ویکی امام خمینی:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۱۶: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «چپ|180px امام حسین(ع) ملقب به سیدالشهدا، امام سوم شیعیان و فرزند امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) در سوم شعبان سال چهارم قمری در مدینه به دنیا آمد و در دهم محرم (عاشورا) سال ۶۱ قمری در کربلا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:حرم امام حسین (ع).jpg|چپ| | [[پرونده:حرم امام حسین (ع).jpg|چپ|200px]] | ||
امام حسین(ع) ملقب به سیدالشهدا، امام سوم شیعیان و فرزند [[امامعلی(ع)|امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا(س)|حضرت زهرا(س)]] در سوم شعبان سال چهارم قمری در مدینه به دنیا آمد و در دهم محرم ([[عاشورا]]) سال ۶۱ قمری در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. امامحسین(ع) دارای فضایل و مقامات معنوی فراوان است و روایات بسیاری از [[پیامبر اکرم(ص)]] دربارهٔ شخصیت، فضایل و مناقب ایشان آمده است. | امام حسین(ع) ملقب به سیدالشهدا، امام سوم شیعیان و فرزند [[امامعلی(ع)|امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا(س)|حضرت زهرا(س)]] در سوم شعبان سال چهارم قمری در مدینه به دنیا آمد و در دهم محرم ([[عاشورا]]) سال ۶۱ قمری در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. امامحسین(ع) دارای فضایل و مقامات معنوی فراوان است و روایات بسیاری از [[پیامبر اکرم(ص)]] دربارهٔ شخصیت، فضایل و مناقب ایشان آمده است. | ||
در نگاه امامخمینی، امامحسین(ع) از عصاره [[وحی|وحی الهی]] تغذیه و در خاندان پیامبر(ص) و علی(ع) و در دامن فاطمه(س) تربیت شده است. ایشان امامحسین(ع) را عصاره [[نبوت]] و | در نگاه امامخمینی، امامحسین(ع) از عصاره [[وحی|وحی الهی]] تغذیه و در خاندان پیامبر(ص) و علی(ع) و در دامن فاطمه(س) تربیت شده است. ایشان امامحسین(ع) را عصاره [[نبوت]] و ولایت میدانست و با اشاره به ولایت الهی امامحسین(ع) همانند دیگر امامان و جانشینی آنان از پیامبر(ص)، معتقد بود [[ملائکه]] و [[روح]] در [[شب قدر]] بر ایشان نازل شدهاند. | ||
امامخمینی روز تولد آن حضرت را عید سعید، بابرکت و شریف و آن را ادامه [[بعثت]] حضرت خاتم الانبیا(ص) خوانده است. چنانکه ولادت آن حضرت را روز طلوع خورشید معنویت و آن حضرت را پاسدار اسلام و تجدیدکننده حیات [[قرآن کریم]] و نجاتبخش امت خاتم در شب تاریک و عصر ظلمانی و منشأ همه خیرات برای امت اسلامی در طول تاریخ اسلام خوانده است. | امامخمینی روز تولد آن حضرت را عید سعید، بابرکت و شریف و آن را ادامه [[بعثت]] حضرت خاتم الانبیا(ص) خوانده است. چنانکه ولادت آن حضرت را روز طلوع خورشید معنویت و آن حضرت را پاسدار اسلام و تجدیدکننده حیات [[قرآن کریم]] و نجاتبخش امت خاتم در شب تاریک و عصر ظلمانی و منشأ همه خیرات برای امت اسلامی در طول تاریخ اسلام خوانده است. | ||
خط ۹: | خط ۹: | ||
ایشان به استناد روایات، امامحسین(ع) را تجسم [[توحید]] میدانست که خداوند را در همه جا حاضر و ناظر میدید و نیز به استناد روایات، قوت روح و برافروختگی رنگ امامحسین(ع) در [[روز عاشورا]] را دلیل [[اخلاص]] و مجاهدت ایشان در راه خدا و [[ایمان]] به روز جزا و اعتقاد حضرت به اینکه شهادت عزیزان ذخیره [[قیامت]] است، تفسیر کرده است. در نگاه امامخمینی امامحسین(ع)، همه زندگیاش را برای پیشبرد [[اسلام]] و ارزشهای اسلامی و رفع منکر و جلوگیری از حاکمیت [[ظلم]] و مفاسدی که حکومتها در جهان ایجاد میکنند، فدا کرد. | ایشان به استناد روایات، امامحسین(ع) را تجسم [[توحید]] میدانست که خداوند را در همه جا حاضر و ناظر میدید و نیز به استناد روایات، قوت روح و برافروختگی رنگ امامحسین(ع) در [[روز عاشورا]] را دلیل [[اخلاص]] و مجاهدت ایشان در راه خدا و [[ایمان]] به روز جزا و اعتقاد حضرت به اینکه شهادت عزیزان ذخیره [[قیامت]] است، تفسیر کرده است. در نگاه امامخمینی امامحسین(ع)، همه زندگیاش را برای پیشبرد [[اسلام]] و ارزشهای اسلامی و رفع منکر و جلوگیری از حاکمیت [[ظلم]] و مفاسدی که حکومتها در جهان ایجاد میکنند، فدا کرد. | ||
