محمد هاشمیان: تفاوت میان نسخه‌ها

== تحصیل ==

هاشمیان پس از رحلت آیت‌الله بروجردی، در ترویج [[مرجعیت امام‌خمینی]] می‌کوشید. او پس از اطلاع از [[انجمن‌های ایالتی و ولایتی|تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] و آغاز مبارزات روحانیان علیه آن مصوبه با رهبری امام‌خمینی، به ایراد سخنرانی‌های اعتراضی علیه آن تصویب‌نامه پرداخت. پس از فاجعه دوم فروردین ۱۳۴۲ ([[حمله رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه|حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه قم]])، در رأس هیئت عزاداری رفسنجانی‌ها به مشهد عزیمت کرد و در سخنرانی‌های خود در آن شهر از فجایع [[حکومت پهلوی]] سخن گفت.<ref>مختاری اصفهانی، ص۴۶۹.</ref> هیئت رفسنجانی‌ها که محمد هاشمیان در رأس آن بود، به گفته [[سیدهادی خامنه‌ای]]، مسلح به سلاح سرد (قمه و شمشیر) بود و تنها هیئتی بود که در آن سال در مشهد بحث‌های سیاسی را مطرح می‌کرد (کرباسچی، ص۵۳). وی در همان روزها با حلقه زدن بر گرد بیت [[سیدحسن طباطبایی قمی]] در مشهد، به حمایت از او برخاست. بازگشت او به رفسنجان مصادف با [[دستگیری امام‌خمینی]] و [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲|قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]] شد؛ او سپس همراه با جمعی از اهالی نوقات رفسنجان، در نامه‌ای به [[محمدرضاشاه]]، از امام‌خمینی به‌عنوان «مرجع عالی‌قدر تشیع» و «رئیس مذهب تشیع» نام بردند و با اشاره به دستگیری او، خواستار آزادی ایشان شدند و در پایان تأکید کردند که در صورت عدم آزادی ایشان «ما را هم به زندان‌ها برده و هر اذیتی را که بر سر مراجع تقلید می‌آورند، به سر ما هم بیاورند». آنان همچنین از محمدرضاشاه خواستند به «دستگاه تبلیغاتی دولت» دستور دهد تا «مقاصد علما را تحریف نکنند و تهمت به آنان نزنند».<ref>سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۱، ص۳۸۰-۳۸۱؛ صفری، ص۱۶۵-۱۶۷.</ref> او سپس در نامه‌ای به [[سیدکاظم شریعتمداری]] از قصد مردم نوق برای عزیمت به قم خبر داد. آیت‌الله شریعتمداری در نامه‌ای به او، تصمیم علمای بلاد برای تحصن در [[حرم حضرت عبدالعظیم]] در شهرری را به هاشمیان اطلاع داد و در پی آن محمد هاشمیان همراه با [[علی‌اصغر صالحی کرمانی]] از کرمان و [[محمد صدوقی]] از یزد عازم تهران شدند تا به علمای دیگر بلاد بپیوندند.<ref>مختاری اصفهانی، ص۴۶۹.</ref>

هاشمیان در ۲۷ تیر ۱۳۴۲ همراه با روحانیان متحصن در تهران با ارسال تلگرافی به «آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی مرجع عالی‌قدر تشیع»، تأثر خود را از پیشامدهای ناگوار و اهانت‌های حکومت پهلوی به [[روحانیت]] و مرجعیت، هدف از حضور علمای بلاد در تهران را اظهار همدردی و پشتیبانی و استخلاص ایشان و آزادی دیگر زندانیان بیان کردند.<ref>دوانی، ج۴، ص۴۴۰-۴۴۱؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۲۲-۲۳.</ref> وقتی حکومت پهلوی روحانیان مهاجر را برای بازگشت به شهرستان‌ها تحت فشار قرار داد، او همراه با دیگر روحانیان، با صدور اعلامیه‌ای پرده از این فشارها برداشتند و از امام‌خمینی به‌عنوان «مرجع مسلم التقلید» نام بردند و فتوای ایشان را چون فتوای آیت‌الله بروجردی و دیگر مراجع تقلید، لازم‌الاتباع دانستند و هدف از حضور در تهران را آزادی ایشان و دیگر روحانیان زندانی اعلام کردند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۲۴-۲۶.</ref> در آستانه برگزاری انتخابات [[مجلس شورای ملی|مجلسین شورای ملی]] و [[مجلس سنا|سنا]] نیز همراه با روحانیان متحصن در تهران، با صدور اعلامیه‌ای با عنوان «جامعه روحانیت ایران شرکت در انتخابات فرمایشی را جایز نمی‌داند»، با توجه به فرایند تصویب آیین‌نامه [[انتخابات]] و غیرقانونی بودن آن فرایند، شرکت در انتخابات فوق را تحریم کردند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۳۱-۳۳؛ دوانی، ج۴، ص۴۷۶-۴۷۸.</ref> او حضوری مؤثر در آن جلسات داشت و در جلساتی که با مراجع تقلید ([[سیدمحمدهادی میلانی]]، [[سیدکاظم شریعتمداری]]، [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] و محمدتقی آملی) در تهران تشکیل می‌شد، حضور داشت و در یکی از آن جلسات پیشنهاد کرد تا مراجع تقلید از دیدار با محمدرضاشاه خودداری کنند که با پاسخ مثبت آنان همراه شد. همچنین براثر تلاش‌های او بود که آیت‌الله شریعتمداری اعلامیه دفاع از [[مرجعیت امام‌خمینی]] را امضا کرد.<ref>مختاری اصفهانی، ص۴۶۹.</ref> هاشمیان در همان زمان از توطئه مظفر بقایی در ایجاد اختلاف در صفوف علما پرده برداشت و از پراکندگی آنان جلوگیری کرد.<ref>مختاری اصفهانی، ص۴۶۹؛ خاطرات آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی، ص۱۱۳-۱۱۴.</ref> وقتی سیدمحمدهادی میلانی با فشار حکومت پهلوی مجبور شد به مشهد بازگردد، هاشمیان در نامه‌ای به ایشان، از حکومت پهلوی با تعابیری چون «دستگاه جبار ایران»، «دستگاه کثیف جبار»، «مغول‌های زمان» و «یزیدیان» نام برد و سپس با اشاره به دستگیری امام‌خمینی و تهدید حوزه علمیه قم، خواستار حضور آیت‌الله میلانی در قم با هدف جلوگیری از فروپاشی حوزه علمیه آنجا شد.<ref>آیت‌الله‌العظمی سیدمحمد...، ج۲، ص۵۱-۵۲.</ref> هنگامی که امام‌خمینی از حبس آزاد شد و به منزلی در قیطریه انتقال یافت، هاشمیان به ملاقات ایشان شتافت و با ایشان دیدار کرد.<ref>مختاری اصفهانی، ص۴۶۹-۴۷۰.</ref> و در ۱۲ آبان ۱۳۴۲ از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور شرعیه دریافت نمود.<ref>صحیفه امام، ج ۱، ص۲۵۴.</ref>

==پانویس==

{{پانویس}}