سازمان پیشمرگان مسلمان کرد

سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد، نهادی متشکل از مسلمانان انقلابی بومی کُرد برای تأمین امنیت مناطق غرب ایران.

معنی

پیشمرگ به معنای بلاگردان و فدایی است و به فرد یا گروهی که حاضرند خود را فدای شخص و چیزی کنند، پیشمرگ گفته می‌شود. سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد تشکیلاتی سازمان‌یافته از مردم بومی کُرد بود که برای مقابله با بحران کردستان ایران تشکیل شد. در میان پیروان انبیا (ع) و نیز در تاریخ اسلام، کسانی وجود داشتند که آماده بودند برای اهداف خود جانشان را فدا کنند؛ ازجمله گروهی از یاران امام‌علی(ع) موسوم به شرطة الخمیس بودند که با آن حضرت پیمان بستند تا پای مرگ در راه ایشان فداکاری کنند. از این کسان تعبیر به پیشمرگ می‌شده‌است. امام‌خمینی به همین دلیل ملت و ارتش جمهوری اسلامی را فدایی اسلام خوانده‌است. در تاریخ سیاسی و مبارزاتی مردم کردستان، سازمان‌های سیاسی و احزاب مختلفی ازجمله حزب دموکرات کردستان ایران و حزب دموکرات کردستان عراق نیروهای مسلح خود را با نام «پیشمرگ» سازمان داده‌اند.

شکل‌گیری

پس از پیروزی انقلاب اسلامی گروه‌های ضدانقلاب به‌ویژه حزب دموکرات و کومله در کردستان با ادعای دفاع از خلق کُرد علیه جمهوری اسلامی آغاز به آشوب و مخالفت با انقلاب و نظام اسلامی کردند و دامنه آن آذربایجان غربی و بخشی از کرمانشاه را هم فرا گرفت. برخی از این گروه‌ها چنان‌که امام‌خمینی نیز اشاره کرده‌است مانند سازمان پیکار، چریک‌های فدایی خلق و کومله مارکسیست بودند. آنان به مراکز و نهادهای انقلابی و اسلامی همچون کمیته‌های مردمی و پایگاه‌های دولتی و حتی مساجد حمله کردند و به نام «فدایی» در کردستان به فتنه‌گری و کشتن مردم روی آوردند. روحانیان، مدرسان قرآن و شرکت‌کنندگان در نماز جمعه نیز از حمله آنان در امان نماندند (ببینید: کردستان) و با ناامن‌شدن کردستان، گروه قابل توجهی از متدینان و طرفداران انقلاب اسلامی به شهر کرمانشاه مهاجرت کردند. در این میان کردهای مسلمان مریوان که درگیر مبارزه با ضدانقلاب بودند با نامه‌ای از مصطفی چمران، فرمانده ستاد جنگ‌های نامنظم، از محمد بروجردی فرمانده ستاد غرب کشور درخواست کمک کردند. هیئت‌هایی نیز از سوی امام‌خمینی و دولت موقت برای مذاکره با شورشیان و رفع غائله به منطقه اعزام شدند؛ ولی مذاکرات آنان با کارشکنی معارضان به بن‌بست رسید.

این شرایط منجر به تشکیل ستاد مشترک عملیات سپاه و ارتش شد که بروجردی، ناصر کاظمی فرمانده سپاه پاسداران کردستان، احمد متوسلیان فرمانده سپاه مریوان، علی صیاد شیرازی و احمد دادبین از ارتش جمهوری اسلامی، از اعضای مؤثر آن بودند. پس از چند جلسه رایزنی، بروجردی برای شکستن قدرت ضدانقلاب و شکستن محاصره پادگان سنندج، طرح تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد را پیشنهاد کرد و مقرر گردید تا جهت تصویب نهایی به شورای انقلاب تقدیم شود. از سوی دیگر، کردهای مهاجر به کرمانشاه نیز متقاضی شرکت در مبارزه با ضدانقلاب بودند و ۳۵۰ تن از آنان با هدف تأمین امنیت کردستان به تهران رفتند و در مجلس خبرگان تحصن کردند.

