ویکی امام خمینی:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۵/۹۸
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، عالیترین سند حقوقی کشور، برای تنظیم قوانین، تعیین حدود و وظایف دولت و ملت.
قانون اساسی در مفهوم عام، به همه مقررات وضعشده و عرفی، مدون یا پراکنده گفته میشود که مربوط به قدرت و انتقال و اجرای آن است. اندیشه تدوین قانون اساسی، پیش از پیروزی انقلاب و در ماههای اقامت امامخمینی در پاریس مطرح شد. با توجه به شرایط حساس انقلاب و توصیههای امامخمینی، پیشنویس اولیه، در اسفند ۱۳۵۷ به امامخمینی تقدیم شد. با انتشار پیشنویس قانون اساسی، به درخواست امامخمینی، اقشار مختلف مردم بهویژه متفکران و اسلامشناسان، نظرات خود را دربارۀ پیشنویس بیان کردند و این نظرات در مجلس خبرگان قانون اساسی مورد توجه قرار گرفت. بعد از تدوین قانون اساسی در مجلس خبرگان قانون اساسی، متن قانون نیز در همهپرسی عمومی به تأیید مردم رسید. امامخمینی شیوه تصویب قانون اساسی را –که رأی مردم بهطور مستقیم، افزون بر انتخاب نمایندگان، به قانون مصوب نیز تعلق گرفت- در بالاترین سطح دموکراسی و بیسابقه در دنیا دانست.