پرش به محتوا

امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

امام زمان(ع) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۳۶

۹۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۴ آذر ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
دیداریویکی‌متن
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:


== نسب‌شناسی ==
== نسب‌شناسی ==
امام دوازدهم (ع) هم‌نام جد خود [[پیامبراکرم(ص)]] و هم کنیه آن حضرت یعنی «ابوالقاسم» است<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۳۷۸؛ ابن‌صباغ، الفصول المهمة، ۲/۱۰۹۶.</ref>و در پاره‌ای روایات از تصریح به نام ایشان بازداشته شده‌است.<ref>کلینی، الکافی، ۱/۳۳۲–۳۳۳</ref> ایشان در [[نیمه شعبان]] ۲۵۵ق در [[سامرا]] به دنیا آمد.<ref>اسکافی، منتخب الانوار، ۹۰–۹۱؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹</ref> پدر ایشان [[امام‌حسن عسکری(ع)]] است {{ببینید|متن=ببینید| حسن‌بن‌علی، امام‌حسن عسکری (ع)}} و مادر ایشان ملیکه نام داشت که بعدها به ریحانه و نرجس شهرت یافت.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۲۰ و ۴۳۲؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹</ref> وی بانویی پاک و مطهر<ref>کلینی، الکافی، ۱/۳۲۳.</ref>و بسیار باادب و حق‌شناس<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، ۲۵۸.</ref>بود. القاب مشهور آن حضرت بقیةالله،<ref>کلینی، الکافی، ۱/۴۱۲</ref> صاحب، صاحب‌الزمان،<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۱۴ و ۵۱۶</ref> حجت، منتظر، خلف صالح،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۲۳</ref> قائم،<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۳۲ و ۵۳۴</ref> مهدی و صاحب‌الامر<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۲/۱۷۱.</ref>است. با آنکه به جهت شرایط نامساعد سیاسی و بیم امام‌حسن عسکری (ع)<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۵؛ دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۹–۳۵۱.</ref>از حاکمان [[بنی‌عباس]] به‌ویژه [[معتمد عباسی]]،<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایه، ۱۱/۲۳–۲۴؛ مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۶</ref> ولادت امام زمان (ع) از نامحرمان پنهان داشته می‌شد،<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۵۱–۳۵۳</ref> ولی امام‌عسکری (ع) به نزدیکان و افراد مورد اعتماد خود از ولادت آن حضرت خبر داد<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۵.</ref>و حتی گروهی را به مناسبت تولد فرزند خود غذا داد<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۲۸.</ref>و شماری گوسفند به عنوان [[عقیقه]]، ذبح و میان فقرا توزیع کرد.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۱</ref> تا سال ۲۶۰ق که امام‌حسن عسکری (ع) به شهادت رسید، دیدار با فرزند حضرت به عده‌ای از خواص شیعه محدود بود.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۲؛ طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۹۳</ref> امام زمان (ع) پس از شهادت پدر تا حدود هفتاد سال<ref>دوران غیبت صغرا.</ref>به واسطه چند نفر نایب خاص با مردم در ارتباط بود و پس از آن به امر خداوند [[غیبت]] اختیار کرد و جز در موارد استثنایی برای کسی ظاهر نمی‌شود.<ref>طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۹۳–۱۹۴</ref>
امام دوازدهم (ع) هم‌نام جد خود [[پیامبراکرم(ص)]] و هم کنیه آن حضرت یعنی «ابوالقاسم» است<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۳۷۸؛ ابن‌صباغ، الفصول المهمة، ۲/۱۰۹۶.</ref>و در پاره‌ای روایات از تصریح به نام ایشان بازداشته شده‌است.<ref>کلینی، الکافی، ۱/۳۳۲–۳۳۳</ref> ایشان در [[نیمه شعبان]] ۲۵۵ق در [[سامرا]] به دنیا آمد.<ref>اسکافی، منتخب الانوار، ۹۰–۹۱؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹</ref> پدر ایشان [[امام‌حسن عسکری(ع)]] است و مادر ایشان ملیکه نام داشت که بعدها به ریحانه و نرجس شهرت یافت.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۲۰ و ۴۳۲؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹</ref> وی بانویی پاک و مطهر<ref>کلینی، الکافی، ۱/۳۲۳.</ref>و بسیار باادب و حق‌شناس<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، ۲۵۸.</ref>بود. القاب مشهور آن حضرت بقیةالله،<ref>کلینی، الکافی، ۱/۴۱۲</ref> صاحب، صاحب‌الزمان،<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۱۴ و ۵۱۶</ref> حجت، منتظر، خلف صالح،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۲۳</ref> قائم،<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۳۲ و ۵۳۴</ref> مهدی و صاحب‌الامر<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۲/۱۷۱.</ref>است. با آنکه به جهت شرایط نامساعد سیاسی و بیم امام‌حسن عسکری (ع)<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۵؛ دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۹–۳۵۱.</ref>از حاکمان [[بنی‌عباس]] به‌ویژه [[معتمد عباسی]]،<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایه، ۱۱/۲۳–۲۴؛ مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۶</ref> ولادت امام زمان (ع) از نامحرمان پنهان داشته می‌شد،<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۵۱–۳۵۳</ref> ولی امام‌عسکری (ع) به نزدیکان و افراد مورد اعتماد خود از ولادت آن حضرت خبر داد<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۵.</ref>و حتی گروهی را به مناسبت تولد فرزند خود غذا داد<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۲۸.</ref>و شماری گوسفند به عنوان [[عقیقه]]، ذبح و میان فقرا توزیع کرد.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۱</ref> تا سال ۲۶۰ق که امام‌حسن عسکری (ع) به شهادت رسید، دیدار با فرزند حضرت به عده‌ای از خواص شیعه محدود بود.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۳۲؛ طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۹۳</ref> امام زمان (ع) پس از شهادت پدر تا حدود هفتاد سال<ref>دوران غیبت صغرا.</ref>به واسطه چند نفر نایب خاص با مردم در ارتباط بود و پس از آن به امر خداوند [[غیبت]] اختیار کرد و جز در موارد استثنایی برای کسی ظاهر نمی‌شود.<ref>طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۹۳–۱۹۴</ref>


== جایگاه ==
== جایگاه ==
خط ۳۶: خط ۳۶:


امام‌خمینی در اشعار خود حضرت مهدی (ع) را با تعابیر بلند و اوصاف مختلفی ستایش کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، دیوان امام، ۲۵۹–۲۶۰</ref> نیز در شرح آیه «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»،<ref>حجر، ۹</ref> آن حضرت را شارح و بیان کننده قرآن، کلیدهای وجود، مخازن حضرت کبریا، معادن حکمت و وحی و اصول و ریشه همه معارف و عرفان‌ها و صاحب مقام جمع و تفصیل شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۸۴</ref> ایشان با اشاره به آیه: «قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی»<ref>سبأ، ۴۶.</ref>[[قیام امام زمان(ع)]] را بالاترینِ قیام‌ها دانسته که همه قیام‌ها باید با الگوگیری از آن صورت گیرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۸</ref>
امام‌خمینی در اشعار خود حضرت مهدی (ع) را با تعابیر بلند و اوصاف مختلفی ستایش کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، دیوان امام، ۲۵۹–۲۶۰</ref> نیز در شرح آیه «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»،<ref>حجر، ۹</ref> آن حضرت را شارح و بیان کننده قرآن، کلیدهای وجود، مخازن حضرت کبریا، معادن حکمت و وحی و اصول و ریشه همه معارف و عرفان‌ها و صاحب مقام جمع و تفصیل شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۸۴</ref> ایشان با اشاره به آیه: «قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی وَ فُرادی»<ref>سبأ، ۴۶.</ref>[[قیام امام زمان(ع)]] را بالاترینِ قیام‌ها دانسته که همه قیام‌ها باید با الگوگیری از آن صورت گیرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۸</ref>
امام‌خمینی، همچنین امام زمان (ع) را نور چشم و پیرو پیامبر (ص) و قوه اجرایی [[اسلام]] می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۹۷.</ref>و به استناد روایات<ref>کلینی، الکافی، ۷/۱۶۹.</ref>بر آن است که ولیّ عصر (ع) دارای [[ولایت تشریعی]] است و زمام امور مردم به دست ایشان است و آن حضرت همچون پیامبر اکرم (ص) و دیگر ائمه (ع) وارث افراد بی‌وارث است<ref>امام‌خمینی، حاشیه بر رساله ارث، ۱۲۷</ref>؛ همچنین حضرت دارای [[ولایت تکوینی]] است و به اراده خداوند بر همه تغییرات از جمله زیادی عمر و تقدیر روزی که فرشتگانی موکل و مأمور آن‌اند، نظارت دارد و به اذن خداوند توانایی دارد حرکت هر یک از جزئیات طبیعت را که بخواهد کُند کند یا سرعت بخشد.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۳۲۷</ref> ایشان تصریح کرده‌است بنابر آیه «تَنَزَّلُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ»،<ref>قدر، ۴</ref> فرشتگان خداوند در [[شب قدر]] خدمت امام زمان (ع) می‌رسند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵.</ref>و لیلةالقدر که از زمان پیامبر اکرم (ص) بوده، برای امام زمان (ع) نیز امتداد دارد و در صورت آگاهی به سرّ آن، همه مشکلات مسلمانان آسان می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵</ref> به باور ایشان اولیای خدا در همه امور بشر از جمله عبادت و تقرب به خداوند از مردم دستگیری می‌کنند.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۹</ref>
امام‌خمینی، همچنین امام زمان (ع) را نور چشم و پیرو پیامبر (ص) و قوه اجرایی [[اسلام]] می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۹۷.</ref>و به استناد روایات<ref>کلینی، الکافی، ۷/۱۶۹.</ref>بر آن است که ولیّ عصر (ع) دارای [[ولایت تشریعی]] است و زمام امور مردم به دست ایشان است و آن حضرت همچون پیامبر اکرم (ص) و دیگر ائمه (ع) وارث افراد بی‌وارث است<ref>امام‌خمینی، حاشیه بر رساله ارث، ۱۲۷</ref>؛ همچنین حضرت دارای [[ولایت تکوینی]] است و به اراده خداوند بر همه تغییرات از جمله زیادی عمر و تقدیر روزی که فرشتگانی موکل و مأمور آن‌اند، نظارت دارد و به اذن خداوند توانایی دارد حرکت هر یک از جزئیات طبیعت را که بخواهد کُند کند یا سرعت بخشد.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۳۲۷</ref> ایشان تصریح کرده‌است بنابر آیه «تَنَزَّلُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ»،<ref>قدر، ۴</ref> فرشتگان خداوند در [[شب قدر]] خدمت امام زمان (ع) می‌رسند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵.</ref>و لیلةالقدر که از زمان پیامبر اکرم (ص) بوده، برای امام زمان (ع) نیز امتداد دارد و در صورت آگاهی به سرّ آن، همه مشکلات مسلمانان آسان می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵</ref> به باور ایشان اولیای خدا در همه امور بشر از جمله عبادت و تقرب به خداوند از مردم دستگیری می‌کنند.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۹</ref>


خط ۴۲: خط ۴۳:
== دوران غیبت ==
== دوران غیبت ==
امام زمان (ع) دارای دو نوع غیبت است: [[غیبت صغرا]] و [[غیبت کبرا]]. غیبت صغرا از روز شهادت پدر ایشان در سال ۲۶۰ق<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۰۳.</ref>آغاز شد و تا سال ۳۲۹ق پایان یافت.<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۷؛ طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۹۴</ref> ایشان در این دوران به واسطه چهار نایب خود<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۶–۱۳۷.</ref>[[ابوعمرو عثمان بن سعید]]، (۲۶۵ق)، [[ابوجعفر محمد بن عثمان]] (۳۰۵ق)، [[حسین بن روح نوبختی]] (۳۲۶ق) و [[علی بن محمد سمری]] (۳۲۹ق) با مردم در ارتباط بود.<ref>اسکافی، منتخب الانوار، ۹۱؛ طوسی، الغیبه، ۳۵۹–۳۷۰؛ طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۷۷–۴۷۸</ref> حضرت در دوره غیبت صغرا به جز نواب چهارگانه، وکلای دیگری نیز در [[بغداد]] و دیگر نقاط داشت. شیعیان در مدت غیبت صغرا از مطالب رسیده از حضرت، به «ناحیه مقدسه» تعبیر می‌کردند.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۹۲</ref> ولیّ عصر (ع) در این دوره با توقیع و نامه، مردم را راهنمایی و به پرسش‌های آنان پاسخ می‌داد<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۴۰.</ref>و مسائل و مشکلات فکری شیعیان دربارهٔ [[امامت]] را برطرف می‌کرد.<ref>طوسی، الغیبه، ۲۸۷</ref> آن حضرت دربارهٔ شبهه‌هایی که مدعیان امامت یا نیابت<ref>طوسی، الغیبه، ۴۰۶ و ۴۰۸–۴۰۹.</ref>یا مدعیان مشخص کردن زمان [[ظهور]] و نیز دربارهٔ کسانی که اموال امام زمان (ع) را بر خود حلال شمرده بودند،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۹۴؛ طوسی، الغیبه، ۲۸۷–۲۹۲</ref> روشنگری می‌کرد. ایشان در ضمن نامه‌ها به حکمت غیبت خود از دیده‌ها پاسخ می‌داد و وظایف مردم را در زمان غیبت بیان می‌کرد<ref>طوسی، الغیبه، ۲۹۲–۲۹۳.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|مهدویت}}.
امام زمان (ع) دارای دو نوع غیبت است: [[غیبت صغرا]] و [[غیبت کبرا]]. غیبت صغرا از روز شهادت پدر ایشان در سال ۲۶۰ق<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۰۳.</ref>آغاز شد و تا سال ۳۲۹ق پایان یافت.<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۷؛ طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۹۴</ref> ایشان در این دوران به واسطه چهار نایب خود<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۶–۱۳۷.</ref>[[ابوعمرو عثمان بن سعید]]، (۲۶۵ق)، [[ابوجعفر محمد بن عثمان]] (۳۰۵ق)، [[حسین بن روح نوبختی]] (۳۲۶ق) و [[علی بن محمد سمری]] (۳۲۹ق) با مردم در ارتباط بود.<ref>اسکافی، منتخب الانوار، ۹۱؛ طوسی، الغیبه، ۳۵۹–۳۷۰؛ طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۷۷–۴۷۸</ref> حضرت در دوره غیبت صغرا به جز نواب چهارگانه، وکلای دیگری نیز در [[بغداد]] و دیگر نقاط داشت. شیعیان در مدت غیبت صغرا از مطالب رسیده از حضرت، به «ناحیه مقدسه» تعبیر می‌کردند.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۹۲</ref> ولیّ عصر (ع) در این دوره با توقیع و نامه، مردم را راهنمایی و به پرسش‌های آنان پاسخ می‌داد<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۴۰.</ref>و مسائل و مشکلات فکری شیعیان دربارهٔ [[امامت]] را برطرف می‌کرد.<ref>طوسی، الغیبه، ۲۸۷</ref> آن حضرت دربارهٔ شبهه‌هایی که مدعیان امامت یا نیابت<ref>طوسی، الغیبه، ۴۰۶ و ۴۰۸–۴۰۹.</ref>یا مدعیان مشخص کردن زمان [[ظهور]] و نیز دربارهٔ کسانی که اموال امام زمان (ع) را بر خود حلال شمرده بودند،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۹۴؛ طوسی، الغیبه، ۲۸۷–۲۹۲</ref> روشنگری می‌کرد. ایشان در ضمن نامه‌ها به حکمت غیبت خود از دیده‌ها پاسخ می‌داد و وظایف مردم را در زمان غیبت بیان می‌کرد<ref>طوسی، الغیبه، ۲۹۲–۲۹۳.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|مهدویت}}.
مجموعه‌ای از روایات و رهنمودها شامل دعا،<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۷۹</ref> تفسیر قرآن،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۵۱۱</ref> روشن‌گری دربارهٔ [[غلو]] و غلات، [[فلسفه غیبت]]<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۸۵–۴۸۷.</ref>و [[احکام شرعی]]،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۵۱۹–۵۲۰</ref> از ناحیه امام زمان (ع) صادر شده‌است. همچنین توقیعاتی از حضرت برای برخی علما مانند [[علی بن بابویه]] پدر [[شیخ صدوق]] در دست است<ref>طوسی، الغیبه، ۳۰۸–۳۰۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۳۲۵؛ امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱ و ۶۴۷.</ref>و فقهای شیعه در موارد بسیاری که به بیش از شصت مورد می‌رسد به روایات و توقیعات رسیده از امام زمان (ع) استناد کرده‌اند.<ref>← مرتضوی، تبیین توقیع‌های فقهی، ۴/۲۴۰–۳۲۱</ref>
مجموعه‌ای از روایات و رهنمودها شامل دعا،<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۷۹</ref> تفسیر قرآن،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۵۱۱</ref> روشن‌گری دربارهٔ [[غلو]] و غلات، [[فلسفه غیبت]]<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۸۵–۴۸۷.</ref>و [[احکام شرعی]]،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۵۱۹–۵۲۰</ref> از ناحیه امام زمان (ع) صادر شده‌است. همچنین توقیعاتی از حضرت برای برخی علما مانند [[علی بن بابویه]] پدر [[شیخ صدوق]] در دست است<ref>طوسی، الغیبه، ۳۰۸–۳۰۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۳۲۵؛ امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱ و ۶۴۷.</ref>و فقهای شیعه در موارد بسیاری که به بیش از شصت مورد می‌رسد به روایات و توقیعات رسیده از امام زمان (ع) استناد کرده‌اند.<ref>← مرتضوی، تبیین توقیع‌های فقهی، ۴/۲۴۰–۳۲۱</ref>


امام‌خمینی نیز از برخی از نواب اربعه از جمله عثمان بن سعید عمری،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۱/۲۰۵ و ۲۷۸</ref> محمد بن عثمان بن سعید<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰.</ref>و حسین بن روح<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۵۲۵.</ref>یاد کرده‌است. ایشان در بحث‌های عرفانی، تفسیری، اصولی و فقهی خود به احادیث رسیده از امام زمان (ع) از جمله دربارهٔ دعا،<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰</ref> به‌ویژه دعای [[ماه رجب]]،<ref>امام‌خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۰۳–۱۰۴</ref> مسح بر پا،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، تقریر فاضل لنکرانی، ۵۲۱</ref> تکبیرهای آغاز رکعات در وسط [[نماز]]،<ref>امام‌خمینی، التعادل و الترجیح، ۱۲۰</ref> [[سجده]]،<ref>امام‌خمینی، الخلل، ۳۱۶</ref> یقین به نقصان نماز ظهر پس از ورود در نماز عصر،<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۱۴۹–۱۵۰</ref> [[مرجعیت]] فقها در حوادث واقعه،<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱</ref> مال غصبی،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۲/۲۶۷</ref> اموال وقفی،<ref>امام‌خمینی، البیع، ۳/۲۳۹</ref> فوت [[امام جماعت]]،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۹۴</ref> استفاده از لباس‌های بافته شده به دست [[زرتشتیان]]<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۳۹۶.</ref>و غذا خوردن از سفره فرد بی‌مبالات به [[مال حرام]]،<ref>امام‌خمینی، مکاسب، ۲/۳۳۷</ref> استناد کرده‌است. امام زمان (ع) افزون بر ارتباط علمی با مردم در دوره غیبت صغرا، در دیگر امور شیعیان نیز ورود داشته‌است؛ از جمله شیعیان [[خمس]] اموال خود را شامل مسکوکات نقدی یا کالا به امام زمان (ع) و وکلای ایشان در [[عراق]] تحویل می‌دادند<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۱۷–۵۲۳؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۶۴–۳۶۵؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ۲/۶۹۹–۷۰۰</ref>؛ نکته‌ای که امام‌خمینی نیز به آن تصریح کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، کشف اسرار، ۲۶۹</ref> در سال ۳۲۹ق غیبت کبرا آغاز شد. در روایات شیعه از غیبت امام زمان (ع) به غیبت آفتاب تعبیر و گفته شده مردم از وجود ایشان همچون خورشیدِ پشت ابر بهره می‌برند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۲۸۵؛ طوسی، الغیبه، ۲۹۲</ref> همچنین از آن حضرت به حجت تعبیر شده‌است<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۴۴.</ref>و از نگاه امام‌خمینی، حجت کسی است که خداوند او را در رأس کار قرار داده و همه افعال و اقوال او را قابل استناد دانسته که در برابر خصم می‌توان اقامه برهان کرد؛ از این‌رو در زمان غیبت ایشان فعالیت‌های (دینی) تعطیل نیست.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۸۰–۸۱</ref> امام زمان (ع) در دوره غیبت مردم را به فقهای جامع شرایط، دین‌شناس و دین‌مدار ارجاع داده‌است.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۵۸؛ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۳۱</ref> امام‌خمینی با استناد به روایتی، فقهای جامع شرایط را نماینده و حجت بر مردم از جانب امام زمان (ع) شمرده‌است<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۳۷.</ref>و فقهای جامع شرایط فتوا و قضا برای همه احکام اجرایی اسلام به جز جهاد ابتدایی، از جانب ولیّ عصر نیابت دارند و مردم باید در این مهم آنان را یاری کنند<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۵۹.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|ولایت فقیه(۱)}}.
امام‌خمینی نیز از برخی از نواب اربعه از جمله عثمان بن سعید عمری،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۱/۲۰۵ و ۲۷۸</ref> محمد بن عثمان بن سعید<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰.</ref>و حسین بن روح<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۵۲۵.</ref>یاد کرده‌است. ایشان در بحث‌های عرفانی، تفسیری، اصولی و فقهی خود به احادیث رسیده از امام زمان (ع) از جمله دربارهٔ دعا،<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰</ref> به‌ویژه دعای [[ماه رجب]]،<ref>امام‌خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۰۳–۱۰۴</ref> مسح بر پا،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، تقریر فاضل لنکرانی، ۵۲۱</ref> تکبیرهای آغاز رکعات در وسط [[نماز]]،<ref>امام‌خمینی، التعادل و الترجیح، ۱۲۰</ref> [[سجده]]،<ref>امام‌خمینی، الخلل، ۳۱۶</ref> یقین به نقصان نماز ظهر پس از ورود در نماز عصر،<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۱۴۹–۱۵۰</ref> [[مرجعیت]] فقها در حوادث واقعه،<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱</ref> مال غصبی،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۲/۲۶۷</ref> اموال وقفی،<ref>امام‌خمینی، البیع، ۳/۲۳۹</ref> فوت [[امام جماعت]]،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۹۴</ref> استفاده از لباس‌های بافته شده به دست [[زرتشتیان]]<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۳۹۶.</ref>و غذا خوردن از سفره فرد بی‌مبالات به [[مال حرام]]،<ref>امام‌خمینی، مکاسب، ۲/۳۳۷</ref> استناد کرده‌است. امام زمان (ع) افزون بر ارتباط علمی با مردم در دوره غیبت صغرا، در دیگر امور شیعیان نیز ورود داشته‌است؛ از جمله شیعیان [[خمس]] اموال خود را شامل مسکوکات نقدی یا کالا به امام زمان (ع) و وکلای ایشان در [[عراق]] تحویل می‌دادند<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۱۷–۵۲۳؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۶۴–۳۶۵؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ۲/۶۹۹–۷۰۰</ref>؛ نکته‌ای که امام‌خمینی نیز به آن تصریح کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، کشف اسرار، ۲۶۹</ref> در سال ۳۲۹ق غیبت کبرا آغاز شد. در روایات شیعه از غیبت امام زمان (ع) به غیبت آفتاب تعبیر و گفته شده مردم از وجود ایشان همچون خورشیدِ پشت ابر بهره می‌برند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۲۸۵؛ طوسی، الغیبه، ۲۹۲</ref> همچنین از آن حضرت به حجت تعبیر شده‌است<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۴۴.</ref>و از نگاه امام‌خمینی، حجت کسی است که خداوند او را در رأس کار قرار داده و همه افعال و اقوال او را قابل استناد دانسته که در برابر خصم می‌توان اقامه برهان کرد؛ از این‌رو در زمان غیبت ایشان فعالیت‌های (دینی) تعطیل نیست.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۸۰–۸۱</ref> امام زمان (ع) در دوره غیبت مردم را به فقهای جامع شرایط، دین‌شناس و دین‌مدار ارجاع داده‌است.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۵۸؛ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۳۱</ref> امام‌خمینی با استناد به روایتی، فقهای جامع شرایط را نماینده و حجت بر مردم از جانب امام زمان (ع) شمرده‌است<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۳۷.</ref>و فقهای جامع شرایط فتوا و قضا برای همه احکام اجرایی اسلام به جز جهاد ابتدایی، از جانب ولیّ عصر نیابت دارند و مردم باید در این مهم آنان را یاری کنند.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۵۹.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|ولایت فقیه(۱)}}


امام‌خمینی حکم مجتهدان جامع شرایط را در روزگار غیبت، حکم امام زمان (ع) دانسته و در این‌باره به [[حکم حکومتی]] [[میرزای شیرازی]] در [[تحریم توتون]] و استفاده از تنباکو استناد کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۴۵۱</ref> ایشان افزون بر مجتهدان، طلاب علوم دینی را سربازان ولیّ عصر (ع) و [[فیضیه]] را دانشگاه امام زمان (ع) شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷۷.</ref>و آنان را نمایندگان و نشانه‌های امام زمان (ع) خوانده و بر آن است که همه حرکات و رفتارهای این گروه باید نمایانگر رفتار ولیّ عصر (ع) باشد و انحراف در این گروه به اسلام ضربه می‌زند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۶۱</ref>؛ چنان‌که تنها طلابی را که به وظایف خود عمل می‌کنند، مستحق استفاده از [[سهم امام(ع)]] دانسته و افراد غیر عامل به وظیفه را مدیون ولی امر و سهم آن حضرت شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۳/۶۱۴–۶۱۵</ref> ایشان افزون بر روحانیان، دیگر اقشار جامعه را که در خدمت اهداف امام زمان (ع) فعالیت کنند از لشکریان امام زمان (ع) شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۹۸</ref>
امام‌خمینی حکم مجتهدان جامع شرایط را در روزگار غیبت، حکم امام زمان (ع) دانسته و در این‌باره به [[حکم حکومتی]] [[میرزای شیرازی]] در [[تحریم توتون]] و استفاده از تنباکو استناد کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۴۵۱</ref> ایشان افزون بر مجتهدان، طلاب علوم دینی را سربازان ولیّ عصر (ع) و [[فیضیه]] را دانشگاه امام زمان (ع) شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷۷.</ref>و آنان را نمایندگان و نشانه‌های امام زمان (ع) خوانده و بر آن است که همه حرکات و رفتارهای این گروه باید نمایانگر رفتار ولیّ عصر (ع) باشد و انحراف در این گروه به اسلام ضربه می‌زند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۶۱</ref>؛ چنان‌که تنها طلابی را که به وظایف خود عمل می‌کنند، مستحق استفاده از [[سهم امام(ع)]] دانسته و افراد غیر عامل به وظیفه را مدیون ولی امر و سهم آن حضرت شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۳/۶۱۴–۶۱۵</ref> ایشان افزون بر روحانیان، دیگر اقشار جامعه را که در خدمت اهداف امام زمان (ع) فعالیت کنند از لشکریان امام زمان (ع) شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۹۸</ref>
خط ۵۶: خط ۵۸:


امام زمان (ع) همان‌گونه که یارانی پاکدامن،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۰۰</ref> عبادت‌پیشه،<ref>عیاشی، التفسیر، ۲/۵۹</ref> بابصیرت،<ref>خویی، منهاج البراعة، ۹/۱۳۲ و ۱۳۶–۱۳۷</ref> شجاع، یکدل، باوفا و شهادت‌طلب دارد،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۲/۳۰۸</ref> دشمنان آن حضرت کینه‌ورز و خطرناک‌اند که در مقدمات نهضت آن حضرت اخلال می‌کنند و پس از ظهور و پیروزی نیز برای نابودی نهضت حضرت خواهند کوشید.<ref>رضوی، موافقان و مخالفان مهدی، ۳۶۳ و ۳۸۴</ref> در روایات عواملی چون [[جهالت]]،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۹۷</ref> [[هوای نفس]] و راحت‌طلبی،<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۳۵</ref> از علل مخالفت با امام زمان (ع) شمرده شده‌است.
امام زمان (ع) همان‌گونه که یارانی پاکدامن،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۰۰</ref> عبادت‌پیشه،<ref>عیاشی، التفسیر، ۲/۵۹</ref> بابصیرت،<ref>خویی، منهاج البراعة، ۹/۱۳۲ و ۱۳۶–۱۳۷</ref> شجاع، یکدل، باوفا و شهادت‌طلب دارد،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۲/۳۰۸</ref> دشمنان آن حضرت کینه‌ورز و خطرناک‌اند که در مقدمات نهضت آن حضرت اخلال می‌کنند و پس از ظهور و پیروزی نیز برای نابودی نهضت حضرت خواهند کوشید.<ref>رضوی، موافقان و مخالفان مهدی، ۳۶۳ و ۳۸۴</ref> در روایات عواملی چون [[جهالت]]،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۹۷</ref> [[هوای نفس]] و راحت‌طلبی،<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۳۵</ref> از علل مخالفت با امام زمان (ع) شمرده شده‌است.
در نگاه امام‌خمینی امام زمان (ع) در زمان حکومت و قدرت نیز دارای دشمنان است و کسانی با اهداف ولیّ عصر (ع) مخالفت می‌کنند و بر اثر هوای نفس، امام زمان (ع) را تکفیر می‌کنند و از اطاعت وی سر باز می‌زنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۲.</ref>و همان دشمنان ایشان را شهید خواهند کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۲</ref>؛ چنان‌که راحت‌طلبان از دیگر مخالفان امام مهدی (ع) هستند. این افراد در برابر ستم ستمگران بی‌توجه‌اند و منطقشان این است که اگر حضرت صاحب (ع) مبارزه با ستمگران را مقتضی بداند، خواهد آمد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹–۳۴۰</ref> ایشان [[ولایت فقیه]] را تداوم راه رسول خدا (ص) شمرده و تأکید کرده‌است مخالفان از ولایت پیامبر (ص) نیز در هراس‌اند و در صورت ظهور امام زمان (ع) نیز با آن مخالفت خواهند کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۰۸؛ امام‌خمینی، الاجتهاد و التقلید، ۳۳</ref> ایشان با اشاره به فتواهای عالمان وهابی در حمایت از مستکبران و مخالفت با مراسم [[برائت از مشرکان]]، این گروه را از مخالفان امام زمان (ع) شمرده و خاطرنشان کرده‌است این گروه در وقت ظهور، در جهت حمایت از خواسته‌های مستکبران، امام زمان را تکفیر خواهند کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۵</ref>
در نگاه امام‌خمینی امام زمان (ع) در زمان حکومت و قدرت نیز دارای دشمنان است و کسانی با اهداف ولیّ عصر (ع) مخالفت می‌کنند و بر اثر هوای نفس، امام زمان (ع) را تکفیر می‌کنند و از اطاعت وی سر باز می‌زنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۲.</ref>و همان دشمنان ایشان را شهید خواهند کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۲</ref>؛ چنان‌که راحت‌طلبان از دیگر مخالفان امام مهدی (ع) هستند. این افراد در برابر ستم ستمگران بی‌توجه‌اند و منطقشان این است که اگر حضرت صاحب (ع) مبارزه با ستمگران را مقتضی بداند، خواهد آمد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹–۳۴۰</ref> ایشان [[ولایت فقیه]] را تداوم راه رسول خدا (ص) شمرده و تأکید کرده‌است مخالفان از ولایت پیامبر (ص) نیز در هراس‌اند و در صورت ظهور امام زمان (ع) نیز با آن مخالفت خواهند کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۰۸؛ امام‌خمینی، الاجتهاد و التقلید، ۳۳</ref> ایشان با اشاره به فتواهای عالمان وهابی در حمایت از مستکبران و مخالفت با مراسم [[برائت از مشرکان]]، این گروه را از مخالفان امام زمان (ع) شمرده و خاطرنشان کرده‌است این گروه در وقت ظهور، در جهت حمایت از خواسته‌های مستکبران، امام زمان را تکفیر خواهند کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۵</ref>


== زمینه‌سازی ظهور ==
== زمینه‌سازی ظهور ==
در روایات اسلامی برای [[ظهور]] ولیّ عصر (ع) مقدماتی بیان شده‌است<ref>متقی هندی، کنز العمال، ۱۴/۲۶۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۹۲ و ۵۲/۲۱۴–۲۲۰.</ref>و آماده‌بودن مردم در شتاب گرفتن ظهور امام زمان (ع) مؤثر است<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۲۳/۵۹۷</ref>؛ بدین جهت در روایات [[انتظار فرج]] از وظایف مردم در زمان غیبت شمرده شده‌است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۶۴۴</ref> امام‌خمینی تقویت ایمان و آگاهی مردم را از (مقدمات) و نشانه‌های ظهور بقیةالله شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۳۰</ref> ایشان انتظار فرج را انتظار قدرت اسلام می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۷۴.</ref>و تأکید می‌کند همه باید منتظر امام زمان (ع) باشند و شرایط را برای ظهور آن حضرت آماده کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۲</ref> به نظر ایشان انتظار ظهور امام زمان (ع) امید آفرین و سازنده است و انتظار به معنای گوشه‌گیری و عبادت تنها نیست، بلکه با فعالیت‌های عدالت‌طلبانه درست می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۶۹</ref>
در روایات اسلامی برای [[ظهور]] ولیّ عصر (ع) مقدماتی بیان شده‌است<ref>متقی هندی، کنز العمال، ۱۴/۲۶۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۹۲ و ۵۲/۲۱۴–۲۲۰.</ref>و آماده‌بودن مردم در شتاب گرفتن ظهور امام زمان (ع) مؤثر است<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۲۳/۵۹۷</ref>؛ بدین جهت در روایات [[انتظار فرج]] از وظایف مردم در زمان غیبت شمرده شده‌است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۶۴۴</ref> امام‌خمینی تقویت ایمان و آگاهی مردم را از (مقدمات) و نشانه‌های ظهور بقیةالله شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۳۰</ref> ایشان انتظار فرج را انتظار قدرت اسلام می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۷۴.</ref>و تأکید می‌کند همه باید منتظر امام زمان (ع) باشند و شرایط را برای ظهور آن حضرت آماده کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۲</ref> به نظر ایشان انتظار ظهور امام زمان (ع) امید آفرین و سازنده است و انتظار به معنای گوشه‌گیری و عبادت تنها نیست، بلکه با فعالیت‌های عدالت‌طلبانه درست می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۶۹.</ref>


امام‌خمینی در آسیب‌شناسی موضوع انتظار امام زمان (ع) نیز سخنانی دارد؛ ازجمله در نقد فرقه‌های ساختگی [[بابیت]] و [[بهائیت]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۰۴.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|بهائیت}} و علیه افکاری که موجب تخدیر اذهان مردم از انتظار فرج شدند، مانند سقوط تکالیف اجتماعی و حکومتی اسلام در زمان غیبت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۶–۱۷</ref> ایشان همچنین این منطق را باطل شمرده‌است که با گسترش مفاسد و ستم در جهان، امام زمان (ع) ظهور می‌کند و باید در رواج ستم کوشید. امام‌خمینی تأکید کرده‌است باید در زمان غیبت تلاش کرد و در اجرای احکام اسلام و مبارزه با مفاسد و گناهان کوشید و حقایق را منتشر کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۵۳۴؛ امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۶۹.</ref>و با مبارزه با ظلم و ستم زمینه ظهور حضرت را فراهم کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۲۶۲ و ۱۸/۲۶۹</ref>؛ چنان‌که در امور مهم از جمله رفع ستم و مقابله با دولت‌های زورگو، در مبارزه با اسلام‌ستیزی باید از امام زمان (ع) یاری جُست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۳</ref> ایشان دعای «یا حجةبن‌الحسن عجّل علی ظهورک» را شعاری نیکو می‌شمرد؛ ولی توصیه ایشان آن بود که مؤمنان نباید به این شعار تنها در روز جمعه بسنده کنند، بلکه باید یادآور شوند آنان منتظرند و منتظر باید در زندگی شخصی، خانوادگی، و زندگی اجتماعی حالت انتظار از وی نمایان باشد.<ref>← عسکراولادی، امام‌خمینی و هیئت‌های دینی مبارز، ۱۹۰</ref> ‏
امام‌خمینی در آسیب‌شناسی موضوع انتظار امام زمان (ع) نیز سخنانی دارد؛ ازجمله در نقد فرقه‌های ساختگی [[بابیت]] و [[بهائیت]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۰۴.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|بهائیت}} و علیه افکاری که موجب تخدیر اذهان مردم از انتظار فرج شدند، مانند سقوط تکالیف اجتماعی و حکومتی اسلام در زمان غیبت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۶–۱۷</ref> ایشان همچنین این منطق را باطل شمرده‌است که با گسترش مفاسد و ستم در جهان، امام زمان (ع) ظهور می‌کند و باید در رواج ستم کوشید. امام‌خمینی تأکید کرده‌است باید در زمان غیبت تلاش کرد و در اجرای احکام اسلام و مبارزه با مفاسد و گناهان کوشید و حقایق را منتشر کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۵۳۴؛ امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۶۹.</ref>و با مبارزه با ظلم و ستم زمینه ظهور حضرت را فراهم کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۲۶۲ و ۱۸/۲۶۹</ref>؛ چنان‌که در امور مهم از جمله رفع ستم و مقابله با دولت‌های زورگو، در مبارزه با اسلام‌ستیزی باید از امام زمان (ع) یاری جُست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۳</ref> ایشان دعای «یا حجةبن‌الحسن عجّل علی ظهورک» را شعاری نیکو می‌شمرد؛ ولی توصیه ایشان آن بود که مؤمنان نباید به این شعار تنها در روز جمعه بسنده کنند، بلکه باید یادآور شوند آنان منتظرند و منتظر باید در زندگی شخصی، خانوادگی، و زندگی اجتماعی حالت انتظار از وی نمایان باشد.<ref>← عسکراولادی، امام‌خمینی و هیئت‌های دینی مبارز، ۱۹۰</ref> ‏
از سوی دیگر، [[اهل‌بیت(ع)]] به‌ویژه امام زمان (ع) به مردم توصیه کرده‌اند برای فرج امام زمان (ع) [[دعا]] کنند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۸۵</ref> امام‌خمینی نیز برای فرج حضرت صاحب دعا می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۶ و ۲۱/۹۵</ref>؛ چنان‌که در روزگار دولت [[رضاشاه پهلوی]] با خواندن بخش‌هایی از دعای فرج و دعای افتتاح، از شرایط سخت و دهشتناک زمانه برای دینداران و علمای دین، به امام زمان (ع) پناه برده و از خداوند درخواست کرده‌است ظهور حضرت را زود برساند<ref>امام‌خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۶۰</ref>؛ همچنین از ولیّ‌الله اعظم (ع) می‌خواست از درگاه خداوند تقاضا کند ایشان و همه مقامات و ملت شریف را توفیق عمل به اسلام و قوانین اسلامی عطا فرماید.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۵–۴۷۶</ref> ایشان رضایت ولیّ عصر (ع) را رضایت خداوند شمرده و از مردم خواسته‌است در کسب رضایت ایشان بکوشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۴۰</ref> ایشان خدمت به خلق خدا را از موجبات رضایت حضرت حجت (ع) و دعای ایشان را بدرقه راه خدمتگزاران به مردم شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۶۴</ref>
از سوی دیگر، [[اهل‌بیت(ع)]] به‌ویژه امام زمان (ع) به مردم توصیه کرده‌اند برای فرج امام زمان (ع) [[دعا]] کنند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۸۵</ref> امام‌خمینی نیز برای فرج حضرت صاحب دعا می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۶ و ۲۱/۹۵</ref>؛ چنان‌که در روزگار دولت [[رضاشاه پهلوی]] با خواندن بخش‌هایی از دعای فرج و دعای افتتاح، از شرایط سخت و دهشتناک زمانه برای دینداران و علمای دین، به امام زمان (ع) پناه برده و از خداوند درخواست کرده‌است ظهور حضرت را زود برساند<ref>امام‌خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۶۰</ref>؛ همچنین از ولیّ‌الله اعظم (ع) می‌خواست از درگاه خداوند تقاضا کند ایشان و همه مقامات و ملت شریف را توفیق عمل به اسلام و قوانین اسلامی عطا فرماید.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۵–۴۷۶</ref> ایشان رضایت ولیّ عصر (ع) را رضایت خداوند شمرده و از مردم خواسته‌است در کسب رضایت ایشان بکوشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۴۰</ref> ایشان خدمت به خلق خدا را از موجبات رضایت حضرت حجت (ع) و دعای ایشان را بدرقه راه خدمتگزاران به مردم شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۶۴</ref>


