عبدالواحد نقوی
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالواحد نقوی |
| تاریخ تولد | ۱۳۱۱ش |
| زادگاه | دیوکلای امیرکلا، بابل |
| تاریخ وفات | آذر ۱۳۹۰ |
| شهر وفات | بابل |
| خویشاوندان سرشناس | محمدباقر نقوی (پدر) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امامخمینی، سیدحسین بروجردی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، محمدعلی اراکی، سیدمحمدهادی میلانی |
| محل تحصیل | قم، مشهد، بابل |
| فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | مبارزه با حکومت پهلوی و همراهی با نهضت امامخمینی |
| اجتماعی | فعال در عرصههای تبلیغی و فرهنگی در بابل |
عبدالواحد نقوی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی.
زادگاه
او در سال ۱۳۱۱ش در دیوکلای امیرکلا در شهرستان بابل به دنیا آمد. پدرش شیخ محمدباقر نقوی از عالمان نامی بابل بود.
او خواندن و نوشتن را نزد مادرش آموخت. در ۱۲ سالگی برای تحصیل دروس حوزوی وارد مدرسه صدراعظم بابل شد و مقدمات و سطح را نزد شیخ علیجان صالحی، شیخ علی موحد، شیخ محمد طبرستانی، سیدحبیباله غروی، سیدزینالعابدین عدنانی، سیدمحمد محقق بهشتی و شیخ محمد سالکی فراگرفت.
آنگاه به مشهد رفت و مدت پنج سال در حوزه علمیه آن شهر در درس خارج فقه و اصول آیات سیدمحمدهادی حسینی میلانی، میرزا جواد آقا تهرانی و سیداحمد مدرس یزدی شرکت کرد. سپس راهی قم شد و در آن شهر در درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، امامخمینی، میرزا هاشم آملی و شیخ محمدعلی اراکی حضور یافت.
درباره سالهای حضور او در درس خارج فقه یا اصول امامخمینی گزارشی در دست نیست، ولی میتوان احتمال داد که در اواخر دهه ۱۳۳۰ و اوایل دهه ۱۳۴۰ در آن درسها شرکت میکرده است.
فعالیت سیاسی و اجتماعی
سپس به بابل بازگشت و به اقامه نماز جماعت در مسجد جامع دیوکلا و همزمان تدریس در مدرسه صدراعظم آن شهر پرداخت.[۱] درباره سالهای حضور او در درس خارج امامخمینی گزارش دقیقی در دست نیست.
نقوی پس از حمله به مسجد جامع کرمان در مهر ۱۳۵۷، همراه با جمعی از روحانیان بابل با ارسال نامهای به علیاصغر صالحی کرمانی، یورش «حکومت جبار و خودکامه» به آن مسجد را شدیداً محکوم و در ادامه با اشاره به اقداماتی چون واقعه ۱۷ شهریور تهران، بر تشکیل حکومت اسلامی تحت رهبری مرجع عالیقدر شیعه تأکید کردند.[۲] از دیگر فعالیتهای او گزارشی در دست نیست. وی به فعالیتهای تبلیغی در بابل اشتغال داشت و در آذر ۱۳۹۰ در همان شهر درگذشت.
پانویس
منابع
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۵۸: آیتالله حاج شیخ هادی روحانی (۱۳۹۴)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.