اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] نشانه مُخلَصان را دوری از اغوای شیطان بیان می‌کند.<ref>ص، ۸۲-۸۳.</ref> در روایات نیز نشانه‌هایی برای اخلاص ذکر شده است؛ ازجمله سلامت دل، رساندن خیر به دیگران و خودداری از بدی‌ها<ref>ابن‌شعبه، تحف العقول، ۲۱.</ref>؛ چنان‌که یکی از نشانه‌های اخلاص این است که شخص دوست نداشته باشد بر عملی که برای خدا انجام داده است، ستایش شود.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱/۱۰۰.</ref> امام‌خمینی همانند دیگر علمای اخلاق، <ref>ورام، تنبیه الخواطر، ۱/۱۸۸-۱۸۹؛ ابن‌فهد، عدة الداعی، ۲۱۷.</ref> با توجه به روایات، نشانه اخلاص را آن می‌داند که در صورت اطلاع مردم از آن عمل، نشاطی در [[قلب]] حاصل نشود.<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۱۶۱.</ref> ایشان همچنین باور دارد اخلاص را می‌توان از آثار آن شناخت؛ چنان‌که آثار اخلاص در تحصیل علم، حصول حکمت در قلب و زبان است و اگر این امر حاصل نشد، روشن می‌شود عمل برای [[هوای نفس]] و شیطان بوده است.<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۳۹۴.</ref> نیز از نشانه‌های درجات بالای اخلاص این است که بنده را از وسوسه [[شیطان]] در امان نگه می‌دارد و در این صورت طمع شیطان از وی قطع می‌شود.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۶۳.</ref>