پرش به محتوا

ابوالقاسم مسافری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
| محل دفن          =
| محل دفن          =
| خویشاوندان سرشناس =
| خویشاوندان سرشناس =
| استادان          =
| استادان          = [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، [[امام‌خمینی]]، [[سیدحسین بروجردی]] و...
| شاگردان          =
| شاگردان          =[[محمدعلی معزالدینی]] و...
| محل تحصیل        =
| محل تحصیل        =اصفهان و قم
| اجازه روایت از    =
| اجازه روایت از    =
| اجازه اجتهاد از  =
| اجازه اجتهاد از  =
خط ۲۴: خط ۲۴:
| اجازه اجتهاد به  =
| اجازه اجتهاد به  =
| تالیفات          =
| تالیفات          =
| سایر              =
| سایر              =تدریس در حوزه علمیه قم
| سیاسی            =
| سیاسی            =مبارزه با [[رژیم پهلوی]] و حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]]
| اجتماعی          =
| اجتماعی          =
| امضا              =
| امضا              =
| وبگاه رسمی        = 
| وبگاه رسمی        = 
}}
}}
'''ابوالقاسم مسافری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  
'''ابوالقاسم مسافری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  


خط ۳۷: خط ۳۵:
ابوالقاسم مسافری در سال ۱۳۱۰ش نجف‌آباد اصفهان به دنیا آمد. پس‌از آنکه خواندن و نوشتن را در نجف‌آباد فراگرفت، با حضور در خانه حاج‌علی منتظری، به تحصیل دروس حوزوی نزد علی منتظری پرداخت و بخشی از مقدمات را در آنجا خواند.<ref>آرشیو مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.</ref>  
ابوالقاسم مسافری در سال ۱۳۱۰ش نجف‌آباد اصفهان به دنیا آمد. پس‌از آنکه خواندن و نوشتن را در نجف‌آباد فراگرفت، با حضور در خانه حاج‌علی منتظری، به تحصیل دروس حوزوی نزد علی منتظری پرداخت و بخشی از مقدمات را در آنجا خواند.<ref>آرشیو مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.</ref>  


او در سال ۱۳۱۵-۱۳۱۴ش در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل دروس حوزوی مشغول بود و درس سیوطی را در آن سال‌ها نزد استادان حوزه علمیه اصفهان خواند و در آن زمان با حسینعلی منتظری هم‌حجره بود.<ref>خاطرات آیت‌الله منتظری، ص۱۵.</ref> وی سپس به [[قم]] رفت و به تحصیل در آنجا پرداخت و کتاب شرح لمعه را نزد [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی|آیت‌الله سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] خواند. هم‌زمان در روزهای پنجشنبه و جمعه در درس اخلاق [[امام‌خمینی]] که در [[مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه]] برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. با تشکیل درس خارج فقه امام‌خمینی، در آن درس هم شرکت کرد و علاوه بر آن از درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] بهره می‌برد. او سپس از سوی آیت‌الله بروجردی برای تبلیغ به کشکوئیه در استان کرمان اعزام شد و مدت شش سال به تبلیغ در آن سامان پرداخت. وی پس از رحلت آیت‌الله بروجردی به قم بازگشت و در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی که در [[مسجد اعظم قم]] برگزار می‌شد، شرکت کرد<ref>آرشیو مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.</ref> و از [[شاگردان امام‌خمینی]] محسوب می‌شد.<ref>روحانی، ج۱، ص۴۹؛ باقری بیدهندی، ص۱۳۳.</ref>
او در سال ۱۳۱۵-۱۳۱۴ش در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل دروس حوزوی مشغول بود و درس سیوطی را در آن سال‌ها نزد استادان حوزه علمیه اصفهان خواند و در آن زمان با [[حسینعلی منتظری]] هم‌حجره بود.<ref>خاطرات آیت‌الله منتظری، ص۱۵.</ref> وی سپس به [[قم]] رفت و به تحصیل در آنجا پرداخت و کتاب شرح لمعه را نزد [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی|آیت‌الله سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] خواند. هم‌زمان در روزهای پنجشنبه و جمعه در درس اخلاق [[امام‌خمینی]] که در [[مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه]] برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. با تشکیل درس خارج فقه امام‌خمینی، در آن درس هم شرکت کرد و علاوه بر آن از درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] بهره می‌برد. او سپس از سوی آیت‌الله بروجردی برای تبلیغ به کشکوئیه در استان کرمان اعزام شد و مدت شش سال به تبلیغ در آن سامان پرداخت. وی پس از رحلت آیت‌الله بروجردی به قم بازگشت و در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی که در [[مسجد اعظم قم]] برگزار می‌شد، شرکت کرد<ref>آرشیو مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.</ref> و از [[شاگردان امام‌خمینی]] محسوب می‌شد.<ref>روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۱، ص۴۹؛ باقری بیدهندی، «نجوم امت ۲۸: بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج‌آقا روح‌الله خمینی»، ص۱۳۳.</ref>


