اجتهاد: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۲۵۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ اسفند ۱۴۰۱
جز
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''اجتهاد'''، ملکه و توان استنباط احکام شرعی از دلایل تفصیلی آن.
'''اجتهاد'''، ملکه و توان استنباط احکام شرعی از دلایل تفصیلی آن.
[[امام‌خمینی]]، اجتهاد را ملکه و قوّه‌ای دانسته‌ که صاحب آن، توانایی به دست آوردن حجّت بر حکم شرعی را داشته باشد.
امام‌خمینی، معتقد است اجتهاد به معنای استنباط احکام بر پایه نصوص و ظواهر [[قرآن]] و [[احادیث]] در میان اصحاب ائمه(ع) رواج داشته‌است و امامان(ع) قواعدی به اصحاب آموختند تا احکام را از منابع دینی به دست آورند.
امام‌خمینی مقدماتی برای اجتهاد مطرح می‌کند ازجمله: آگاهی به ادبیات عرب، [[علم رجال]] و [[اصول فقه]] و مهم‌ترین پیش‌نیاز اجتهاد را قرآن‌شناسی و سنت‌شناسی و انس با روایات اهل بیت(ع) می‌داند.
ایشان تجزی در اجتهاد را می‌پذیرد و نظر مجتهد متجزی را حجت دانسته و [[تقلید]] از مجتهد متجزی را جایز می‌شمارد و منصب‌هایی، مانند [[قضاوت]] و [[حکومت اسلامی|حکومت]] در [[زمان غیبت]] را برای مجتهد متجزی نیز ثابت می‌داند.
امام‌خمینی، اجتهاد مصطلح را ضروری دانسته ولی آن‌ را برای اداره [[جامعه]] کافی نمی‌داند، همچنین زمان و مکان را دو عنصر تعیین‌کننده در اجتهاد می‌داند. ایشان نخستین فقیهی است که این بحث را با نگاهی ویژه مطرح کرده‌است. چگونگی و گستره تأثیر و [[نقش زمان و مکان در اجتهاد]] به شکل‌های مختلفی تبیین شده چون: تأثیر در روش اجتهاد، تغییر در موضوع و تغییر در ملاک.


== معنای لغوی و اصطلاحی ==
== معنای لغوی و اصطلاحی ==
خط ۹۲: خط ۱۰۲:
* سیدجواد راثی ورعی، مقاله «[https://books.khomeini.ir/books/10001/459/ اجتهاد]»، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۱، ص۴۵۹–۴۶۴.
* سیدجواد راثی ورعی، مقاله «[https://books.khomeini.ir/books/10001/459/ اجتهاد]»، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۱، ص۴۵۹–۴۶۴.


[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های جلد اول دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:فقه]]
[[رده:اصول فقه]]
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]
۱۴٬۶۵۲

ویرایش