سیدحسین موسوی هشترودی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سیدحسین موسوی هشترودی |
| نسب | فرزند سیدهدایت |
| تاریخ تولد | ۱۲۹۱ ش |
| زادگاه | روستای کلوچه، شهرستان هشترود، استان آذربایجان شرقی |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | آیت‌الله سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، محمدعلی ادیب تهرانی، سیدمحمد مولانا تبریزی، میرزا رضی تبریزی، میرزا محمد همدانی، آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، آیت‌الله سیدمحمد حجت کوه‌کمری، آیت‌الله میرزا محمد فیض قمی، امام‌خمینی |
| محل تحصیل | قم |
| اجازه روایت از | آیت‌الله حائری یزدی، آیت‌الله حجت کوه‌کمری، آیت‌الله سیداحمد زنجانی، آیت‌الله نجفی مرعشی |
| تألیفات | ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، رساله‌ای در رجال |
| سایر | فعال در تدریس، تبلیغ احکام و اقامه نماز جماعت در تهران، تأسیس مسجد و کتابخانه در خیابان دربند شمیران |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | تدریس و تبلیغ دینی، تأسیس مسجد و کتابخانه |
سیدحسین موسوی هشترودی، از شاگردان درس فلسفه امام‌خمینی.
زادگاه و تحصیل
سیدحسین موسوی هشترودی فرزند سیدهدایت در سال ۱۲۹۱ش در روستای کلوچه شهرستان هشترود در استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد. از پنج‌سالگی خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در زادگاهش آغاز کرد. پس از درگذشت پدر و مادرش در ۹ سالگی، تحت تربیت و سرپرستی دایی‌اش ملا صالح معروف به حاج آخوند قرار گرفت و نزد او به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و مقدمات را در زادگاهش آموخت. آنگاه در سال ۱۳۰۸ ش به قم رفت و به تکمیل تحصیلات حوزوی در حوزه علمیه آن شهر پرداخت. وی در مدرسه دارالشفاء شرح لمعه را نزد آیت‌الله سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی فراگرفت و در مطول از محضر درس محمدعلی ادیب تهرانی سود برد. سپس از درس رسایل و مکاسب سیدمحمد مولانا تبریزی بهره‌مند شد و کفایه الاصول را هم نزد میرزا رضی تبریزی و میرزا محمد همدانی آموخت. وی در سال ۱۳۱۴ ش در درس خارج آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی شرکت کرد و پس از فوت ایشان از ۱۳۱۵ ش در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله سیدمحمد حجت کوه‌کمری حضور یافت.[۱] و از ملازمان ایشان شد.[۲]
هم‌زمان از درس خارج آیت‌الله میرزا محمد فیض قمی سود برد.[۳] سپس در درس معقول (فلسفه) امام‌خمینی شرکت کرد.[۴] درباره سال‌های حضور او در درس فلسفه امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی احتمال می‌رود در فاصله سال‌های ۱۳۱۵-۱۳۲۴ در آن درس‌ها حضور می‌یافته است. وی پس از ورود آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی به قم، در درس خارج ایشان حضور یافت[۵]
خدمات اجتماعی
پس از درگذشت ایشان (سال ۱۳۴۰ش) به تهران رفت و در خیابان دربند شمیران (تجریش) مقیم شد و در آنجا مسجد و کتابخانه مفصلی تأسیس نمود و به اقامه نماز جماعت و تبلیغ احکام در آنجا پرداخت. او اجازات اجتهاد و روایت از آیات حائری یزدی، حجت کوه‌کمری، سیداحمد زنجانی و نجفی مرعشی.[۶] و اجازه دخالت در امور حسبیه و شرعیه از امام‌خمینی دریافت کرد. امام‌خمینی در ذیل معرف او تأکید کردند «معروف است».[۷] و همین تأکید گویای شناخت امام‌خمینی از او است.
وی علاوه بر تقریر درس‌های برخی از استادانش، دو اثر با عنوان‌های ثواب الاعمال و عقاب الاعمال و رساله‌ای مختصر در رجال تألیف کرده است.[۸]
پانویس
منابع
- رازی، محمد (۱۳۳۳ ش)، آثار الحجه یا اولین دائره‌المعارف حوزه علمیه قم، قم، کتابفروشی برقعی.
- شریف رازی، محمد (بی‌تا)، گنجینه¬ دانشمندان، ج ۸، قم، پیروز؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.