عبدالحمید شریبانی: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالحمید شربیانی پس از آن نیز به فعالیت‌های سیاسی تبلیغی خود در تبریز ادامه داد. در اربعین شهدای قیام ۱۹ دی ۱۳۵۶ قم، همراه با روحانیان شاخص تبریز، با صدور اعلامیه‌ای مردم را به شرکت در مجلس بزرگداشت شهدای قم دعوت کرد. پس از سرکوبی قیام مردم تبریز در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶، همراه با روحانیان مبارز تبریز با ارسال نامه‌ای به هیئت بازرسی اعزامی از تهران، اقدام حکومت پهلوی را در سرکوب تظاهرات مردم محکوم کرد.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۷، ص۷۶-۷۷؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۴۶ ـ ۲۴۷.</ref> وی پس از حمله مأموران حکومت پهلوی به بیوت مراجع عظام تقلید در اردیبهشت ۱۳۵۷ ش، همراه با روحانیت مبارز تبریز با ارسال نامه‌ای به آیت‌الله شریعتمداری، آن اقدام را محکوم نمود.<ref>همان، ص۲۸۴ ـ ۲۸۵.</ref> سپس با ارسال نامه‌ای به آیت‌الله شریعتمداری، با اشاره به اعتصاب بازاریان تبریز، بر تداوم اعتصاب مردم تبریز در اعتراض به هتک حرمت مراجع تأکید کرد.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۷، ص۱۲۹ ـ ۱۳۰.</ref> در تابستان ۱۳۵۷ و در پی تحریم جشن نیمه شعبان توسط امام‌خمینی، در عملی کردن این دستور در تبریز نقش داشت.<ref>خاطرات آیت‌الله سید...، ص۴۱۹</ref> و در پی اعتصاب کارکنان صنعت نفت، همراه با روحانیان برجسته تبریز، حمایت خود را از آن اقدام اعلام کرد.<ref>نیکبخت و اسمعیل‌زاده، زندگی و مبارزات شهید آیت‌الله قاضی طباطبایی، ص۳۱۸.</ref> شربیانی که یکی از روحانیان طراز اول تبریز بود.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۱۴، ص۱۳۶</ref>، در تظاهرات ۱۰ آبان ۱۳۵۷ مردم تبریز نقش داشت و آن تظاهرات از منزل او و سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی شروع شد.<ref>همان، ص۱۵۵.</ref> وی پس از انتخاب شاپور بختیار به نخست‌وزیری، طی اطلاعیه‌ای خطاب به بختیار، نسبت به اتخاذ هر گونه تصمیمی علیه امام‌خمینی هشدار داد.<ref>«هشدار آیت‌الله...»، ص۲.</ref>

عبدالحمید شربیانی در اواخر حیات به دلیل بیماری خانه‌نشین شد تا اینکه در ۳۱ شهریور ۱۳۹۴ در مشهد درگذشت و در رواق دارالعباده حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد.<ref>همان.</ref>