شهریه امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنی==

شهریه از واژه «شهر» در عربی به معنای فاصله زمانی «ماه» <ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۳/۲۲۲.</ref> و مترادف با «ماهانه» است و مقصود مقرری است که هر ماه یک‌بار پرداخت می‌شود <ref>دهخدا، لغتنامه، ۹/۱۲۸۹۰.</ref>. شهریه در اصطلاح رایج حوزوی، به‌ویژه در یک قرن اخیر، به معنای کمک‌هزینه طلاب علوم دینی است که معمولاً هر یک ماه به آنان پرداخت می‌شود و نوعاً متکی به منابع مالی شرعی است که یکی از مهم‌ترین آنها «خُمس» است.

در گذشته، پرداخت شهریه به طلبه‌ها و روحانیان شیعه فراگیر و مستمر نبود و گاهی و شاید سالی یک بار، وجهی به آنان پرداخت می‌شد. سید مرتضی علم‌الهدی، از علمای قرن پنجم، هزینه زندگی شاگردانش را از درآمد املاک خود می‌پرداخت؛ چنان‌که به شیخ طوسی دوازده دینار و به ابن‌براج ماهانه هشت دینار می‌داد. وی بخش دیگر املاک خود را برای خرید کاغذ مورد نیاز فقها و علما وقف کرد <ref>دوانی، مفاخر اسلام، ت ۳/۲۸۵ ـ ۲۸۶.</ref>. گاهی نیز یک یا چند نفر هزینه تحصیل طلبه‌ای را بر عهده می‌گرفتند <ref>فقیهی، آل ‌بویه و اوضاع زمان ایشان، ۵۱۱.</ref>.