفی خمینی]] می‌داند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۷۹</ref> که در سال ۱۳۰۹ زاده شده است و سال‌ها پیش از اتمام تدریس فلسفه ایشان می‌باشد.
+هرچند تاریخ دقیق آغاز تدریس فلسفه ایشان روشن نیست، اما به‌طور مسلم ایشان پیش از سال ۱۳۴۸ق/ ۱۳۰۸ش در [[مدرسه دارالشفا]] [[قم]] [[علوم عقلی]] تدریس می‌کرده<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۵</ref> و تدریس فلسفه ایشان، چنان‌که خود ذکر کرده است، پس از وفات [[عبدالکریم حائری یزدی]] نیز ادامه یافته است و تا پیش از آمدن [[سیدحسین بروجردی]] به [[حوزه علمیه قم]] در سال ۱۳۲۳، یکی از اشتغالات اصلی علمی ایشان تدریس [[علوم عقلی]] بوده است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref>؛ این تدریس تا سال ۱۳۲۸ ادامه پیدا کرد.<ref>← مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۳</ref> بنابراین ایشان دست‌کم به مدت بیست سال [[شرح منظومه]] و [[اسفار]] تدریس کرده است<ref>آشتیانی، سلسله موی دوست، ۲؛ آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۵؛ آشتیانی، در رثای امام، ۴</ref> و درس‌های رسمی ایشان در علوم عقلی حدود سال‌های ۱۳۲۸ پایان یافته و پس از آن گزارشی از تدریس عمومی فلسفه ایشان ملاحظه نشده است<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۳</ref>؛ ولی [[سیدمصطفی خمینی]] بخش‌هایی از اسفار را در سال ۱۳۷۴ق/۱۳۳۴ش نزد پدر خود در [[تهران]] آموخت.<ref>خمینی، تعلیقات علی الحکمة المتعالیه، ۵۹۷</ref> [[تقریرات فلسفه]] نوشته [[سیدعبدالغنی موسوی اردبیلی]] نیز به سال‌های ۱۳۲۳–۱۳۲۸ مربوط است<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۷</ref> {{ببینید|متن=ببینید|تقریرات فلسفه امام‌خمینی}}.
-====حساسیت  درباره شرکت‌کنندگان====
-ایشان خود از همان آغاز تدریس علوم عقلی، حساسیت ویژه‌ای به شرکت‌کنندگان در درس فلسفه داشت و گاهی از کسانی که اهل علوم دقیقه نبودند، می‌خواست تا در درس وی شرکت نکنند و گاهی نیز به سبب مخالفت‌های بیرونی، درس فلسفه را موقت و از سر مصلحت تعطیل می‌کرد. ایشان حتی به علنی و گسترده‌کردن درس‌های فلسفه در حوزه اعتراض می‌کرد <ref>دوانی، امام‌خمینی در آئینه خاطره‌ها،  ۹۲</ref>. برای شرکت در درس فلسفه ایشان که به صورت خصوصی برگزار می‌شد، قابلیت شاگردان باید از سوی یکی از اساتید تأیید می‌شد؛ چنان‌که پس از مدتی شرکت در درس از شاگردان خواسته بود آن را بنویسند و به جهت ملاحظه ایشان تحویل دهند و تنها در صورت تأیید می‌توانستند شرکت در درس را ادامه دهند <ref>ملکوتی، خاطرات، ۳۲</ref>.
+==== دلایل تعطیل‌شدن ====
-===عرفان===
+دلایل مختلفی برای تعطیل‌شدن دروس عقلی امام‌خمینی ذکر کرده‌اند.<ref>← فراهانی، سلسله موی دوست، ۵۱، ۵۲، ۲۱۴ و ۲۱۵</ref> ایشان خود می‌گوید پس از آمدن [[سیدحسین بروجردی]] به [[قم]] در سال ۱۳۲۳، به تقاضای کسانی مانند [[مرتضی مطهری]]، به تدریس خارج مشغول شده است و از علوم عقلی بازمانده است<ref>‏امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref>؛ اما اینکه امام‌خمینی در سال‌های ۱۳۲۴–۱۳۲۷ با ورود [[میرزامهدی آشتیانی]] به قم، به احترام وی درس [[فلسفه]] خود را تعطیل کرد<ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۹؛ ملکوتی، خاطرات، ۳۴–۳۵</ref> یا پس از هجرت [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] (۱۲۸۱–۱۳۶۰) به قم تعطیل شده است،<ref>دوانی، امام‌خمینی در آئینه خاطره‌ها، ۴۶؛ طباطبایی، بررسی‌های اسلامی، ۲/۲۸۲</ref> نمی‌تواند درست باشد؛ زیرا بر اساس مدارک موجود تدریس عمومی فلسفه ایشان تا سال ۱۳۲۸ ادامه داشته است<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه تقریرات فلسفه، ۱/۱۳</ref> و ورود آشتیانی و [[علامه طباطبایی|طباطبایی]] به قم، مربوط به سال‌ها پیش از این تاریخ می‌باشد؛ چنان‌که این ادعا که یکی از دلایل تعطیلی درس فلسفه ایشان، مخالفت برخی حوزویان بوده است؛ به گونه‌ای که حتی ایشان را به سبب درس‌های فلسفه [[تکفیر]] می‌کردند،<ref>بدلا، هفتاد سال خاطره، ۲۳۰</ref> نیز درست نیست؛ زیرا امام‌خمینی این وقایع را مربوط به دوره خردسالی فرزند خود [[سیدمصطفی خمینی]] می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۷۹</ref> که در سال ۱۳۰۹ زاده شده است و سال‌ها پیش از اتمام تدریس فلسفه ایشان می‌باشد.
