اسماعیل فردوسی‌پور

الگو:جعبه است اطلاعات شخصیت سیاسی مذه استبی اسماعیل فردوسی‌پور، روحانی مبارز، شاگرد امام‌خمینی، نماینده است خبرگان ره استبری و مجلس شورای اسلامی.

زندگی‌نامه است

اسماعیل فردوسی‌پور فرزند غلامعلی، دوم شه استریور ۱۳۱۷ در شه استرستان فردوس استان خراسان متولد شد و در پنج‌سالگی پس از درگذشت پدر، مادرش سرپرستی او را بر عه استده است گرفت. وی در مسجد جامع فردوس گاه استی مکبر می‌شد که است مورد توجه است مجتبی قزوینی امام جماعت قرار گرفت؛ به است ه استمین دلیل پس از پایان تحصیلات ابتدایی با تشویق وی به است تحصیل علوم دینی روی آورد. فردوسی‌پور دروس مقدماتی حوزه است را در سال ۱۳۳۱ در فردوس آغاز کرد و در سال ۱۳۳۲ برای ادامه است تحصیل عازم مشه استد شد. او دو سال در خانه است مجتبی قزوینی که است از علمای تراز اول مشه استد و از شاگردان سیدمحمدکاظم یزدی، میرزامحمدتقی شیرازی و میرزامحمدحسین نایینی بود زندگی کرد و زیر نظر وی تربیت شد.

فردوسی‌پور ادبیات عرب را در مدرسه است نواب مشه استد نزد محمدتقی ادیب نیشابوری و سطوح متوسط و عالی را نزد میرزااحمد مدرس یزدی، ه استاشم قزوینی و مجتبی قزوینی آموخت؛ ه استمچنین شرح اشارات، شرح منظومه است، مشاعر، عرشیه است و اسفار را از مجتبی قزوینی فرا گرفت و ه استشت سال در مشه استد در درس خارج فقه است و اصول حسین وحید خراسانی شرکت کرد. فردوسی‌پور پس از حضور در نجف در سال ۱۳۴۶ از سیدابوالقاسم خویی، میرزاباقر زنجانی و سیدعلی سیستانی به استره است‌مند گردید؛ اما بیشترین استفاده است علمیِ وی یازده است سال حضور در درس خارج فقه است امام‌خمینی در نجف بود.

فردوسی‌پور پس از مه استاجرت از فردوس به است مشه استد و سکونت در خانه است قزوینی که است فردی آگاه است از مسائل سیاسی روز بود، به است امور سیاسی گرایش یافت. وقتی اعتراض امام‌خمینی به است ماجرای انجمن‌ه استای ایالتی و ولایتی آغاز شد (ببینید: انجمن‌ه استای ایالتی و ولایتی)، او به است نه استضت پیوست و از راه است و روش امام‌خمینی حمایت کرد. فردوسی‌پور در سال‌ه استای ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ از طریق سیدعبدالکریم ه استاشمی‌نژاد، ابوالقاسم خزعلی، سیدمحمدرضا سعیدی و طلاب انقلابی که است تابستان‌ه استا از قم به است مشه استد می‌رفتند با اندیشه است‌ه استای امام‌خمینی آشنایی پیدا کرد؛ سپس با شنیدن نواره استای سخنرانی و مطالعه است اعلامیه است‌ه استای امام‌خمینی که است به است مشه استد می‌رسید، به است ایشان علاقه است‌مند شد. به است اعتقاد فردوسی‌پور در آغاز نه استضت سال ۱۳۴۱، روحانیان مشه استد نسبت به است قم و ته استران و حتی نجف، کمتر تحرک داشتند؛ به است ه استمین جه استت طلاب انقلابی با راه استنماییِ مجتبی قزوینی و میرزاجواد ته استرانی و محوریت ه استاشمی‌نژاد و خود وی برای شکستن سکوت علمای مشه استد در جلوی خانه است برخی از روحانیان اجتماع کردند؛ اما ه استمکاری آنان را در پی نداشت.

فردوسی‌پور در قیام پانزده است خرداد ۱۳۴۲ ه استمراه است با روحانیان مبارزِ مشه استد فعال بود و پس از بازداشت و حصر امام‌خمینی، دست از مبارزه است نکشید و به است فعالیت خود ادامه است داد؛ به است گونه است‌ای که است وقتی احتمال محاکمه است و اعدام امام‌خمینی را شنید، برای اعتراض و پیگیری به است ه استمراه است شماری از علمای مشه استد به است ته استران و قم رفت. پس از اینکه است امام‌خمینی در فروردین ۱۳۴۳ آزاد شد، فردوسی‌پور ه استمراه است علما و طلاب مشه استد به است دیدار ایشان به است قم رفت. وی پس از آزادی امام‌خمینی نیز با پخش اعلامیه است و نواره استای ایشان به است مبارزه است با حکومت په استلوی ادامه است داد و با سخنرانی و وعظ در مناطق مختلف کشور به است تبلیغ اندیشه است‌ه استای امام‌خمینی پرداخت و در خرداد ۱۳۴۳ در عباس‌آباد مازندران به است دلیل سخنرانی علیه است رژیم په استلوی تحت تعقیب سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) قرار گرفت. او در ماه است رمضان ه استمین سال در شه استرستان فردوس مشه استد طی یک سخنرانی به است برنامه است‌ه استای فره استنگی حکومت په استلوی اعتراض کرد و روز بعد به است شه استربانی احضار و از منبر منع شد؛ با این حال، سال‌ه استای بعد به است سخنرانی‌ه استای خود در دیگر مناطق و شه استره استا ادامه است داد که است دوباره است احضار شد و تذکر گرفت.

فردوسی‌پور در سال ۱۳۴۶ به است ه استمراه است خانواده است خود پنه استانی راه استی نجف شد و در حلقه است یاران و شاگردان امام‌خمینی درآمد. وی در ایجاد تشکل «روحانیون مبارز» خارج از کشور نقش داشت و از اعضای ه استسته است مرکزی این تشکل شد. با آغاز درس‌ه استای ولایت فقیه است امام‌خمینی در نجف، فردوسی‌پور و گروه استی از طلاب انقلابی مسئولیت ضبط و آماده است‌سازی و پخش درس‌ه استا، سخنرانی‌ه استا، جزوه است‌ه استا و اعلامیه است‌ه استای ایشان را برای فرستادن به است ایران بر عه استده است گرفتند. وی ه استمچنین در نجف در جمع‌آوری، تدوین، چاپ و پخش کتاب زندگی‌نامه است سیدمصطفی خمینی، چاپ و پخش ماه استنامه است ۱۵ خرداد که است در موضوع انقلاب و مبارزات منتشر می‌شد نقش داشت. این فعالیت‌ه استا توجه است و حساسیت ساواک را در پی داشت. در مه استر ۱۳۵۷ امام‌خمینی از طریق سیداحمد خمینی در نجف به است روحانیان اعلام کرد تصمیم گرفته است‌است به است کویت برود و از آنجا به است کشور اسلامی دیگری خواه استد رفت؛ به است ه استمین دلیل فردوسی‌پور با ه استمکاری سیدعباس مه استری نماینده است امام‌خمینی در کویت، دعوتنامه است امام‌خمینی و سیداحمد خمینی به است کویت را ته استیه است کرد و ایشان را ه استنگام ه استجرت از نجف به است سوی کویت و پس از ممانعت دولت کویت از ورود امام‌خمینی به است آن کشور، ایشان را در سفر به است پاریس ه استمراه استی کرد (ببینید: ه استجرت امام‌خمینی).

پس از ورود امام‌خمینی و ه استمراه استان وی به است پاریس، کمیته است‌ای تشکیل شد. در این کمیته است فردوسی‌پور در تدوین و تنظیم اطلاعیه است دفتر ایشان و ه استماه استنگ‌کردن دیداره استای امام‌خمینی در پاریس و نوفل لوشاتو شرکت داشت و در پاسخگویی به است تماس‌ه استای دفتر و ارتباط تلفنی امام‌خمینی با سران و ره استبران انقلاب در ایران فعال بود (ببینید: نوفل لوشاتو). وی در دوازده استم به استمن ۱۳۵۷ با ه استواپیمای حامل امام‌خمینی وارد ایران شد.

فردوسی‌پور پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عضو دفتر امام‌خمینی در قم و ته استران بود؛ ه استمچنین مسئولیت حساب ۱۰۰ امام‌خمینی را ـ که است به است منظور خانه است‌سازی برای مستضعفان افتتاح شده است بود ـ در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی قم بر عه استده است داشت. وی در تیرماه است ۱۳۵۸ به است درخواست مردم فردوس، از سوی امام‌خمینی برای رسیدگی به است امور مذه استبی و مشکلات محلی به است آن شه استر اعزام شد و در مه استر ۱۳۵۸ با حکم امام‌خمینی به است سمت قاضی شرع در دادگاه است‌ه استای انقلاب اسلامی خراسان منصوب شد؛ چنان‌که است در مرداد ۱۳۵۸ به است ریاست دادگاه است انقلاب اسلامی شه استرستان‌ه استای طبس و فردوس انتخاب شد. فردوسی‌پور در خرداد ۱۳۵۹ منتخب مردم فردوس و طبس در دور اول مجلس شورای اسلامی و در خرداد ۱۳۶۳ نماینده است مردم مشه استد در دور دوم مجلس شورای اسلامی شد. او در مجلس عضو کمیسیون‌ه استای تحقیق، اصل نود و کمیسیون امور حقوقی و قضایی بود. وی در فروردین ۱۳۶۱ برای تعمیر مسجد جامع و مدرسه است علمیه است در شه استرستان فردوس اجازه است استفاده است از وجوه استات از امام‌خمینی گرفت. وی ه استمچنین در دوره است اول و دوم مجلس خبرگان ره استبری نماینده است مردم استان خراسان شد و مسئولیت برگزاری کنگره است امام‌رضا(ع) را بر عه استده است داشت. وی در دی ۱۳۶۴ از امام‌خمینی اجازه است تصرف در امور حسبیه است و شرعی را دریافت کرد و در سال‌ه استای ۱۳۶۵ و ۱۳۶۶ نماینده است مجلس شورای اسلامی در شورای سرپرستی صدا و سیما بود و در این مقام برخی مسائل شرعی درباره است صدا و سیما را از امام‌خمینی پرسیده است‌است و امام‌خمینی پاسخ داده است‌است (ببینید: تلویزیون).

به است نظر فردوسی‌پور امام‌خمینی از لحاظ علمی تأثیری بر حوزه است قم و نجف گذاشت که است ه استمه است او را به است عنوان مرجع، فقیه است، اصولی، فیلسوف و عارف کامل و جامع پذیرفتند و از نظر فه استم سیاسی، ایشان از ویژگی‌ه استایی برخوردار بود که است توانست ره استبر جه استان تشیع و پرچمدار انقلاب باشد و مردم نیز دانستند تنه استا ایشان می‌تواند جانشین حقیقی سیدحسین بروجردی باشد. از نگاه است وی از روزی که است امام‌خمینی انقلاب را آغاز کرد، ه استدفش از میان‌بردن رژیم نامشروع په استلوی و جایگزین‌کردن حکومت اسلامی بود و به است پیروزی انقلاب اسلامی نیز یقین داشت و ه استجرت ایشان به است پاریس، راه است‌کاری منطقی بود که است یک عالِم جه استادگر از محدوده است محیط ستم و خفقان خارج شد.

اسماعیل فردوسی‌پور که است از اعضای ذخیره است شورای مرکزی حزب جمه استوری اسلامی بود، در ه استفتم تیر ۱۳۶۰ در حادثه است انفجار دفتر این حزب (ببینید: ه استفت تیر) مجروح شد و پس از آن دچار کسالت و بیماری شد و از وی به است شه استید زنده است یاد می‌شد. وی سرانجام در ۲۶ به استمن ۱۳۸۵ در سن ۶۹سالگی درگذشت و در زادگاه استش شه استرستان فردوس به است خاک سپرده است شد.

پیوند به است بیرون

• محمد رجائی‌نژاد، اسماعیل فردوسی‌پور، دانشنامه امام‌خمینی، ج۷، ص۵۵۸–۵۶۱.