قاعدة من ملک شیئا ملک الاقرار به (رساله): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:الرسائل العشرة.jpg|بندانگشتی]]

'''قاعدة من ملک شیئاً ملک الإقرار به'''، رساله‌ای از [[امام‌خمینی]]، در نقد دیدگاه شیخ انصاری دربارهٔ قاعده «مَن مَلِکَ شَیئاً مَلِکَ الاِقرارَ بِه»؛ عربی.

در یک نگاه، مهم‌ترین دلیل فقهی برای حجیت اقرار، [[حدیث نبوی]] «اقرار العقلاء علی انفسهم جائز» است و یکی از شرایط اجرای مفاد آن، این است که [[اقرار]]، به ضرر اقرارکننده باشد. قاعده «من ملک شیئاً ملک الإقرار به: هر کس مالک چیزی باشد، مالک اقرار دربارهٔ آن نیز می‌باشد»، از قواعد فقهی دربارهٔ اقرار است که طبق آن، اقراری که مضمون‌اش بر ضرر غیر باشد نیز معتبر شناخته می‌شود. این قاعده در مباحث و کتاب‌های قواعد فقهی بحث و بررسی شده‌است.<ref>بجنوردی، القواعد الفقیهه، ۱/۳.</ref>

[[رده:مقاله‌های دارای ناوبری]]

{{آثار امام‌خمینی}}