-[[امام‌خمینی]] هم‌زمان با تدریس فلسفه در سال‌های ۱۳۱۰-۱۳۲۰، برای افراد خاصی کتاب [[منازل السائرین]] را در [[عرفان عملی]] <ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۵-۵۶</ref> و برای برخی در [[عرفان نظری]]، [[شرح قیصری بر فصوص الحکم]] را تدریس می‌کرد <ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۵؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref>. از دو اجازه عرفانی ایشان برای دو تن از شاگردان درس‌های عرفان در سال‌های ۱۳۱۴ و ۱۳۱۷ <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴ و ۱۴</ref> می‌توان برداشت کرد که ایشان در آن سال‌ها برای گروهی کتاب‌های عرفان نظری را تدریس کرده است. البته فضای عمومی [[حوزه علمیه قم]] چنان بوده که امکان علنی‌شدن درس عرفان وجود نداشت و امام‌خمینی نیز تدریس علنی عرفان را به منزله خودکشی می‌دانست <ref>آشتیانی، سلسله موی دوست، ۲-۳</ref> و در ادامه تدریس، این درس را رها کرد. اتهام «درس صوفیه» دانستن درس‌های ایشان <ref>موسوی اردبیلی، خاطرات، ۲۲۱</ref> گواه همین برداشت ایشان است. [[سیده‌فاطمه طباطبایی]]-عروس امام‌خمینی-نیز در سال‌های اقامت ایشان در [[جماران]]، به سبب اشتغال به تحصیلات دانشگاهی در رشته [[فلسفه غرب]]، به صورت خصوصی و غیر رسمی از امام‌خمینی در زمینه عرفان استفاده علمی کرده است <ref>← امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۴۲-۴۵۷؛ ۱۹/۹۰، ۹۱؛ ۲۰/۱۶۴-۱۶۸ و ۲۱/۲۳۷، ۲۳۸</ref> {{ببینید|متن=ببینید|سیده‌فاطمه طباطبایی}}.
-===فقه و اصول===
+==== حساسیت دربارهٔ شرکت‌کنندگان ====
-تدریس سطوح عالی اصول و فقه، در بازه زمانیِ پیش از آمدن سیدحسین بروجردی به قم، یکی از عمده کارهای علمی امام‌خمینی بود <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref>. گفته شده تدریس ایشان در سطح عالی اصول و فقه در حدود سال ۱۳۱۲ بوده است <ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱/۵۹۰</ref>؛ اما زمان آغاز تدریس ایشان در مقطع خارج، پس از ورود بروجردی به قم در سال ۱۳۲۳ است که به تقاضای برخی از فضلا ازجمله [[مرتضی مطهری]] و [[حسینعلی منتظری]] تدریس خارج را آغاز کرده است <ref>←امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref>. ایشان پس از آزادی از [[زندان]]، در خانه قم، محله یخچال قاضی، برای مدتی [[مسائل مستحدثه]] فقه را درس می‌داده است <ref>مرتضوی، مصاحبه، ۵/۱۹۹</ref>.
+ایشان خود از همان آغاز تدریس علوم عقلی، حساسیت ویژه‌ای به شرکت‌کنندگان در درس فلسفه داشت و گاهی از کسانی که اهل علوم دقیقه نبودند، می‌خواست تا در درس وی شرکت نکنند و گاهی نیز به سبب مخالفت‌های بیرونی، درس فلسفه را موقت و از سر مصلحت تعطیل می‌کرد. ایشان حتی به علنی و گسترده‌کردن درس‌های فلسفه در حوزه اعتراض می‌کرد.<ref>دوانی، امام‌خمینی در آئینه خاطره‌ها، ۹۲</ref> برای شرکت در درس فلسفه ایشان که به صورت خصوصی برگزار می‌شد، قابلیت شاگردان باید از سوی یکی از اساتید تأیید می‌شد؛ چنان‌که پس از مدتی شرکت در درس از شاگردان خواسته بود آن را بنویسند و به جهت ملاحظه ایشان تحویل دهند و تنها در صورت تأیید می‌توانستند شرکت در درس را ادامه دهند.<ref>ملکوتی، خاطرات، ۳۲</ref>
-امام‌خمینی از حدود سال ۱۳۱۲ تا ۱۳۴۳ به صورت مداوم در قم به تدریس درس اصول و فقه در مقطع سطوح عالی و خارج مشغول بوده است <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷-۴۲۸</ref>. ایشان در طول این سال‌ها بیش از دو دوره خارج اصول و ابوابی از فقه را تدریس کرده است <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه جواهر الاصول، ۱/۶</ref>.
-====ادوار تدریس====
+=== عرفان ===
-دوره نخست اصول از ۱۳۲۴ تا ۱۳۳۰، شامل مباحث [[أمارات]] و [[اصول عملیه]]، دوره دوم از ۱۳۳۰-۱۳۳۷ مشتمل بر کل مباحث اصول، دوره سوم از ۱۳۳۷-۱۳۴۲ از اول اصول تا مبحث [[حدیث رفع]] از مباحث اصول عملیه <ref>سبحانی، مقدمه لمحات الاصول، ۳۱-۳۳</ref> را درس گفته است که این دوره با آغاز مبارزات و زندانی و تبعیدشدن ایشان ناتمام ماند <ref>سبحانی، سلسله موی دوست، ۱۲۸</ref>.
