۲۱٬۱۴۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اتحاد عاقل و معقول'''، یگانگی وجودی مُدرِک و مدرَک. | '''اتحاد عاقل و معقول'''، یگانگی وجودی مُدرِک و مدرَک. | ||
یکی از اصول و مسائل مهم که فهم اسرار بسیاری از اصول عقاید حقه محمدیه، بر فهم آن مبتنی است و استنباط بسیاری از نتایج علمی در مسیر تکامل انسانی و سلوک معارف قرآنی، متفرع بر آن است، مسئله اتحاد عاقل و معقول است. | |||
[[امامخمینی]] با توجه به مبانی و اصولی چون، [[اصالت وجود]]، [[تشکیک در وجود]] و [[حرکت جوهری]] اشتدادی به بحث از اتحاد عاقل و معقول پرداخته و با اذعان به اینکه اتحاد عاقل و معقول، همان اتحاد عالم و معلوم است، به اقسام، محل نزاع، دلیل و ثمرات این نظریه پرداخته و کلام منکران اتحاد عاقل و معقول را نقل کرده است. | |||
امامخمینی در تبیین چگونگی اتحاد عاقل و معقول بر این باور است که اتحاد عاقل و معقول دو مورد دارد: ۱- علم نفس در مرتبه ذات خودش ۲- علم نفس به غیر خودش. ایشان در اثبات عاقل و معقول بر مبنای دو قاعده «کل عالم مجرد» و «کل مجرد عالم» بر این اعتقاد است که طبق این دو قاعده، علم عین عالم و عالم عین علم است و چون عاقل با معقول متحد است در این صورت معقول مجرد است و عاقل عین معقول و معقول عین عاقل است. | |||
امامخمینی همسو با [[ملاصدرا]] از جمله ثمرات اتحاد عاقل و معقول را عبارتند از: ۱- اتحاد ذات واجب با صورتهای عقلی ۲- اثبات قوه خیال ۳-تبیین چگونگی استکمال نفس ۴- حشر مدرکات ۵- اثبات اتحاد نفس با عقل فعال، میداند. | |||
== معنای لغوی و اصطلاحی == | == معنای لغوی و اصطلاحی == |