الاجتهاد و التقلید (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''الاجتهاد و التقلید'''، کتابی اصولی در مسائل [[اجتهاد]] و [[تقلید]]؛ از [[امام‌خمینی]]، عربی.

==جایگاه بحث اجتهاد و تقلید==

«اجتهاد و تقلید» یکی از مهم‌ترین مباحث اصولی و فقهی است که خاستگاه آن به دوران [[امامان(ع)]] و شاگردان ایشان باز‌ می‌گردد. احادیث بسیاری بر این امر دلالت می‌کند که امامان(ع) مردم را در [[فروع دین]] به اصحاب فقیه خویش ارجاع می‌دادند.<ref>صدوق، کمال‌ الدین، ۲/۴۸۴؛ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعه، ۲۷/۱۳۶-۱۵۴.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|اجتهاد|تقلید}} در [[زمان غیبت]]، وجود میراث حدیثی وسیعِ [[اهل‌بیت(ع)]]، زمینه گسترده‌ای را برای اجتهاد و استنباط احکام از سوی فقهای امامیه پدید آورد<ref>مؤسسه تنظیم، مقدمه تحقیق کتاب، ۹-۱۲.</ref>؛ از این‌رو اجتهاد و تقلید همواره به عنوان کلیدواژه‌ای مهم در کتب فقها، بررسی شده است. [[سید مرتضی]] در کتاب «[[الذریعة فی اصول الشریعه]]» در فصل جداگانه‌ای با عنوان «الاجتهاد و ما یتعلق به» به تعریف اجتهاد و بیان اوصاف مقلد و مجتهد پرداخته است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۱۶-۳۲۸.</ref> پس از او، [[شیخ طوسی]] در کتاب «[[العدة فی اصول الفقه]]» دو فصل، یکی در باب اجتهاد و دیگری در باب صفات مفتی و مستفتی آورده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۷۲۳-۷۳۲.</ref> در دوره‌های بعد ازجمله می‌‌توان در دوره اخیر به [[آخوند خراسانی]] اشاره کرد که به این بحث پرداخته است. <ref>آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ۴۶۳. </ref>

[[رده:مقاله‌های دارای ناوبری]]

{{آثار امام‌خمینی}}