سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

سنت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۱۳

۲٬۵۹۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ فروردین ۱۴۰۲

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

P.mahdi

مدیران رابط کاربری، مدیران

۱٬۷۶۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 '''سنت در اصول الفقه'''، قول، فعل و [[تقریر معصوم (ع)]] و از منابع چهارگانه [[احکام شرعی]].
+سنت پس از [[قرآن]]، مهم‌ترین منبع شناخت مسائل مختلف [[کلام|کلامی]] و [[فقه|فقهی]] است و به اعتبار و جایگاه سنت در قرآن، تصریح شده‌است. امام‌خمینی سنت را دومین رکن [[اجتهاد]] و استنباط احکام دین پس از قرآن شمرده‌است. از نگاه ایشان قرآن نوعاً کلیات را بیان کرده و سنت به جزئیات و فروع مختلف پرداخته‌است.
+سنت از جهتی به سه قسم قولی، فعلی و تقریری تقسیم شده‌است.
+به دو شرط به سنت فعلی استناد می‌شود: [[معصوم(ع)]] در مقام تشریع و بیان حکم خدا باشد و از افعال عادی و طبیعی روزمره نباشد و پیروی از فعل معصوم(ع) در آن مورد جایز باشد و از آن نهی نشده باشد.
+استناد به سنت تقریری نیز دو شرط دارد: فرصت اظهار نظر برای معصوم(ع) باشد و مانعی برای اظهار نظر ایشان همانند تقیه یا مؤثرنبودن، درکار نباشد.
+از جهت دیگر سنت به سنت قطعی و سنت ظنی و سنت قطعی به دو قسم سنت قطعی‌الدلاله و سنت قطعی‌السند تقسیم می‌شود.
+راه دستیابی به سنت در روزگار [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] و امامان(ع) از راه دیدار و شنیدن از آنان صورت گیرد که در این صورت سنت از منبع اصلی دریافت شده و موجب قطع است، و اگر از این راه ممکن نشد، چه در روزگار حضور و چه در روزگار غیبت، باید از راه روایات به سنت دست پیدا کرد. در این صورت سنت به سنت قطعی و غیر قطعی تقسیم می‌شود.
+امام‌خمینی، تخصیص آیات قرآن را با احادیث معتبر جایز می‌داند. همچنین از نظر ایشان [[نسخْ]] در احکام جزئی و در موارد اندکی واقع شده‌است؛ ولی درباره امکان نسخ حکم قرآن با سنت اختلاف است. برخی بر آن‌اند که نسخ قرآن با سنت هرچند جایز است، واقع نشده‌است؛ ولی بیشتر علما نسخ قرآن را با سنت متواتر روا دانسته‌اند.
 == معنی ==
@@ خط ۱۷۰: / خط ۱۸۵: @@
 [[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
 [[رده:اصول فقه]]
+[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]