۲۱٬۱۴۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تواضع'''، فروتنی در گفتار و رفتار. | '''تواضع'''، فروتنی در گفتار و رفتار. | ||
[[امامخمینی]] تواضع را صفتی نفسانی به معنای کوچک شمردن خود میداند. | |||
امامخمینی تواضع را | امامخمینی منشأ تواضع را علم، [[شرح صدر]] و بزرگی [[روح]]، و از منظر [[عرفان|عرفانی]]، منشأ تواضع در برابر خداوند را تجلیات انوار عظمت حق بر قلب سالک میداند و تواضع را کمال [[عبادت]]، بلکه از برترین [[عبادات]] برشمرده است. | ||
ایشان مبدأ تواضع را علم به خداوند و علم به [[نفس]] میداند و تواضع را به ممدوح؛ تواضع بدون طمع و چشم داشت و مذموم؛ تواضع در برابر اغنیا برای [[حب دنیا]] تقسیم کرده و به اعتبار تواضعکنندگان، درجاتی برای تواضع در برابر خداوند چون؛ تواضع [[پیامبران(ع)]] و تواضع اهل معرفت ذکر میکند | |||
امامخمینی برای تحصیل تواضع راه علمی؛ [[تفکر]] در کمالاتی که سبب [[تکبر]] انسان میشود و راه عملی؛ انجام اعمالی که سبب تذلّل میشود، بیان کرده و برای تواضع در حوزه فردی و اجتماعی آثاری چون رشد حکمت در [[قلب]] و احترام نزد دیگران برشمرده است. | |||
امامخمینی برای تحصیل تواضع راه علمی؛ تفکر در کمالاتی که سبب تکبر انسان میشود و راه عملی؛ انجام اعمالی که سبب تذلّل میشود، بیان کرده و برای تواضع در حوزه فردی و اجتماعی آثاری چون رشد [[ | |||
امامخمینی از تعریف دیگران گریزان و در برابر کسانی که ایشان را ستایش میکردند، اظهار نارضایتی میکرد. | امامخمینی از تعریف دیگران گریزان و در برابر کسانی که ایشان را ستایش میکردند، اظهار نارضایتی میکرد. |