امریکا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آمریکا'''، سیاست‌ها و عملکردهای دولت امریکا در برابر [[ایران]] و [[انقلاب اسلامی]].

تاریخ ایالات متحده امریکا به عنوان یک کشور مستقل به دو [[قرن]] پیش بر می‌گردد؛ اما تاریخ تمدن در این سرزمین قدمت بیشتری دارد.

نخستین انسان‌هایی که در حدود چهارده هزار سال پیش، به قاره امریکا رسیدند، از شرق [[آسیا]] و از راه تنگه برینگ وارد این قاره شدند که از آنها سنگ‌نگاره‌ها، گورستان و برخی دیگر از اشیا به جای مانده‌است.<ref>محمدپناه، تاریخ و ساختار نظام سیاسی ایالات متحد آمریکا، ۹.</ref> پس از آن، دومین کاشفان این قاره به دنبال راه عبور دریایی از غرب [[اروپا]] به سمت آسیا بودند که در سال ۱۴۹۲م/ ۸۷۰ش، ناخواسته موفق به کشف این قاره شدند.<ref>← آندره، تاریخ امریکا از پیدایش تا جنگ دوم، ۲۱–۲۴.</ref>{{سخ}}

نخستین مهاجرت یهودیان به امریکا نیز از سال ۱۶۵۴م/ ۱۰۳۳ش آغاز شد و طی چند دوره تعداد آنان در حوالی سال ۱۹۴۵م/ ۱۳۲۴ش بالغ بر پنج میلیون نفر شد. یهودیان در سرزمین امریکا به زودی خود را آزاد یافته، در حالی‌که نیویورک را سرزمین موعود می‌خواندند، به دور از مشکلات اروپا و حکومت‌های اسپانیا، روسیه، [[پرتغال]] و [[آلمان]]، شروع به توسعه نفوذ خود کردند،<ref>رضوانی دهاقانی، امریکا در مسیر فروپاشی نظام سیاسی، ۳۷–۳۸.</ref> از این‌رو، ایالات متحده امریکا را ملتی برآمده از ملت‌های دیگر می‌خوانند؛ زیرا جمعیت اولیه این کشور با مهاجرت اروپاییان در قرن شانزدهم و هفدهم میلادی شکل گرفت و از آن زمان تاکنون مهاجرت به این کشور ادامه دارد.<ref>خطیبی، بررسی پدیده مهاجرت و وضعیت مهاجران در ایالات متحده آمریکا، ۱۹۹.</ref>

کشف امریکا برای سرمایه‌داری، نه تنها به دلیل تحویل کالا به بومیان، بلکه بیشتر به دلیل تأثیر بر تجارت جهانی اهمیت داشت. تجارت برده در این دوره یکی از پرسودترین تجارت‌هایی بود که عمدتاً در انحصار اروپاییان بود.<ref>الهی، امپریالیسم و عقب‌ماندگی، ۷۲–۷۳.</ref> برده‌های آفریقایی که منافع اقتصادیِ بسیاری برای برده‌داران داشتند، در شرایط سختی به امریکا منتقل می‌شدند.<ref>خطیبی، بررسی پدیده مهاجرت و وضعیت مهاجران در ایالات متحده آمریکا، ۲۰۱.</ref>{{سخ}}

مهاجرت اروپاییان به آمریکا، عمدتاً برای دست‌یافتن به منابع تازه یا گسترش داد و ستد بازرگانی بود؛ هرچند حادثه‌جویی و فشار مذهبی و سیاسی هم در مهاجرت آنان بی‌اثر نبود.<ref>آشوری، دانشنامه سیاسی، ۲۸.</ref> در این میان، انگلستان در رقابت با دیگر اروپاییان به‌ویژه فرانسه، توانست در مدت تقریباً یک قرن بر کرانه‌های آمریکای شمالی مسلط شود و سیزده مستعمره تشکیل دهد.<ref>شیبانی، انقلاب و استقلال آمریکا، ۳۱.</ref>

جنگ‌های چهارساله داخلی میان ایالات شمالی و جنوبی آمریکا، موجب لغو قانون برده‌داری در نیمه نخست قرن نوزدهم شد. برده‌داری به شکل مدون تنها در ایالات جنوبی امریکا و به دلیل نوع فعالیت اقتصادی (کشاورزی) رواج داشت و ایالات شمالی به سبب ساختار صنعتی‌بودن، کارگران آزاد را به برده‌داری ترجیح می‌دادند. همین تفاوت زندگی در شمال و جنوب، جامعه امریکا را به دو گروه متخاصم تبدیل کرد. برتری جامعه صنعتی بر جامعه کشاورزی در سال‌های نخستین قرن نوزده و ادامه اختلافات شمال و جنوب، جنگ خونینی را رقم زد که سرانجام به لغو برده‌داری انجامید. اصلاحیه سیزدهم قانون اساسی امریکا در سال ۱۸۶۵م/ ۱۲۴۴ش، بردگی را جز به عنوان مجازات مجرمان، ممنوع کرد و سه سال بعد، اصلاحیه چهاردهم، این قانون را با اعطای حق شهروندی به همه اتباع امریکا تکمیل کرد.<ref>زاهدی، بررسی تبعیض نژادی در آمریکا، ۲۵۰–۲۵۲.</ref>

وقوع دو جنگ جهانی، رشد سرمایه‌داری امریکا را شتاب بخشید. کمک‌های امریکا به اروپا در [[جنگ جهانی اول|جنگ اول]]، موجب وابستگی اروپا به این کشور و تبدیل امریکا به قدرت بلامنازع ش. د<ref>اصفهانیان و ولی‌پور، ظهور امریکا و زمینه‌های مقدماتی نفوذ تدریجی آن در عرصه سیاسی ایران، ۴۱–۴۲.</ref> در [[جنگ جهانی دوم]] هم دوربودن امریکا از صحنه جنگ و ایمنی آن از آسیب‌ها، موجب رونقِ بخش نظامی شد. ویرانی مؤسسات علمی اروپا، توجه ویژه دولت‌مردان امریکا به نخبگان علمی و مهاجرت دانشمندان به امریکا نیز تقویت بنیادهای علمی و فنّاوری این کشور را در پی داشت.<ref>اصفهانیان و ولی‌پور، ظهور امریکا و زمینه‌های مقدماتی نفوذ تدریجی آن در عرصه سیاسی ایران، ۴۳–۴۴.</ref> در نهایت ظهور [[بمب اتم]]، که تا مدتی تنها در انحصار امریکا بود، در ابرقدرت‌شدن امریکا سخت مؤثر واقع شد. آزمایش موفقیت‌آمیز این بمب در دو شهر [[ژاپن]]، نه تنها سرنوشت جنگ را تعیین کرد، بلکه پس از جنگ هم عامل مهمی در رقابت دو قدرت غرب و شرق شد و تا مدت‌ها تبلیغات روانی بمب اتم، حتی بیش از عملکرد آن، در دل رقبای امریکا ترس انداخت.<ref>اصفهانیان و ولی‌پور، ظهور امریکا و زمینه‌های مقدماتی نفوذ تدریجی آن در عرصه سیاسی ایران، ۴۴–۴۵.</ref>

ارتباط امریکایی‌ها با ایران، در سال ۱۲۰۹ و با ورود مبلغان مسیحی به مناطقی از شمال غرب ایران آغاز شد.<ref>واعظی، ایران و آمریکا، ۵۳.</ref> ولی نخستین تماس رسمی امریکا با ایران، به سال ۱۲۳۰ و عقد قراردادی میان دو کشور در دوره [[ناصرالدین‌شاه قاجار]] بازمی‌گردد.<ref>واعظی، ایران و آمریکا، ۵۴.</ref>{{سخ}}

پس از اشغال ایران در سوم [[شهریور]] ۱۳۲۰ به دست نیروهای نظامی انگلستان و شوروی، [[رضاشاه پهلوی]] در تلگرامی از روزولت رسماً درخواست کمک کرد.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۹۸.</ref> امریکا از این درخواست که برای تضمین استقلال سیاسی و تمامیت ارضی ایران پس از حمله متفقین به ایران بود، حمایت کرد و پس از تصویب پیمان سه‌جانبه میان انگلستان، شوروی و ایران در هشتم [[بهمن]] ۱۳۲۰، اجرای مواد پیمان سه‌جانبه را تضمین کرد و روزولت دفاع از ایران را مسئله‌ای حیاتی برای امنیت امریکا خواند.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۱۰۲–۱۰۳ و ۱۱۶.</ref>{{سخ}}

پس از پایان جنگ دوم جهانی، اتحاد جماهیر شوروی که حاضر به تخلیه خاک ایران نبود، در ۲۱ مارس ۱۹۴۶م/ اول [[فروردین]] ۱۳۲۵، با اولتیماتوم هری اس ترومن رئیس‌جمهور امریکا دربارهٔ اجرای مفاد پیمان سه‌جانبه و ترک خاک ایران، نیروهای شوروی مجبور به ترک ایران شدند.<ref>امینی، تحولات سیاسی و اجتماعی ایران در دوران پهلوی، ۱۳۶.</ref>{{سخ}}

در نگاهی کلی حضور امریکا در ایران پیش از سال ۱۳۳۲ کم‌رنگ و کم‌اثر بود و عمده حضور این کشور در ایران به کودتای ۲۸ [[مرداد]] ۱۳۳۲ و پس از آن تا پیروزی [[انقلاب اسلامی]] ۱۳۵۷ بازمی‌گردد. در این مدت سیاست امریکا تقویت [[رژیم پهلوی]] بود و در این جهت کمک‌های مالی، اقتصادی و امنیتی زیادی به رژیم پهلوی کرد.<ref>← نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی، ۳۷–۴۵.</ref>

