۲۱٬۱۴۹
ویرایش
(اصلاح نویسههای عربی، اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
بازی شطرنج در صورتی که همراه با شرطبندی، باشد، به اتفاقنظر فقهای شیعه از مصادیق [[قمار]] بوده، حرام است. اما در فرضی که بدون برد و باخت مالی باشد، دو رویکرد [[حرمت]] و عدم حرمت، وجود دارد. | بازی شطرنج در صورتی که همراه با شرطبندی، باشد، به اتفاقنظر فقهای شیعه از مصادیق [[قمار]] بوده، حرام است. اما در فرضی که بدون برد و باخت مالی باشد، دو رویکرد [[حرمت]] و عدم حرمت، وجود دارد. | ||
[[امامخمینی]]، در فتوای اولیه، بازی با شطرنج را چه با شرطبندی و چه بدون شرطبندی حرام دانستهاست؛ اما بهدنبال تحولات جدید و مطرح شدن شطرنج بهعنوان مصداقی از ورزش فکری، ایشان در پاسخ به این پرسش که؛ اگر شطرنج از زمره [[آلات قمار]] خارج گردد و به صورت ورزش فکری بدون شرطبندی از آن استفاده شود، آیا همچنان حرام خواهد بود؟ پاسخ داد: چنانچه از نظر [[عرف]] احراز شود که شطرنج از آلات قمار نیست، و ورزش ذهنی است، بازی با آن بدون شرطبندی همانند سایر بازیها حلال است. | |||
این فتوای بازتابها و پیامدهای فراوانی داشت، ازجمله پیامدهای اجتماعی آن برداشتهشدن محدودیتهای قانونی و ایجاد فدراسیون شطرنج و شرکت علاقهمندان در مسابقات داخلی و خارجی بود. | این فتوای بازتابها و پیامدهای فراوانی داشت، ازجمله پیامدهای اجتماعی آن برداشتهشدن محدودیتهای قانونی و ایجاد فدراسیون شطرنج و شرکت علاقهمندان در مسابقات داخلی و خارجی بود. |