سازمان پیشمرگان مسلمان کرد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیشمرگ]] به معنای بلاگردان و فدایی است <ref>دهخدا، لغتنامه، ۴/۵۲۳۵.</ref> و به فرد یا گروهی که حاضرند خود را فدای شخص و چیزی کنند، پیشمرگ گفته می‌شود. سازمان پیشمرگان مسلمان کُرد تشکیلاتی سازمان‌یافته از مردم بومی کُرد بود که برای مقابله با بحران [[کردستان]] ایران تشکیل شد <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۱۳.</ref>. در میان پیروان انبیا(ع) و نیز در [[تاریخ اسلام]]، کسانی وجود داشتند که آماده بودند برای اهداف خود جانشان را فدا کنند <ref>مجلسی، بحار الانوار، ۴۲/۱۵۰ ـ ۱۵۱.</ref>؛ ازجمله گروهی از یاران [[امام‌علی(ع)]] موسوم به [[شرطة‌ الخمیس]] بودند که با آن حضرت پیمان بستند تا پای مرگ در راه ایشان فداکاری کنند <ref>مجلسی، بحار الانوار، ۴۲/۱۵۱ و ۱۸۰ ـ ۱۸۱؛ بحرالعلوم، رجال السیدبحرالعلوم المعروف بالفوائد الرجالیه، ۳/۵۳.</ref>. از این کسان تعبیر به پیشمرگ می‌شده است <ref>سلطان‌محمدی، جنگ و صلح در احادیث ، ۹۷.</ref>. امام‌خمینی به همین دلیل ملت و [[ارتش جمهوری اسلامی]] را فدایی اسلام خوانده است <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۱۲۷.</ref>. در تاریخ سیاسی و مبارزاتی مردم کردستان، سازمان‌های سیاسی و احزاب مختلفی ازجمله [[حزب دموکرات کردستان ایران]] و [[حزب دموکرات کردستان عراق]] نیروهای مسلح خود را با نام «پیشمرگ» سازمان داده‌اند ([[جوانمرد]]).

پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] گروه‌های [[ضد انقلاب]] به‌ویژه حزب دموکرات و [[کومله]] در کردستان با ادعای دفاع از خلق کُرد علیه جمهوری اسلامی آغاز به آشوب و مخالفت با انقلاب و [[نظام اسلامی]] کردند و دامنه آن [[آذربایجان غربی]] و بخشی از [[کرمانشاه]] را هم فرا گرفت <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۲۳ ـ ۲۴؛ هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات، ۳۴۲ ـ ۳۴۳؛ جمهوری اسلامی، ۳/۵/۱۳۵۸، ۱.</ref>. برخی از این گروه‌ها چنان‌که [[امام‌خمینی]] نیز اشاره کرده است <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۸۸ و ۹/۳۷۱.</ref> مانند [[سازمان پیکا]]ر، [[چریک‌های فدایی خلق]] و کومله [[مارکسیست]] بودند <ref>دریاباری، احزاب سیاسی در ایران ، ۴۹۱ ـ ۴۹۲؛ محمودزاده، آنها وجب به وجب کردستان را این گونه پاکسازی کردند، ۵۰.</ref>. آنان به مراکز و نهادهای انقلابی و اسلامی همچون کمیته‌های مردمی <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۱۴؛ چاپاری، خاطرات ، ۱/۴۷.</ref> و پایگاه‌های دولتی <ref>دریاباری، احزاب سیاسی در ایران ، ۴۹۲.</ref> و حتی [[مساجد]] <ref>جمهوری اسلامی، ۱۹/۱۲/۱۳۵۸، ۴.</ref> حمله کردند و به نام «فدایی» در کردستان به فتنه‌گری و کشتن مردم روی آوردند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۳۷.</ref>. روحانیان <ref>مرکز بزرگ اسلامی، سالنامه سنندج ، ۳۷ ـ ۳۸.</ref>، مدرسان قرآن <ref>رضایی، خاطرات ، ۱/۱۹۵.</ref> و شرکت‌کنندگان در [[نماز جمعه]] <ref>جمهوری اسلامی، ۱۲/۱۲/۱۳۵۸، ۴ و ۱۸/۱۲/۱۳۵۸، ۱۲.</ref> نیز از حمله آنان در امان نماندند {{ببینید|کردستان}} و با ناامن‌شدن کردستان، گروه قابل توجهی از متدینان و طرفداران [[انقلاب اسلامی]] به شهر کرمانشاه مهاجرت کردند <ref>جمهوری اسلامی، ۱۸/۱۲/۱۳۵۸، ۱۲؛ چاپاری، خاطرات ، ۱/۴۸؛ مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷.</ref>. در این میان کردهای مسلمان [[مریوان]] که درگیر مبارزه با ضد انقلاب بودند با نامه‌ای از [[مصطفی چمران]]، فرمانده [[ستاد جنگ‌های نامنظم]] {{ببینید|چمران، مصطفی}}، از [[محمد بروجردی]] فرمانده ستاد غرب کشور درخواست کمک کردند <ref>اسماعیلی، مسیح کردستان ، ۱۰۱ ـ ۱۰۲.</ref>. هیئت‌هایی نیز از سوی امام‌خمینی <ref>جلائی‌پور، فراز و فرود جنبش کردی ، ۹۴.</ref> و [[دولت موقت]] برای مذاکره با شورشیان و رفع غائله به منطقه اعزام شدند؛ ولی مذاکرات آنان با کارشکنی معارضان به بن‌بست رسید <ref>صادقی، علل و عوامل، ۶۲ ـ ۷۲؛ محمودزاده، آنها وجب به وجب کردستان را این گونه پاکسازی کردند ، ۵۶ ـ ۵۷.</ref>.