موضع امریکا در برابر [[ملی‌شدن صنعت نفت ایران]]، نخست حمایت از صنعت ملی‌شدن نفت جهت بهره‌برداری به نفع خود و خارج‌کردن انحصار انگلیس از صنعت نفت ایران بود.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۱۹۴–۱۹۵.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|ملی‌شدن صنعت نفت}} ولی در ادامه راه، حمایت امریکا از دربار پهلوی و اجرای کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، موجب شد محمدرضا پهلوی تاج و تخت خود را مدیون امریکاییان بداند و مجری کامل سیاست‌ها و خط‌مشی‌های امریکا در ایران شود.<ref>جمشیدی، رفتارشناسی امریکا در قبال نهضت ملی ایران، ۱۷۶–۱۷۷.</ref> به اعتقاد امام‌خمینی، او پس از بازگشت به قدرت در سال ۱۳۳۲ به دیکتاتوری همانند پدرش تبدیل شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۳۷۱–۳۷۲.</ref>

سیاست خارجی امریکا در دوره آیزنهاور (پس از کودتای ۲۸ مرداد)، سیاست راهبرد انتقام گسترده یا «نگاه نو» بود.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۲۶۸.</ref> این سیاست مهم‌ترین زمینه ایجاد رابطه دست‌نشاندگی میان ایران و امریکا و تلاش برای تبدیل‌کردن ایران از یک کشور بی‌طرف به کشوری ضد کمونیست بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۶۸–۲۶۹؛ گازیوروسکی، سیاست خارجی آمریکا و شاه، ۲۱۳–۲۱۵ و ۲۴۲–۲۴۳.</ref> سیاستمدارن آمریکایی که نگران بی‌ثباتی سیاسی ایران بودند، برای تأمین ثبات و جلوگیری از کسب قدرت طرفداران شوروی، پس از کودتا با استفاده از سه روش مالی، نظامی و سیاسی فعالیت گسترده‌ای را برای تقویت رژیم آغاز کردند.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۲۶۸.</ref> در حقیقت نخستین نشانه جدید همبستگی نظامی میان دو دولت ایران و امریکا در [[پیمان بغداد]]، سازمان پیمان آسیای جنوب شرقی (سیتو) بود که دولت آمریکا برای تثبیت برتری خود در جهان و مقابله با توسعه‌طلبی ایدئولوژیک و نظامی شوروی دست به ایجاد آن زد و ایران نیز در این پیمان، سیاست هم‌پیمانی با غرب را انتخاب کرد.<ref>جعفری و یحیی‌آبادی، بررسی پیمان بغداد: زمینه‌ها، آثار و نتایج آن در ایران، ۱۸۴–۱۸۶.</ref>{{سخ}}

ازجمله اقدامات دیگر امریکا در دهه ۱۳۳۰ در ایران، تشکیل سازمان اطلاعات و امنیت کشور ([[ساواک]]) در حوزه امنیتی و سیاسی بود. از نظر پهلوی مهم‌ترین تهدیدات علیه امنیت ملی ایران، خطر شوروی و اخلالگری‌های کمونیست‌ها بود و اساسی‌ترین وسیله برای مقابله با این تهدیدات، نیروهای مسلح و داشتن ارتشی با قابلیت دفع خطرها همراه با برخورداری از یک قدرت برتر خارجی همانند امریکا بود.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۲۷۱.</ref> در حوزه مالی، سیاست امریکا در این دهه، اجرای اصل چهار ترومن بود. این اصل در بخش‌های مختلف آموزش و پرورش، بهداشت و کشاورزی در شهرها و روستاهای ایران فعالیت داشت و تا سال ۱۳۴۰، پنجاه درصد از بودجه عمران روستایی کشور را اصل چهار می‌پرداخت.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۲۷۳–۲۷۴.</ref>

[[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]]، اجرای [[اصلاحات ارضی]] و [[انقلاب سفید]] محمدرضا پهلوی، ازجمله این اصلاحات اجتماعی بود که با توجه به ماهیت آنها با مخالفت بسیاری از علما و مردم روبه‌رو شد. {{ببینید|متن=ببینید|انجمن‌های ایالتی و ولایتی | اصلاحات ارضی | انقلاب سفید}}{{سخ}}

امام‌خمینی در آغاز مبارزات علنی خود با انحرافات رژیم پهلوی در سال ۱۳۴۱، طرح لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی از سوی رژیم را با تهدید یا تطمیع قدرت‌های خارجی ازجمله امریکا دانست،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۰۱.</ref> و با صراحت اعلام کرد تمام سخت‌گیری رژیم پهلوی علیه مردم و روحانیت به این جرم است که می‌گویند «ربنا اللَّه» و اینکه مربی آنان آمریکا، انگلیس و [[اسرائیل]] نیست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۵۹.</ref> ایشان همچنین با تأکید بر اینکه اصلاحات ارضی به فرمان دولت امریکا صورت گرفته‌است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۵۲۱ و ۴/۲۳.</ref> هدف از آن را ایجاد بازاری برای کشورهای خارجی به‌ویژه امریکا و وابسته‌کردن کشور می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۹؛ ۴/۲۳، ۲۷۴، ۳۳۴ و ۵/۲۳۹.</ref>{{سخ}}

