محمدحسن متوسل آرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

متوسل آرانی در اسفند ۱۳۴۳ همراه با فضلا و محصلان کاشانی حوزه علمیه قم، در نامه‌ای به امیرعباس هویدا نخست‌وزیر وقت، با اشاره به اقدامات دولت‌های سابق [دولت‌های اسدالله علم و حسنعلی منصور] علیه روحانیت و قوانین اسلام و قانون اساسی، خواستار الغای مصوبات غیرقانونی و مغایر با شرع و بازگرداندن «زعیم عالی‌قدر و مرجع تقلید شیعیان جهان حضرت آیت‌الله‌العظمی جناب آقای خمینی» به کشور و آزادی دیگر زندانیان بی‌گناه و لغو سانسور شدند. آنان در آن نامه، جرم امام خمینی را «دفاع از حریم قرآن» دانستند (سیر مبارزات یاران...، ج ۳، ۲۱۰-۲۱۱). او که در مسجد آبشار قم جلساتی را با جوانان برگزار می‌کرد، به سبب فعالیت‌های سیاسی یک بار توسط ساواک دستگیر شد (سلمانی آرانی، ۱۶۸). وی مورد اعتماد مراجع تقلید همچون آیات محقق داماد، گلپایگانی و حاج شیخ مرتضی حائری یزدی بود و توسط آنان مأمور رسیدگی به دعاوی و مسئول حل‌وفصل اختلافات و مشکلات حقوقی کسبه و بازاریان قم می‌شد. او این مسئولیت را چند سال پس از پیروزی انقلاب هم بر عهده داشت. وی در شورای مرکزی ائمه جماعات مساجد قم که برای مبارزه با فقر و توسط حاج شیخ مرتضی حائری در سال ۱۳۵۰ ش تشکیل شد، عضویت داشت. یکی از اقدامات آن شورا، مدیریت صندوق ذخیره علوی بود و متوسل آرانی علاوه بر عضویت در آن شورا، مسئولیت ثبت و ضبط، محاسبه دریافتی‌ها و پرداختی‌ها را بر عهده داشت. یکی دیگر از اقدامات او احداث بیمارستان سیدالشهدا (ع) در شهر آران بود. او در هشتم آبان ۱۳۷۱ بر اثر عارضه قلبی در بیمارستان آبان تهران درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط سید حسین بدلا، در قبرستان ابوحسین قم به خاک سپرده شد (همان، ۱۷۱-۱۷۵).

منابع: «حجت‌الاسلام‌والمسلمین شیخ سلیمان اقبالی: حجت‌الاسلام شیداییان اهل سیاست‌بازی نبود» (۱۳۹۵)، روزنامه نسل فردا، ویژه‌نامه آران و بیدگل، سال بیست و پنجم، شماره ۴۲، مهر؛ سلمانی آرانی، حبیب‌الله (۱۳۸۶)، محمدحسن متوسل آرانی «خیراندیش آگاه»، ستارگان حرم، ج ۲۰، قم، زائر؛ سیر مبارزات یاران امام در آینه¬ اسناد (۱۳۹۳)، ج ۳، تهران، مؤسسه¬ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.