۱۴٬۶۵۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شفاعت'''، وساطت برای کسی در جلب خیر اخروی. | '''شفاعت'''، وساطت برای کسی در جلب خیر اخروی. | ||
شفاعت یکی از مسائل مهم [[کلام|کلامی]] است که در بحث از [[معاد]] مطرح می‌شود. شفاعت ریشه در آیات قرآنی دارد و [[قرآن]] از شفاعت شافعان در [[قیامت|روز قیامت]] خبر داده است. در میان متکلمان و فرقه‌های اسلامی موضوع شفاعت از جایگاه خاصی برخوردار است و عمده بحث از شفاعت در مغفرت از [[گناه|گناهان]] است که چگونه شخص گنهکار با ارتکاب گناه وارد دوزخ می‌شود. | |||
[[امام‌خمینی]] درباره حقیقت شفاعت، نظریه جدیدی دارد و معتقد است که حقیقت شفاعت همان ملحق شدن نور ولایت الهی به نور بنده [[مؤمن]] است. ایشان شفاعت شافعان در این را ظهور هدایت آنها معرفی می‌کند که در عالم آخرت به صورت شفاعت ظهور می‌یابد و هر قدر افراد از هدایت [[پیامبر اکرم(ص)|رسول خدا]] و دیگر شافعان در این عالم استفاده کنند به همان میزان از شفاعت آنان در آن عالم بهره‌مند خواهند بود. | |||
امام‌خمینی زمان شفاعت را منحصر در روز قیامت نمی‌داند و معتقد است شفاعت در زمان‌های مختلفی چون سکرات مرگ، قبر، قیامت و مواقف قیامت شامل می‌شود. ایشان یکی از لوازم و شرایط شفاعت را رابطه معنوی شفیع و شفاعت شونده می‌داند. همچنین باقی ماندن نور ایمان، [[توحید (فلسفه و کلام)|توحید]] و ولایت از جمله این شرایط است. ایشان از جمله آثار شفاعت را حفظ نور ایمان، هدایت، رشد و ایجاد رابطه قوی معنوی با اولیای الهی می‌شود. | |||
== معنی == | == معنی == | ||