همچنین تصویب قانون [[کاپیتولاسیون]] در سال ۱۳۴۳ و اعطای مصونیت سیاسی به رئیس و اعضای هیئت‌های مستشاری نظامی امریکا در ایران از سوی مجلس شورای ملی، اعتراض‌های بسیاری در پی داشت.<ref>معبادی، چالش‌های ایران و امریکا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ۳۸.</ref>{{سخ}}

امام‌خمینی پس از آگاهی از این قانون، با صدور اعلامیه و سخنرانی، با اعتراض شدید به آن، آن را سند بردگی ملت ایران، اقرار به مستعمره بودن ایران و مضر به حال [[قرآن]]، [[اسلام]] و استقلال کشور شمرد و محمدرضا پهلوی را به سبب تن‌دادن به این قانون ذلت‌بار، سرزنش کرد. ایشان با اعلام اینکه تمام گرفتاری مردم ایران از امریکا است، رئیس‌جمهور امریکا را به سبب تحمیل این قانون به ملت ایران، منفورترین افراد دنیا نزد ملت دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۹–۴۲۵.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|کاپیتولاسیون}} این اعتراض‌ها موجب دستگیری و تبعید ایشان از کشور در آبان ۱۳۴۳ شد.<ref>فوزی، اندیشه سیاسی امام‌خمینی، ۴۳.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|دستگیری امام‌خمینی | تبعید امام‌خمینی}} سه روز پس از تبعید ایشان وزیر مختار و رایزن سفارت امریکا در نامه‌ای به یکی از مقامات وزارت امور خارجه آمریکا، از تبعید ایشان اظهار خوشحالی می‌کند و می‌نویسد: «بالاخره توانستیم از سوءرفتار پیرمردی که با سخن خود چوب در میان چرخ‌های ما می‌گذاشت، خلاص شویم»<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۵/۱۱۱–۱۱۶.</ref>

با آغاز ریاست‌جمهوری ریچارد نیکسون در ژانویه ۱۹۶۹م/ دی ۱۳۴۷ش در امریکا و ارائه دکترین معروف او (دکترین دوستونی) که در آن [[عربستان]] به عنوان ستون اقتصادی و ایران به عنوان ستون نظامی امریکا و ژاندارم منطقه مطرح بود، امریکا تلاش کرد منافع سیاسی و اقتصادی خود را از طریق مسلح‌کردن کشورهای ایران و عربستان تأمین کند؛ بدین ترتیب ایران به یک انبار تسلیحاتی نظامی تبدیل شد.<ref>معبادی، چالش‌های ایران و امریکا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ۴۰.</ref> امام‌خمینی در انتقاد از سیاست‌های نظامی رژیم پهلوی معتقد بود هدف امریکا تاراج نفت در برابر فروش سلاح است تا ایران را تبدیل به پایگاه نظامی برای منافع خود در منطقه کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۷۷.</ref>{{سخ}}

راهبرد امریکا در قبال ایران، در دهه ۱۳۴۰–۱۳۵۰ تغییر چندانی نکرد؛ زیرا امریکا عملکرد محمدرضا پهلوی را تأیید می‌کرد و او تنها حافظ جدی و وفادار منافع امریکا در ایران به‌شمار می‌رفت.<ref>معبادی، چالش‌های ایران و امریکا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ۳۸.</ref> روابط دو کشور در دهه پنجاه، تنها به روابط نظامی و امنیتی محدود نشد، بلکه این مناسبات با افزایش درآمدهای نفتی ایران شکل گسترده‌تری به خود گرفت،<ref>معبادی، چالش‌های ایران و امریکا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ۴۱.</ref> به طوری که سفر نیکسون به ایران در [[خرداد]] ۱۳۵۱، نقطه عطفی در برنامه تسلیحاتی ایران به‌شمار می‌رفت؛ زیرا بزرگ‌ترین قراردادهای خرید نظامی در این سفر بسته شد و در سال‌های ۱۳۵۱–۱۳۵۶ ایران ۴/۱۴ میلیارد دلار جنگ‌افزار نظامی از امریکا خریداری کرد.<ref>مهدوی، سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی، ۴۰۳–۴۰۴.</ref> هم‌زمان با افزایش ورود جنگ‌افزارهای آمریکایی به ایران، تعداد کارکنان نظامی و فنی امریکا نیز در این دوره افزایش یافت، به طوری که تحقیقات مجلس سنای امریکا تعداد این افراد را با احتساب خانواده‌هایشان در سال ۱۳۵۷، حدود چهل تا پنجاه هزار تن برآورد کرده‌است،<ref>مهدوی، سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی، ۴۰۶.</ref> همچنین به نسبت دیگر کشورها، تعداد بیشتری از مقامات برجسته آمریکایی در [[جشن‌های ۲۵۰۰ساله]] شرکت کردند.<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۳۵۴.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|جشن‌های ۲۵۰۰ساله}}{{سخ}}