پس از موافقت امام‌خمینی با تشکیل این نیرو، با تلاش سیدمحمد حسینی بهشتی رئیس شورای انقلاب، سیدعلی خامنه‌ای عضو شورای انقلاب و اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس وقت مجلس طرح تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمانِ کُرد تدوین و به شورای عالی سپاه و پس از آن به شورای انقلاب اسلامی ارائه شد که با حمایت بهشتی تصویب و مسئولیت آن به بروجردی واگذار شد. به دنبال آن در پاییز ۱۳۵۸ سازمان پیشمرگان مسلمان کرد تشکیل و فعالیت خود را آغاز کرد و احمد زارعی از اعضای شورای فرماندهی سپاه کردستان در تشکیل این نهاد نقشی مؤثر داشت.

ساختار و اهداف

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مرحله نخست در کرمانشاه، نیروهای کرد مسلمان بومی و درگیر با ضدانقلاب را سازماندهی و رحیم احمدی را به عنوان فرمانده این گروه منصوب کرد. این نهاد برای روبه‌رو نشدن با مشکلات، چند ماهی بدون نام و نشان فعالیت کرد و پس از آن شاخه‌هایی در پاوه، جوانرود، کامیاران، مریوان و برخی از دیگر مناطق تشکیل داد. در گزینش اعضای پیشمرگ سعی می‌شد از افراد بومی، مؤمن به انقلاب و خوش‌سابقه استفاده شود و افراد دارای سوء سابقه پذیرفته نشوند. به‌تدریج شمار اعضای آن به سی هزار تن رسید و فرماندهان گردان‌ها و فرماندهان عملیاتی از پیشمرگان بودند. هسته‌های اولیه این نهاد به مدت دو ماه و نیم سلاح‌های سبک و نیمه‌سبک را آموزش دیدند. علی‌اکبر مداحی از مسئولان آموزش، و پادگان «خضر زنده» در کرمانشاه، محل آموزش پیشمرگان بود. پیشمرگان در سال ۱۳۶۳ در قالب گردان‌ها و گروه‌های ضربت موسوم به نبی اکرم (ص) و حضرت رسول (ص) نقش ایفا می‌کردند و بودجه آن از طریق ارتش پرداخت می‌شد.

سازمان پیشمرگان کُرد، انگیزه تشکیل این نهاد را در اطلاعیه‌ای در ۱۶/۱۱/۱۳۵۸ مبارزه با ضدانقلاب با تکیه بر قرآن و رهنمودهای وحدت‌طلبانه امام‌خمینی و دوری از تفرقه بیان و نخستین کار خود را آموزش نیروهای مسلمان برای جهاد با کفار اعلام کرد و از همه مردم دلسوز مسلمان دعوت کرد به این تشکیلات بپیوندند. دفاع از اسلام و جمهوری اسلامی و راه امام‌خمینی، تأمین امنیت منطقه، نجات کردستان از سیطره گروه‌های ضدانقلاب، توجه به مسائل فرهنگی ـ سیاسی از اهداف اساسی تشکیل این نهاد بود.

واکنش‌ها به تشکیل سازمان

تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد با استقبال مردم متدین کردستان روبه‌رو شد و مردم برای پیوستن به این نهاد از نقاط مختلف کردنشین، ازجمله جوانرود و حتی مناطقی که در تصرف ضدانقلاب بود، اعلام آمادگی کردند. طایفه‌ها و طبقه‌های گوناگونی از مردم کرد عضو آن شدند، ازجمله عشایر شمال و جنوب، مردم شهرهای گوناگون کردستان به‌ویژه کردهای سنندج، بازاریان و معلمان؛ همچنین گروه قابل توجهی از روحانیان برجسته کردستان با پیشمرگان مسلمان کرد همکاری می‌کردند و برخی از آنان به عضویت این نهاد درآمدند. زنان کرد نیز از پیشمرگان حمایت می‌کردند و در مواقعی دوشادوش همسران پیشمرگ خود می‌جنگیدند. مردم مسلمان مناطق کردنشین به‌ویژه بازاریان، افزون بر حمایت‌های معنوی به این سازمان کمک‌های مالی نیز می‌کردند؛ چنان‌که لباس‌های هم‌شکل پیشمرگان را آنان تهیه می‌کردند. در وقت آزادسازی سنندج در اردیبهشت ۱۳۵۹، مردم از پیشمرگان و دیگر رزمندگان استقبال و مسجد جامع سنندج را چراغانی کردند. همچنین سازمان‌ها، انجمن‌های اسلامی کارگری و دانشجویی گوناگون کشور ضمن محکوم‌کردن شرارت و تجزیه‌طلبی در کردستان از این نهاد حمایت کردند.

گروه‌های ضدانقلاب که از تشکیل این نهاد به وحشت افتاده بودند، به ترور پیشمرگان و پشتیبانان آنان برخاستند و به خانواده‌های رزمندگان کُرد حمله کردند؛ ولی آنان در برابر این مشکلات صبر کردند و این مشکلات نتوانست آنان را به تسلیم وادارد. با آنکه در آغاز، این نهاد از نظر مالی در تنگنا بود و حقوق اندکی به اعضای آن پرداخت می‌شد و حتی برخی از پیشمرگان برای تجهیز این نهاد، از خود هزینه می‌کردند، تبلیغات علیه این نهاد از سوی گروه‌های ضدانقلاب بسیار بود. آنان اعضای این نهاد را متهم به منفعت‌طلبی می‌کردند. امام‌خمینی از پیشمرگان خواست که برای پاکسازی مناطق آلوده وارد عمل شوند. در عین حال، برخی از پاسداران انقلاب اسلامی در آغاز، به سبب روشن‌نبودن پیامدهای تأسیس چنین نهادی با تشکیل آن مخالف بودند؛ ولی در ادامه به مثبت‌بودن تشکیل این نهاد پی بردند. دولت موقت نیز با تشکیل چنین نهادی مخالف بود و از آنان نیز حمایت نمی‌کرد.

ویژگی‌ها و عملکرد

نگاه دست‌اندرکاران این نهاد به‌ویژه بروجردی به منطقه، بر نگاه معرفتی و محرومیت‌زدایی فرهنگی و اقتصادی و معرفی انقلاب از راه اخلاق به مردم استوار بود. رفتار اسلامی و برابرانه و برادرانه فرماندهان با پیشمرگان بسیار مورد توجه بود. آرامش و انصاف و آزاداندیشی و احترام به افکار دیگران، صداقت، ایمان، پایمردی و شجاعت و ایثار بروجردی فرمانده سپاه کردستان و اعتماد وی به مردم کرد، موجب جذب جوانان پیشمرگ به وی شد. وی برای مردم همچون پدر بود. او به افراد و حتی معارضان اجازه می‌داد که سخن خود را بدون دغدغه بیان کنند و جواب بشنوند. دلسوزی و نیز نجابت و تقوا و رفتار نیکوی احمد متوسلیان و رفتار انسانی و اسلامی علی صیاد شیرازی در رفتار نیک پیشمرگان مؤثر بود. این نهاد پیش از آنکه سازمانی نظامی باشد، نهادی فرهنگی بود. پیشمرگان داوطلبانه جذب شده بودند و روحیه عبادت و معنویت و اخلاق در میان آنان رواج داشت و آنان سعی می‌کردند اعتقادات خود را ارتقا دهند و حلقه‌های ذکر و قرائت قرآن در میان آنان برگزار می‌شد. پیشمرگان بسیار مردم‌دوست و ایثارگر، انقلابی، طرفدار ایرانی مستقل و یکپارچه بودند. رابطه آنان با پاسداران غیر بومی برادرانه و صمیمی بود و رابطه مهاجران و انصار یاران پیامبر اکرم(ص) را به خاطر می‌آورد. آنان در نماز جماعت به پاسداران اقتدا می‌کردند و با دیگر نیروهای مسلح نیز صمیمیت و همکاری را به اوج رسانده بودند. چالاکی و چابکی و توانایی رزمی از دیگر ویژگی‌های پیشمرگان بود.

نهاد پیشمرگان مسلمان کرد آثار و برکات فرهنگی، سیاسی و اعتقادی بسیاری را در پی داشت. از آنجاکه توجه به مسائل دینی و قرآنی در سرلوحه فعالیت‌های سازمان قرار داشت، این گروه مظهر آگاهی مردم کرد و نماد وحدت میان شیعه و سنی به‌شمار می‌آمد. شکل‌گیری این سازمان که نخستین تجربه گسترده به‌کارگیری نیروهای مردمی و بسیج به منظور دفاع از انقلاب اسلامی در آن منطقه با تربیت نیروهای لازم از میان مسلمانان کُرد بود، سبب نفوذ و حاکمیت نظام اسلامی در کردستان شد و بر پیوند و همدلی نیروهای بومی هوادار انقلاب و نیروهای غیر بومی افزود. همچنین نشان‌دادن تصویری درست از مردم کردستان به دیگر مردم ایران از دیگر پیامدهای تشکیل این سازمان بود. گروه‌های ضدانقلاب سعی می‌کردند که مردم کرد را ضدانقلاب نشان دهند؛ ولی آنان با حمایت گسترده از پیشمرگان ثابت کردند که مدافع نظام اسلامی و انقلاب‌اند. همچنین این گروه طرح‌هایی را به مسئولان برای بازگشت آرامش به منطقه ارائه کردند؛ ازجمله این طرح‌ها درخواست اعزام هیئت تقسیم اراضی به کردستان بود. پیشمرگان با انتشار اطلاعیه و دیدار با مسئولان کشور، ماهیت گروه‌های ضدانقلاب را به مردم ایران نمایاندند. آنان ضمن شرح جنایت‌های ضدانقلاب در حق مردم کردستان از مردم سراسر ایران دعوت کردند به یاری مردم کردستان برخیزند. اعضای این نهاد به‌گونه‌ای رفتار می‌کردند که ضمن پاکسازی منطقه به مردم آسیب نرسد و یکی از عوامل طولانی‌شدن عملیات پاکسازی مناطق درگیر، پیشگیری از کشته و زخمی‌شدن ساکنان آن مناطق بود.

پس از اعلام عفو عمومی امام‌خمینی در شهریور ۱۳۵۸ در کردستان، افراد فریب‌خورده بسیاری از گروه‌ها به صورت انفرادی و گروهی تسلیم شدند و سلاح را زمین گذاشتند (ببینید: عفو(۲)). عملکرد خوب پیشمرگان نیز موجب شد که عده‌ای از افراد مخالف جمهوری اسلامی داوطلبانه به صف پیشمرگان بپیوندند و منشأ خدمات ارزنده‌ای شوند. پیشمرگان با افراد فریب‌خورده مدارا و با افراد بازداشت‌شده با منطق انسانی و اسلامی رفتار می‌کردند و این خود زمینه تحول و جذب آنان را فراهم می‌کرد.

از سوی دیگر، پیشمرگان در شناسایی عوامل ضدانقلاب با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش همکاری می‌کردند و پابه‌پای آنان در پاکسازی‌ها شرکت داشتند و به دلیل تجربه و توان جنگ‌های چریکی، سد محکمی در برابر ضدانقلاب بودند. بیشترین تلاش‌های اطلاعاتی را این افراد انجام می‌دادند. آنان در نخستین عملیات در زمستان ۱۳۵۸ در جریان آزادسازی کامیاران از دست ضدانقلاب درخشیدند. آنان پس از آزادکردن کامیاران از مردم دعوت کردند که جنایت‌های گروه‌های ضدانقلاب را در ویران‌کردن مسجدها تماشا کنند. شهرهای باینگان و نودشه نیز به همت این گروه آزاد شد. آنان در عملیات شکست محاصره پادگان سنندج در اردیبهشت ۱۳۵۹ و شکستن محاصره پادگان شهید عبادت مریوان و نجات خانواده‌های ارتشیان و نیز عملیات پاکسازی مریوان در تیر ۱۳۵۹ شرکت داشتند. آنان همچنین به همراه دیگر نظامیان در مهر و آبان ۱۳۶۰ در عملیات آزادسازی بوکان و اشنویه و سقز شرکت کردند. کمک به شکست حلقه محاصره ستون اعزامی از سنندج به مریوان به فرماندهی صیاد شیرازی از کارهای دیگر این سازمان بود.

همچنین پیشمرگان از سال ۱۳۵۹–۱۳۶۱ در پاکسازی جاده‌های مواصلاتی و روستاهای کردستان نقش داشتند و در آزادسازی جاده سردشت پیرانشهر در سال ۱۳۶۱ شرکت کردند. امام‌خمینی در پیامی در ۲۵/۴/۱۳۶۱ پیروزی رزمندگان اسلام در آزادسازی جاده سردشت ـ پیرانشهر را تبریک گفت. همچنین پیشمرگان مسلمان در سال ۱۳۶۲ به نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ژاندارمری در آزادسازی جاده مهاباد ـ سردشت کمک کردند و توانستند آنجا را پس از چهار سال از تصرف ضدانقلاب خارج کنند و منطقه را امن سازند. با ایجاد امنیت نسبی، مرکز بزرگ اسلامی غرب کشور که در سال ۱۳۵۹ به هدف سامان‌دادن به امور روحانیان منطقه تأسیس شده بود، فعالیت‌های خود را گسترش داد.

