۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''غضب'''، حالتی نفسانی و مبدأ حرکت [[نفس]] برای غلبه و انتقام. | '''غضب'''، حالتی نفسانی و مبدأ حرکت [[نفس]] برای غلبه و انتقام. | ||
امامخمینی غضب را به ناپسند و پسندیده تقسیم کرده و غضب ناپسند تجاوزِ قوه غضبیه از حد اعتدال است و غضب پسندیده بهکاربستن قوه غضبیه در راه حق و تسلیمشدن در برابر [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] میباشد. | |||
در [[قرآن]] از غضب الهی سخن به میان آمده و خداوند افرادی را که به هنگام غضبکردن خشم خود را فروخورده و از دیگران درمیگذرند، ستایش میکند. | |||
امامخمینی قوه غضبیه را یکی از نعمتهای الهی برشمرده که با آن دنیا و آخرت آباد میشود. زیرا این قوه برای حفظ نظام بشری خلق شده؛ به گونهای که اجرای [[حدود]] و سیاسات دینیه منوط به آن میباشد و غضب در برابر [[ظلم]] و در میدان [[جهاد و دفاع|جهاد]] امری پسندیده است. | |||
امامخمینی خطر قوه غضبیه را از سایر قوا بیشتر دانسته، و حب نفس و فضیلتانگاری غضب را از اسباب غضب ناپسند و فساد ایمان و بدرفتاری با خانواده، را از جمله آثار غضب برمیشمارد. ایشان برای درمان غضب روشهای علمی چون [[تفکر]] در مفاسد غضب و عملی چون رفتن از محل غضب بیان کرده است. | |||
امامخمینی در موارد رعایتنشدن حدود الهی و مشاهده ظلم غضبناک میشد وتوصیه میکرد در برابر دشمنان با غضب برخورد شود. | |||
== معنی == | == معنی == | ||
خط ۹۷: | خط ۱۰۸: | ||
[[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | ||
[[رده:اخلاق]] | [[رده:اخلاق]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |