۲۱٬۱۴۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عصمت'''، پیراستگی [[پیامبران(ع)|پیامبران]]، [[امامان]] و اولیای الهی(ع) از [[گناه]] و خطا. | '''عصمت'''، پیراستگی [[پیامبران(ع)|پیامبران]]، [[امامان]] و اولیای الهی(ع) از [[گناه]] و خطا. | ||
بحث عصمت دارای پیشینه‌ای طولانی است. [[قرآن|قرآن کریم]] از عصمت [[ملائکه|فرشتگان]] و [[پیامبران(ع)|پیامبران]] یاد کرده است. مسئله عصمت با توجه به نقش محوری آن در اختلاف دیرینه [[شیعه]] و [[اهل سنت|اهل‌سنت]] درباره مسئله امامت و شرایط جانشینی [[پیامبر اکرم(ص)]] توجه مسلمانان به‌ویژه اندیشمندان شیعی را برانگیخته، به‌گونه‌ای که لزوم عصمت امام(ع) یکی از اصول اعتقادی و مهم‌ترین ویژگی تفکر شیعه در باب [[امامت]] شمرده می‌شود. | |||
[[امام‌خمینی]] در آثار خود به بحث از حقیقت، منشأ و اقسام عصمت پرداخته و حقیقت عصمت را یک حالت نفسانی و نوری باطنی می‌داند که از نور کامل و یقین و اطمینان تام حاصل می‌شود. ایشان عصمت را با اختیار [[انسان‌شناسی|انسان]] سازگار دانسته بر این باور است که عصمت امری بر خلاف اختیار و از قبیل امور طبیعی و جبلّی نیست. | |||
به اعتقاد امام خمینی معنای عصمت انبیا و [[امامان(ع)]] این است که جبرئیل مانع آنان از ارتکاب گناه شود بلکه عصمت زاییده [[ایمان و کفر|ایمان]] و معرفت شهودی آنان به حضور حق‌تعالی است، از این‌رو عصمت برای معصومان ارزش و کمال به شمار می‌رود. ایشان با بیان رابطه عصمت و [[توبه|استغفار]] برخی آیات الهی را منافی با عصمت نمی‌داند و چند احتمال را در این زمینه مورد بررسی قرار می‌دهد. | |||
به اعتقاد امام خمینی معنای عصمت انبیا و [[امامان (ع)]] این است که جبرئیل مانع آنان از ارتکاب گناه شود بلکه عصمت زاییده [[ایمان و کفر|ایمان]] و معرفت | |||
== معنی == | == معنی == | ||