امام‌خمینی در تمام این دوره که در تبعید به سر می‌برد، ایران را مستعمره امریکا و رژیم پهلوی را دست‌نشانده بی‌اختیار دولت امریکا می‌دانست و این کشور را عامل تمام گرفتاری‌ها و بدبختی‌های ملت ایران قلمداد می‌کرد و در مناسبت‌های مختلف تلاش می‌کرد در این زمینه روشن‌گری کند.<ref>←امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۱۵۱، ۲۷۷، ۳۲۴، ۴۸۴ و ۳/۶، ۷، ۱۷۰، ۳۷۵.</ref> ایشان با اشاره به کشتار مردم [[فلسطین]] به دست رژیم اسرائیل و اهمیت واکنش متحد دنیای اسلام در برابر آن، رژیم پهلوی را که در برابر این جنایات سکوت می‌کرد یا به کمک نمایش‌های مبتذل و قراردادهای رسوای نفتی، با آن همراهی می‌کرد، خدمتگزار بی‌چون و چرای امریکا نامید و اعلام کرد که از این رژیم برای جهان اسلام، احساس خطر می‌کند. ایشان همچنین با اظهار نگرانی از مصرف سلاح‌ها و مهماتی که با قحطی و محرومیت مردم ایران به دست آمده‌است، در راه یاری اسرائیل و مبارزه با مجاهدان اسلام، از ارتش و ملت ایران خواست تا در شرایط فعلی، با حمله به منافع امریکا و اسرائیل در ایران، بیش از این تن به ذلت ندهند و برای استقلال وطن خود چاره‌جویی کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۵–۷.</ref>{{سخ}}

امریکا که پیش از این دوره با ایجاد، آموزش و هدایت ساواک عملاً راه را بر منتقدان حکومت پهلوی بسته بود و در بسیاری موارد چشم بر سرکوب معترضان می‌بست.

با پیروزی جیمی کارتر در سال ۱۳۵۵ به شعار حقوق بشر روی آورد. هدف دکترین کارتر از این طرح، ترسیم چهره‌ای مثبت از آمریکا، زدودن آثار مداخلات این کشور در جهان و تقویت و ایجاد ثبات در کشورهای وابسته به امریکا بود.<ref>ملکوتیان، زمینه‌ها عوامل و بازتاب جهانی انقلاب اسلامی ایران، ۲۲۵.</ref> البته محمدرضا پهلوی از انتقادهایی که مطبوعات و کنگره امریکا دربارهٔ رعایت [[حقوق بشر]] در ایران مطرح می‌کردند، خشنود نبود.<ref>سولیوان و پارسونز، خاطرات دو سفیر، ۴۶۷.</ref> اوج‌گیری اعتراض‌ها در داخل و خارج کشور علیه استبداد پهلوی و نگرانی از آن، موجب شد دولت امریکا اصلاحات سیاسی (فضای باز سیاسی) را مطرح کند<ref>سولیوان و پارسونز، خاطرات دو سفیر، ۴۶۳–۴۶۵.</ref> حامی سیاست اصلاحات (هرچند ظاهری) در امریکا وزارت خارجه این کشور بود و با تبلیغات فراوان این سیاست را به پیش می‌برد. این در حالی بود که در طول مبارزات مردم علیه پهلوی، برژینسکی مشاور امنیت ملی کارتر همواره بر سیاست مشت آهنین در برخورد با انقلابیان تأکید می‌کرد.<ref>سولیوان و پارسونز، خاطرات دو سفیر، ۵۱۴؛ ملکوتیان، زمینه‌ها عوامل و بازتاب جهانی انقلاب اسلامی ایران، ۲۲۵.</ref>{{سخ}}

امام‌خمینی با رد برنامه اصلاحات سیاسیِ مورد نظر کارتر، معتقد بود این اصلاحات منجر به حکومتی با سیمای آزادمنش و مضمون دیکتاتوری خواهد شد،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۷۵.</ref> زیرا ادعای امریکا در حمایت از حقوق بشر و دفاع از حکومت‌نظامی و سرکوب آزادی‌های اولیه با هم در تضاد است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۴۰۱.</ref> از نظر ایشان ادعای فضای باز سیاسی در ایران از سوی رژیم پهلوی چیزی جز عوض کردن منطق‌ها و واژه‌ها نبود و گرنه فضای باز سیاسی، همان اختناق‌ها و سانسورهای همه‌جانبه است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۵۹.</ref>{{سخ}}

رئیس‌جمهور امریکا در حالی‌که از ضرورت حقوق بشر و ایجاد آزادی در ایران سخن می‌گفت، در سفر به ایران در دهم [[دی]] ۱۳۵۶، ایران را جزیره باثبات خواند و حمایت همه‌جانبه خود را از پهلوی اعلام کرد<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۳۶۱.</ref> و امام‌خمینی با اشاره به این سفر کارتر به ایران و پشتیبانی از پهلوی، آن را نشانه عدم صداقت امریکا در شعار حقوق بشر دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۷۵.</ref>{{سخ}}

امام‌خمینی کشتار مردم ایران در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی را نیز به پشتیبانی امریکا دانسته<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۲.</ref> پهلوی را مجرم دوم و امریکا را مجرم اول در حوادث ایران می‌شمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۰۷.</ref> ملت ایران نیز به پیروی از ایشان در اجتماعات و تظاهرات خود، سمت و سوی اصلی شعارهای خود را مبارزه با امریکا قرار داده، با شعارهایی چون «مرگ بر آمریکا»، «این کارتر بیگانه، از خاور میانه، اخراج باید گردد»، «شاه جنایت می‌کند، امریکا حمایت می‌کند» و «مزدور آمریکایی اخراج باید گردد»، خواستار پایان سلطه امریکا بر ایران بودند. {{ببینید|متن=ببینید|تظاهرات | شعار}}{{سخ}}

گفته شده پس از حوادث سال ۱۳۵۷، امریکا از حمایت بی‌قید و شرط از محمدرضا پهلوی دست کشیده‌است<ref>ازغندی، روابط خارجی ایران، ۳۶۲.</ref> اما پس از تشکیل دولت [[شاپور بختیار]] هم، امریکا با ادعای استقرار نظم و تثبیت اوضاع از وی حمایت کرد.<ref>سولیوان و پارسونز، خاطرات دو سفیر، ۵۵۷.</ref> کارتر معتقد بود ارتش را به حمایت از دولت بختیار ترغیب خواهد کرد؛ زیرا یک کودتای نظامی بهترین راه جلوگیری از قبضه قدرت به دست امام‌خمینی است.<ref>سولیوان و پارسونز، خاطرات دو سفیر، ۵۵۸.</ref>

سیاست امریکا در قبال تحولات ایران، تا این زمان حفظ رژیم پهلوی بود.<ref>← خداوردی، روابط ایران و امریکا از پیروزی انقلاب اسلامی تا تسخیر لانه جاسوسی، ۱۰۷–۱۲۲.</ref> پس از کنفرانس گوادلوپ و توافقاتی که میان کشورهای آمریکا، آلمان، انگلیس و فرانسه دربارهٔ تحولات ایران انجام شد، کارتر از طریق نماینده ژیسکاردستن رئیس‌جمهور فرانسه در پیامی به امام‌خمینی، از دولت بختیار حمایت کرد و از ایشان خواست از وی حمایت کند. او همچنین تهدید کرد در صورت مخالفت امام‌خمینی با بختیار، وقوع یک کودتای نظامی حتمی است و دیگر آنکه بهتر است ایشان در بازگشت به ایران عجله نکند.<ref>← امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۷۵–۳۷۷ و ۶/۲۳۰، ۲۸۲؛ یزدی، آخرین تلاش‌ها در آخرین روزها، ۱۸۷؛ سولیوان و پارسونز، خاطرات دو سفیر، خاطرات دو سفیر، ۴۵۷–۴۵۸.</ref>{{سخ}}

{{ببینید|متن=ببینید|فرار شاه}} امام‌خمینی به دلیل وابستگی بختیار به رژیم و حمایت امریکا از وی به مخالفت با دولت بختیار پرداخت<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۷۵–۳۷۶.</ref> و در هشداری از امریکا خواست از ایجاد کودتای نظامی در کشور حذر کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۳۷۶–۳۷۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|شاپور بختیار}}{{سخ}}

پس از خروج محمدرضا پهلوی از کشور نیز دولت امریکا تمام تلاش خود را برای تأخیر در بازگشت امام‌خمینی و حفظ دولت بختیار و ارتش شاهنشاهی به کار گرفت<ref>کدیور، رویاوریی انقلاب اسلامی ایران و آمریکا، ۲۰۱.</ref> که در نهایت موفق نشد و در برابر خواست اکثر مردم ایران و قبول تشکیل جمهوری اسلامی تسلیم شد.<ref>خداوردی، روابط ایران و امریکا از پیروزی انقلاب اسلامی تا تسخیر لانه جاسوسی، ۱۲۵.</ref>

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نگاه ایدئولوژیک انقلاب نه تنها خطوط سیاست داخلی کشور را ترسیم کرد، بلکه سیاست خارجی ناشی از آن نیز متحول شد و اصل «نه شرقی نه غربی» موجب دوری هرچه بیشتر ایران و امریکا و قطع ارتباط گردید،<ref>معبادی، چالش‌های ایران و امریکا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ۵۷–۵۸.</ref> در عین حال در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، [[مهدی بازرگان]]، رئیس دولت موقت و نخستین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی ایران، در مصاحبه‌ای با خبرنگار روزنامه تایمز دربارهٔ رابطه با امریکا تصریح کرد دولت ایران تمایل دارد روابط خود با امریکا را از سر بگیرد. وی همچنین در دیداری با برژینسکی چگونگی مناسبات و روابط دو کشور را بررسی کرد.<ref>اطلاعات، روزنامه؛ رضوی‌نیا، نهضت آزادی، ۷۰–۷۱.</ref> [[ابراهیم یزدی]] وزیر امور خارجه نیز از مناسبات دوستانه با امریکا پشتیبانی می‌کرد،<ref>رضوی‌نیا، نهضت آزادی، ۷۱–۷۲.</ref> اما امام‌خمینی که امریکا را شیطان بزرگ<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۴۸۹–۴۹۳.</ref> و دشمن شماره یک بشریت و مردم ایران می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۷۳–۳۷۴.</ref> رابطه امریکا و دیگر ابرقدرت‌ها با کشورهایی مانند ایران را که تنها به دنبال بهره‌کشی و نه سودرساندنِ متقابل‌اند، به صلاح نمی‌دانست و آن را به رابطه گرگ با بره تشبیه می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۶۰.</ref> و آن را رابطه یک مظلوم با یک [[ظالم]] و غارت‌شده با یک غارتگر می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۳۵۷.</ref>

امریکا برای مهار انقلاب بدون فاصله پس از پیروزی آن، توطئه‌های گوناگونی در داخل کشور و منطقه طراحی و اجرا کرد. ازجمله این اقدام‌ها، می‌توان به پذیرش محمدرضا پهلوی در امریکا{{ببینید|متن=ببینید|فرار شاه}} تشویق گروه‌های ضدانقلاب برای خرابکاری، ایجاد و حمایت از درگیری‌های قومی و مذهبی، دامن‌زدن به اختلافات [[شیعه]] و [[سنی]]، کمک مادی و معنوی به تجزیه‌طلبان در نقاط مختلف ایران ازجمله [[کردستان]]،{{ببینید|متن=ببینید|ضدانقلاب | کردستان}} طرح کودتای نظامی،{{ببینید|متن=ببینید|کودتای نوژه}} تجاوز نظامی به [[طبس]]{{ببینید|متن=ببینید|طبس، تجاوز نظامی امریکا}} و تشویق [[عراق]] به تحمیل جنگ هشت‌ساله به ایران{{ببینید|متن=ببینید|جنگ تحمیلی}} اشاره کرد.

امام‌خمینی در واکنشی قاطع به برخی از اقدامات امریکا ازجمله پذیرش محمدرضا پهلوی، خواستار تحویل وی به ایران شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۳۲.</ref> ایشان محاکمه پهلوی، بازگرداندن اموال غارت‌شده به دست او و تمامی دیکتاتورهای جهان را از سازمان‌های بین‌المللی خواست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۵۸–۱۵۹ و ۱۲/۳۶.</ref> ایشان همچنین فعالیت گروه‌های ضدانقلاب پس از پیروزی انقلاب اسلامی را توطئه امریکا و دیگر دست‌نشاندگان بیگانه می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۸–۹.</ref> چنان‌که با اشاره به حمایت امریکا از [[حزب دموکرات]] کردستان، این حزب را غیرقانونی و وابسته مستقیم به امریکا و صهیونیسم خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۳۱۱.</ref>

پس از پیروزی انقلاب، یک‌بار سفارت امریکا در [[تهران]] در ۲۵ بهمن ۱۳۵۷، به دست ۷۵ تن از اعضای چریک‌های فدایی خلق اشغال شد<ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی، ۱۰۷.</ref> و این اقدام با دخالت نیروهای [[کمیته انقلاب اسلامی]] خنثی شد،<ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی، ۱۰۷–۱۰۸.</ref> اما عملکرد برخی دولت‌مردان امریکا در مقابله با نظام نوپای [[جمهوری اسلامی ایران]] و کشف ارتباط برخی جریان‌های ضدانقلاب با سفارت آمریکا، همچنین جریحه‌دارشدن احساسات مردم از ورود محمدرضا پهلوی به خاک آمریکا، برخی دانشجویان مسلمان را بر آن داشت در سیزدهم [[آبان]] ۱۳۵۸، برای بار دوم سفارت امریکا را تصرف کنند.<ref>غضنفری، امریکا و براندازی جمهوری اسلامی ایران، ۱۷۱–۱۷۲.</ref>{{سخ}}

