اجانب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اجانب'''، گروه‌ها و کشورهای مخالف منافع و مصالح کشور.

اجانب به معنی بیگانه در برابر تبعه (با رویکرد حقوقی) و [[کافر]] و نامسلمان در برابر مسلمان (با رویکرد فقهی) است. با نفوذ قدرت‌های اروپایی در کشورهای مسلمان به‌ویژه ایران و واکنش‌هایی که در برابر این دخالت‌ها صورت می‌گرفت، به‌تدریج واژۀ اجنبی و بیگانگان در ادبیات سیاسی ایران رشد کرد. مبارزه با سلطۀ اجانب، بر پایۀ آیات [[قرآن کریم]] و قاعدۀ فقهی [[نفی سبیل]] از اصول حاکم بر دیپلماسی اسلامی به‌شمار می‌آید. [[امام‌خمینی]] که بر نفی هرگونه [[وابستگی]] به قدرت‌های بزرگ تأکید داشت، شعاری‌بودن تمسک مسلمانان به [[اسلام]] و [[غفلت]] آنها از مسائل اساسی، همچنین خودخواهی و سلطه‌جویی حکومت‌های اسلامی را از دلایل این نفوذ و وابستگی می‌شمرد. ایشان معتقد بود یکی از مهم‌ترین راهکارهای کوتاه‌کردن دست اجانب از کشورهای اسلامی، [[وحدت کلمه]] است.

== معنای لغوی و اصطلاحی ==