مجلس شورای اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

==ساختار و مراکز وابسته مجلس==

به موجب [[قانون اساسی]]، مجلس شورای اسلامی از نمایندگان ملت که به طور مستقیم و با رأی مخفی انتخاب می‌شوند، تشکیل می‌شود.<ref>قانون اساسی، اصل ۶۲.</ref> دوره نمایندگی مجلس چهار سال است و کشور هیچ‌گاه نباید بدون مجلس باشد.<ref>قانون اساسی، اصل ۶۳.</ref> در قانون اساسی مصوب ۱۳۵۸ آمده بود که عده نمایندگان مجلس ۲۷۰ تن است و پس از هر ده سال در صورت زیاد شدن جمعیت کشور در هر حوزه انتخابی به نسبت هر ۱۵۰هزار تن یک نماینده افزوده می‌شود، اما در [[بازنگری قانون اساسی]] سال ۱۳۶۸، این اصل این‌گونه تغییر یافت که عده نمایندگان مجلس ۲۷۰ تن است و از آن تاریخ به بعد پس از هر ده سال با در نظر گرفتن عوامل سیاسی، جغرافیایی و انسانی حداکثر بیست نماینده می‌تواند اضافه شود.<ref>قانون اساسی، اصل ۶۴.</ref> زرتشتیان و کلیمیان هر کدام یک نماینده و مسیحیان آشوری و کلدانی مجموعاً یک نماینده و مسیحیان ارمنی جنوب و شمال هر کدام یک نماینده انتخاب می‌کنند. مجلس با حضور دوسوم مجموع نمایندگان رسمیت پیدا می‌کند.<ref>قانون اساسی، اصل ۶۴.</ref> مذاکرات آن باید علنی باشد و گزارش کامل آن از رادیو و روزنامه رسمی برای اطلاع عموم منتشر شود.<ref>قانون اساسی، اصل ۶۹.</ref>

مجلس شورای اسلامی از جهت ساختار داخلی از هیئت رئیسه، جلسات عمومی، کمیسیون‌ها و واحدهای اداری و پشتیبانی تشکیل می‌شود. بر اساس اصول قانون اساسی، ترتیب انتخاب هیئت رئیسه و شمار کمیسیون‌ها و دیگر امور مجلس با آئین‌نامه داخلی که به تصویب دوسوم نمایندگان می‌رسد مشخص می‌شود. این آئین‌نامه سه هیئت‌رئیسه سنی، موقت و دائمی برای مجلس پیش‌بینی کرده است. هیئت‌رئیسه سنی از دو تن از مسن‌ترین و دو تن از جوان‌ترین نمایندگان تشکیل می‌شود و کار آنان برگزاری جلسات افتتاحیه و سوگند و تعیین هیئت‌رئیسه موقت است و هیئت‌رئیسه موقت دوازده تن شامل رئیس و نایب‌رئیس و منشی و کارپرداز برای تصویب اعتبارنامه‌ها و انتخاب هیئت‌رئیسه دائم است و هیئت‌رئیسه دائم نیز دوازده تن است که به مدت یک سال انتخاب می‌شود.<ref>خوش‌زاد، مجلس شورای اسلامی، ۷۳ ـ ۷۴.</ref> وظیفه کمیسیون‌های مجلس بررسی و اصلاح و تکمیل لوایح دولت و تهیه طرح‌های قانونی است که نمایندگان یا شوراهای عالی استان‌ها طبق اصول ۷۴ و ۱۰۱ قانون اساسی به مجلس می‌دهند.<ref>خوش‌زاد، مجلس شورای اسلامی، ۷۳ ـ ۷۴.</ref>

مراکز وابسته مجلس ازجمله عبارت‌اند از:  

*مجلس دارای دو کتابخانه و یک مرکز پژوهش‌ است. کتابخانه‌ مجلس از کتابخانه‌های معتبر کشور است و کتاب‌های نفیس و اسناد تاریخی منحصر به فردی در آن نگهداری می‌شود و بیش از صد سال قدمت دارد. این کتابخانه هم‌زمان با [[نهضت مشروطیت]] و در سال ۱۲۸۵ تاسیس شد و در حال حاضر از این ساختمان به عنوان کتابخانه شماره ۲ مجلس (کتابخانه ایران‌شناسی و کتابخانه تخصصی مطالعات زنان) نام برده می‌شود. ساختمان اصلی کتابخانه مجلس ساختمان شماره ۱ است که در سال ۱۳۴۱ تاسیس شد (مرکز اسناد مجلس).  

*مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی برای فراهم‌آوردن زمینه‌های لازم جهت کارشناسی هرچه بهتر قوانین، پشتیبانی علمی و پژوهشی متناسب با وظایف مجلس و بهره‌برداری از اطلاعات و تحقیقات کارآمد در امر قانون‌گذاری از اواخر سال ۱۳۷۱ به صورت نهادی مستقل آغاز به کار کرده و مراحل قانونی آن در سال ۱۳۷۴ به پایان رسیده است.<ref>مرکز پژوهش‌های مجلس.</ref>

==وظایف و اختیارات نمایندگان==

نمایندگان مجلس شورای اسلامی بنا بر اصل ۶۷ قانون اساسی در برابر [[قرآن مجید]] سوگند به خدای قادر متعال یاد می‌کنند [[پاسدار حریم اسلام]] و نگهبان دستاورد‌های [[انقلاب اسلامی]] و [[مبانی جمهوری اسلامی]] باشند و در انجام وظایف وکالت، امانت و [[تقوا]] را رعایت کنند و به استقلال و اعتلای کشور و حفظ [[حقوق مردم]] و خدمت به آنان پایبند باشند و از قانون اساسی دفاع کنند و در گفته‌ها و نوشته‌های خود استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنان را مد نظر داشته باشند. بر اساس اصل ۷۱، مجلس شورای اسلامی در حدود قانون اساسی، در همه امور کشور، قانون وضع می‌کند و برابر اصل ۷۲، مجلس شورای اسلامی نمی‌تواند قوانینی وضع کند که با اصول و احکام مذهب رسمی کشور یا قانون اساسی مغایرت داشته باشد. بر اساس اصل ۷۶ مجلس شورای اسلامی در تمام امور کشور حق تحقیق و تفحص دارد و بر اساس اصل ۷۷، قرارداد‌ها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس برسد. بر اساس اصل ۷۸، تغییر مرزهای کشور با حفظ مصالح باید به تصویب چهارپنجم نمایندگان برسد و بر اساس اصل ۸۳، بناها و اموال نفیس دولتی جز با تصویب مجلس به دیگران منتقل نمی‌شود و بنا بر اصل ۸۷ قانون اساسی، رئیس‌جمهور برای [[هیئت وزیران]] باید از مجلس [[رأی اعتماد]] بگیرد و برابر اصل ۸۸ قانون اساسی، هرگاه نماینده‌ای از وزیر مسئول درباره یکی از وظایف او سؤال کند، آن وزیر موظف است در مجلس حاضر شود و به پرسش او پاسخ دهد. این اصل پس از بازنگری در سال ۱۳۶۸ این‌گونه تغییر یافت که در صورت سؤالِ یک‌چهارم نمایندگان از رئیس‌جمهور یا وزرا، آنان موظف‌اند در مجلس حاضر شوند و به پرسش‌های نمایندگان مردم پاسخ دهند و برابر اصل ۸۹، مجلس حق استیضاح وزیران و برکناری آنان و [[استیضاح]] رئیس‌جمهور را داراست و برای استیضاح رئیس‌جمهور دست‌کم پیشنهاد یک‌سوم نمایندگان و برای استیضاح وزرا دست‌کم پیشنهاد ده تن ضروری است. برابر بند دوم اصل ۸۹، رأی به عدم کفایت سیاسی [[رئیس‌جمهور]] باید به تأیید [[رهبری]] برسد.