سیدحسین موسوی هشترودی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سید حسین موسوی هشترودی |
| نسب | فرزند سید هدایت |
| تاریخ تولد | ۱۲۹۱ ش |
| زادگاه | روستای کلوچه، شهرستان هشترود، استان آذربایجان شرقی |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، محمدعلی ادیب تهرانی، سید محمد مولانا تبریزی، میرزا رضی تبریزی، میرزا محمد همدانی، آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، آیت‌الله سید محمد حجت کوه‌کمری، آیت‌الله میرزا محمد فیض قمی، امام خمینی |
| محل تحصیل | قم |
| اجازه روایت از | آیت‌الله حائری یزدی، آیت‌الله حجت کوه‌کمری، آیت‌الله سید احمد زنجانی، آیت‌الله نجفی مرعشی |
| تألیفات | ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، رساله‌ای در رجال |
| سایر | فعال در تدریس، تبلیغ احکام و اقامه نماز جماعت در تهران، تأسیس مسجد و کتابخانه در خیابان دربند شمیران |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | تدریس و تبلیغ دینی، تأسیس مسجد و کتابخانه |
موسوی هشترودی، سید حسین؛ از شاگردان درس فلسفه امام خمینی. سید حسین موسوی هشترودی فرزند سید هدایت در سال ۱۲۹۱ ش در روستای کلوچه شهرستان هشترود در استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد. از پنج‌سالگی خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در زادگاهش آغاز کرد. پس از درگذشت پدر و مادرش در ۹ سالگی، تحت تربیت و سرپرستی دایی‌اش ملا صالح معروف به حاج آخوند قرار گرفت و نزد او به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و مقدمات را در زادگاهش آموخت. آنگاه در سال ۱۳۰۸ ش به قم رفت و به تکمیل تحصیلات حوزوی در حوزه علمیه آن شهر پرداخت. وی در مدرسه دارالشفاء شرح لمعه را نزد آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی فراگرفت و در مطول از محضر درس محمدعلی ادیب تهرانی سود برد. سپس از درس رسایل و مکاسب سید محمد مولانا تبریزی بهره‌مند شد و کفایه الاصول را هم نزد میرزا رضی تبریزی و میرزا محمد همدانی آموخت. وی در سال ۱۳۱۴ ش در درس خارج آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت کرد و پس از فوت ایشان از ۱۳۱۵ ش در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله سید محمد حجت کوه‌کمری حضور یافت (شریف رازی، ج ۸، ۲۹۶) و از ملازمان ایشان شد (رازی، ج ۲، ۹۱). هم‌زمان از درس خارج آیت‌الله میرزا محمد فیض قمی سود برد (شریف رازی، ج ۸، ۲۹۶). سپس در درس معقول (فلسفه) امام خمینی شرکت کرد (رازی، ج ۲، ۹۱). درباره سال‌های حضور او در درس فلسفه امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی احتمال می‌رود در فاصله سال‌های ۱۳۱۵-۱۳۲۴ در آن درس‌ها حضور می‌یافته است. وی پس از ورود آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی به قم، در درس خارج ایشان حضور یافت (رازی، ج ۲، ۹۱) و پس از درگذشت ایشان ( سال ۱۳۴۰ ش) به تهران رفت و در خیابان دربند شمیران (تجریش) مقیم شد و در آنجا مسجد و کتابخانه مفصلی تأسیس نمود و به اقامه نماز جماعت و تبلیغ احکام در آنجا پرداخت. او اجازات اجتهاد و روایت از آیات حائری یزدی، حجت کوه‌کمری، سید احمد زنجانی و نجفی مرعشی (شریف رازی، ج ۸، ۲۹۷) و اجازه دخالت در امور حسبیه و شرعیه از امام خمینی دریافت کرد. امام خمینی در ذیل معرف او تأکید کردند «معروف است» (صحیفه امام، ج ۱، ۴۷۵) و همین تأکید گویای شناخت امام خمینی از او است. وی علاوه بر تقریر درس‌های برخی از استادانش، دو اثر با عنوان‌های ثواب الاعمال و عقاب الاعمال و رساله‌ای مختصر در رجال تألیف کرده است (رازی، ج ۲، ۹۱). منابع: رازی، محمد (۱۳۳۳ ش)، آثار الحجه یا اولین دائره‌المعارف حوزه علمیه قم، قم، کتابفروشی برقعی؛ شریف رازی، محمد (بی‌تا)، گنجینه¬ دانشمندان، ج ۸، قم، پیروز؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.