۲۱٬۲۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
او در سال ۱۳۱۵-۱۳۱۴ش در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل دروس حوزوی مشغول بود و درس سیوطی را در آن سالها نزد استادان حوزه علمیه اصفهان خواند و در آن زمان با [[حسینعلی منتظری]] همحجره بود.<ref>خاطرات آیتالله منتظری، ص۱۵.</ref> وی سپس به [[قم]] رفت و به تحصیل در آنجا پرداخت و کتاب شرح لمعه را نزد [[سیدشهابالدین مرعشی نجفی|آیتالله سیدشهابالدین مرعشی نجفی]] خواند. همزمان در روزهای پنجشنبه و جمعه در درس اخلاق [[امامخمینی]] که در [[مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه]] برگزار میشد، شرکت میکرد. با تشکیل درس خارج فقه امامخمینی، در آن درس هم شرکت کرد و علاوه بر آن از درسهای خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] بهره میبرد. او سپس از سوی آیتالله بروجردی برای تبلیغ به کشکوئیه در استان کرمان اعزام شد و مدت شش سال به تبلیغ در آن سامان پرداخت. وی پس از رحلت آیتالله بروجردی به قم بازگشت و در درس خارج فقه و اصول امامخمینی که در [[مسجد اعظم قم]] برگزار میشد، شرکت کرد<ref>آرشیو مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی.</ref> و از [[شاگردان امامخمینی]] محسوب میشد.<ref>روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امامخمینی در ایران، ج۱، ص۴۹؛ باقری بیدهندی، «نجوم امت ۲۸: بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیتاللهالعظمی حاجآقا روحالله خمینی»، ص۱۳۳.</ref> | او در سال ۱۳۱۵-۱۳۱۴ش در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل دروس حوزوی مشغول بود و درس سیوطی را در آن سالها نزد استادان حوزه علمیه اصفهان خواند و در آن زمان با [[حسینعلی منتظری]] همحجره بود.<ref>خاطرات آیتالله منتظری، ص۱۵.</ref> وی سپس به [[قم]] رفت و به تحصیل در آنجا پرداخت و کتاب شرح لمعه را نزد [[سیدشهابالدین مرعشی نجفی|آیتالله سیدشهابالدین مرعشی نجفی]] خواند. همزمان در روزهای پنجشنبه و جمعه در درس اخلاق [[امامخمینی]] که در [[مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه]] برگزار میشد، شرکت میکرد. با تشکیل درس خارج فقه امامخمینی، در آن درس هم شرکت کرد و علاوه بر آن از درسهای خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] بهره میبرد. او سپس از سوی آیتالله بروجردی برای تبلیغ به کشکوئیه در استان کرمان اعزام شد و مدت شش سال به تبلیغ در آن سامان پرداخت. وی پس از رحلت آیتالله بروجردی به قم بازگشت و در درس خارج فقه و اصول امامخمینی که در [[مسجد اعظم قم]] برگزار میشد، شرکت کرد<ref>آرشیو مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی.</ref> و از [[شاگردان امامخمینی]] محسوب میشد.<ref>روحانی، بررسی و تحلیلی از نهضت امامخمینی در ایران، ج۱، ص۴۹؛ باقری بیدهندی، «نجوم امت ۲۸: بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیتاللهالعظمی حاجآقا روحالله خمینی»، ص۱۳۳.</ref> | ||
ابوالقاسم مسافری از استادان [[حوزه علمیه قم]] بود و از نخستین سالهای ورود به قم در دهه ۱۳۲۰ش به تدریس در آنجا میپرداخت. [[محمدعلی معزالدینی]] که در سالهای ۱۳۲۰-۱۳۲۸ش در قم حضور داشت، از درسهای صمدیه و هدایه او بهره میبرد.<ref>کاظمینی، در اقلیم حضور: در احوالات گروهی از نخبگان معاصر یزد، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref> با استناد به این گزارش و گزارش دیگر، میتوان او را یکی از استادان حوزه علمیه قم نامید که به تدریس دروس مقدماتی و سطح اشتغال داشت. او در دی ۱۳۴۱ از امامخمینی اجازه تصدی امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. در اجازهنامه امامخمینی درباره مسافری آمده بود: «صلاح و سداد و وثاقتشان ثابت است».<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۱۳۰.</ref> چنین عباراتی درباره برخی از افراد معدود آمده است و نشان از شناخت امامخمینی از مسافری دارد. مسافری در سال ۱۳۴۲ش هم یکی از استادان حوزه علمیه قم بود و همراه با مدرسان آنجا، اعلامیههایی را علیه [[حکومت پهلوی]] امضا میکرد. ازجمله پس از [[دستگیری امامخمینی]] و انتقال ایشان به تهران در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم در نامهای به هیئتدولت (دولت [[اسدالله علم|امیراسدالله علم]]) خواستار پایان دوران بازداشت و بازگرداندن ایشان به قم شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۰۶-۱۰۴.</ref> در ۲۹ بهمن ۱۳۴۳ هم همراه با جمعی از فضلای حوزه علمیه قم در نامهای به [[امیرعباس هویدا]] نخستوزیر وقت، نارضایتی خود را از اقدامات خلاف اسلام و قانون اساسی در کشور اعلام کردند و سپس دستگیری و حبس تعداد زیادی از چهرههای مذهبی و علمی را محکوم کردند و از هویدا خواستند «در اسرع وقت رهبر شیعیان مرجع عالیقدر آیتاللهالعظمی آقای خمینی مدظلهالعالی علی رئوس المسلمین را به قم عودت داده و سایر علما و دانشمندان، اساتید محترم دانشگاه و دانشجویان و اصناف، تجار و متدینان را آزاد» نماید.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۲۸-۱۳۰؛ سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۱۴۱-۱۴۲.</ref> علاوه بر اعلامیههای فوق، اغلب اعلامیههای مدرسان حوزه علمیه قم را امضا میکرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۶۰، ۱۶۳، ۱۶۵، ۱۷۶، ۱۷۷، ۱۸۸.</ref> | ابوالقاسم مسافری از استادان [[حوزه علمیه قم]] بود و از نخستین سالهای ورود به قم در دهه ۱۳۲۰ش به تدریس در آنجا میپرداخت. [[محمدعلی معزالدینی]] که در سالهای ۱۳۲۰-۱۳۲۸ش در قم حضور داشت، از درسهای صمدیه و هدایه او بهره میبرد.<ref>کاظمینی، در اقلیم حضور: در احوالات گروهی از نخبگان معاصر یزد، ص۴۲۱-۴۲۳.</ref> با استناد به این گزارش و گزارش دیگر، میتوان او را یکی از استادان حوزه علمیه قم نامید که به تدریس دروس مقدماتی و سطح اشتغال داشت. او در دی ۱۳۴۱ از امامخمینی اجازه تصدی امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. در اجازهنامه امامخمینی درباره مسافری آمده بود: «صلاح و سداد و وثاقتشان ثابت است».<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۱۳۰.</ref> چنین عباراتی درباره برخی از افراد معدود آمده است و نشان از شناخت امامخمینی از مسافری دارد. | ||
== فعالیت مبارزاتی == | |||
مسافری در سال ۱۳۴۲ش هم یکی از استادان حوزه علمیه قم بود و همراه با مدرسان آنجا، اعلامیههایی را علیه [[حکومت پهلوی]] امضا میکرد. ازجمله پس از [[دستگیری امامخمینی]] و انتقال ایشان به تهران در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم در نامهای به هیئتدولت (دولت [[اسدالله علم|امیراسدالله علم]]) خواستار پایان دوران بازداشت و بازگرداندن ایشان به قم شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۰۶-۱۰۴.</ref> در ۲۹ بهمن ۱۳۴۳ هم همراه با جمعی از فضلای حوزه علمیه قم در نامهای به [[امیرعباس هویدا]] نخستوزیر وقت، نارضایتی خود را از اقدامات خلاف اسلام و قانون اساسی در کشور اعلام کردند و سپس دستگیری و حبس تعداد زیادی از چهرههای مذهبی و علمی را محکوم کردند و از هویدا خواستند «در اسرع وقت رهبر شیعیان مرجع عالیقدر آیتاللهالعظمی آقای خمینی مدظلهالعالی علی رئوس المسلمین را به قم عودت داده و سایر علما و دانشمندان، اساتید محترم دانشگاه و دانشجویان و اصناف، تجار و متدینان را آزاد» نماید.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۲۸-۱۳۰؛ سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۱۴۱-۱۴۲.</ref> علاوه بر اعلامیههای فوق، اغلب اعلامیههای مدرسان حوزه علمیه قم را امضا میکرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۶۰، ۱۶۳، ۱۶۵، ۱۷۶، ۱۷۷، ۱۸۸.</ref> | |||
مسافری در دهه ۱۳۴۰ش به تهران رفت و امامت جماعت مسجدی در نارمک را بر عهده گرفت. او در سالهای ۱۳۵۶-۱۳۵۷ش همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیههایی را علیه حکومت پهلوی امضا میکرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱، ۲۳۳، ۲۳۷، ۲۵۲، ۲۸۳، ۳۰۹، ۳۲۴، ۳۷۰، ۳۸۶، ۴۱۲، ۴۵۶، ۴۶۹، ۴۸۶، ۵۰۰، ۵۱۲، ۵۱۷.</ref> | مسافری در دهه ۱۳۴۰ش به تهران رفت و امامت جماعت مسجدی در نارمک را بر عهده گرفت. او در سالهای ۱۳۵۶-۱۳۵۷ش همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیههایی را علیه حکومت پهلوی امضا میکرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱، ۲۳۳، ۲۳۷، ۲۵۲، ۲۸۳، ۳۰۹، ۳۲۴، ۳۷۰، ۳۸۶، ۴۱۲، ۴۵۶، ۴۶۹، ۴۸۶، ۵۰۰، ۵۱۲، ۵۱۷.</ref> |