اسم اعظم، اسم جامع همه اسمای الهی است. این اسم برترین اسم خداوند است که تنها بندگان خاص از آن اطلاع دارند. اسم اعظم در مباحث عرفانی جایگاه مهمی دارد به مسائلی چون اسماء و صفات، انسان کامل و فیض اقدس و فیض مقدس مرتبط است. اسم اعظم نزد اهل معرفت کلید همه مشکلات عالم است که با استمداد از آن، هر مقصودی برآورده می‌شود.
امام‌خمینی در کتاب شرح دعاء السحر به تفصیل از اسم اعظم بحث کرده و با استناد به برخی روایات و ادعیه به بیان ماهیت و مصادیق عینی آن پرداخته و بر این باور است که اسم اعظم نخستین حضرتی است که از مقام فیض اقدس ظهور یافته است. ایشان برای اسم اعظم، تقسیمی بدیع کرده است و معتقد است در سه مرتبه مقام الوهیت، عالم خارج و مرتبه لفظ، اسم اعظم حقیقتی متناسب با آن مراتب دارد.
به اعتقاد امام‌خمینی، آنچه از الفاظ اسم اعظم در کلمات عارفان ذکر شده، بر اساس روایات نبوی یا کشف ریاضت‌های عارفان است و علم این الفاظ در شریعت از عموم مردم پنهان نگاه داشته شده و تنها نزد اولیا و علمای راسخین است. امام‌خمینی همچنین بر این باور است که اسم اعظم، هفتاد و سه حرف بود و آصف برخیا تنها با اطلاع بر یک حرف آن توانست تخت بلقیس را احضار کند، اما اهل‌بیت(ع) هفتاد و دو حرف آن را می‌دانند و یک حرف آن مستأثر بوده و در عالم غیب حق تعالی پنهان است.