ویکی امام خمینی:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۴/۳۳

عدالت، ملکه نفسانی مداومت بر تقوا و ترک گناه.

امام‌خمینی، عدالت را ملکه‌ای نفسانی می‌داند که انسان را به مداومت بر تقوا وادارد. امام‌خمینی معنای عدالت را در همه مواردی که شرع اعتبار کرده، یکسان دانسته و عدالت را در برخی موارد، شرط واقعی و در موارد دیگر، شرط علمی می‌داند. امام‌خمینی، گناهان کبیره و صغیره را به احتیاط واجب موجب زوال حکمی ملکه عدالت می‌داند، نه زوال حقیقی؛ زیرا ملکه عدالت به‌آسانی از میان نمی‌رود. از این‌رو بازگشت ملکه را در تحقق عدالت پس از توبه شرط می‌داند و صرف انجام توبه را در وصف عدالت کافی نمی‌شمارد. امام‌خمینی، بیّنه، معاشرت و اطمینان را از جمله راه‌های احراز عدالت می‌شمارد و وثوق به عدالت فرد را از هر راهی که پدید آید، کافی می‌داند. امام‌خمینی در مواضعی چون: امامت جمعه، قضاوت و شهادت، عدالت را شرط می‌داند و قائل است؛ عدالت در تشریع احکام و اجرای قوانین، مقیاس عمل است، و عدالت از اصولی است که تخصیص‌بردار نیست؛ به طوری‌که احکام ظالمانه، دینی نمی‌باشند.