۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حوزههای علمیه.jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:حوزههای علمیه.jpg|بندانگشتی]] | ||
'''حوزههای علمیه'''، مراکز آموزشی، تربیتی و پژوهشی علوم دینی در میان [[شیعیان]]. | '''حوزههای علمیه'''، مراکز آموزشی، تربیتی و پژوهشی علوم دینی در میان [[شیعیان]]. | ||
ریشۀ شکلگیری حوزههای علمیه به صدر [[اسلام]] بازمیگردد. حلقههای درسی در زمان [[امامان معصوم(ع)]] و مراکز علمی که در عصر غیبت برای حفظ میراث ائمه(ع) تشکیل میشد، هستۀ اصلی حوزههای علمیه در دورههای جدید است. این حوزهها در طول تاریخ با فراز و نشیبهای فراوانی روبهرو بودهاند و تنها عواملی مانند پایداری علما و حمایتهای مردمی، مانعِ از میان رفتن آنها شده است. | |||
[[امامخمینی]] حوزههای علمیه را مایه حیات اسلام و دژ مدافع اسلام و مذهب میدانست و حرکت اصلاحی خود را نیز از حوزه علمیه آغاز کرد. ایشان با اعتقاد بر ضرورت حفظ میراث گذشتگان در [[فقه]] سنتی، بر این باور بود که اصلاح حوزه در دورۀ جدید، به معنای تدوین برنامههایی متناسب با نیاز کشور، در ضمن وفاداری به طریقه مشایخ گذشته است. | |||
از نظر امامخمینی مهمترین خطرهایی که حوزههای علمیه را تهدید میکند، رواج تفکر و روحیه انزواطلبی، گسترش تشریفات و تجملات و [[تحجر|تحجرگرایی]] است. | |||
==مفهوم حوزه== | ==مفهوم حوزه== | ||
حوزه به معنای ناحیه، محدوده قلمرو و بخشی از یک سازمان یا تشکیلات است<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۳/۲۶۰۰ ـ ۲۶۰۱.</ref> و حوزه علمیه، مرکز تحصیل علوم دینی<ref>معین، فرهنگ فارسی، ۱/۱۳۷۸.</ref> و عنوان جدیدی برای سازمان، نهاد و مرکز آموزش نظاممند علوم دینی در میان شیعه امامیه<ref>حسینی، پیشگفتار، پنج.</ref> است و برای فهم، [[تفسیر]]، تعلیم، تبلیغ آموزههای دینی و حفظ و گسترش [[دین]] تأسیس شده است<ref>حسینیزاده، شکلگیری و تحول حوزههای شیعه، ۱۱.</ref> امامخمینی حوزههای علمیه را محل تدریس، تعلیم و [[تربیت]]، تبلیغ دین، رهبری مسلمانان و جایگاه فقهای عادل و امین میدانست<ref>امامخمینی، ولایت فقیه، ۱۴۶.</ref> و کارکرد اصلی و مهم حوزههای علمیه را حفظ اسلام و ترویج آموزههای قرآنی و احکام الهی به شمار میآورد و بر پویایی و مقاومت آن در برابر [[دشمن|دشمنان]] اسلام تأکید میکرد. | حوزه به معنای ناحیه، محدوده قلمرو و بخشی از یک سازمان یا تشکیلات است<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۳/۲۶۰۰ ـ ۲۶۰۱.</ref> و حوزه علمیه، مرکز تحصیل علوم دینی<ref>معین، فرهنگ فارسی، ۱/۱۳۷۸.</ref> و عنوان جدیدی برای سازمان، نهاد و مرکز آموزش نظاممند علوم دینی در میان شیعه امامیه<ref>حسینی، پیشگفتار، پنج.</ref> است و برای فهم، [[تفسیر]]، تعلیم، تبلیغ آموزههای دینی و حفظ و گسترش [[دین]] تأسیس شده است<ref>حسینیزاده، شکلگیری و تحول حوزههای شیعه، ۱۱.</ref> امامخمینی حوزههای علمیه را محل تدریس، تعلیم و [[تربیت]]، تبلیغ دین، رهبری مسلمانان و جایگاه فقهای عادل و امین میدانست<ref>امامخمینی، ولایت فقیه، ۱۴۶.</ref> و کارکرد اصلی و مهم حوزههای علمیه را حفظ اسلام و ترویج آموزههای قرآنی و احکام الهی به شمار میآورد و بر پویایی و مقاومت آن در برابر [[دشمن|دشمنان]] اسلام تأکید میکرد. | ||
خط ۱۳۴: | خط ۱۴۲: | ||
[[رده:مقالههای جلد پنجم دانشنامه امامخمینی]] | [[رده:مقالههای جلد پنجم دانشنامه امامخمینی]] | ||
[[رده:نهادهای حوزوی]] | [[رده:نهادهای حوزوی]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |