۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''روحانیت'''، صنفی اجتماعی از عالمان علوم اسلامی در سطوح مختلف برای تبیین و تبلیغ [[اسلام]] و [[شریعت]] و انجام وظایف مرتبط دینی. | '''روحانیت'''، صنفی اجتماعی از عالمان علوم اسلامی در سطوح مختلف برای تبیین و تبلیغ [[اسلام]] و [[شریعت]] و انجام وظایف مرتبط دینی. | ||
پیدایش روحانیت به عنوان صنفی اجتماعی از عالمان دین، در اسلام با گسترش اسلام همراه بود. تبلیغ دین، تربیت بر پایه تعالیم الهی، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، قضاوت و ظلمستیزی از وظایف اصلی روحانیت است. | |||
امامخمینی هویت بنیادین روحانیت را دفاع از آموزههای دینی و حیثیت اسلام میدانست و فعالیت روحانیان در امور اجرایی را امری ثانوی میشمرد. ایشان مهمترین ویژگیها و خدمات روحانیت را تولید علم، پایبندی به آموزههای دینی، رشد اخلاقی، وابستهنبودن به حکومت، مردمداری، خدمات اجتماعی و شرکت در جنبشهای اسلامی میدانست. | |||
در نظر امامخمینی، میان اسلام و روحانیت اصیل، نوعی تلازم وجود دارد؛ ازاینرو ادعای پذیرش اسلام منهای روحانیت، نگاهی باطل و برخلاف [[عقل (قوه ادراک)|عقل]] و سیاست است. ایشان در پیامی به نام منشور روحانیت، ضمن اشاره به ابعاد مختلف روحانیت، خدمات و وظایف آنها، نسبت به آسیبهای روحانیت، مانند دنیاگرایی، بینظمی، اختلاف، [[تحجر]] و اندیشه [[دین و سیاست|جدایی دین از سیاست]] هشدار داده است. | |||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == |