۲۱٬۱۴۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}}'''اسدالله بیات'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | }}'''اسدالله بیات'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | ||
اسدالله بیات در سال ۱۳۲۰ش، در خانواده‌ای کشاورز در یکی از روستاهای شهر زنجان به دنیا آمد.<ref>بیات، ص۱۹۶.</ref> خواندن و نوشتن و روخوانی قرآن | == تولد و تحصیل == | ||
اسدالله بیات در سال ۱۳۲۰ش، در خانواده‌ای کشاورز در یکی از روستاهای شهر زنجان به دنیا آمد.<ref>بیات، ص۱۹۶.</ref> خواندن و نوشتن و روخوانی [[قرآن|قرآن کریم]]، گلستان سعدی، تاریخ معجم و... را در مکتب‌خانه‌ی زادگاهش آموخت. او در سال ۱۳۳۳ش همراه خانواده به شهر زنجان نقل مکان کرد و از همان سال وارد حوزه علمیه آن شهر شد و دروس مقدمات و سطوح اولیه؛ ادبیات عرب، صرف و نحو، منطق کبری، حاشیه ملاعبدالله، منظومه، معالم، قوانین محقق قمی، لمعتین و همچنین ریاضیات را نزد استادان نامدار آن روز زنجان[[محمد مفتح]] چون شیخ یعقوبعلی جباری، شیخ عبدالحمید قائمی، میرزا احمد رشوندی زنجانی، میرزا احمد زنجانی و میرزاعلی نقی حلّی زنجانی فراگرفت. | |||
=== مهاجرت به قم === | |||
پس از شش سال تحصیل در زنجان، راهی [[قم]] شد و دروس سطح عالی را نزد [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[احمد پایانی اردبیلی|شیخ احمد پایانی]]، [[مصطفی اعتمادی]] و [[حسین نوری همدانی|شیخ حسین نوری]] تکمیل کرد. در دروس عقلی و تفسیر نیز از شاگردان [[سیدمحمدحسین طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]]، [[حسینعلی منتظری]]، ، [[مرتضی مطهری]] و شیخ محمد اسماعیل صائنی بود. آنگاه در درس خارج [[امام‌خمینی]] حاضر شد.<ref>«مصاحبه با اسدالله بیات»، ص۱۲۱-۱۲۳.</ref> | |||
وی به احتمال زیاد در سال‌های نخست دهه ۱۳۴۰ (۱۳۴۰-۱۳۴۳ش) در درس خارج اصول امام‌خمینی حاضر می‌شد. او درباره نقد و بررسی آرای دیگر فقها و علما توسط امام‌خمینی می‌گوید: <blockquote>«حضرت امام در باب اصول وقتی که اسامی بزرگان و علمایی را مانند شیخ محمدتقی صاحب حاشیه یا محقق غروی اصفهانی (کمپانی) را می‌بردند و آراء آنان را مطرح می‌کردند، درست یادم هست که آستینشان را بالا می‌زدند و مانند دو پهلوان علمی شروع می‌کردند به نقد و بررسی آنها، اما تماماً با احترام و بزرگی از آنان یاد می‌کردند». </blockquote>درباره رویکرد امام‌خمینی به اشکال شاگردان می‌گوید: <blockquote>«ارتباط امام با شاگردانشان تنها رابط تعلیم و تربیت نبود، بلکه رابطه مریدی و مرادی بود.... امکان نداشت کسالت، ناراحتی یا غیبتی از شاگردان باشد و امام از آن اطلاع پیدا نکند. کسی را دنبال ایشان می‌فرستاد و یا در منزل شاگرد حضور پیدا می‌کردند.... شاگرد اگر حرف حسابی می‌زد، امام تقدیر می‌کردند و میدان و فرصت بیشتری می‌دادند. حضرت امام گاهی روی اشکال یکی از شاگردان، دو روز صحبت می‌کردند. اگر کسانی اشکال می‌کردند و امام احساس می‌کردند که ایشان مطلب را اصلاً درک نکرده است (در صورتی که مطلب دقیقاً برای جلسه جا افتاده است) از اشکال رد می‌شدند».<ref>سلسله موی دوست، ۵۶-۵۸.</ref> </blockquote>او هم‌زمان با درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی، در درس خارج [[سیدمحمد محقق داماد]]، [[مرتضی حائری یزدی|شیخ مرتضی حائری]]، [[میرزا هاشم آملی]]، [[سیدکاظم شریعتمداری]]، [[محمدعلی اراکی|شیخ محمدعلی اراکی]] و [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] شرکت می‌کرد.<ref>«مصاحبه با اسدالله بیات»،۱۲۲.</ref> | |||
== فعالیت مبارزاتی == | |||
بیات زنجانی که در سال‌های ۱۳۴۲-۱۳۴۳ ش به [[خانه امام‌خمینی|بیت امام‌خمینی]] رفت‌وآمد داشت،<ref>یادها و یادمان‌ها...، ج ۱، ۳۴۲-۳۴۵.</ref> در سال ۱۳۴۳ش و پس از [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]]، همراه با جمعی از علما و محصلان زنجانی [[حوزه علمیه قم]] در نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]]، تبعید امام‌خمینی را اقدامی خلاف قانون و شرع دانست و ضمن محکوم کردن آن اقدام، خواستار بازگرداندن ایشان به کشور و آزادی دیگر زندانیان سیاسی شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۳۹ ـ ۱۴۱.</ref> در همان سال، پس از صدور حکم اعدام برای متهمان ترور حسنعلی منصور، همراه با جمعی از روحانیان در بیت [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] متحصن شد که بیست روز ادامه داشت.<ref>«آیت‌الله اسدالله...»، ص۷.</ref> در مهر ۱۳۴۴ نیز پس از عزیمت امام‌خمینی به نجف اشرف همراه با جمعی از فضلا و محصلان زنجانی حوزه علمیه قم نامه‌ای به [[امام‌خمینی]] ارسال کرد و بار دیگر تبعید ایشان را محکوم کرد و با اشاره به وضعیت مناسب نجف اشرف، خرسندی خود را از حضور ایشان در جوار [[حرم علوی]] ابراز نمود.<ref>خسروشاهی، ج ۳، ص۱۱۱؛ روحانی، ج ۱، ص۸۸۲؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۱۸۰ ـ ۱۸۱.</ref> وی در سال‌های دهه چهل، به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و اولین بار در سال ۱۳۵۱ش و به جرم فعالیت علیه [[حکومت پهلوی]] دستگیر و زندانی شد و مدت یک سال در زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری و زندان قصر زندانی بود.<ref>bayat.info.</ref> | |||
او پس از آزادی ممنوع‌المنبر شد<ref>بیات، ص۲۲۸.</ref> ولی دست از مبارزه نکشید و در انتقال [[پیام‌ها و اعلامیه‌های امام‌خمینی|اعلامیه‌های امام‌خمینی]] به زنجان نقش داشت.<ref>بیات، ص۲۰۸.</ref> در سال ۱۳۵۷ش به سخنرانی‌های انتقادی می‌پرداخت و به نوشته مؤلف تاریخ انقلاب اسلامی در زنجان، آن سخنرانی‌ها «در حکم رعدوبرق‌های طوفانی بود».<ref>بیات، ص۱۹۶.</ref> او ازجمله در [[تظاهرات تاسوعا و عاشورای ۱۳۵۷ش|تظاهرات تاسوعای ۱۳۵۷ش]] در زنجان سخنرانی کرد.<ref>بیات، ص۴۰۸.</ref> و در پایان تظاهرات مردم زنجان در عاشورای آن سال، قطعنامه روحانیان زنجان را قرائت کرد. در آن قطعنامه، روحانیان زنجانی خواستار برقراری حکومت اسلامی به رهبری امام‌خمینی شده بودند. [[ساواک]] در گزارشی که از این تظاهرات تهیه کرد، از اسدالله بیات با عنوان «یکی از روحانیون قشری و افراطی زنجان» نام برد.<ref>بیات، ص۴۱۰.</ref> | |||
بیات | == فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران == | ||
اسدالله بیات پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] در [[کمیته انقلاب اسلامی|کمیته‌های انقلاب اسلامی]] در زنجان به فعالیت پرداخت.<ref>بیات، ص۴۵۱.</ref> او که در آن روزها از اعضای جامعه روحانیت زنجان بود،<ref>بیات، ص۴۶۶.</ref> در قالب [[حزب جمهوری اسلامی]] به فعالیت در زنجان ادامه داد.<ref>بیات، ص۴۷۰.</ref> در اولین دوره انتخابات شورای شهر در مهر ۱۳۵۸، از سوی مردم زنجان به عضویت در شورای شهر زنجان برگزیده شد.<ref>«نتایج انتخابات شوراهای...»، ص۱۱.</ref> در نخستین دوره انتخابات [[مجلس شورای اسلامی]] نیز از سوی مردم ماه‌نشان در استان زنجان به نمایندگی برگزیده شد.<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۳۴.</ref> در دومین دوره مجلس شورای اسلامی هم نمایندگی مردم زنجان را بر عهده داشت.<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۱۶۷.</ref> و در آن دوره به‌عنوان منشی، در هیئت‌رئیسه مجلس عضو بود.<ref>بیات، ص۲۵۱-۲۵۴.</ref> بیات در سومین دوره مجلس شورای اسلامی نیز از سوی مردم زنجان و طارم علیا به نمایندگی برگزیده شد.<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۲۷۷.</ref> او سال‌های اول و دوم آن دوره به‌عنوان منشی در هیئت‌رئیسه عضویت داشت و در سال سوم و چهارم آن دوره از سوی نمایندگان به‌عنوان نایب‌رئیس دوم مجلس شورای اسلامی انتخاب شد.<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۳۶۲-۳۶۵.</ref> هم‌زمان ریاست کمیسیون‌های تخصصی مجلس شورای اسلامی مانند آئین‌نامه داخلی مجلس، تعاون، قضائی و پیشگیری از وقوع جرم را بر عهده داشت و از سوی مجلس شورای اسلامی در شوراهای سرپرستی و نظارت بر [[سازمان صداوسیما]]، شورای فرهنگ عمومی کشور و برخی از شوراهای مشورتی و تصمیم‌گیری [[شورای عالی انقلاب فرهنگی|شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور]] عضویت داشت.<ref>bayat.info.</ref> | |||
برخی از تألیفات | بیات زنجانی که در ۲۱ آذر ۱۳۶۷ از [[امام‌خمینی]] اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرده بود،<ref>صحیفه امام، ج ۲۱، ص۲۰۸.</ref> در ۱۳۶۸ش از سوی مجلس شورای اسلامی به عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی انتخاب شد. او در کنار سمت‌های قانون‌گذاری و اجرائی فوق، در تأسیس مجمع روحانیون مبارز نقش داشت و از اعضای شورای مرکزی آن تشکل بود. همچنین در شورای مرکزی [[مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم]] و شورای مرکزی مجمع نمایندگان ادوار مجلس شورای اسلامی نیز عضویت داشت. وی پس از پایان دوره سوم مجلس شورای اسلامی به فعالیت‌های علمی روی آورد و ضمن نگارش و تحریر دو رساله، در مرتبه استادیاری دانشگاه به تدریس، تحقیق و راهنمایی علمی دانشجویان می‌پرداخت و مدیریت گروه پژوهشی «اندیشه سیاسی در اسلام» را در [[پژوهشکده امام‌خمینی و انقلاب اسلامی]] بر عهده داشت. او هم‌اکنون در [[حوزه علمیه قم]] به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال دارد و از مراجع تقلید صاحب رساله است. | ||
== تألیفات == | |||
برخی از تألیفات اسدالله بیات عبارت است از: | |||
معرفت‌الله، نظام اقتصادی در اسلام، امام و امامت از دیدگاه قرآن و سنت، خودسازی، علیت در اندیشه فیلسوفان شرق، منابع دولت اسلامی، انسان در قرآن، اصول عقاید (توحید)، مناسک حج، اندیشه سیاسی اسلام و مدینه النبی، سیری در مبانی اندیشه سیاسی اسلام، نظام سیاسی اسلام، میزان عدالت، دراسات فی علم الاصول در ۵ جلد، القرآن فی القرآن، تشیع علوی، تعلیقات علی العروه الوثقی در دو جلد، حضور حاضر و الفقه الارقی (تعلیقات علی عروه‌الوثقی).<ref>bayat.info.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||