+[[امام‌خمینی]] هم‌زمان با تدریس فلسفه در سال‌های ۱۳۱۰–۱۳۲۰، برای افراد خاصی کتاب [[منازل السائرین]] را در [[عرفان عملی]]<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۵–۵۶</ref> و برای برخی در [[عرفان نظری]]، [[شرح قیصری بر فصوص الحکم]] را تدریس می‌کرد.<ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۵؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref> از دو اجازه عرفانی ایشان برای دو تن از شاگردان درس‌های عرفان در سال‌های ۱۳۱۴ و ۱۳۱۷<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴ و ۱۴</ref> می‌توان برداشت کرد که ایشان در آن سال‌ها برای گروهی کتاب‌های عرفان نظری را تدریس کرده است. البته فضای عمومی [[حوزه علمیه قم]] چنان بوده که امکان علنی‌شدن درس عرفان وجود نداشت و امام‌خمینی نیز تدریس علنی عرفان را به منزله خودکشی می‌دانست<ref>آشتیانی، سلسله موی دوست، ۲–۳</ref> و در ادامه تدریس، این درس را رها کرد. اتهام «درس صوفیه» دانستن درس‌های ایشان<ref>موسوی اردبیلی، خاطرات، ۲۲۱</ref> گواه همین برداشت ایشان است. [[سیده‌فاطمه طباطبایی]]-عروس امام‌خمینی-نیز در سال‌های اقامت ایشان در [[جماران]]، به سبب اشتغال به تحصیلات دانشگاهی در رشته [[فلسفه غرب]]، به صورت خصوصی و غیررسمی از امام‌خمینی در زمینه عرفان استفاده علمی کرده است<ref>← امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۴۲–۴۵۷؛ ۱۹/۹۰، ۹۱؛ ۲۰/۱۶۴–۱۶۸ و ۲۱/۲۳۷، ۲۳۸</ref> {{ببینید|متن=ببینید|سیده‌فاطمه طباطبایی}}.
-دهه ۱۳۳۰ اوج تدریس امام‌خمینی در مقطع خارج فقه و اصول بوده است. ایشان در سال‌های ۱۳۲۴-۱۳۴۳ خارج اصول تدریس کرده است که با محوریت [[کفایة الاصول]] آغاز شده و هر دوره از درس حدود شش تا هفت سال بوده است <ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۰؛ سبحانی، مقدمه لمحات الاصول، ۳۲</ref>.
-<br>
+=== فقه و اصول ===
-امام‌خمینی در سال‌های ۱۳۲۴-۱۳۴۲ خارج فقه نیز تدریس کرده است. نخستین درس خارج فقه ایشان، مبحث [[خیارات]] از کتاب [[مکاسب محرمه]] [[شیخ‌مرتضی انصاری]] بوده که به پایان نرسیده است <ref>صابری همدانی، خاطرات، ۴۹-۵۰</ref>. درس خارج دوم در خانه ایشان با حضور چهار-پنج نفر برپا بوده که خارج [[زکات]] را درس می‌گفته و حدود دو ماه ادامه داشته است <ref>منتظری، خاطرات، ۱/۱۹۳-۱۹۴</ref>. ایشان از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۷ مبحث [[طهارت]] را درس گفته است. پس از آن مباحث [[مکاسب محرمه]] و [[بیع]] را تدریس کرده است <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه الخلل، ۹؛ سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۰</ref>. تعداد شاگردان درس ایشان در این برهه از تاریخ، پرتعداد گزارش شده است <ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ۱/۳۸</ref>.
+تدریس سطوح عالی اصول و فقه، در بازه زمانیِ پیش از آمدن سیدحسین بروجردی به قم، یکی از عمده کارهای علمی امام‌خمینی بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref> گفته شده تدریس ایشان در سطح عالی اصول و فقه در حدود سال ۱۳۱۲ بوده است<ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱/۵۹۰</ref>؛ اما زمان آغاز تدریس ایشان در مقطع خارج، پس از ورود بروجردی به قم در سال ۱۳۲۳ است که به تقاضای برخی از فضلا ازجمله [[مرتضی مطهری]] و [[حسینعلی منتظری]] تدریس خارج را آغاز کرده است.<ref>←امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷</ref> ایشان پس از آزادی از [[زندان]]، در خانه قم، محله یخچال قاضی، برای مدتی [[مسائل مستحدثه]] فقه را درس می‌داده است.<ref>مرتضوی، مصاحبه، ۵/۱۹۹</ref>
-<br>
+امام‌خمینی از حدود سال ۱۳۱۲ تا ۱۳۴۳ به صورت مداوم در قم به تدریس درس اصول و فقه در مقطع سطوح عالی و خارج مشغول بوده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۷–۴۲۸</ref> ایشان در طول این سال‌ها بیش از دو دوره خارج اصول و ابوابی از فقه را تدریس کرده است.<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه جواهر الاصول، ۱/۶</ref>
-پس از [[تبعید امام‌خمینی]] به [[نجف]]، درس [[فقه]] ایشان در آنجا از اول ربیع‌الاول ۱۳۸۵ق/ ۱۳۴۴ش آغاز شد و ایشان در مدت چهارده سال تبعید، دوازده سال مکاسب محرمه و مباحث بیع و [[خیارات]] را تدریس کرد <ref>موسوی بجنوردی، مصاحبه، ۴/۲۰۵</ref>. ایشان پس از پایان‌یافتن بیع، در دو سال آخر تبعید در [[عراق]] یعنی سال ۱۳۵۵-۱۳۵۷، بحث‌های مربوط به [[خلل در نماز]] {{ببینید|متن=ببینید|الخلل فی الصلاة}} را تدریس می‌کرد <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه الخلل، ۹</ref>.
-====مبانی اصولی====
+==== ادوار تدریس ====
-مبانی اصولی امام‌خمینی برگرفته از استاد ایشان، [[عبدالکریم حائری یزدی]] بوده است و در درس اصول، عمدتاً به نظریات [[محمدحسین اصفهانی]]، [[میرزامحمدحسین نایینی]] و [[ضیاءالدین عراقی]] نظر داشته است <ref>گرامی، خاطرات، ۱۷۲-۱۷۳</ref>. در این درس‌ها، به سبب شیوایی بیان، افراد بسیاری شرکت می‌کردند <ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۴-۱۹۵؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۸</ref>.
+دوره نخست اصول از ۱۳۲۴ تا ۱۳۳۰، شامل مباحث [[أمارات]] و [[اصول عملیه]]، دوره دوم از ۱۳۳۰–۱۳۳۷ مشتمل بر کل مباحث اصول، دوره سوم از ۱۳۳۷–۱۳۴۲ از اول اصول تا مبحث [[حدیث رفع]] از مباحث اصول عملیه<ref>سبحانی، مقدمه لمحات الاصول، ۳۱–۳۳</ref> را درس گفته است که این دوره با آغاز مبارزات و زندانی و تبعیدشدن ایشان ناتمام ماند.<ref>سبحانی، سلسله موی دوست، ۱۲۸</ref>
-امام‌خمینی در تدریس خارج فقه با مطرح‌کردن گفته‌ها و نظریات علما و مطرح‌کردن آیات و روایات به بحث و بررسی مسائل می‌پرداخت. ایشان [[اجماع]] یا نظریات مشهور را نیز در مسائل مطرح می‌کرد <ref>عراقچی، خاطرات، ۱۷۱-۱۷۲</ref>. شیوه درس ایشان را به گونه‏‌ای دانسته‏اند که شاگردان در آن، به مقام [[اجتهاد]] می‌رسیدند و گفته‏اند که از این درس‌ها بسیاری از شاگردان به درجه اجتهاد رسیده‌اند <ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۵؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۸</ref> {{ببینید|متن=ببینید|شاگردان امام‌خمینی}}.
+دهه ۱۳۳۰ اوج تدریس امام‌خمینی در مقطع خارج فقه و اصول بوده است. ایشان در سال‌های ۱۳۲۴–۱۳۴۳ خارج اصول تدریس کرده است که با محوریت [[کفایة الاصول]] آغاز شده و هر دوره از درس حدود شش تا هفت سال بوده است.<ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۰؛ سبحانی، مقدمه لمحات الاصول، ۳۲</ref>
-====تالیف دروس====
+{{سخ}}
-نزدیک به همه درس‌های امام‌خمینی در مباحث فقهی و اصولی، به قلم خود ایشان نوشته شده است <ref>بنی‌فضل، خاطرات، ۱۱۲</ref>. کتاب‌هایی به قلم ایشان و محصول تدریس فقه و اصول ایشان است و بیشتر آنها در کنار تدریس، نگاشته شده‌اند: [[کتاب الطهاره]]، ۴ جلد؛ المکاسب المحرمه، ۲ جلد؛ [[کتاب البیع]]، ۵ جلد؛ الخلل فی الصلاة، ۱ جلد؛ [[ولایت فقیه]]، ۱ جلد؛ [[مناهج الوصول الی علم الأصول]]، ۲ جلد؛ [[انوار الهدایة فی التعیلقة علی الکفایه]]، ۲ جلد؛ [[الإستصحاب]]، ۱ جلد؛ [[التعادل و الترجیح و الإجتهاد و التقلید]]، ۱ جلد؛ [[قاعدۀ لاضرر]]، ۱ جلد؛ [[بدائع الدرر فی قاعدة لاضرر و رسالۀ طلب و اراده]]، ۱ جلد؛ رساله‌ای در تقیه و چندین رساله فقهی-اصولی مختصر دیگر {{ببینید|متن=ببینید|تألیفات و آثار}}. تقریرات درس‌های مختصری نیز در برخی از موضوعات فقهی از امام‌خمینی بر جای مانده که حاکی از تدریس ایشان در این مباحث است، مانند فروع اجمالی، [[نماز مسافر]] و [[قضای نمازهای میت]].