== امام زمان (ع) و انقلاب اسلامی ==
== امام زمان (ع) و انقلاب اسلامی ==
امام‌خمینی شعار بطلان حکومت پیش از ظهور امام زمان (ع) را که از طرف عده‌ای از مخالفان انقلاب مطرح می‌شد، شعاری انحرافی و گمراه کننده می‌شمرد و با آن مقابله می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۷۹</ref> روایات اسلامی از وجود قیام‌های مشروع و به‌حق پیش از ظهور خبر داده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۸۷ و ۵۲/۲۴۳؛ جزائری، ریاض الابرار، ۳/۱۷۴؛ ← مزینانی، حکومت اسلامی در عصر انتظار، ۱۱۴–۱۱۸</ref> برخی با استناد به پاره‌ای روایات، انقلاب اسلامی به رهبری امام‌خمینی را مصداق دولتی دانسته‌اند که زمینه ظهور را فراهم می‌کند<ref>منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه و فقه الدولة الإسلامیه، ۱/۲۳۸–۲۳۹؛ فتلاوی، دولة الموطئین للمهدی، ۸۲–۸۶.</ref>و برخی تشکیل نظام جمهوری اسلامی را یکی از مقدمات این حرکت عظیم الهی شمرده‌اند.<ref>خامنه‌ای، انسان ۲۵۰ ساله، ۴۰۲</ref> مردم نیز در شعارهای خود پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، این انقلاب را مرتبط با امام زمان (ع) و امام‌خمینی را فرستاده و نایب آن حضرت می‌دانستند؛ همچنین از امام زمان (ع) می‌خواستند آنان را از دست [[رژیم پهلوی]] رهایی بخشد {{ببینید|متن=ببینید|شعار}}.
امام‌خمینی شعار بطلان حکومت پیش از ظهور امام زمان (ع) را که از طرف عده‌ای از مخالفان انقلاب مطرح می‌شد، شعاری انحرافی و گمراه کننده می‌شمرد و با آن مقابله می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۷۹</ref> روایات اسلامی از وجود قیام‌های مشروع و به‌حق پیش از ظهور خبر داده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۸۷ و ۵۲/۲۴۳؛ جزائری، ریاض الابرار، ۳/۱۷۴؛ ← مزینانی، حکومت اسلامی در عصر انتظار، ۱۱۴–۱۱۸</ref> برخی با استناد به پاره‌ای روایات، انقلاب اسلامی به رهبری امام‌خمینی را مصداق دولتی دانسته‌اند که زمینه ظهور را فراهم می‌کند<ref>منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه و فقه الدولة الإسلامیه، ۱/۲۳۸–۲۳۹؛ فتلاوی، دولة الموطئین للمهدی، ۸۲–۸۶.</ref>و برخی تشکیل نظام جمهوری اسلامی را یکی از مقدمات این حرکت عظیم الهی شمرده‌اند.<ref>خامنه‌ای، انسان ۲۵۰ ساله، ۴۰۲</ref> مردم نیز در شعارهای خود پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، این انقلاب را مرتبط با امام زمان (ع) و امام‌خمینی را فرستاده و نایب آن حضرت می‌دانستند؛ همچنین از امام زمان (ع) می‌خواستند آنان را از دست [[رژیم پهلوی]] رهایی بخشد {{ببینید|متن=ببینید|شعار}}


امام‌خمینی [[انقلاب اسلامی ایران]] را مقدس و وابسته به امام زمان (ع)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۱۹.</ref>و سلسله پهلوی را غاصب جایگاه حضرت صاحب (ع)<ref>امام‌خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۶۰–۱۶۱.</ref>معرفی کرده‌است. ایشان در سیزدهم تیر ۱۳۵۷/ ۲۸ رجب ۱۳۹۸ق در پاسخ به پرسشی دربارهٔ برگزاری جشن و چراغانی سوم و نیمه شعبان یادآور شد با توجه به کشتارها و تبعیدی‌های بسیار به دست رژیم پهلوی، این روزها را روز عزا اعلام کرده‌است. ایشان روز پیروزی بر ظلم و ستم و نابودی سلسله پهلوی را روز عید امام زمان (ع) شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۲۶.</ref>و هشدار داده کسانی که از پشتیبانی نهضت شانه خالی کنند، مطرود پیشوای عظیم مسلمانان امام عصر (ع) می‌باشند و بر ملت لازم است، آنان را طرد کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۱۵۴</ref>
امام‌خمینی [[انقلاب اسلامی ایران]] را مقدس و وابسته به امام زمان (ع)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۱۹.</ref>و سلسله پهلوی را غاصب جایگاه حضرت صاحب (ع)<ref>امام‌خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۶۰–۱۶۱.</ref>معرفی کرده‌است. ایشان در سیزدهم تیر ۱۳۵۷/ ۲۸ رجب ۱۳۹۸ق در پاسخ به پرسشی دربارهٔ برگزاری جشن و چراغانی سوم و نیمه شعبان یادآور شد با توجه به کشتارها و تبعیدی‌های بسیار به دست رژیم پهلوی، این روزها را روز عزا اعلام کرده‌است. ایشان روز پیروزی بر ظلم و ستم و نابودی سلسله پهلوی را روز عید امام زمان (ع) شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۲۶.</ref>و هشدار داده کسانی که از پشتیبانی نهضت شانه خالی کنند، مطرود پیشوای عظیم مسلمانان امام عصر (ع) می‌باشند و بر ملت لازم است، آنان را طرد کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۱۵۴</ref>
خط ۱۴۴: خط ۱۴۸:
* هاشمی رفسنجانی، اکبر، امام‌خمینی به روایت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، تهیه و تنظیم عبدالرزاق اهوازی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.
* هاشمی رفسنجانی، اکبر، امام‌خمینی به روایت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، تهیه و تنظیم عبدالرزاق اهوازی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.
{{پایان}}
{{پایان}}
سیدعباس رضوی، «حجت‌بن‌الحسن، امام زمان (ع)»، دانشنامه امام خمینی، ج۴، ص.
*سیدعباس رضوی، «حجت‌بن‌الحسن، امام زمان (ع)»، دانشنامه امام خمینی، ج۴، ص.
[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]
[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]
[[رده:مقاله‌های بدون لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های بدون لینک دانشنامه]]
Shams
Image-reviewer، دیوان‌سالاران، emailconfirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران
۲۵٬۴۳۸

ویرایش

برگرفته از «http://fa.wiki.khomeini.ir/wiki/ویژه:تفاوت_گوشی_همراه/5264»