سیدحسین موسوی هشترودی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سیدحسین موسوی هشترودی |
| تاریخ تولد | ۱۲۹۱ش |
| زادگاه | روستای کلوچه، شهرستان هشترود، استان آذربایجان شرقی |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | سیدشهابالدین مرعشی نجفی، محمدعلی ادیب تهرانی، سیدمحمد مولانا تبریزی، میرزا رضی تبریزی، میرزا محمد همدانی، عبدالکریم حائری یزدی، سیدمحمد حجت کوهکمری، میرزا محمد فیض قمی، امامخمینی |
| محل تحصیل | قم |
| تألیفات | ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، رسالهای در رجال |
| سایر | فعال در تدریس، تبلیغ احکام و اقامه نماز جماعت در تهران، تأسیس مسجد و کتابخانه در خیابان دربند شمیران |
| فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | تدریس و تبلیغ دینی، تأسیس مسجد و کتابخانه |
سیدحسین موسوی هشترودی، از شاگردان درس فلسفه امامخمینی.
زادگاه و تحصیل
سیدحسین موسوی هشترودی فرزند سیدهدایت در سال ۱۲۹۱ش در روستای کلوچه شهرستان هشترود در استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد. از پنجسالگی خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در زادگاهش آغاز کرد. پس از درگذشت پدر و مادرش در ۹ سالگی، تحت تربیت و سرپرستی داییاش ملا صالح معروف به حاج آخوند قرار گرفت و نزد او به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و مقدمات را در زادگاهش آموخت. آنگاه در سال ۱۳۰۸ش به قم رفت و به تکمیل تحصیلات حوزوی در حوزه علمیه آن شهر پرداخت.
وی در مدرسه دارالشفاء شرح لمعه را نزد آیتالله سیدشهابالدین مرعشی نجفی فراگرفت و در مطول از محضر درس محمدعلی ادیب تهرانی سود برد. سپس از درس رسایل و مکاسب سیدمحمد مولانا تبریزی بهرهمند شد و کفایه الاصول را هم نزد میرزا رضی تبریزی و میرزا محمد همدانی آموخت.
وی در سال ۱۳۱۴ش در درس خارج آیتالله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت کرد و پس از فوت ایشان از ۱۳۱۵ش در درس خارج فقه و اصول آیتالله سیدمحمد حجت کوهکمری حضور یافت.[۱] و از ملازمان ایشان شد.[۲]
همزمان از درس خارج آیتالله میرزا محمد فیض قمی سود برد.[۳] سپس در درس معقول (فلسفه) امامخمینی شرکت کرد.[۴]
درباره سالهای حضور او در درس فلسفه امامخمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی احتمال میرود در فاصله سالهای ۱۳۱۵-۱۳۲۴ در آن درسها حضور مییافته است. وی پس از ورود آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی به قم، در درس خارج ایشان حضور یافت[۵]
خدمات اجتماعی
پس از درگذشت ایشان (سال ۱۳۴۰ش) به تهران رفت و در خیابان دربند شمیران (تجریش) مقیم شد و در آنجا مسجد و کتابخانه مفصلی تأسیس نمود و به اقامه نماز جماعت و تبلیغ احکام در آنجا پرداخت. او اجازات اجتهاد و روایت از آیات حائری یزدی، حجت کوهکمری، سیداحمد زنجانی و نجفی مرعشی[۶] و اجازه دخالت در امور حسبیه و شرعیه از امامخمینی دریافت کرد. امامخمینی در ذیل معرف او تأکید کردند «معروف است».[۷] و همین تأکید گویای شناخت امامخمینی از او است.
وی علاوه بر تقریر درسهای برخی از استادانش، دو اثر با عنوانهای ثواب الاعمال و عقاب الاعمال و رسالهای مختصر در رجال تألیف کرده است.[۸]
پانویس
- ↑ شریفرازی، گنجینه دانشمندان، ج۸، ۲۹۶.
- ↑ رازی، آثار الحجه یا اولین دائرهالمعارف حوزه علمیه قم، ج۲، ص۹۱.
- ↑ شریفرازی، گنجینه دانشمندان، ج۸، ص۲۹۶.
- ↑ رازی، آثار الحجه یا اولین دائرهالمعارف حوزه علمیه قم، ج۲، ص۹۱.
- ↑ رازی، آثار الحجه یا اولین دائرهالمعارف حوزه علمیه قم، ج۲، ص۹۱.
- ↑ شریفرازی، گنجینه دانشمندان، ج۸، ص۲۹۷.
- ↑ صحیفه امام، ج۱، ص۴۷۵.
- ↑ رازی، آثار الحجه یا اولین دائرهالمعارف حوزه علمیه قم، ج۲، ص۹۱.
منابع
- رازی، محمد (۱۳۳۳ش)، آثار الحجه یا اولین دائرهالمعارف حوزه علمیه قم، قم، کتابفروشی برقعی.
- شریفرازی، محمد (بیتا)، گنجینه دانشمندان، ج۸، قم، پیروز.
- صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی.