علی عبودیت: تفاوت میان نسخه‌ها

عبودیت، علی؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. میرزا علی عبودیت، در سال ۱۳۰۹ ش در شهر اصفهان به دنیا آمد («تشییع و خاکسپاری پیکر آیت‌الله میرزا علی عبودیت»، www.iribnews.ir). درباره خانواده او اطلاعاتی در دست نیست، ولی وی در مصاحبه‌ای، از تهجد و تدین پدرش سخن گفته است. او تا دوران جوانی در کارخانه‌ای ریسندگی در اصفهان به‌عنوان کارگر، مشغول به کار بود. در همان دوران، به سبب علاقه به تحصیل دروس حوزوی، با طلبه‌ای هماهنگ کرده بود تا تحصیلات حوزوی را نزد او فراگیرد. مشکلات تحصیل و کارگری در نهایت او را واداشت ترک کار کند و به صورت تمتم وقت به تحصیل دروس حوزوی اهتمام ورزد («ای کاش قوم من بدانند؛ شرحی از زندگانی آیت‌الله میرزا علی عبودیت»، ۱۵). او پس از آن به صورت مستمر، به تحصیل ادامه پرداخت، ولی اطلاعاتی درباره استادان او در آن مقطع در دست نیست. به نظر می‌رسد در حوزه علمیه اصفهان به فراگیری دروس مقدمات و سطح می‌پرداخته است. او سپس راهی قم شد، ولی دراین‌باره نیز اطلاعاتی وجود ندارد و فقط از آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی («تشییع و خاکسپاری پیکر آیت‌الله میرزا علی عبودیت»، www.iribnews.ir) و امام خمینی به‌عنوان یکی از استادان او نام برده‌اند. با استناد به حضور او در درس آیت‌الله بروجردی، می‌توان گفت که در دهه ۱۳۳۰ ش در درس ایشان و امام خمینی شرکت می‌کرده است. درباره سال‌های دقیق حضور او درس امام خمینی گزارشی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که حضوری درازمدت در درس امام خمینی داشته است، چراکه در اغلب گزارش‌ها درباره عبودیت، از وی به‌عنوان شاگرد امام خمینی نام برده‌اند (همان؛ «آیت‌الله عبودیت، استاد اخلاق اصفهان درگذشت»، ۱۱؛ فروزبخش، ۳؛ «تشییع و خاکسپاری پیکر آیت‌الله میرزا علی عبودیت»، www.iribnews.ir).

عبودیت پس از پایان تحصیل در قم، به اصفهان بازگشت و به تدریس در حوزه علمیه آن شهر پرداخت. وی ابتدا به تدریس دروس سطح اهتمام داشت. همچنین مدتی هم کتاب نهایت الحکمه علامه سید محمدحسین طباطبایی را تدریس می‌کرد، ولی پس از مدتی، با اینکه مجتهد و صاحب فتوا بود و شاگردهایش درس‌های سطح عالی حوزه را تدریس می‌کردند و خودش هم تا مدت‌ها مدرس و استاد همان درس‌ها بود، آن درس‌ها را رها کرد و فقط به تدریس رساله برای طلاب پایه اول و دوم حوزه علمیه اصفهان پرداخت. به قول خودش «اگر برای خدا باشد، چه فرقی می‌کند مبتدی یا عالی. می‌گوید تو بندگی‌ات را بکن، خدا خدایی‌اش را خوب بلد است، خودش هم همین‌طور است، اصلاً عین عبودیت است، عین بندگی» («ای کاش قوم من بدانند؛ شرحی از زندگانی آیت‌الله میرزا علی عبودیت»، ۱۵). فروزبخش، با استناد به روحیات فردی و شخصی میرزا علی عبودیت، اهتمام به تدریس دروس پایه را، توجه عبودیت به خودشناسی و رویکرد اخلاقی ـ عرفانی او دانسته است (فروزبخش، ۳). وی همچنین از مدرسان نامور اخلاق در اصفهان بود و به این صفت هم متصف شده بود. او در کنار تدریس در حوزه علمیه اصفهان، به تبلیغ دین هم می‌پرداخت («ای کاش قوم من بدانند؛ شرحی از زندگانی آیت‌الله میرزا علی عبودیت»، ۱۵).