پرش به محتوا

سیدضیاءالدین روحانی رودسری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی امام خمینی
imported>Shams
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Shams
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''سیدضیاءالدین روحانی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  
'''سیدضیاءالدین روحانی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  
==زادگاه و نسب==
==زادگاه و نسب==
سید ضیاءالدین روحانی رانکوهی معروف به روحانی رودسری در سال ۱۳۱۱ش در رودسر و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش سید محمدهادی روحانی، از شاگردان آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری و از روحانیان برجسته رودسر بود و نسبشان به سید ابوجعفر الثائر بالله علوی می‌رسد. سید ضیاءالدین روحانی خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و احتمالاً مقدمات را در رودسر خواند، ولی دراین‌باره اطلاعاتی در دست نیست. او سپس برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را پیش آقایان شیخ محمد صدوقی یزدی، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی و جعفر سبحانی خواند <ref>(انصاری قمی، ۱۲۲).</ref> سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی <ref>(همان؛ شریف رازی، ج ۵، ۲۱۳)</ref>، سید احمد موسوی خوانساری، سید محمد محقق داماد، سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، سید کاظم شریعتمداری، حسینعلی منتظری، میرزا هاشم آملی و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی شرکت کرد. درباره سال‌های دقیق حضور او در درس امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی با استناد به سال‌های حضور او در قم (۱۳۲۳-۱۳۴۰ش) می‌توان گفت که در دهه ۱۳۳۰ش در آن درس‌ها در مساجد محمدیه و سلماسی قم شرکت می‌کرده است.
سیدضیاءالدین روحانی رانکوهی معروف به روحانی رودسری در سال ۱۳۱۱ش در رودسر و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش سیدمحمدهادی روحانی، از شاگردان آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری و از روحانیان برجسته رودسر بود و نسبشان به سیدابوجعفر الثائر بالله علوی می‌رسد. سیدضیاءالدین روحانی خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و احتمالاً مقدمات را در رودسر خواند، ولی دراین‌باره اطلاعاتی در دست نیست. او سپس برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را پیش آقایان شیخ محمد صدوقی یزدی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و جعفر سبحانی خواند <ref>(انصاری قمی، ۱۲۲).</ref> سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی <ref>(همان؛ شریف رازی، ج ۵، ۲۱۳)</ref>، سیداحمد موسوی خوانساری، سیدمحمد محقق داماد، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، سیدکاظم شریعتمداری، حسینعلی منتظری، میرزا هاشم آملی و سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی شرکت کرد. درباره سال‌های دقیق حضور او در درس امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی با استناد به سال‌های حضور او در قم (۱۳۲۳-۱۳۴۰ش) می‌توان گفت که در دهه ۱۳۳۰ش در آن درس‌ها در مساجد محمدیه و سلماسی قم شرکت می‌کرده است.


روحانی رانکوهی در مدت حضور در قم، در مجله مکتب اسلام فعالیت می‌کرد و مقالاتی را در آن نشریه می‌نگاشت <ref>(انصاری قمی، ۱۲۲).</ref> همچنین در سال ۱۳۳۸ ش مقاله‌ای از او با عنوان «دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)» در مجموعه حکمت منتشر شد <ref>(روحانی، ۲۳-۲۶).</ref> انصاری او را از بنیان‌گذاران مجله مکتب تشیع معرفی کرده است <ref>(انصاری، ۱۲۲)</ref> و احتمالاً مقالاتی را در همان مجله منتشر کرده است. او در سال ۱۳۴۰ ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، سید محمود حسینی شاهرودی و سید عبدالهادی شیرازی شرکت کرد <ref>(انصاری، ۱۲۲؛ شریف رازی، ج ۵، ۲۱۳).</ref> او که از امام‌خمینی <ref>(صحیفه امام، ج ۱، ۴۷۱)</ref> و آیات گلپایگانی، سید محمدهادی حسینی میلانی، سید محسن طباطبایی حکیم و خویی اجازاتی در امور شرعیه و از آیات شاهرودی و میرزا هاشم آملی اجازه اجتهاد دریافت کرده بود، پس از دو سال حضور در نجف اشرف در سال ۱۳۴۲ ش به زادگاهش بازگشت و پس از درگذشت پدرش در همان شهر ماندگار شد و به تبلیغ دین و ارشاد مردم آن سامان پرداخت. او در رودسر در تأسیس و تجدید بنای مساجدی چند و دارالقرآن ولی‌عصر (عج) شرکت داشت <ref>(انصاری، ۱۲۲ ـ ۱۲۳).</ref>
روحانی رانکوهی در مدت حضور در قم، در مجله مکتب اسلام فعالیت می‌کرد و مقالاتی را در آن نشریه می‌نگاشت <ref>(انصاری قمی، ۱۲۲).</ref> همچنین در سال ۱۳۳۸ ش مقاله‌ای از او با عنوان «دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)» در مجموعه حکمت منتشر شد <ref>(روحانی، ۲۳-۲۶).</ref> انصاری او را از بنیان‌گذاران مجله مکتب تشیع معرفی کرده است <ref>(انصاری، ۱۲۲)</ref> و احتمالاً مقالاتی را در همان مجله منتشر کرده است. او در سال ۱۳۴۰ ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدابوالقاسم موسوی خویی، سیدمحمود حسینی شاهرودی و سیدعبدالهادی شیرازی شرکت کرد <ref>(انصاری، ۱۲۲؛ شریف رازی، ج ۵، ۲۱۳).</ref> او که از امام‌خمینی <ref>(صحیفه امام، ج ۱، ۴۷۱)</ref> و آیات گلپایگانی، سیدمحمدهادی حسینی میلانی، سیدمحسن طباطبایی حکیم و خویی اجازاتی در امور شرعیه و از آیات شاهرودی و میرزا هاشم آملی اجازه اجتهاد دریافت کرده بود، پس از دو سال حضور در نجف اشرف در سال ۱۳۴۲ ش به زادگاهش بازگشت و پس از درگذشت پدرش در همان شهر ماندگار شد و به تبلیغ دین و ارشاد مردم آن سامان پرداخت. او در رودسر در تأسیس و تجدید بنای مساجدی چند و دارالقرآن ولی‌عصر (عج) شرکت داشت <ref>(انصاری، ۱۲۲ ـ ۱۲۳).</ref>


در سال ۱۳۴۳ و پس از آزادی امام‌خمینی از حبس و حصر در تهران و بازگشت به شهر قم، سید ضیاءالدین روحانی همراه با جمعی از روحانیان مبارز گیلان نامه‌ای به امام‌خمینی ارسال و ضمن اعلام خرسندی از آزادی ایشان، از تلاش‌های روحانیان سراسر کشور برای آزادی امام‌خمینی تقدیر کردند <ref>(انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج ۱، ۵۲).</ref> ساواک در گزارشی در سال ۱۳۵۲ ش اعلام کرد که اعلامیه امام‌خمینی در آن سال به او ارسال شده بود <ref>(انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج ۱، ۳۴۰).</ref> او در سال ۱۳۵۷ ش در تظاهرات و راهپیمایی‌های مردم رودسر شرکت می‌کرد و ساواک در گزارشی به این حضور اشاره کرده است <ref>(انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ج ۱۵، ۸۴).</ref> وقتی حکومت پهلوی به تظاهرات مردم در روزهای تاسوعا و عاشورای سال ۱۳۵۷ ش حمله کرد، روحانیان مبارز سراسر کشور در اعتراض به این اقدام، روز ۲۷ آذر ۱۳۵۷ را روز عزای ملی اعلام کردند و در پی آن روحانی همراه با جمعی از روحانیان رشت اعلامیه‌ای در آن باره صادر کرد <ref>(انقلاب اسلامی در گیلان، ۱۹۳ ـ ۱۹۴).</ref> این اقدامات باعث شد تا حکومت پهلوی او را به‌عنوان یکی از روحانیان افراطی رشت معرفی کند؛ کسی که بی‌چون‌وچرا درصدد پیاده کردن مقاصد امام‌خمینی است و به همین علت ساواک خواستار کنترل و نظارت بر رفتار وی شد <ref>(همان، ۱۹۵ ـ ۱۹۷).</ref>
در سال ۱۳۴۳ و پس از آزادی امام‌خمینی از حبس و حصر در تهران و بازگشت به شهر قم، سیدضیاءالدین روحانی همراه با جمعی از روحانیان مبارز گیلان نامه‌ای به امام‌خمینی ارسال و ضمن اعلام خرسندی از آزادی ایشان، از تلاش‌های روحانیان سراسر کشور برای آزادی امام‌خمینی تقدیر کردند <ref>(انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج ۱، ۵۲).</ref> ساواک در گزارشی در سال ۱۳۵۲ ش اعلام کرد که اعلامیه امام‌خمینی در آن سال به او ارسال شده بود <ref>(انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج ۱، ۳۴۰).</ref> او در سال ۱۳۵۷ ش در تظاهرات و راهپیمایی‌های مردم رودسر شرکت می‌کرد و ساواک در گزارشی به این حضور اشاره کرده است <ref>(انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ج ۱۵، ۸۴).</ref> وقتی حکومت پهلوی به تظاهرات مردم در روزهای تاسوعا و عاشورای سال ۱۳۵۷ ش حمله کرد، روحانیان مبارز سراسر کشور در اعتراض به این اقدام، روز ۲۷ آذر ۱۳۵۷ را روز عزای ملی اعلام کردند و در پی آن روحانی همراه با جمعی از روحانیان رشت اعلامیه‌ای در آن باره صادر کرد <ref>(انقلاب اسلامی در گیلان، ۱۹۳ ـ ۱۹۴).</ref> این اقدامات باعث شد تا حکومت پهلوی او را به‌عنوان یکی از روحانیان افراطی رشت معرفی کند؛ کسی که بی‌چون‌وچرا درصدد پیاده کردن مقاصد امام‌خمینی است و به همین علت ساواک خواستار کنترل و نظارت بر رفتار وی شد <ref>(همان، ۱۹۵ ـ ۱۹۷).</ref>


روحانی رانکوهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های تبلیغی در گیلان ادامه داد. از آثار علمی او می‌توان به اسلام و مسیحیت (ترجمه، از سید قطب)، فروید و فرویدیسم (ترجمه، از سید قطب)، فریب خوردگان: مزدوران استعمار در لباس مذهب، معجزه جاویدان (درباره اعجاز علمی قرآن)، مجموعه مقالات در مجلاتِ مکتب اسلام و مکتب تشیع، ترجمه کتاب علی ولید الکعبه از علامه اردوبادی، چهار بانوی بزرگ، دیوان اشعار و مراثی، تاریخ ائمه اطهار، اصول اعتقادات، امامت و ولایت، کتاب القضاء، تقریرات درس استادان قم و نجف، تفسیر بعضی از سوره‌های قرآن <ref>(انصاری، ۱۲۲-۱۲۳)</ref>، ترجمه کتاب بشریت بر سر دوراهی (اثر محمد قطب و همراه با سید هادی خسروشاهی) <ref>(فهرست کتاب‌های فارسی‌شده چاپی از آغاز تا سال ۱۳۷۰، ج ۲، ۱۱۸۳)</ref> و مقاله « دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)» اشاره کرد <ref>(روحانی، ۲۱-۲۶).</ref>
روحانی رانکوهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های تبلیغی در گیلان ادامه داد. از آثار علمی او می‌توان به اسلام و مسیحیت (ترجمه، از سیدقطب)، فروید و فرویدیسم (ترجمه، از سیدقطب)، فریب خوردگان: مزدوران استعمار در لباس مذهب، معجزه جاویدان (درباره اعجاز علمی قرآن)، مجموعه مقالات در مجلاتِ مکتب اسلام و مکتب تشیع، ترجمه کتاب علی ولید الکعبه از علامه اردوبادی، چهار بانوی بزرگ، دیوان اشعار و مراثی، تاریخ ائمه اطهار، اصول اعتقادات، امامت و ولایت، کتاب القضاء، تقریرات درس استادان قم و نجف، تفسیر بعضی از سوره‌های قرآن <ref>(انصاری، ۱۲۲-۱۲۳)</ref>، ترجمه کتاب بشریت بر سر دوراهی (اثر محمد قطب و همراه با سیدهادی خسروشاهی) <ref>(فهرست کتاب‌های فارسی‌شده چاپی از آغاز تا سال ۱۳۷۰، ج ۲، ۱۱۸۳)</ref> و مقاله « دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)» اشاره کرد <ref>(روحانی، ۲۱-۲۶).</ref>
سید ضیاءالدین روحانی رانکوهی در ۲۸ فروردین ۱۳۸۱ ش در زادگاهش درگذشت و پیکرش پس از تشییع، در آستانه مبارکه امامزاده سید ابوجعفر ابیض در قریه میانده چابکسر به خاک سپرده شد <ref>(انصاری، ۱۲۳).</ref>
سیدضیاءالدین روحانی رانکوهی در ۲۸ فروردین ۱۳۸۱ ش در زادگاهش درگذشت و پیکرش پس از تشییع، در آستانه مبارکه امامزاده سیدابوجعفر ابیض در قریه میانده چابکسر به خاک سپرده شد <ref>(انصاری، ۱۲۳).</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
== منابع ==
== منابع ==
انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۸۲)، «درگذشتگان: آیت‌الله روحانی رانکوهی»، دوماهنامه آینه پژوهش، شماره ۸۱، مرداد و شهریور؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۳)، ج ۱۵، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ انقلاب اسلامی در گیلان، با استفاده از اسناد ساواک و شهربانی گیلان (بی‌تا)، بی‌جا، بی‌تا، بی‌نا؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک: استان گیلان (۱۳۸۹)، ج ۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ روحانی، سید ضیاءالدین (۱۳۳۸)، «دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)»، مجموعه حکمت، شماره ۴۵؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۵، تهران، انتشارات کتابفروشی اسلامیه؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ فهرست کتاب‌های فارسی‌شده چاپی از آغاز تا سال ۱۳۷0 (1380) ج ۲، به کوشش محسن ناجی نصرآبادی، عباس کیهان‌فر، موسی‌الرضا باشتی و مهین فضایلی جوان، مشهد، آستان قدس رضوی: بنیاد پژوهش‌های اسلامی.
انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۸۲)، «درگذشتگان: آیت‌الله روحانی رانکوهی»، دوماهنامه آینه پژوهش، شماره ۸۱، مرداد و شهریور؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۳)، ج ۱۵، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ انقلاب اسلامی در گیلان، با استفاده از اسناد ساواک و شهربانی گیلان (بی‌تا)، بی‌جا، بی‌تا، بی‌نا؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک: استان گیلان (۱۳۸۹)، ج ۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ روحانی، سیدضیاءالدین (۱۳۳۸)، «دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)»، مجموعه حکمت، شماره ۴۵؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۵، تهران، انتشارات کتابفروشی اسلامیه؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ فهرست کتاب‌های فارسی‌شده چاپی از آغاز تا سال ۱۳۷0 (1380) ج ۲، به کوشش محسن ناجی نصرآبادی، عباس کیهان‌فر، موسی‌الرضا باشتی و مهین فضایلی جوان، مشهد، آستان قدس رضوی: بنیاد پژوهش‌های اسلامی.


[[رده:پروژه شاگردان2]]
[[رده:پروژه شاگردان2]]

نسخهٔ ‏۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۱۲

سیدضیاءالدین روحانی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.

