سیف‌الله نورمحمدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نورمحمدی، سیف‌الله؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. سیف‌الله نورمحمدی فرزند عباس در سال ۱۳۱۲ ش در نجف‌آباد به دنیا آمد. او در ۱۳۲۷ ش به عراق رفت و در شهر کربلا به کسب‌وکار پرداخت. در ۱۶ سالگی به تحصیل دروس حوزوی در حوزه علمیه کربلا روی آورد و مقدمات و سطوح را نزد شیخ یوسف خراسانی، سید محمد شیرازی و سید اسدالله صدر هاشمی اصفهانی و برخی دیگر از استادان آن حوزه فراگرفت. سپس به حوزه نجف رفت و در درس خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، امام خمینی، سید عبدالاعلی سبزواری، شیخ محمدحسین حلّی و شیخ غلامرضا باقری نجف‌آبادی حاضر شد. هم‌زمان از بحث‌های عرفانی سید هاشم حداد، سید عبدالکریم کشمیری و شیخ جواد کربلایی هم بهره‌مند می‌شد. وی در ۱۳۴۹ ش به کشور بازگشت (قاسمی، ج ۵، ۴۵۸). درباره سال‌های حضور او در درس امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال فراوان در سال‌های ۱۳۴۴-۱۳۴۹ ش در درس خارج فقه امام خمینی که در مسجد شیخ انصاری تشکیل می‌شد، شرکت می‌کرد.

او پس از بازگشت به کشور در شهر قم مقیم شد و دروس خارج فقه و اصول را نزد آیات سید محمدرضا موسوی گلپایگانی و میر سید علی فانی تکمیل کرد. سپس به تدریس دروس سطح در حوزه علمیه قم پرداخت (همان، ۳۰۳). او با آیت‌الله سید محمدباقر صدر مکاتباتی داشت و بر اساس یکی از نامه‌هایی که آیت‌الله صدر در پاسخ به نورمحمدی نگاشته بود، از تأسیس مدرسه‌ای دینی توسط او در شهرستان ساوه سخن رفته است (عاملی، ج ۳، ۳۵۳) و همین گزارش نشان از اهتمام او به تأسیس مدرسه فوق و تدریس در آن دارد. از تألیفات او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: دلائل الشریعه فی شرح وسایل الشیعه، کتابی در اخلاق و آداب الطلاب (قاسمی، ج ۵، ۳۰۳).

منابع: عاملی، احمد عبدالله (۱۴۲۸ ق)، محمدباقر الصدر السیره و المسیره فی حقائق و وثائق، بیروت، مؤسسه العارف للمطبوعات؛ قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، دره الصدق فیمن تلمذ من علماء اصفهان بالنجف، ج ۴، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه.