۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(←پیشینه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اعانه بر اثم'''، [[قواعد فقهی|قاعده فقهی]] دربارهٔ کمک به دیگران در انجام [[گناه]]. | '''اعانه بر اثم'''، [[قواعد فقهی|قاعده فقهی]] دربارهٔ کمک به دیگران در انجام [[گناه]]. | ||
شرایط تحقق اعانه بر اثم در چهار محور است: قصد اعانه داشتن، علم کمک‌کننده به گناه، قصد کمک‌کننده در تحقق گناه از کمک‌شونده و تحقق خارجی گناه. | |||
قصد اعانه و علم کمک‌کننده به گناه مورد اتفاق است، اما در خصوص دو محور دیگر آرای متفاوتی ارائه شده‌است. [[امام‌خمینی]] با استناد به حکم [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] بر قبح اعانه بر اثم خاطرنشان می‌کند هیچ قید و شرطی در حرمت اعانه بر اثم دخیل نخواهد بود، زیرا از نظر عقل در همه صورت‌ها، چه قصد تحقق گناه باشد یا نه و چه گناه در خارج ایجاد شود یا نشود، ایجاد مقدمات گناه قبیح است. | |||
امام‌خمینی، با استناد به آیه دوم سوره مائده، حرمت اعانت بر اثم را ثابت کرده و در میان ادله حرمت [[اجماع]] را ذکر نکرده و سیره مسلمانان را در معامله با کسانی که آن اموال را در راه ظلم به دیگران مصرف می‌کنند، فاقد ارزش می‌داند؛ زیرا این سیره نمی‌تواند حاکی از رضایت خداوند باشد. | |||
در [[تألیفات و آثار امام‌خمینی|آثار]] فقهی امام‌خمینی مصادیق متعدد استناد به این قاعده را می‌توان یافت؛ مانند [[وقف]] اموال برای انجام کارهای حرام و کمک به ظالمان. بیانات و عملکرد امام‌خمینی پیش و پس از پیروزی انقلاب متأثر از پذیرش این اصل است. ایشان سکوت در مقابل ظلم را تأیید [[رژیم پهلوی]] و کمک به ظلم می‌دانست، و با استناد به این قاعده فتوا به حرمت عضویت در [[حزب رستاخیز ملت ایران|حزب رستاخیز]] داد. | |||
== تعریف == | == تعریف == | ||
| خط ۸۴: | خط ۹۳: | ||
[[رده:فقه]] | [[رده:فقه]] | ||
[[رده:قواعد فقهی]] | [[رده:قواعد فقهی]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||