+امام‌خمینی در سال‌های ۱۳۲۴–۱۳۴۲ خارج فقه نیز تدریس کرده است. نخستین درس خارج فقه ایشان، مبحث [[خیارات]] از کتاب [[مکاسب محرمه]] [[شیخ‌مرتضی انصاری]] بوده که به پایان نرسیده است.<ref>صابری همدانی، خاطرات، ۴۹–۵۰</ref> درس خارج دوم در خانه ایشان با حضور چهار-پنج نفر برپا بوده که خارج [[زکات]] را درس می‌گفته و حدود دو ماه ادامه داشته است.<ref>منتظری، خاطرات، ۱/۱۹۳–۱۹۴</ref> ایشان از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۷ مبحث [[طهارت]] را درس گفته است. پس از آن مباحث [[مکاسب محرمه]] و [[بیع]] را تدریس کرده است.<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه الخلل، ۹؛ سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۰</ref> تعداد شاگردان درس ایشان در این برهه از تاریخ، پرتعداد گزارش شده است.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ۱/۳۸</ref>
-===اخلاق===
+{{سخ}}
-[[امام‌خمینی]] در کنار تدریس علوم عقلی و نقلی برای طلاب، اخلاق نیز درس گفته است. ایشان همواره به اخلاق و [[تزکیه نفس]] اهمیت ویژه‌ای داده و هم به صورت مستقل و هم در کنار دیگر درس‌ها، موضوعات اخلاقی را مطرح کرده است. این درس‌ها در سال‌های متمادی در [[حوزه علمیه قم]] جریان داشته است. برخی زمان آغاز این درس را پس از درگذشت حائری یزدی و به مدت هشت سال برآورد کرده‌اند <ref>ذاکری، طلوع خورشید، ۲۶۱-۲۶۳؛ سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۹۵</ref>. این درس‌ها بر اساس آیات [[قرآن کریم]] و احادیث معصومان(ع) بوده <ref>امینیان، سلسله موی دوست، ۳۲؛ سبحانی، سلسله موی دوست، ۱۲۸</ref> و برخی هم منبع آن را کتاب [[شرح منازل السائرین]]، تألیف [[کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی]] معرفی کرده‏اند <ref>خوانساری، خاطرات، ۹۲-۹۳</ref>. درس اخلاق ایشان در آغاز، به صورت محدود برگزار می‌شد؛ اما به تدریج گسترش یافت و به صورت عمومی درآمد، به گونه‌‏ای که افراد غیر طلبه نیز در آن شرکت می‌کردند <ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۶؛ امینیان، سلسله موی دوست، ۳۲؛ ملکوتی، خاطرات، ۳۵</ref>.
+پس از [[تبعید امام‌خمینی]] به [[نجف]]، درس [[فقه]] ایشان در آنجا از اول ربیع‌الاول ۱۳۸۵ق/ ۱۳۴۴ش آغاز شد و ایشان در مدت چهارده سال تبعید، دوازده سال مکاسب محرمه و مباحث بیع و [[خیارات]] را تدریس کرد.<ref>موسوی بجنوردی، مصاحبه، ۴/۲۰۵</ref> ایشان پس از پایان‌یافتن بیع، در دو سال آخر تبعید در [[عراق]] یعنی سال ۱۳۵۵–۱۳۵۷، بحث‌های مربوط به [[خلل در نماز]] {{ببینید|متن=ببینید|الخلل فی الصلاة}} را تدریس می‌کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه الخلل، ۹</ref>
-<br>
-درس اخلاق امام‌خمینی در حقیقت درس معارف و [[سیر و سلوک]] بود نه اخلاق به مفهوم خشک علمی، و آن‌چنان برخی از شاگردان را به وجد می‌آورد که تا چند روز تحت تأثیر آن بودند <ref>مطهری، ‏۱/۴۴۱؛ جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۲۸</ref> و تا چند روزی، حوزه حال و هوای دیگری داشت <ref>شبیری زنجانی، جماران</ref>. استقبال از درس اخلاق ایشان به حدی بود که حساسیت دستگاه امنیتی حکومت وقت را برانگیخت، به گونه‏‌ای که در صدد تعطیلی آن برآمدند؛ زیرا در این درس‌ها، تنها مواعظ و پند و اندرز اخلاقی گفته نمی‌شد بلکه درس [[سیاست]] هم بود <ref>بدلا، سلسله موی دوست، ۴۸؛ یثربی، خاطرات، ۲۵۵</ref>.
+==== مبانی اصولی ====
-<br>
+مبانی اصولی امام‌خمینی برگرفته از استاد ایشان، [[عبدالکریم حائری یزدی]] بوده است و در درس اصول، عمدتاً به نظریات [[محمدحسین اصفهانی]]، [[میرزامحمدحسین نایینی]] و [[ضیاءالدین عراقی]] نظر داشته است.<ref>گرامی، خاطرات، ۱۷۲–۱۷۳</ref> در این درس‌ها، به سبب شیوایی بیان، افراد بسیاری شرکت می‌کردند.<ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۴–۱۹۵؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۸</ref>
-درس‌های اخلاقی امام‌خمینی نخست در [[مدرسه فیضیه]] و یک ساعت به غروب دایر می‏شد. زمان این درس‌ها به گفته برخی [[روز جمعه]] و در مدرسه فیضیه گزارش شده <ref>امینیان، سلسله موی دوست، ۳۲</ref> و برخی دیگر زمان آن را هر پنجشنبه و جمعه ذکر کرده‌اند <ref>مطهری، مجموعه آثار، ‏۱/۴۴۱</ref>؛ البته با فشارهای دستگاه امنیتی، مکان آن از مدرسه فیضیه به مدرسه حاج‌ملاصادق معروف به [[مدرسه حاجی]] انتقال یافت و در نهایت به دست شهربانی قم به تعطیلی کشیده شد <ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۳</ref>. [[کتاب شرح چهل حدیث]] را می‌توان محصول بخشی از درس‌های اخلاق ایشان در حوزه علمیه قم دانست <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه چهل حدیث، ۱</ref>. از آنجا که امام‌خمینی گاهی در آغاز درس‌های دیگر خود به موعظه‌های اخلاقی می‌پرداخت، نکات گردآمده در کتاب [[جهاد با نفس]] یا جهاد اکبر نیز گردآوری شده از درس‌ها و موعظه‌های اخلاقی ایشان در [[حوزه علمیه نجف]] است <ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه جهاد اکبر، ۸</ref>.