تصرف سفارت امریکا موجب واکنش این کشور در بستن حساب‌های ذخایر ارزی ایران در بانک‌های آمریکایی و بلوکه‌کردن هشت میلیارد دلار ذخایر ارزی ایران شد. همچنین امریکا در ۱۳۵۸/۱۰/۲۴، طرحی مبنی بر محاصره اقتصادی ایران به [[شورای امنیت سازمان ملل]] متحد ارائه و اعلام کرد در صورتی که فعالیت‌های سیاسی برای آزادی گروگان‌ها به نتیجه نرسد، این طرح را به کمک متحدان اروپایی خود اجرا خواهد کرد.<ref>جمعی از نویسندگان، نیروهای مسلح در وصیتنامه امام‌خمینی، ۱۹۸–۱۹۹.</ref>{{سخ}}

امریکا که با اقدامات یادشده در ماه‌های آغازین انقلاب اسلامی ایران، در ضربه‌زدن به انقلاب نوپای جمهوری اسلامی ایران ناکام بود، تلاش کرد [[رژیم بعثی عراق]] را که مایل به سقوط ایران بود، علیه ایران تحریک کند،<ref>نصری، ایران دیروز امروز فردا، ۲۰۵–۲۰۶؛ درودیان، خونین‌شهر تا خرمشهر، ۱۷۶.</ref> زیرا این انقلاب چنان‌که امام‌خمینی بر آن تأکید می‌کرد الگویی برای تمام مستضعفان و مسلمانان منطقه بود،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۲۹۲–۲۹۳.</ref> بنابراین در [[شهریور]] ۱۳۵۹، جنگ علیه ایران آغاز شد.<ref>کرامتی، جریان‌شناسی فعالان رابطه با امریکا از دولت موقت تا دولت اصلاحات، ۵۲–۵۳.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|جنگ تحمیلی}}

امام‌خمینی این جنگ را به تحریک مستکبران به‌ویژه امریکا و با اغفال حزب بعث علیه ایران ارزیابی کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۲۱–۲۲۲.</ref> و همواره دست امریکا را در حمایت از رژیم عراق در جنگ می‌دید.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۷.</ref> ایشان در سال‌های بعد یکی از شواهد ناتوانی و ناکامی سیاست‌های خصمانه امریکا در برابر مردم ایران را حضور مک فارلین، مشاور رئیس‌جمهور امریکا برای برقراری رابطه با ایران خواند و از آن به رسوایی بزرگ ایالات متحده تعبیر کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۵۹–۱۶۰.</ref> رسوایی‌ای که با نام «ایران گیت» در محافل سیاسی مشهور و موجب شد رئیس سیا، دادستان کل و مشاور امنیت ملی ریاست‌جمهوری مجبور به استعفا شوند.<ref>محمدی، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، ۱۵۶.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|مک فارلین}}{{سخ}}

امام‌خمینی در واکنش به این حملات و جنایت علیه مسافران هواپیمای ایرانی، این جنایت را محکوم کرد و اقدام امریکا را حرکتی جنون‌آمیز شمرد و خواستار امنیت منطقه [[خلیج فارس]] و خروج هرچه سریع‌تر ناوهای جنگی امریکا در منطقه شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۸۹–۹۰.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|حمله امریکا به هواپیمای مسافربری}} ایشان از دیگر اقدامات امریکا در این مقطع را همراه‌شدن با عربستان سعودی برای کشتار حاجیان ایرانی در سال ۱۳۶۶ دانست که نشان‌دهنده درماندگی امریکا و ناامیدی سرسپردگان آن بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۵۱.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|کشتار حجاج ایرانی}}{{سخ}}

به باور امام‌خمینی سرانجامِ جنگ عراق علیه ایران، هرچند در آغاز، امریکا و متحدانش آن را برای از میان‌بردن نظام جمهوری اسلامی ایران طراحی کرده بودند، درعمل نه تنها به نفع امریکا نشد، بلکه به پیروزی ایران و بیداری دیگر کشورهای مسلمان جهان منجر شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۶–۱۶۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|جنگ تحمیلی}} امام‌خمینی توطئه امریکا علیه مردم ایران را پایان‌ناپذیر می‌دانست و تأکید می‌کرد آنان تا سست‌کردن و خاموشی نهضت اسلامی مردم ایران پیش خواهند رفت<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۴۰۴.</ref> از این‌رو به مردم هشدار می‌داد با رهاکردن مسائل فرعی، مراقب مسئله اصلی باشند که دشمنی امریکا است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۴۱۰.</ref> ایشان خودکفایی در عرصه اقتصادی به‌ویژه کشاورزی را مقدمه استقلال سیاسی از امریکا می‌دانست و از دولت و مردم می‌خواست کشور را به گونه‌ای با دست خود اداره کنند که نیازمند امریکا نباشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۶۶ و ۳۷۲–۳۷۳.</ref> ایشان در عین حال تأکید می‌کرد جوانان مطمئن باشند «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند»<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۵۱۶.</ref> و «ما امریکا را زیر پا می‌گذاریم».<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۰۴.</ref>

امید حسین‌خانی، «[https://books.khomeini.ir/books/10002/271/ آمریکا]»، دانشنامه امام خمینی، ج۲، ص۲۷۱–۲۸۱.