شهوت: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنی==

شهوت، به معنای دوست داشتن <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۴/۴۴۵.</ref>، اشتیاق، رغبت [[نفس]] <ref>فیومی، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، ۳۲۶.</ref> و خواهش و دلبستگی <ref>راغب، مفردات الفاظ القرآن، ۴۶۸.</ref> به چیزی است که موافق میل اوست <ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۶/۱۴۴.</ref> و عفت به معنای خودداری نفس از [[محرمات]] <ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۹/۲۵۳.</ref> و ابراز نیاز نکردن به خلق <ref>طریحی، مجمع البحرین، ۵/۱۰۲.</ref> است و یا حالتی برای نفس است که با آن از غلبه شهوت جلوگیری می‌کند <ref>راغب، مفردات الفاظ القرآن، ۵۷۳.</ref>. شهوت در اصطلاح اخلاقی، حرکت نفس برای رسیدن به امر موافق طبع <ref>مدنی، ریاض السالکین، ۲/۳۷.</ref> و در اصطلاح فلسفی شوق به لذیذ <ref>خواجه‌نصیر، اساس الاقتباس، ۴۹۷.</ref> و کیفیتی نفسانی به معنای حرکت روح از باطن به ظاهر برای جذب ملائم <ref>ملاصدرا، الحکمة‌ المتعالیه، ۴/۱۵۰.</ref> است. قوه شهوانی از قوای سه‌گانه نفس (ناطقه، شهویه، غضبیه) است که مبدأ شهوت و شوق به لذت است و از آن به نفس بهیمی تعبیر می‌شود <ref>قطب‌الدین شیرازی، شرح حکمة الاشراق، ۴۷۹.</ref>. امام‌خمینی شهوت را مبدأ امیال و جلب منافع و لذات در خوردن، آشامیدن و [[مسائل جنسی]] می‌داند <ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۳۵۹؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۴۹.</ref>.