پیشمرگان در دفع تجاوز ارتش عراق به ایران نیز نقش داشتند. آنان ازجمله در کنار سپاه و ارتش در عملیات قوچ سلطان عملیات قادر، والفجر ۲ و والفجر ۴ شرکت داشتند و صدها نفر از آنان در کنار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به شهادت رسیدند. خانواده قادرخان‌زاده از پیشمرگان کرد بانه، شش شهید و یک جانباز در راه خدا دادند. در میان اسیران زندان «دولتو» (زندانی که ضدانقلاب ایجاد کرده بود) که در اردیبهشت ۱۳۶۰ به دست عراق و با اشاره دموکرات‌ها بمباران شد، کسانی از پیشمرگان مسلمان کرد نیز وجود داشتند. مردم مسلمان کرد ۵۴۰۰ شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده‌اند که هزار نفر از آنان از اعضای این نهاد بوده‌اند. برخی از شهدای معروف پیشمرگان مسلمان کرد عبارت‌اند از: عبدالله جماران، محمود غمیان، علی غفوری، شمس‌الدین سیدپناهی، ناصر احمدی، اسماعیل دوراجی، خلیل رضایی، علی تهماسبی، سیدصدیق حسین‌پناهی، اقبال پیکی، حامد عراقی، حاجی صلاحی، سیدعطاءالله حسینی، عبدالله ترک، رشید محمدرضایی، فرهاد رستمی، عزیز خدیور، مختار کمانگر، محمد کاکسنوی، مصطفی مردوخی و کیکاووس پیری. از میان ۵۶۲ شهید زن استان کردستان گروهی از آنان از بانوانی بودند که با پیشمرگان مسلمان کرد همکاری می‌کردند (ببینید: کردستان).

پیوند پیشمرگان با امام‌خمینی

پیشمرگان به امام‌خمینی بسیار علاقه‌مند بودند و خود را فرزندان ایشان می‌شمردند. آنان به‌صراحت دلیل این حرکت خود را دفاع از اسلام و جمهوری اسلامی و حمایت از راه امام‌خمینی اعلام می‌کردند. این جمعیت پیوسته مطیع دستورهای امام‌خمینی بودند و در یکی از دیدارها وفاداری و پایمردی خود در دفاع از اسلام و امام‌خمینی را تا آخرین قطره خون خود ابراز کردند و از دولت خواستند که آنان را در جهت اهداف خود یاری کند. پیشمرگان در ۱۰/۱۲/۱۳۵۸ در تلگرامی به ایشان ضمن حمایت از جمهوری اسلامی و انتقاد از مماشات دولت موقت در برابر ضدانقلاب، رفتار دوگانه حزب دموکرات کردستان در مذاکره با دولت همراه با ادامه جنایت در کردستان را منافقانه خواندند. پس از اعلام سلامتی امام‌خمینی در پی بیماری ایشان در بهمن ۱۳۵۸، پیشمرگان در اطلاعیه‌ای با آرزوی بهبودی کامل برای ایشان، ایشان را پدر انقلاب اسلامی و وجود ایشان را حامی مظلومان و درمان‌کننده دردهای مردم کردستان و منجی منطقه از دام دست‌اندرکاران شرق و غرب و انقلاب را نیازمند به وجود ایشان خواندند و خداوند متعال را به سبب سلامتی ایشان سپاس گفتند.

امام‌خمینی نیز به پیشمرگان مسلمان کرد اهمیت می‌داد و آنان را محترم و از نیروهای وفادار به اسلام و انقلاب می‌شمرد. گروهی از پیشمرگان کُرد در ۲۱/۲/۱۳۵۹ در محل اقامت ایشان در منطقه دربند تهران با ایشان که دوره نقاهت ناشی از بیماری را می‌گذراند، دیدار کردند و از دولت جمهوری اسلامی خواستند که آنان را در برابر گروه‌های ضدانقلاب تقویت کنند. ایشان در دیدار با پیشمرگان مسلمان سفارش کرد به مردم یادآور شوند امنیت کردستان باید به دست مردم منطقه تأمین شود و خود، ضدانقلاب را از منطقه بیرون کنند. ایشان در بیانی دیگر با تشکر از جوان‌های پیشمرگ، آنان را از فداکاران راه اسلام و سپاه پیامبر اسلام(ص) خوانده و علاقه خود را به آنان، علاقه مسلمان با مسلمان و پدر با فرزند نامیده‌است و خاطرنشان کرده که از قیام پیشمرگان در برابر شرارت‌های ضدانقلاب پشتیبانی و پیوسته برای آنان دعا می‌کند. ایشان با اشاره به پشتیبانی خداوند از انقلاب اسلامی در کشف کودتای نوژه، ابراز امیدواری کرد دولت به کردستان بیشتر توجه کند و به پیشمرگان امیدواری داد که کردستان امن و کارها اصلاح خواهد شد. ایشان به پیشمرگان توصیه کرد محکم و استوار در صحنه بایستند و از آنجاکه برای اسلام کار می‌کنند، باکی از شکست نداشته باشند و تأکید کرد شهادت و کشته‌شدن در راه خدا شکست نیست و در هر دو صورت پیروزند.