+امام‌خمینی در تدریس خارج فقه با مطرح‌کردن گفته‌ها و نظریات علما و مطرح‌کردن آیات و روایات به بحث و بررسی مسائل می‌پرداخت. ایشان [[اجماع]] یا نظریات مشهور را نیز در مسائل مطرح می‌کرد.<ref>عراقچی، خاطرات، ۱۷۱–۱۷۲</ref> شیوه درس ایشان را به گونه‌ای دانسته‌اند که شاگردان در آن، به مقام [[اجتهاد]] می‌رسیدند و گفته‌اند که از این درس‌ها بسیاری از شاگردان به درجه اجتهاد رسیده‌اند<ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۳/۱۹۵؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۸</ref> {{ببینید|متن=ببینید|شاگردان امام‌خمینی}}.
-===سایر===
-گزارش‌های پراکنده نشان می‌دهد امام‌خمینی در برخی علوم دیگر نیز تدریس داشته است؛ ازجمله تدریس «[[شرح شمسیه]]» در [[منطق]] و نیز بخش منطق [[شرح منظومه سبزواری]] <ref>صبوری قمی، مصاحبه، ۱۴</ref> و تدریس «[[شوارق الالهام]]» در دانش [[کلام]] که برای چند نفر محدود ازجمله [[محمدصادق خلخالی]] و [[حسن نوری]] به صورت خصوصی برگزار می‌شده است <ref>امینیان، رخ نگار، ۱۴۰</ref>؛ همچنین پنج جلسه تفسیر گفتاری و شفاهی [[سوره حمد]] نیز در قالب درس با حضور افرادی انجام شده که پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، در قم، ضبط و از [[سیمای جمهوری اسلامی ایران]] پخش عمومی گردید {{ببینید|متن=ببینید|تفسیر سوره حمد}}.
+==== تالیف دروس ====
-==پانویس==
+نزدیک به همه درس‌های امام‌خمینی در مباحث فقهی و اصولی، به قلم خود ایشان نوشته شده است.<ref>بنی‌فضل، خاطرات، ۱۱۲</ref> کتاب‌هایی به قلم ایشان و محصول تدریس فقه و اصول ایشان است و بیشتر آنها در کنار تدریس، نگاشته شده‌اند: [[کتاب الطهاره]]، ۴ جلد؛ المکاسب المحرمه، ۲ جلد؛ [[کتاب البیع]]، ۵ جلد؛ الخلل فی الصلاة، ۱ جلد؛ [[ولایت فقیه]]، ۱ جلد؛ [[مناهج الوصول الی علم الأصول]]، ۲ جلد؛ [[انوار الهدایة فی التعیلقة علی الکفایه]]، ۲ جلد؛ [[الإستصحاب]]، ۱ جلد؛ [[التعادل و الترجیح و الإجتهاد و التقلید]]، ۱ جلد؛ [[قاعدۀ لاضرر]]، ۱ جلد؛ [[بدائع الدرر فی قاعدة لاضرر و رسالۀ طلب و اراده]]، ۱ جلد؛ رساله‌ای در تقیه و چندین رساله فقهی-اصولی مختصر دیگر {{ببینید|متن=ببینید|تألیفات و آثار}}. تقریرات درس‌های مختصری نیز در برخی از موضوعات فقهی از امام‌خمینی بر جای مانده که حاکی از تدریس ایشان در این مباحث است، مانند فروع اجمالی، [[نماز مسافر]] و [[قضای نمازهای میت]].
-{{پانویس}}
-==منابع==
+=== اخلاق ===
+[[امام‌خمینی]] در کنار تدریس علوم عقلی و نقلی برای طلاب، اخلاق نیز درس گفته است. ایشان همواره به اخلاق و [[تزکیه نفس]] اهمیت ویژه‌ای داده و هم به صورت مستقل و هم در کنار دیگر درس‌ها، موضوعات اخلاقی را مطرح کرده است. این درس‌ها در سال‌های متمادی در [[حوزه علمیه قم]] جریان داشته است. برخی زمان آغاز این درس را پس از درگذشت حائری یزدی و به مدت هشت سال برآورد کرده‌اند.<ref>ذاکری، طلوع خورشید، ۲۶۱–۲۶۳؛ سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۱۹۵</ref> این درس‌ها بر اساس آیات [[قرآن کریم]] و احادیث معصومان(ع) بوده<ref>امینیان، سلسله موی دوست، ۳۲؛ سبحانی، سلسله موی دوست، ۱۲۸</ref> و برخی هم منبع آن را کتاب [[شرح منازل السائرین]]، تألیف [[کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی]] معرفی کرده‌اند.<ref>خوانساری، خاطرات، ۹۲–۹۳</ref> درس اخلاق ایشان در آغاز، به صورت محدود برگزار می‌شد؛ اما به تدریج گسترش یافت و به صورت عمومی درآمد، به گونه‌ای که افراد غیر طلبه نیز در آن شرکت می‌کردند.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۵۶؛ امینیان، سلسله موی دوست، ۳۲؛ ملکوتی، خاطرات، ۳۵</ref>
+{{سخ}}
+درس اخلاق امام‌خمینی در حقیقت درس معارف و [[سیر و سلوک]] بود نه اخلاق به مفهوم خشک علمی، و آن‌چنان برخی از شاگردان را به وجد می‌آورد که تا چند روز تحت تأثیر آن بودند<ref>مطهری، ‏۱/۴۴۱؛ جوادی آملی، بنیان مرصوص، ۲۸</ref> و تا چند روزی، حوزه حال و هوای دیگری داشت.<ref>شبیری زنجانی، جماران</ref> استقبال از درس اخلاق ایشان به حدی بود که حساسیت دستگاه امنیتی حکومت وقت را برانگیخت، به گونه‌ای که در صدد تعطیلی آن برآمدند؛ زیرا در این درس‌ها، تنها مواعظ و پند و اندرز اخلاقی گفته نمی‌شد بلکه درس [[سیاست]] هم بود.<ref>بدلا، سلسله موی دوست، ۴۸؛ یثربی، خاطرات، ۲۵۵</ref>
+{{سخ}}