امامخمینی سخنان و سیره و دعاهای آن حضرت را وسیله شناخت راه خدا و راهنمای راه معرفی کرده است و با استناد به روایتی از پیامبر اکرم(ص)، قیام امامحسین(ع) را بر ضد سلطان ستمگر، [[تکلیف شرعی]] و الهی همگان دانسته است بر همین اساس بارها از مردم و روحانیان خواسته است تا یاد و راه امامحسین(ع) را زنده نگه دارند تا اسلام زنده بماند و مردم به تکالیف شرعی خود عمل کنند. امامخمینی عزاداری برای سیدالشهدا(ع) را رمز زنده نگهداشتن مکتب اهل بیت(ع) شمرده است. | امامخمینی سخنان و سیره و دعاهای آن حضرت را وسیله شناخت راه خدا و راهنمای راه معرفی کرده است و با استناد به روایتی از پیامبر اکرم(ص)، قیام امامحسین(ع) را بر ضد سلطان ستمگر، [[تکلیف شرعی]] و الهی همگان دانسته است بر همین اساس بارها از مردم و [[روحانیت|روحانیان]] خواسته است تا یاد و راه امامحسین(ع) را زنده نگه دارند تا [[اسلام]] زنده بماند و مردم به تکالیف شرعی خود عمل کنند. امامخمینی عزاداری برای سیدالشهدا(ع) را رمز زنده نگهداشتن مکتب اهل بیت(ع) شمرده است. |
نسخهٔ کنونی تا ۵ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۵۶
امام حسین(ع) ملقب به سیدالشهدا، امام سوم شیعیان و فرزند امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) در سوم شعبان سال چهارم قمری در مدینه به دنیا آمد و در دهم محرم (عاشورا) سال ۶۱ قمری در کربلا به شهادت رسید. امامحسین(ع) دارای فضایل و مقامات معنوی فراوان است و روایات بسیاری از پیامبر اکرم(ص) دربارهٔ شخصیت، فضایل و مناقب ایشان آمده است.
در نگاه امامخمینی، امامحسین(ع) از عصاره وحی الهی تغذیه و در خاندان پیامبر(ص) و علی(ع) و در دامن فاطمه(س) تربیت شده است. ایشان امامحسین(ع) را عصاره نبوت و ولایت میدانست و با اشاره به ولایت الهی امامحسین(ع) همانند دیگر امامان و جانشینی آنان از پیامبر(ص)، معتقد بود ملائکه و روح در شب قدر بر ایشان نازل شدهاند.
امامخمینی روز تولد آن حضرت را عید سعید، بابرکت و شریف و آن را ادامه بعثت حضرت خاتم الانبیا(ص) خوانده است. چنانکه ولادت آن حضرت را روز طلوع خورشید معنویت و آن حضرت را پاسدار اسلام و تجدیدکننده حیات قرآن کریم و نجاتبخش امت خاتم در شب تاریک و عصر ظلمانی و منشأ همه خیرات برای امت اسلامی در طول تاریخ اسلام خوانده است.
ایشان به استناد روایات، امامحسین(ع) را تجسم توحید میدانست که خداوند را در همه جا حاضر و ناظر میدید و نیز به استناد روایات، قوت روح و برافروختگی رنگ امامحسین(ع) در روز عاشورا را دلیل اخلاص و مجاهدت ایشان در راه خدا و ایمان به روز جزا و اعتقاد حضرت به اینکه شهادت عزیزان ذخیره قیامت است، تفسیر کرده است. در نگاه امامخمینی امامحسین(ع)، همه زندگیاش را برای پیشبرد اسلام و ارزشهای اسلامی و رفع منکر و جلوگیری از حاکمیت ظلم و مفاسدی که حکومتها در جهان ایجاد میکنند، فدا کرد.
امامخمینی سخنان و سیره و دعاهای آن حضرت را وسیله شناخت راه خدا و راهنمای راه معرفی کرده است و با استناد به روایتی از پیامبر اکرم(ص)، قیام امامحسین(ع) را بر ضد سلطان ستمگر، تکلیف شرعی و الهی همگان دانسته است بر همین اساس بارها از مردم و روحانیان خواسته است تا یاد و راه امامحسین(ع) را زنده نگه دارند تا اسلام زنده بماند و مردم به تکالیف شرعی خود عمل کنند. امامخمینی عزاداری برای سیدالشهدا(ع) را رمز زنده نگهداشتن مکتب اهل بیت(ع) شمرده است.