زادگاه و نسب

سیدضیاءالدین روحانی رانکوهی معروف به روحانی رودسری در سال ۱۳۱۱ش در رودسر و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش سیدمحمدهادی روحانی، از شاگردان آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری و از روحانیان برجسته رودسر بود و نسبشان به سیدابوجعفر الثائر بالله علوی می‌رسد. سیدضیاءالدین روحانی خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و احتمالاً مقدمات را در رودسر خواند، ولی دراین‌باره اطلاعاتی در دست نیست. او سپس برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را پیش آقایان شیخ محمد صدوقی یزدی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و جعفر سبحانی خواند [۱] سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی [۲]، سیداحمد موسوی خوانساری، سیدمحمد محقق داماد، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، سیدکاظم شریعتمداری، حسینعلی منتظری، میرزا هاشم آملی و سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی شرکت کرد. درباره سال‌های دقیق حضور او در درس امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی با استناد به سال‌های حضور او در قم (۱۳۲۳-۱۳۴۰ش) می‌توان گفت که در دهه ۱۳۳۰ش در آن درس‌ها در مساجد محمدیه و سلماسی قم شرکت می‌کرده است.

روحانی رانکوهی در مدت حضور در قم، در مجله مکتب اسلام فعالیت می‌کرد و مقالاتی را در آن نشریه می‌نگاشت [۳] همچنین در سال ۱۳۳۸ ش مقاله‌ای از او با عنوان «دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)» در مجموعه حکمت منتشر شد [۴] انصاری او را از بنیان‌گذاران مجله مکتب تشیع معرفی کرده است [۵] و احتمالاً مقالاتی را در همان مجله منتشر کرده است. او در سال ۱۳۴۰ ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدابوالقاسم موسوی خویی، سیدمحمود حسینی شاهرودی و سیدعبدالهادی شیرازی شرکت کرد [۶] او که از امام‌خمینی [۷] و آیات گلپایگانی، سیدمحمدهادی حسینی میلانی، سیدمحسن طباطبایی حکیم و خویی اجازاتی در امور شرعیه و از آیات شاهرودی و میرزا هاشم آملی اجازه اجتهاد دریافت کرده بود، پس از دو سال حضور در نجف اشرف در سال ۱۳۴۲ ش به زادگاهش بازگشت و پس از درگذشت پدرش در همان شهر ماندگار شد و به تبلیغ دین و ارشاد مردم آن سامان پرداخت. او در رودسر در تأسیس و تجدید بنای مساجدی چند و دارالقرآن ولی‌عصر (عج) شرکت داشت [۸]

در سال ۱۳۴۳ و پس از آزادی امام‌خمینی از حبس و حصر در تهران و بازگشت به شهر قم، سیدضیاءالدین روحانی همراه با جمعی از روحانیان مبارز گیلان نامه‌ای به امام‌خمینی ارسال و ضمن اعلام خرسندی از آزادی ایشان، از تلاش‌های روحانیان سراسر کشور برای آزادی امام‌خمینی تقدیر کردند [۹] ساواک در گزارشی در سال ۱۳۵۲ ش اعلام کرد که اعلامیه امام‌خمینی در آن سال به او ارسال شده بود [۱۰] او در سال ۱۳۵۷ ش در تظاهرات و راهپیمایی‌های مردم رودسر شرکت می‌کرد و ساواک در گزارشی به این حضور اشاره کرده است [۱۱] وقتی حکومت پهلوی به تظاهرات مردم در روزهای تاسوعا و عاشورای سال ۱۳۵۷ ش حمله کرد، روحانیان مبارز سراسر کشور در اعتراض به این اقدام، روز ۲۷ آذر ۱۳۵۷ را روز عزای ملی اعلام کردند و در پی آن روحانی همراه با جمعی از روحانیان رشت اعلامیه‌ای در آن باره صادر کرد [۱۲] این اقدامات باعث شد تا حکومت پهلوی او را به‌عنوان یکی از روحانیان افراطی رشت معرفی کند؛ کسی که بی‌چون‌وچرا درصدد پیاده کردن مقاصد امام‌خمینی است و به همین علت ساواک خواستار کنترل و نظارت بر رفتار وی شد [۱۳]

روحانی رانکوهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های تبلیغی در گیلان ادامه داد. از آثار علمی او می‌توان به اسلام و مسیحیت (ترجمه، از سیدقطب)، فروید و فرویدیسم (ترجمه، از سیدقطب)، فریب خوردگان: مزدوران استعمار در لباس مذهب، معجزه جاویدان (درباره اعجاز علمی قرآن)، مجموعه مقالات در مجلاتِ مکتب اسلام و مکتب تشیع، ترجمه کتاب علی ولید الکعبه از علامه اردوبادی، چهار بانوی بزرگ، دیوان اشعار و مراثی، تاریخ ائمه اطهار، اصول اعتقادات، امامت و ولایت، کتاب القضاء، تقریرات درس استادان قم و نجف، تفسیر بعضی از سوره‌های قرآن [۱۴]، ترجمه کتاب بشریت بر سر دوراهی (اثر محمد قطب و همراه با سیدهادی خسروشاهی) [۱۵] و مقاله « دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)» اشاره کرد [۱۶] سیدضیاءالدین روحانی رانکوهی در ۲۸ فروردین ۱۳۸۱ ش در زادگاهش درگذشت و پیکرش پس از تشییع، در آستانه مبارکه امامزاده سیدابوجعفر ابیض در قریه میانده چابکسر به خاک سپرده شد [۱۷]

پانویس

  1. (انصاری قمی، ۱۲۲).
  2. (همان؛ شریف رازی، ج ۵، ۲۱۳)
  3. (انصاری قمی، ۱۲۲).
  4. (روحانی، ۲۳-۲۶).
  5. (انصاری، ۱۲۲)
  6. (انصاری، ۱۲۲؛ شریف رازی، ج ۵، ۲۱۳).
  7. (صحیفه امام، ج ۱، ۴۷۱)
  8. (انصاری، ۱۲۲ ـ ۱۲۳).
  9. (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج ۱، ۵۲).
  10. (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، ج ۱، ۳۴۰).
  11. (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ج ۱۵، ۸۴).
  12. (انقلاب اسلامی در گیلان، ۱۹۳ ـ ۱۹۴).
  13. (همان، ۱۹۵ ـ ۱۹۷).
  14. (انصاری، ۱۲۲-۱۲۳)
  15. (فهرست کتاب‌های فارسی‌شده چاپی از آغاز تا سال ۱۳۷۰، ج ۲، ۱۱۸۳)
  16. (روحانی، ۲۱-۲۶).
  17. (انصاری، ۱۲۳).

منابع

انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۸۲)، «درگذشتگان: آیت‌الله روحانی رانکوهی»، دوماهنامه آینه پژوهش، شماره ۸۱، مرداد و شهریور؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۳)، ج ۱۵، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ انقلاب اسلامی در گیلان، با استفاده از اسناد ساواک و شهربانی گیلان (بی‌تا)، بی‌جا، بی‌تا، بی‌نا؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک: استان گیلان (۱۳۸۹)، ج ۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ روحانی، سیدضیاءالدین (۱۳۳۸)، «دین در عصر دانش: پیدایش عقیده (نخستین منشأ پیدایش عقیده دینی چیست؟)»، مجموعه حکمت، شماره ۴۵؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۵، تهران، انتشارات کتابفروشی اسلامیه؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ فهرست کتاب‌های فارسی‌شده چاپی از آغاز تا سال ۱۳۷0 (1380) ج ۲، به کوشش محسن ناجی نصرآبادی، عباس کیهان‌فر، موسی‌الرضا باشتی و مهین فضایلی جوان، مشهد، آستان قدس رضوی: بنیاد پژوهش‌های اسلامی.