Image-reviewer، emailconfirmed، مدیران
۴٬۵۲۶
ویرایش
برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==مهار غائله کردستان== | ==مهار غائله کردستان== | ||
نخستین هجوم دموکراتها در بهار ۱۳۵۸ به سنندج و حومه با فداکاری نیروهای مسلح مهار شد. در پی فرمان امامخمینی در دفع غائله گروههای ضد انقلاب در هجوم به سنندج در بهار ۱۳۵۸ به دستور قرنی و با فداکاری خلبان احمد کشوری گروهی از مردم و پاسداران و سربازان از کرمانشاه به داخل پادگان سنندج فرستاده شدند که بر قدرت مدافعان افزوده شد.<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۳۸۷ ـ ۳۸۸.</ref> هجوم ضد انقلاب در مرداد ۱۳۵۸ به نیروهای مدافع نظام اسلامی و فرمان امامخمینی به مقابله با آنان، سبب شد که اصناف گوناگون مردم در داخل کشور و بسیاری از مسلمانان خارج از کشور برای برقراری امنیت کردستان اعلام آمادگی کنند؛ ولی ایشان از اهالی کرمانشاه که برای مبارزه با اشرار دستهجمعی راهی سنندج بودند، خواست امور را به قوای انتظامی و سپاه بسپارند<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۳۰۷.</ref> و بسیج عمومی را لازم ندانست و سرکوبی اشرار را به قوای مسلح واگذار کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۳۲۹.</ref> واحدهایی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی و ژاندارمری پس از پاکسازی پاوه با عبور از گردنه شمشی عازم مریوان شدند و از مریوان به بانه رفتند و در ۱۵ شهریور شهر مرزی سردشت را از دست گروهها آزاد ساختند؛ چنانکه یگانهایی از محور کرمانشاه ـ کامیاران سه هزار سلاح را از مسیر جمعآوری کردند و در دوم شهریور وارد سنندج شده، پس از آن، دیواندره و تکاب و بوکان را پاکسازی کردند.<ref>صادقی، کردستان در جنگِ ضد شورشگری و دفاع مقدس، ۳۳؛ محمدپور، بررسی بحران کردستان در آستانه جنگ تحمیلی، ۶۷.</ref> پس از آزادسازی پاوه عزالدین حسینی و قاسملو به عراق گریختند.<ref>محمدپور، بررسی بحران کردستان در آستانه جنگ تحمیلی، ۵۹.</ref> محمد بروجردی از سپاه پاسداران و سرهنگ علی صیاد شیرازی از ارتش در مقابله با تجزیهطلبان کردستان نقش ممتازی در سطح فرماندهی ایفا کردند<ref>استکی، مصاحبه؛ رضایی، آشنای غریب، ۶۵ ـ ۶۶.</ref> و بروجردی بعدها در کردستان به شهادت رسید.<ref>شیرازی، انقلابی آرام و شجاع، ۷.</ref> نیروهای هوانیروز نیز بهویژه علیاکبر شیرودی در رفع و دفع غائله کردستان و مقابله با اشرار و آزادسازی پاوه نقش چشمگیری داشتند.<ref>ایران، روزنامه، ۱۸.</ref> | نخستین هجوم دموکراتها در بهار ۱۳۵۸ به سنندج و حومه با فداکاری [[نیروهای مسلح]] مهار شد. در پی فرمان [[امامخمینی]] در دفع غائله گروههای ضد انقلاب در هجوم به سنندج در بهار ۱۳۵۸ به دستور قرنی و با فداکاری [[خلبان احمد کشوری]] گروهی از مردم و پاسداران و سربازان از کرمانشاه به داخل پادگان سنندج فرستاده شدند که بر قدرت مدافعان افزوده شد.<ref>نخعی و یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱/۳۸۷ ـ ۳۸۸.</ref> هجوم ضد انقلاب در مرداد ۱۳۵۸ به نیروهای مدافع نظام اسلامی و فرمان [[امامخمینی]] به مقابله با آنان، سبب شد که اصناف گوناگون مردم در داخل کشور و بسیاری از مسلمانان خارج از کشور برای برقراری [[امنیت]] کردستان اعلام آمادگی کنند؛ ولی ایشان از اهالی کرمانشاه که برای مبارزه با اشرار دستهجمعی راهی سنندج بودند، خواست امور را به [[قوای انتظامی]] و [[سپاه]] بسپارند<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۳۰۷.