در دیدار گروهی از پیشمرگان کرد در ۱۰/۵/۱۳۵۹ با امام‌خمینی، یکی از پیشمرگان از شرایط نامساعد کردستان شکوه کرد که ایشان به آنان دلداری و امید داد که مشکلات منطقه کردنشین حل خواهد شد. امام‌خمینی در ۲۱ تیر ۱۳۵۹ در دیدار با نمایندگان سازمان پیشمرگان مسلمان کرد از فداکاری جوانان پیشمرگ تشکر کرد و خاطرنشان ساخت که به آنان علاقه دارد و آنان را دعا و با تمام قوا از آنان پشتیبانی می‌کند و تأکید کرد آنان هراسی از شکست نداشته باشند زیرا شهادت شکست نیست. همچنین ایشان در نهم بهمن ۱۳۵۹ در دیدار با مجروحان و خانواده شهدای سپاه و پیشمرگان مسلمان کُرد و عده‌ای دیگر، شهدا و جانبازان را سند افتخار اسلام و کشور و سند جنایت دشمنان اسلام خواند و خود را از تشکر از خدمات آنان ناتوان شمرد و مردم ایران را پشتیبان آنان و معنویت حاکم بر فضای ایران را بی‌نظیر خواند و شایعه‌پراکنان علیه نیروهای انقلابی و رزمندگان را جاهل و مغرض نامید و با اشاره به شایعه‌افکنان و فتنه‌انگیزی‌های مخالفان اسلام و انقلاب و سخنرانی برخی از سران کشورهای اسلامی در کنفرانس طائف در عربستان سعودی با هدف ایجاد اختلاف میان اهل سنت و شیعه در ایران، به حاضران از پاسداران شیعه و پیشمرگان سنی‌مذهب کُرد سفارش کرد به حرف‌های شایعه‌افکنان و کسانی که از سر هوا و هوس سخن می‌گویند، گوش ندهند. مردم ایران همه با هم برادرند و نباید به این سخنان تفرقه‌افکنان توجه کنند که هر دو طایفه زیان خواهند دید.

همچنین پس از شرکت پیشمرگان کرد مسلمان در آزادساختن کامیاران از توابع کرمانشاه، بروجردی با عده‌ای از پیشمرگان ازجمله رحیم احمدی، مسعود غمیان، داریوش چاپاری و عده‌ای از پیشمرگان مسلمان کرد شاخه پاوه و نوسود به دیدار امام‌خمینی رفتند. ایشان با پیشمرگان بسیار پدرانه برخورد کرد و دلسوزانه به راهنمایی فرزندان پیشمرگ خود پرداخت و پس از پایان دیدار از آنان دعوت کرد تا پس از صرف نهار در کنار ایشان، راهی کردستان شوند. پیشمرگان به همراه بنیان‌گذار انقلاب با نان و پنیر و خرما پذیرایی شدند. آنان همواره از سادگی و صفای امام‌خمینی و همانندی حالات ایشان با اصحاب رسول خدا(ص) با خوبی و خوشی یاد کرده‌اند. توده مردم کردستان به‌ویژه پیشمرگان مسلمان کُرد که علاقه‌مند به امام‌خمینی بودند، پس از شنیدن درگذشت ایشان بسیار متأثر شدند و برخی از آنان در رثای ایشان با صدای بلند نوحه کُردی می‌خواندند و جمع بسیاری از کردهای اهل سنت برای شرکت در تشییع جنازه ایشان راهی تهران شدند. سازمان پیشمرگان مسلمان کرد در سال ۱۳۶۳ به سبب رسمی‌شدن اعضای این نهاد و با هدف نظم و انضباط و کارایی بیشتر، در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ادغام و به صورت بخشی از مجموعه این نهاد بزرگ به فعالیت خود ادامه داد.

پیوند به بیرون

• سیدعباس رضوی، سازمان پیشمرگان مسلمان کرد، دانشنامه امام‌خمینی، ج۶، ص۱۰۰–۱۰۷.