۲۱٬۱۴۹
ویرایش
سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سنت در اصول الفقه'''، قول، فعل و [[تقریر معصوم (ع)]] و از منابع چهارگانه [[احکام شرعی]]. | '''سنت در اصول الفقه'''، قول، فعل و [[تقریر معصوم (ع)|تقریر معصوم(ع)]] و از منابع چهارگانه [[احکام شرعی]]. | ||
سنت پس از [[قرآن]]، مهم‌ترین منبع شناخت مسائل مختلف [[کلام|کلامی]] و [[فقه|فقهی]] است و به اعتبار و جایگاه سنت در قرآن، تصریح شده‌است. [[امام‌خمینی]] سنت را دومین رکن [[اجتهاد]] و استنباط احکام دین پس از قرآن شمرده‌است. از نگاه ایشان قرآن نوعاً کلیات را بیان کرده و سنت به جزئیات و فروع مختلف پرداخته‌است. | |||
سنت پس از [[قرآن]]، مهم‌ترین منبع شناخت مسائل مختلف [[کلام|کلامی]] و [[فقه|فقهی]] است و به اعتبار و جایگاه سنت در قرآن، تصریح شده‌است. امام‌خمینی سنت را دومین رکن [[اجتهاد]] و استنباط احکام دین پس از قرآن شمرده‌است. از نگاه ایشان قرآن نوعاً کلیات را بیان کرده و سنت به جزئیات و فروع مختلف پرداخته‌است. | |||
سنت از جهتی به سه قسم قولی، فعلی و تقریری تقسیم شده‌است. | سنت از جهتی به سه قسم قولی، فعلی و تقریری تقسیم شده‌است. | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
از جهت دیگر سنت به سنت قطعی و سنت ظنی و سنت قطعی به دو قسم سنت قطعی‌الدلاله و سنت قطعی‌السند تقسیم می‌شود. | از جهت دیگر سنت به سنت قطعی و سنت ظنی و سنت قطعی به دو قسم سنت قطعی‌الدلاله و سنت قطعی‌السند تقسیم می‌شود. | ||
راه دستیابی به سنت در روزگار [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] و امامان(ع) از راه دیدار و شنیدن از آنان صورت گیرد که در این صورت سنت از منبع اصلی دریافت شده و موجب قطع است، و اگر از این راه ممکن نشد، چه در روزگار حضور و چه در روزگار غیبت، باید از راه روایات به سنت دست پیدا کرد. در این صورت سنت به سنت قطعی و غیر قطعی تقسیم می‌شود. | راه دستیابی به سنت در روزگار [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] و [[امامان(ع)]] از راه دیدار و شنیدن از آنان صورت گیرد که در این صورت سنت از منبع اصلی دریافت شده و موجب قطع است، و اگر از این راه ممکن نشد، چه در روزگار حضور و چه در روزگار غیبت، باید از راه روایات به سنت دست پیدا کرد. در این صورت سنت به سنت قطعی و غیر قطعی تقسیم می‌شود. | ||
امام‌خمینی، تخصیص آیات قرآن را با احادیث معتبر جایز می‌داند. همچنین از نظر ایشان [[نسخْ]] در احکام جزئی و در موارد اندکی واقع شده‌است؛ ولی درباره امکان نسخ حکم قرآن با سنت اختلاف است. برخی بر آن‌اند که نسخ قرآن با سنت هرچند جایز است، واقع نشده‌است؛ ولی بیشتر علما نسخ قرآن را با سنت متواتر روا دانسته‌اند. | امام‌خمینی، تخصیص آیات قرآن را با احادیث معتبر جایز می‌داند. همچنین از نظر ایشان [[نسخْ]] در احکام جزئی و در موارد اندکی واقع شده‌است؛ ولی درباره امکان نسخ حکم قرآن با سنت اختلاف است. برخی بر آن‌اند که نسخ قرآن با سنت هرچند جایز است، واقع نشده‌است؛ ولی بیشتر علما نسخ قرآن را با سنت متواتر روا دانسته‌اند. | ||
| خط ۱۷۹: | خط ۱۷۸: | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
*علی‌اکبر ذاکری خمی، [https://books.khomeini.ir/books/10006/250/ سنت، اصول الفقه]، دانشنامه | *علی‌اکبر ذاکری خمی، [https://books.khomeini.ir/books/10006/250/ سنت، اصول الفقه]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۶، ص۲۵۰–۲۵۹. | ||
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | [[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | ||
[[رده:مقاله‌های جلد ششم دانشنامه امام‌خمینی]] | [[رده:مقاله‌های جلد ششم دانشنامه امام‌خمینی]] | ||