+درس‌های اخلاقی امام‌خمینی نخست در [[مدرسه فیضیه]] و یک ساعت به غروب دایر می‌شد. زمان این درس‌ها به گفته برخی [[روز جمعه]] و در مدرسه فیضیه گزارش شده<ref>امینیان، سلسله موی دوست، ۳۲</ref> و برخی دیگر زمان آن را هر پنجشنبه و جمعه ذکر کرده‌اند<ref>مطهری، مجموعه آثار، ‏۱/۴۴۱</ref>؛ البته با فشارهای دستگاه امنیتی، مکان آن از مدرسه فیضیه به مدرسه حاج‌ملاصادق معروف به [[مدرسه حاجی]] انتقال یافت و در نهایت به دست شهربانی قم به تعطیلی کشیده شد.<ref>سبحانی، پابه‌پای آفتاب، ۴/۲۰۳</ref> [[کتاب شرح چهل حدیث]] را می‌توان محصول بخشی از درس‌های اخلاق ایشان در حوزه علمیه قم دانست.<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه چهل حدیث، ۱</ref> از آنجا که امام‌خمینی گاهی در آغاز درس‌های دیگر خود به موعظه‌های اخلاقی می‌پرداخت، نکات گردآمده در کتاب [[جهاد با نفس]] یا جهاد اکبر نیز گردآوری شده از درس‌ها و موعظه‌های اخلاقی ایشان در [[حوزه علمیه نجف]] است.<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه جهاد اکبر، ۸</ref>
+=== سایر ===
+گزارش‌های پراکنده نشان می‌دهد امام‌خمینی در برخی علوم دیگر نیز تدریس داشته است؛ ازجمله تدریس «[[شرح شمسیه]]» در [[منطق]] و نیز بخش منطق [[شرح منظومه سبزواری]]<ref>صبوری قمی، مصاحبه، ۱۴</ref> و تدریس «[[شوارق الالهام]]» در دانش [[کلام]] که برای چند نفر محدود ازجمله [[محمدصادق خلخالی]] و [[حسن نوری]] به صورت خصوصی برگزار می‌شده است<ref>امینیان، رخ نگار، ۱۴۰</ref>؛ همچنین پنج جلسه تفسیر گفتاری و شفاهی [[سوره حمد]] نیز در قالب درس با حضور افرادی انجام شده که پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، در قم، ضبط و از [[سیمای جمهوری اسلامی ایران]] پخش عمومی گردید {{ببینید|متن=ببینید|تفسیر سوره حمد}}.
+== پانویس ==
+{{پانویس|۲}}
+== منابع ==
 {{منابع}}
 * آشتیانی، سیدجلال‌الدین، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش.
 * آشتیانی، سیدجلال‌الدین، در رثای امام عارفان، مجله کیهان اندیشه، شماره ۲۴، ۱۳۶۸ش.
-* آشتیانی، سیدجلال‌الدین، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی(س) ، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* آشتیانی، سیدجلال‌الدین، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی(س)، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
-* احمدی، حمید، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* احمدی، حمید، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 * امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
 * امینی، ابراهیم، خاطرات آیت‌الله ابراهیم، حاج‌امینی نجف‌آبادی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.
-* امینیان، محمدعلی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* امینیان، محمدعلی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
-* امینیان، محمدعلی، رخ نگار در صفای آستانه، خاطرات آیت‌الله محمدعلی امینیان، تدوین محمدهادی فلاح، تهران مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۹۵ش.
+* امینیان، محمدعلی، رخ نگار در صفای آستانه، خاطرات آیت‌الله محمدعلی امینیان، تدوین محمدهادی فلاح، تهران مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۹۵ش.
-* انتشاری، علی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* انتشاری، علی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
-* بدلا، حسین، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* بدلا، حسین، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 * بدلا، حسین، هفتاد سال خاطره از آیت‌الله سیدحسین بدلا، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۸ش.
 * بنی‌فضل، مرتضی، خاطرات آیت‌الله مرتضی بنی‌فضل، به کوشش عبدالرحیم اباذری، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۶ش.
@@ خط ۸۲: / خط ۱۰۴: @@
 * جوادی آملی، عبدالله، بنیان مرصوص، امام‌خمینی قدس سره در بیان و بنان آیت‌الله جوادی آملی، قم، اسراء، چاپ هشتم، ۱۳۸۴ش.
 * خزعلی، ابوالقاسم، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای‌آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
-* خمینی، سیدمصطفی، تعلیقات علی الحکمة المتعالیه، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
+* خمینی، سیدمصطفی، تعلیقات علی الحکمة المتعالیه، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
-* خوانساری، سیدمصطفی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* خوانساری، سیدمصطفی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 * دوانی، علی، امام‌خمینی در آئینه خاطره‌ها، تهران، مطهر، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
 * ذاکری، علی‌اکبر، طلوع خورشید، سال‌شمار زندگانی امام‌خمینی قدس سره، قم، بوستان کتاب، چاپ دوم، ۱۳۹۱ش.
@@ خط ۸۹: / خط ۱۱۱: @@
 * رضایی اصفهانی، محمدعلی، شیوه‌های تحصیل و تدریس در حوزه‌های علمیه، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
 * روحانی، سیدحمید، نهضت امام‌خمینی، تهران، عروج، چاپ پانزدهم، ۱۳۸۱ش.
-* رودباری، مجتبی، خاطرات، چاپ‌شده در صحیفه دل، به کوشش حمید بصیرت‌منش و دیگران، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
+* رودباری، مجتبی، خاطرات، چاپ‌شده در صحیفه دل، به کوشش حمید بصیرت‌منش و دیگران، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
-* سبحانی، جعفر، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* سبحانی، جعفر، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 * سبحانی، جعفر، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
-* سبحانی، جعفر، مقدمه کتاب لمحات الاصول، تقریر امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ دوم، ۱۳۸۷ش.
+* سبحانی، جعفر، مقدمه کتاب لمحات الاصول، تقریر امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ دوم، ۱۳۸۷ش.
 * شبیری زنجانی، سیدموسی، پایگاه اطلاع‌رسانی و خبری جماران، ۱۸/۱/۱۳۹۸.
 * شبیری زنجانی، سیدموسی، جرعه‌ای از دریا، قم، مؤسسه کتابشناسی شیعه، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
@@ خط ۹۹: / خط ۱۲۱: @@
 * صبوری قمی، جعفر، مصاحبه، مجله حوزه، شماره ۸۴، ۱۳۷۶ش.
 * ضوابطی، مهدی، پژوهشی در نظام طلبگی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۹ش.
-* ضیایی، علی‌اکبر، نهضت فلسفی امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۱ش.
+* ضیایی، علی‌اکبر، نهضت فلسفی امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۱ش.
-* عراقچی، علی، پرتو آفتاب، خاطرات حضرت آیت‌الله حاج شیخ‌علی عراقچی، به کوشش عبدالرحیم اباذری، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
+* عراقچی، علی، پرتو آفتاب، خاطرات حضرت آیت‌الله حاج شیخ‌علی عراقچی، به کوشش عبدالرحیم اباذری، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
 * طباطبایی، سیدمحمدحسین، بررسی‌های اسلامی، به کوشش سیدهادی خسروشاهی، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.
 * عمید زنجانی، عباسعلی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین عباسعلی عمید زنجانی، تدوین و پژوهش حاجی‌بیگی کندری، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.
 * عمید زنجانی، عباسعلی، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
-* عمید زنجانی، عباسعلی، مصاحبه، مجله حوزه، شماره ۳۸-۳۷، ۱۳۶۹ش.
+* عمید زنجانی، عباسعلی، مصاحبه، مجله حوزه، شماره ۳۸–۳۷، ۱۳۶۹ش.
 * غیوری، سیدعلی، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
 * فاضل لنکرانی، محمد، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
 * فاضل لنکرانی، محمد، مصاحبه، مجله حوزه، شماره ۳۲، ۱۳۶۸ش.
-* فراهانی، مجتبی، سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* فراهانی، مجتبی، سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 * گرامی، محمدعلی، خاطرات آیت‌الله محمدعلی گرامی، تدوین محمدرضا احمدی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۱ش.
 * محتشمی‌پور، سیدعلی‌اکبر، خاطرات سیاسی، ‏تهران، حوزه هنری ادبیات انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
@@ خط ۱۱۷: / خط ۱۳۹: @@
 * ملکوتی، مسلم، خاطرات آیت‌الله مسلم ملکوتی، تدوین عبدالرحیم اباذری، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.
 * منتظری، حسینعلی، خاطرات آیت‌الله منتظری، قم، بی‌نا، ۱۳۷۹ش.
-* منتظری، حسینعلی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* منتظری، حسینعلی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 * مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۶ش.
 * مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، مقدمه کتاب الخلل فی الصلوة، تألیف امام‌خمینی، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸ش.
@@ خط ۱۲۵: / خط ۱۴۷: @@
 * مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، مقدمه کتاب شرح چهل حدیث، تألیف امام‌خمینی، تهران، چاپ چهارم، ۱۳۸۸ش.
 * مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، مقدمه کتاب مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایه، تألیف امام‌خمینی، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۶ش.
-* موسوی اردبیلی، سیدعبدالکریم، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* موسوی اردبیلی، سیدعبدالکریم، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 * موسوی بجنوردی، سیدمحمد، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
-* ناصری، محمدرضا، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* ناصری، محمدرضا، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
-* هاشمی رفسنجانی، اکبر، امام به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی، عبدالرزاق اهوازی، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.
+* هاشمی رفسنجانی، اکبر، امام به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانی، عبدالرزاق اهوازی، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.
-* یثربی، مهدی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
+* یثربی، مهدی، خاطرات، چاپ‌شده در سلسله موی دوست، خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی، تدوین مجتبی فراهانی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
 {{پایان}}
-==پیوند به بیرون==
-محمد مرادی، [https://books.khomeini.ir/books/10003/291/ تدریس امام‌خمینی]، دانشنامه امام خمینی، ج۳، ص۲۹۱-۳۰۱.
+== پیوند به بیرون ==
+محمد مرادی، [https://books.khomeini.ir/books/10003/291/ تدریس امام‌خمینی]، [[دانشنامه امام خمین]]ی، ج۳، ص۲۹۱–۳۰۱.
 [[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]