۲۴٬۹۱۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:پروژه شاگردان2 using HotCat) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
احمدی شاهرودی پس از حمله مأموران رژیم به مدرسه علمیه فیضیه در نوروز ۱۳۴۲ ش همراه با جمعی از علما و روحانیون برجسته نجف اشرف با صدور اعلامیهای با عنوان علمای نجف اشرف، تنفر خود را «از موضع خودسرانه و ظالمانه هیئت حاکمه در ایران به جهانیان اعلام» و ضمن محکوم کردن اقدام مأموران حکومت پهلوی در حمله به مدرسه فیضیه، مردم را به مقابله با اینگونه اقدامات دعوت کردند و اعلام نمودند که علمای نجف اشرف از هیچگونه اقدامی در حراست از کیان اسلامی دریغ نخواهند ورزید (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۶۵-۶۶). او پس از استقرار امام خمینی در نجف اشرف، از افراد مورد اعتماد ایشان بود و امام خمینی به یکی از افرادی که توسط او معرفی شده بودند اجازاتی در امور حسبیه و شرعیه داده بود (صحیفه امام، ج ۱، ۴۶۰). احمدی شاهرودی همچنین از اصحاب استفتای آیتالله خویی بود (انصاری قمی، ۹۳). او همچنین اهتمام خاصی به شرکت در مجالس عزاداری و سوگواری امام حسین (ع) داشت و بارها پای پیاده از نجف به کربلا مشرف میشد. فعالیتهای مذهبی او در عراق باعث شد تا تحت فشار نیروهای رژیم بعث عراق قرار گیرد و این فشارها باعث شد خانوادهاش را به قم منتقل کند، ولی خود در جوار حرم امام علی (ع) به فعالیتهای علمی ادامه دهد. شدت فشارها علیه او بهاندازهای بود که خانوادهاش از وی درخواست کردند به کشور بازگردد، ولی او بر حضور در نجف اشرف اصرار داشت. وی سرانجام در هفتم رمضان ۱۴۱۱ ق (سوم فروردین ۱۳۷۰) در موقع تشرف به حرم امام علی (ع) در نزدیکی صحن مورد حمله بعثیها قرار گرفت و با وضع فجیع و دلخراشی به شهادت رسید. جنازه او سه روز بر زمین افتاده بود و کسی جرأت نمیکرد به آن نزدیک شوند تا اینکه برخی از فضلا با لباس مبدّل، شبانه جنازهاش را حمل کردند و به خاک سپردند (شریف رازی، ج ۹، ۷۶-۷۷). | احمدی شاهرودی پس از حمله مأموران رژیم به مدرسه علمیه فیضیه در نوروز ۱۳۴۲ ش همراه با جمعی از علما و روحانیون برجسته نجف اشرف با صدور اعلامیهای با عنوان علمای نجف اشرف، تنفر خود را «از موضع خودسرانه و ظالمانه هیئت حاکمه در ایران به جهانیان اعلام» و ضمن محکوم کردن اقدام مأموران حکومت پهلوی در حمله به مدرسه فیضیه، مردم را به مقابله با اینگونه اقدامات دعوت کردند و اعلام نمودند که علمای نجف اشرف از هیچگونه اقدامی در حراست از کیان اسلامی دریغ نخواهند ورزید (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۶۵-۶۶). او پس از استقرار امام خمینی در نجف اشرف، از افراد مورد اعتماد ایشان بود و امام خمینی به یکی از افرادی که توسط او معرفی شده بودند اجازاتی در امور حسبیه و شرعیه داده بود (صحیفه امام، ج ۱، ۴۶۰). احمدی شاهرودی همچنین از اصحاب استفتای آیتالله خویی بود (انصاری قمی، ۹۳). او همچنین اهتمام خاصی به شرکت در مجالس عزاداری و سوگواری امام حسین (ع) داشت و بارها پای پیاده از نجف به کربلا مشرف میشد. فعالیتهای مذهبی او در عراق باعث شد تا تحت فشار نیروهای رژیم بعث عراق قرار گیرد و این فشارها باعث شد خانوادهاش را به قم منتقل کند، ولی خود در جوار حرم امام علی (ع) به فعالیتهای علمی ادامه دهد. شدت فشارها علیه او بهاندازهای بود که خانوادهاش از وی درخواست کردند به کشور بازگردد، ولی او بر حضور در نجف اشرف اصرار داشت. وی سرانجام در هفتم رمضان ۱۴۱۱ ق (سوم فروردین ۱۳۷۰) در موقع تشرف به حرم امام علی (ع) در نزدیکی صحن مورد حمله بعثیها قرار گرفت و با وضع فجیع و دلخراشی به شهادت رسید. جنازه او سه روز بر زمین افتاده بود و کسی جرأت نمیکرد به آن نزدیک شوند تا اینکه برخی از فضلا با لباس مبدّل، شبانه جنازهاش را حمل کردند و به خاک سپردند (شریف رازی، ج ۹، ۷۶-۷۷). | ||
منابع: «آیتالله عبدالله خائفی: امام چیزی را برای خودشان نمیخواستند» (۱۳۹۳)، هفتهنامه حریم امام، شماره ۱۱۶، ۱۸ اردیبهشت؛ اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امینی گلستان، محمد (بیتا)، نوادر و متفرقات، ج ۳، قم، مؤلف؛ انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۷۱)، «نجوم امت ـ حضرت آیتاللهالعظمی حاج سید ابوالقاسم خویی»، دوماهنامه نور علم، شماره ۴۷، مهر و آبان؛ متن کامل خاطرات آیتالله منتظری به همراه پیوستها (۱۳۷۹)، بیجا، اتحادیه ناشران ایرانی در اروپا (نشر باران، نشر خاوران، نشر نیما)؛ سلسله موی دوست: خاطرات دوران تدریس امام خمینی به نقل از شاگردان، دوستان و منسوبین (۱۳۸۵)، به کوشش: مجتبی فراهانی، با مقدمه: عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ شبیری زنجانی، سید موسی (۱۳۹۳)، جرعه از دریا، ج ۳، قم، مؤسسه کتابشناسی شیعه (مؤسسه التراث الشیعه)؛ شریف رازی، محمد (۱۳۷۰)، گنجینه¬ دانشمندان، ج ۹، قم، مؤلف. | منابع: «آیتالله عبدالله خائفی: امام چیزی را برای خودشان نمیخواستند» (۱۳۹۳)، هفتهنامه حریم امام، شماره ۱۱۶، ۱۸ اردیبهشت؛ اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امینی گلستان، محمد (بیتا)، نوادر و متفرقات، ج ۳، قم، مؤلف؛ انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۷۱)، «نجوم امت ـ حضرت آیتاللهالعظمی حاج سید ابوالقاسم خویی»، دوماهنامه نور علم، شماره ۴۷، مهر و آبان؛ متن کامل خاطرات آیتالله منتظری به همراه پیوستها (۱۳۷۹)، بیجا، اتحادیه ناشران ایرانی در اروپا (نشر باران، نشر خاوران، نشر نیما)؛ سلسله موی دوست: خاطرات دوران تدریس امام خمینی به نقل از شاگردان، دوستان و منسوبین (۱۳۸۵)، به کوشش: مجتبی فراهانی، با مقدمه: عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ شبیری زنجانی، سید موسی (۱۳۹۳)، جرعه از دریا، ج ۳، قم، مؤسسه کتابشناسی شیعه (مؤسسه التراث الشیعه)؛ شریف رازی، محمد (۱۳۷۰)، گنجینه¬ دانشمندان، ج ۹، قم، مؤلف. | ||
[[رده:پروژه شاگردان2]] |