</ref> و [[بسیج عمومی]] را لازم ندانست و سرکوبی اشرار را به قوای مسلح واگذار کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۹/۳۲۹.</ref> واحدهایی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و [[ارتش جمهوری اسلامی]] و [[ژاندارمری]] پس از پاکسازی [[پاوه]] با عبور از گردنه شمشی عازم مریوان شدند و از مریوان به بانه رفتند و در ۱۵ شهریور شهر مرزی سردشت را از دست گروهها آزاد ساختند؛ چنانکه یگانهایی از محور کرمانشاه ـ کامیاران سه هزار سلاح را از مسیر جمعآوری کردند و در دوم شهریور وارد سنندج شده، پس از آن، دیواندره و تکاب و بوکان را پاکسازی کردند.<ref>صادقی، کردستان در جنگِ ضد شورشگری و دفاع مقدس، ۳۳؛ محمدپور، بررسی بحران کردستان در آستانه جنگ تحمیلی، ۶۷.</ref> پس از آزادسازی پاوه عزالدین حسینی و قاسملو به عراق گریختند.<ref>محمدپور، بررسی بحران کردستان در آستانه جنگ تحمیلی، ۵۹.</ref> [[محمد بروجردی]] از سپاه پاسداران و [[سرهنگ علی صیاد شیرازی]] از ارتش در مقابله با تجزیهطلبان کردستان نقش ممتازی در سطح فرماندهی ایفا کردند<ref>استکی، مصاحبه؛ رضایی، آشنای غریب، ۶۵ ـ ۶۶.</ref> و بروجردی بعدها در کردستان به شهادت رسید.<ref>شیرازی، انقلابی آرام و شجاع، ۷.</ref> نیروهای هوانیروز نیز بهویژه [[علیاکبر شیرودی]] در رفع و دفع غائله کردستان و مقابله با اشرار و آزادسازی پاوه نقش چشمگیری داشتند.<ref>ایران، روزنامه، ۱۸.</ref> | ||
مردم کردستان که از آغاز انقلاب از جمهوری اسلامی حمایت و با تحصن در مسجد جامع سنندج نارضایتی خود را از حضور ضد انقلاب ابراز کردند،<ref>کیهان، روزنامه، ۲۸/۱/۱۳۵۸، ۷.</ref> با گسترش فعالیتهای نیروهای انقلابی بیش از پیش به صحنه آمدند. فرستادگان امامخمینی به کردستان و جهاد سازندگی و سپاه پاسداران با پیروی از رهنمودهای ایشان مبنی بر حل مسئله کردستان از طریق مردم،<ref>روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۶.</ref> روحانیان، بسیجیان و سپاهیان با استفاده از ابزارهای فرهنگی ماهیت و جنایتهای گروههای ضد انقلاب ازجمله دموکرات و کومله را به مردم نشان دادند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۸/۶/۱۳۵۸، ۱؛ رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۲.</ref> وجود نیروهای انقلاب، حضور فضلای جوان حوزه، معلمان و دانشجویان روشنفکر و متعهد در مدارس و آموزشگاهها و مجالس پرسش و پاسخ و گفتگوهای رودرو با جوانان، بر جداشدن مردم از اشرار بسیار مؤثر بودند. جهاد سازندگی همه تواناییهای خود را برای رسیدگی به رفاه و آسایش مردم در کردستان و آذربایجان غربی به کار گرفت و با وجود ناامنی و تهدید دایمیِ عوامل دموکرات و کومله، به مردم محروم خدمات بسیار رساند و در این راه، شمار زیادی از اعضای جهاد سازندگی به شهادت رسیدند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۳ ـ ۲۵۴.</ref> رفتار خوب و رعایت اخلاق اسلامی و قوانین دینی در میان مدافعان انقلاب، مهمترین عامل نفوذ و موفقیت آنان در کردستان بود.<ref>روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۹؛ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضد انقلاب، ۱۲؛ حیدری، خاطرات و خطرات هشت سال دفاع مقدس، ۱۰۰.</ref> ارتش و سپاه شهرها و روستاهایی را که دموکراتها در آن پناه میگرفتند، هدف قرار نمیدادند. در رویارویی مدافعان انقلاب با اشرار کردستان، سعی شد به بیگناهان آسیبی نرسد.<ref>نداف، بازخوانی حوادث.</ref> بازداشتشدگان از کومله و دموکرات، در زندان از همان غذایی استفاده میکردند که محافظان آنان استفاده میکردند و در زندان کتاب، روزنامه، مجله در اختیار داشتند و از امکانات بهداشتی و رفاهی برخوردار بودند. با وجود خشونت و جنایتهای فراوان دموکراتها در برابر سربازان ارتش و پاسداران انقلاب اسلامی، با دموکراتهای بازداشتشده زخمی با مهربانی برخورد میشد و پس از مداوا و به دستآوردن تندرستی محاکمه میشدند. نیروهای مؤمن در زندان با استدلال و برهان آنان را به اشتباهات خود آگاه میکردند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۳.</ref> | مردم کردستان که از آغاز انقلاب از [[جمهوری اسلامی]] حمایت و با تحصن در مسجد جامع سنندج نارضایتی خود را از حضور ضد انقلاب ابراز کردند،<ref>کیهان، روزنامه، ۲۸/۱/۱۳۵۸، ۷.</ref> با گسترش فعالیتهای نیروهای انقلابی بیش از پیش به صحنه آمدند. فرستادگان امامخمینی به کردستان و [[جهاد سازندگی]] و سپاه پاسداران با پیروی از رهنمودهای ایشان مبنی بر حل مسئله کردستان از طریق مردم،<ref>روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۶.</ref> روحانیان، [[بسیجیان]] و سپاهیان با استفاده از ابزارهای فرهنگی ماهیت و جنایتهای گروههای ضد انقلاب ازجمله [[دموکرات]] و [[کومله]] را به مردم نشان دادند.<ref>جمهوری اسلامی، روزنامه، ۱۸/۶/۱۳۵۸، ۱؛ رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۲.</ref> وجود نیروهای انقلاب، حضور فضلای جوان حوزه، معلمان و دانشجویان روشنفکر و متعهد در مدارس و آموزشگاهها و مجالس پرسش و پاسخ و گفتگوهای رودرو با جوانان، بر جداشدن مردم از اشرار بسیار مؤثر بودند. جهاد سازندگی همه تواناییهای خود را برای رسیدگی به رفاه و آسایش مردم در کردستان و آذربایجان غربی به کار گرفت و با وجود ناامنی و تهدید دایمیِ عوامل دموکرات و کومله، به مردم محروم خدمات بسیار رساند و در این راه، شمار زیادی از اعضای جهاد سازندگی به شهادت رسیدند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۳ ـ ۲۵۴.</ref> رفتار خوب و رعایت [[اخلاق اسلامی]] و قوانین دینی در میان مدافعان انقلاب، مهمترین عامل نفوذ و موفقیت آنان در کردستان بود.<ref>روحی، مردمی کردن امنیت در مدیریت بحران، ۱۴۹؛ بهرامی، نقش سپاه در مبارزه با ضد انقلاب، ۱۲؛ حیدری، خاطرات و خطرات هشت سال دفاع مقدس، ۱۰۰.</ref> ارتش و سپاه شهرها و روستاهایی را که دموکراتها در آن پناه میگرفتند، هدف قرار نمیدادند. در رویارویی مدافعان انقلاب با اشرار کردستان، سعی شد به بیگناهان آسیبی نرسد.<ref>نداف، بازخوانی حوادث.</ref> بازداشتشدگان از کومله و دموکرات، در زندان از همان غذایی استفاده میکردند که محافظان آنان استفاده میکردند و در زندان کتاب، روزنامه، مجله در اختیار داشتند و از امکانات بهداشتی و رفاهی برخوردار بودند. با وجود خشونت و جنایتهای فراوان دموکراتها در برابر سربازان ارتش و پاسداران انقلاب اسلامی، با دموکراتهای بازداشتشده زخمی با مهربانی برخورد میشد و پس از مداوا و به دستآوردن تندرستی محاکمه میشدند. نیروهای مؤمن در زندان با استدلال و برهان آنان را به اشتباهات خود آگاه میکردند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۳.</ref> | ||
