ویکی امام خمینی:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «چپ|250px '''دانشگاه'''، جایگاه، مسئولیت و نقش مراکز آموزش عالی. امام‌خمینی در نکوداشت نقش دانشگاه، دانشگاهیان را فرزندان اسلام می‌خواند و بر نقش اثرگذار دانشگاه در حفظ و تداوم انقلاب اسلامی، تأکید می‌کرد. نظام آموزش عال...» ایجاد کرد) |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''دانشگاه'''، جایگاه، مسئولیت و نقش مراکز آموزش عالی. [[امام‌خمینی]] در نکوداشت نقش دانشگاه، دانشگاهیان را فرزندان [[اسلام]] می‌خواند و بر نقش اثرگذار دانشگاه در حفظ و تداوم انقلاب اسلامی، تأکید می‌کرد. | '''دانشگاه'''، جایگاه، مسئولیت و نقش مراکز آموزش عالی. [[امام‌خمینی]] در نکوداشت نقش دانشگاه، دانشگاهیان را فرزندان [[اسلام]] می‌خواند و بر نقش اثرگذار دانشگاه در حفظ و تداوم انقلاب اسلامی، تأکید می‌کرد. | ||
نظام آموزش عالی جدید در [[ایران]]، در سال ۱۲۲۹ به دست میرزاتقی‌خان امیرکبیر در تهران پایه‌ریزی شد. با افتتاح دانشگاه تهران در | نظام آموزش عالی جدید در [[ایران]]، در سال ۱۲۲۹ به دست میرزاتقی‌خان امیرکبیر در تهران پایه‌ریزی شد. با افتتاح دانشگاه تهران در ۱۳۱۳ و سپس گسترش تأسیس دانشگاه در شهرهای مختلف، وزارت علوم و آموزش عالی برای ساماندهی متمرکز آموزش عالی تأسیس شد (۱۳۴۶). در دوران [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت اسلامی]]، دانشگاه جایگاه بالایی داشت و سنگر محکمی برای دفاع از امام‌خمینی و انقلاب بود. | ||
امام‌خمینی با نامطلوب‌دانستنِ دانشگاه وابسته به [[اجانب|بیگانه]] و عاری از آموزه‌های اسلام در زمان پهلوی، پیامد آن را فساد جامعه و عامل [[عقب‌ماندگی]] مملکت می‌شمرد. بر همین اساس طرح اسلامی‌کردن دانشگاه‌ها، از اهداف مهم [[شورای عالی انقلاب فرهنگی|شورای انقلاب فرهنگی]] تعیین شد. ایشان اصلاح فرهنگی را تدریجی و درازمدت می‌خواند و بر استقلال فکری و فرهنگی در دانشگاه، سالم‌سازی دانشگاه و برخورد هوشمندانه با [[انحراف|انحرافات]] تأکید می‌کرد. | امام‌خمینی با نامطلوب‌دانستنِ دانشگاه وابسته به [[اجانب|بیگانه]] و عاری از آموزه‌های اسلام در زمان پهلوی، پیامد آن را فساد جامعه و عامل [[عقب‌ماندگی]] مملکت می‌شمرد. بر همین اساس طرح اسلامی‌کردن دانشگاه‌ها، از اهداف مهم [[شورای عالی انقلاب فرهنگی|شورای انقلاب فرهنگی]] تعیین شد. ایشان اصلاح فرهنگی را تدریجی و درازمدت می‌خواند و بر استقلال فکری و فرهنگی در دانشگاه، سالم‌سازی دانشگاه و برخورد هوشمندانه با [[انحراف|انحرافات]] تأکید می‌کرد. | ||
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران توجه امام‌خمینی به دانشگاه بیشتر شد و بزرگ‌ترین پیروزی را آشتی میان دانشگاه و حوزه شمرد. او هدف از تشکیل دانشگاه را بسیار فراتر از تربیت متخصص، بلکه تربیت انسان متعهد به اسلام، خداجو، خادم به مردم و متکی به نیروی حق می‌دانست که با اتکای به ایمان، مرعوب تطمیع [[اجانب|بیگانگان]] نمی‌شود، زیر بار [[ظلم|ستم]] نمی‌رود، در برابر تهدیدها [[استقامت|مقاومت]] می‌کند و به انفعال و تسلیم تن نمی‌دهد. | پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران توجه امام‌خمینی به دانشگاه بیشتر شد و بزرگ‌ترین پیروزی را آشتی میان دانشگاه و حوزه شمرد. او هدف از تشکیل دانشگاه را بسیار فراتر از تربیت متخصص، بلکه تربیت انسان متعهد به اسلام، خداجو، خادم به مردم و متکی به نیروی حق می‌دانست که با اتکای به ایمان، مرعوب تطمیع [[اجانب|بیگانگان]] نمی‌شود، زیر بار [[ظلم|ستم]] نمی‌رود، در برابر تهدیدها [[استقامت|مقاومت]] می‌کند و به انفعال و تسلیم تن نمی‌دهد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۳۱
دانشگاه، جایگاه، مسئولیت و نقش مراکز آموزش عالی. امام‌خمینی در نکوداشت نقش دانشگاه، دانشگاهیان را فرزندان اسلام می‌خواند و بر نقش اثرگذار دانشگاه در حفظ و تداوم انقلاب اسلامی، تأکید می‌کرد.
نظام آموزش عالی جدید در ایران، در سال ۱۲۲۹ به دست میرزاتقی‌خان امیرکبیر در تهران پایه‌ریزی شد. با افتتاح دانشگاه تهران در ۱۳۱۳ و سپس گسترش تأسیس دانشگاه در شهرهای مختلف، وزارت علوم و آموزش عالی برای ساماندهی متمرکز آموزش عالی تأسیس شد (۱۳۴۶). در دوران نهضت اسلامی، دانشگاه جایگاه بالایی داشت و سنگر محکمی برای دفاع از امام‌خمینی و انقلاب بود.
امام‌خمینی با نامطلوب‌دانستنِ دانشگاه وابسته به بیگانه و عاری از آموزه‌های اسلام در زمان پهلوی، پیامد آن را فساد جامعه و عامل عقب‌ماندگی مملکت می‌شمرد. بر همین اساس طرح اسلامی‌کردن دانشگاه‌ها، از اهداف مهم شورای انقلاب فرهنگی تعیین شد. ایشان اصلاح فرهنگی را تدریجی و درازمدت می‌خواند و بر استقلال فکری و فرهنگی در دانشگاه، سالم‌سازی دانشگاه و برخورد هوشمندانه با انحرافات تأکید می‌کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران توجه امام‌خمینی به دانشگاه بیشتر شد و بزرگ‌ترین پیروزی را آشتی میان دانشگاه و حوزه شمرد. او هدف از تشکیل دانشگاه را بسیار فراتر از تربیت متخصص، بلکه تربیت انسان متعهد به اسلام، خداجو، خادم به مردم و متکی به نیروی حق می‌دانست که با اتکای به ایمان، مرعوب تطمیع بیگانگان نمی‌شود، زیر بار ستم نمی‌رود، در برابر تهدیدها مقاومت می‌کند و به انفعال و تسلیم تن نمی‌دهد.