۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کتاب(۲)'''، جایگاه قرآن در [[استنباط احکام شرعی]]. | '''کتاب(۲)'''، جایگاه قرآن در [[استنباط احکام شرعی]]. | ||
دلالت آیات [[قرآن]] یا به گونه نص است یا ظاهر. در این میان مقدار اندکی از آیات صریح‌اند و دلالتشان قطعی است؛ ولی بسیاری از آیات ظاهر در مدعایند و احتمال خلاف در فهم آنها وجود دارد. | |||
[[امام‌خمینی]] همسو با مشهور علما در اثبات حجیت ظواهر قرآن به [[بنای عقلا|سیره عقلا]] استدلال می‌کند، و به بیان فرآیند اعتماد عقلا به ظاهر یک کلام می‌پردازد، که شامل مراحلی است: اثبات اصل صدور کلام، تعیین ظهور کلام، اثبات اراده این ظهور از سوی متکلم (اراده استعمالی) و هماهنگی اراده جدی و اراده استعمالی. | |||
مشهور اصولیان، ظواهر قرآنی را به طور مطلق حجت میدانند؛ اما برخی در عمومیت آن تردید کرده و قائل به تفصیل شدهاند؛ از این‌رو سه تفصیل وجوددارد: اختصاص فهم قرآن به مقصودین بالإفهام، اختصاص خطابات شفاهی قرآن به افراد موجود و عدم امکان فهم قرآن برای غیر معصومان. | |||
امام‌خمینی، اصل تخصیص و تقیید عمومات قرآنی را با توجه به قواعد تقنین و قانون‌گذاری پذیرفته و تخصیص و تقیید کتاب به [[خبر واحد]] را از ضرورت‌های [[فقه]] شمرده‌است، و معتقد است که مفهوم موافق توانایی تخصیص عام قرآنی را دارد؛ اما در جواز تخصیص به مفهوم مخالف، قائل به تفصیل شده‌است. | |||
امام‌خمینی، تواتر سایر قرائت‌ها را بی‌اساس و روایت مربوط به آن را جعلی دانسته و قائل است باید قرائت مشهور که سینه‌به‌سینه به طور متواتر از [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] نقل شده، معیار قرار داده شود. | |||
بر اساس برخی از روایات، در قرآن نسخ رخ داده است؛ از این‌رو فتوادادن تنها برای کسانی جایز است که به ناسخ و منسوخ قرآن آشنا باشند. همجنین احادیث بسیاری بر لزوم عرضه روایات بر قرآن وجود دارد. دسته‌ای از روایات مرجعیت کتاب‌الله را به صورت مطلق مطرح کرده، و دسته‌ای دیگر تنها در خصوص حالت تعارض روایات، عرضه بر کتاب‌الله را مطرح می‌کنند. | |||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
| خط ۱۲۷: | خط ۱۴۰: | ||
[[رده:فقه]] | [[رده:فقه]] | ||
[[رده:علوم قرآن]] | [[رده:علوم قرآن]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||