ابوالقاسم مسافری از استادان [[حوزه علمیه قم]] بود و از نخستین سال‌های ورود به قم در دهه ۱۳۲۰ش به تدریس در آنجا می‌پرداخت. [[محمدعلی معزالدینی]] که در سال‌های ۱۳۲۰-۱۳۲۸ش در قم حضور داشت، از درس‌های صمدیه و هدایه او بهره می‌برد.<ref>کاظمینی، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref> با استناد به این گزارش و گزارش دیگر، می‌توان او را یکی از استادان حوزه علمیه قم نامید که به تدریس دروس مقدماتی و سطح اشتغال داشت. او در دی ۱۳۴۱ از امام‌خمینی اجازه تصدی امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. در اجازه‌نامه امام‌خمینی درباره مسافری آمده بود: «صلاح و سداد و وثاقتشان ثابت است».<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۱۳۰.</ref> چنین عباراتی درباره برخی از افراد معدود آمده است و نشان از شناخت امام‌خمینی از مسافری دارد. مسافری در سال ۱۳۴۲ش هم یکی از استادان حوزه علمیه قم بود و همراه با مدرسان آنجا، اعلامیه‌هایی را علیه [[حکومت پهلوی]] امضا می‌کرد. ازجمله پس از [[دستگیری امام‌خمینی]] و انتقال ایشان به تهران در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم در نامه‌ای به هیئت‌دولت (دولت [[اسدالله علم|امیراسدالله علم]]) خواستار پایان دوران بازداشت و بازگرداندن ایشان به قم شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۰۶-۱۰۴.</ref> در ۲۹ بهمن ۱۳۴۳ هم همراه با جمعی از فضلای حوزه علمیه قم در نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]] نخست‌وزیر وقت، نارضایتی خود را از اقدامات خلاف اسلام و قانون اساسی در کشور اعلام کردند و سپس دستگیری و حبس تعداد زیادی از چهره‌های مذهبی و علمی را محکوم کردند و از هویدا خواستند «در اسرع وقت رهبر شیعیان مرجع عالی‌قدر آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی مدظله‌العالی علی رئوس المسلمین را به قم عودت داده و سایر علما و دانشمندان، اساتید محترم دانشگاه و دانشجویان و اصناف، تجار و متدینان را آزاد» نماید.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۲۸-۱۳۰؛ سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۱۴۱-۱۴۲.</ref> علاوه بر اعلامیه‌های فوق، اغلب اعلامیه‌های مدرسان حوزه علمیه قم را امضا می‌کرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۶۰، ۱۶۳، ۱۶۵، ۱۷۶، ۱۷۷، ۱۸۸.</ref>
ابوالقاسم مسافری از استادان [[حوزه علمیه قم]] بود و از نخستین سال‌های ورود به قم در دهه ۱۳۲۰ش به تدریس در آنجا می‌پرداخت. [[محمدعلی معزالدینی]] که در سال‌های ۱۳۲۰-۱۳۲۸ش در قم حضور داشت، از درس‌های صمدیه و هدایه او بهره می‌برد.<ref>کاظمینی، در اقلیم حضور: در احوالات گروهی از نخبگان معاصر یزد، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref> با استناد به این گزارش و گزارش دیگر، می‌توان او را یکی از استادان حوزه علمیه قم نامید که به تدریس دروس مقدماتی و سطح اشتغال داشت. او در دی ۱۳۴۱ از امام‌خمینی اجازه تصدی امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. در اجازه‌نامه امام‌خمینی درباره مسافری آمده بود: «صلاح و سداد و وثاقتشان ثابت است».<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۱۳۰.</ref> چنین عباراتی درباره برخی از افراد معدود آمده است و نشان از شناخت امام‌خمینی از مسافری دارد. مسافری در سال ۱۳۴۲ش هم یکی از استادان حوزه علمیه قم بود و همراه با مدرسان آنجا، اعلامیه‌هایی را علیه [[حکومت پهلوی]] امضا می‌کرد. ازجمله پس از [[دستگیری امام‌خمینی]] و انتقال ایشان به تهران در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم در نامه‌ای به هیئت‌دولت (دولت [[اسدالله علم|امیراسدالله علم]]) خواستار پایان دوران بازداشت و بازگرداندن ایشان به قم شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۰۶-۱۰۴.</ref> در ۲۹ بهمن ۱۳۴۳ هم همراه با جمعی از فضلای حوزه علمیه قم در نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]] نخست‌وزیر وقت، نارضایتی خود را از اقدامات خلاف اسلام و قانون اساسی در کشور اعلام کردند و سپس دستگیری و حبس تعداد زیادی از چهره‌های مذهبی و علمی را محکوم کردند و از هویدا خواستند «در اسرع وقت رهبر شیعیان مرجع عالی‌قدر آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی مدظله‌العالی علی رئوس المسلمین را به قم عودت داده و سایر علما و دانشمندان، اساتید محترم دانشگاه و دانشجویان و اصناف، تجار و متدینان را آزاد» نماید.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۲۸-۱۳۰؛ سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۱۴۱-۱۴۲.</ref> علاوه بر اعلامیه‌های فوق، اغلب اعلامیه‌های مدرسان حوزه علمیه قم را امضا می‌کرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۶۰، ۱۶۳، ۱۶۵، ۱۷۶، ۱۷۷، ۱۸۸.</ref>


مسافری در دهه ۱۳۴۰ش به تهران رفت و امامت جماعت مسجدی در نارمک را بر عهده گرفت. او در سال‌های ۱۳۵۶-۱۳۵۷ش همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیه‌هایی را علیه حکومت پهلوی امضا می‌کرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱، ۲۳۳، ۲۳۷، ۲۵۲، ۲۸۳، ۳۰۹، ۳۲۴، ۳۷۰، ۳۸۶، ۴۱۲، ۴۵۶، ۴۶۹، ۴۸۶، ۵۰۰، ۵۱۲، ۵۱۷.</ref>
مسافری در دهه ۱۳۴۰ش به تهران رفت و امامت جماعت مسجدی در نارمک را بر عهده گرفت. او در سال‌های ۱۳۵۶-۱۳۵۷ش همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیه‌هایی را علیه حکومت پهلوی امضا می‌کرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱، ۲۳۳، ۲۳۷، ۲۵۲، ۲۸۳، ۳۰۹، ۳۲۴، ۳۷۰، ۳۸۶، ۴۱۲، ۴۵۶، ۴۶۹، ۴۸۶، ۵۰۰، ۵۱۲، ۵۱۷.</ref>
۲۱٬۲۶۲

ویرایش