:{{ببینید|جهاد سازندگی}} | :{{ببینید|جهاد سازندگی}} | ||
رفتار مناسب نیروهای مسلح با توده مردم کردستان بر همدلی و اقبال آنان به جمهوری اسلامی افزود و هزاران نفر از هواداران احزاب مخالف و ضد انقلاب اماننامه دریافت کردند،<ref>نداف، بازخوانی حوادث.</ref> بلکه پس از آزادی هر منطقه تقاضا میکردند که در کنار رزمندگان با اشرار نبرد کنند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۲۹ و ۲۳۲.</ref> بیشتر روحانیان کردستان نیز با نظام جمهوری اسلامی همکاری کردند و گروهی از آنان به دست ضد انقلاب به شهادت رسیدند<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۲۴۴.</ref> که ازجمله آنان کریم شهریکندی امامجمعه مهاباد بود.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۵.</ref> رفتارهای کریمانه با مردمان شافعیمذهب کرد و احترام به مذهب و فرهنگ بومی آنان موجب شد شهروندان در کردستان و آذربایجان غربی و کرمانشاه به کمک انقلاب برخیزند و با تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد همراه پاسداران انقلاب با اشرار مبارزه کنند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۴ ـ ۲۵۵؛ رضایی، آشنای غریب، ۶۶.</ref> ژاندارمری نیز عدهای از عشایر کُرد را به عنوان جوانمرد در کنار خود داشت<ref>چمران، کردستان، ۱۴۴ ـ ۱۴۵.</ref> و چند هزار تن از رزمندگان بومی مناطق کردنشین در کنار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به شهادت رسیدند.<ref>خامنهای، روزنامه دنیای اقتصاد، ۸؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۹/۲/۱۳۹۴، ۳.</ref> | رفتار مناسب نیروهای مسلح با توده مردم کردستان بر همدلی و اقبال آنان به جمهوری اسلامی افزود و هزاران نفر از هواداران احزاب مخالف و ضد انقلاب اماننامه دریافت کردند،<ref>نداف، بازخوانی حوادث.</ref> بلکه پس از [[آزادی]] هر منطقه تقاضا میکردند که در کنار رزمندگان با اشرار نبرد کنند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۲۹ و ۲۳۲.</ref> بیشتر روحانیان کردستان نیز با نظام جمهوری اسلامی همکاری کردند و گروهی از آنان به دست ضد انقلاب به شهادت رسیدند<ref>هاشمی رفسنجانی، پس از بحران، ۲۴۴.</ref> که ازجمله آنان کریم شهریکندی امامجمعه مهاباد بود.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۵.</ref> رفتارهای کریمانه با مردمان [[شافعیمذهب]] کرد و احترام به مذهب و فرهنگ بومی آنان موجب شد شهروندان در کردستان و آذربایجان غربی و کرمانشاه به کمک انقلاب برخیزند و با تشکیل [[سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد]] همراه پاسداران انقلاب با اشرار مبارزه کنند.<ref>رضوی، سیدعباس، مدارا با شهروندان در اندیشه و سیرت امامخمینی، ۲۵۴ ـ ۲۵۵؛ رضایی، آشنای غریب، ۶۶.</ref> ژاندارمری نیز عدهای از عشایر کُرد را به عنوان جوانمرد در کنار خود داشت<ref>چمران، کردستان، ۱۴۴ ـ ۱۴۵.</ref> و چند هزار تن از رزمندگان بومی مناطق کردنشین در کنار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به شهادت رسیدند.<ref>خامنهای، روزنامه دنیای اقتصاد، ۸؛ جمهوری اسلامی، روزنامه، ۲۹/۲/۱۳۹۴، ۳.</ref> | ||
:{{ببینید|سازمان پیشمرگان مسلمان کرد}} | :{{ببینید|سازمان پیشمرگان مسلمان کرد}} | ||