این شرایط منجر به تشکیل [[ستاد مشترک عملیات سپاه و ارتش]] شد که [[ناصر کاظمی بروجردی|بروجردی]]، ناصر کاظمی فرمانده [[سپاه پاسداران]] کردستان، [[احمد متوسلیان]] فرمانده سپاه مریوان، [[علی صیاد شیرازی]] و [[احمد دادبین]] از [[ارتش جمهوری اسلامی]]، از اعضای مؤثر آن بودند. پس از چند جلسه رایزنی، بروجردی برای شکستن قدرت [[ضد انقلاب]] و شکستن محاصره پادگان [[سنندج]]، طرح تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد را پیشنهاد کرد و مقرر گردید تا جهت تصویب نهایی به [[شورای انقلاب]] تقدیم شود <ref>شاهد یاران، فرمانده مقتدر و دوست‌داشتنی ، ۸؛ رفیق‌دوست، ۲۳.</ref>. از سوی دیگر، کردهای مهاجر به [[کرمانشاه]] نیز متقاضی شرکت در مبارزه با ضد انقلاب بودند <ref>موسوی، مریوان ، ۳۴ ـ ۳۵؛ احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۴۲ ـ ۴۳؛ روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۱۵.</ref> و ۳۵۰ تن از آنان با هدف تأمین امنیت [[کردستان]] به [[تهران]] رفتند <ref>رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref> و در [[مجلس خبرگان]] تحصن کردند <ref>عبدی سروآباد، خاطرات ، ۱/۱۲۰.</ref>.

پس از موافقت امام‌خمینی با تشکیل این نیرو <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۱۹ ـ ۲۰.</ref>، با تلاش [[سیدمحمد حسینی بهشتی]] رئیس شورای انقلاب <ref>عبدی سروآباد، خاطرات ، ۱/۱۲۰.</ref>، [[سیدعلی خامنه‌ای]] عضو شورای انقلاب و [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] رئیس وقت مجلس <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۱۹ ـ ۲۰؛ روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۲۷؛ رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref> طرح تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمانِ کُرد تدوین و به [[شورای عالی سپاه]] و پس از آن به [[شورای انقلاب اسلامی]] ارائه شد که با حمایت بهشتی تصویب و مسئولیت آن به بروجردی واگذار شد <ref>صفوی، خاطره ، ۱۹۶ ـ ۱۹۷؛ نصرالله زنجانی، مصاحبه، ۹۵؛ محمودزاده، آنها وجب به وجب کردستان را این گونه پاکسازی کردند ، ۵۰.</ref>. به دنبال آن در [[پاییز]] ۱۳۵۸ سازمان پیشمرگان مسلمان کرد تشکیل و فعالیت خود را آغاز کرد <ref>موسوی، مریوان ، ۳۴.</ref> و [[احمد زارعی]] از اعضای شورای فرماندهی سپاه کردستان در تشکیل این نهاد نقشی مؤثر داشت <ref>ریاضی، گزارش یک شاعر آسمانی ، ۷.</ref>.

[[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]] در مرحله نخست در [[کرمانشاه]]، نیروهای کرد مسلمان بومی و درگیر با ضد انقلاب را سازماندهی <ref>دقیقی، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس ، ۱۲/۹/۹۳؛ روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۱۵؛ رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref> و [[رحیم احمدی]] را به عنوان فرمانده این گروه منصوب <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۱۷.</ref> کرد. این نهاد برای روبه‌رو نشدن با مشکلات، چند ماهی بدون نام و نشان فعالیت کرد <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۰.</ref> و پس از آن شاخه‌هایی در [[پاوه]]، [[جوانرود]]، [[کامیاران]]، [[مریوان]] <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۲۷.</ref> و برخی از دیگر مناطق تشکیل داد. در گزینش اعضای پیشمرگ سعی می‌شد از افراد بومی، مؤمن به انقلاب <ref>شاهد یاران، فرمانده مقتدر و دوست‌داشتنی ، ۷ ـ ۸.</ref> و خوش‌سابقه استفاده شود و افراد دارای سوء سابقه پذیرفته نشوند <ref>رستگار، خاطره ، ۱۵۴ ـ ۱۵۵.</ref>. به‌تدریج شمار اعضای آن به سی هزار تن رسید و فرماندهان گردان‌ها و فرماندهان عملیاتی از پیشمرگان بودند <ref>مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷.</ref>. هسته‌های اولیه این نهاد به مدت دو ماه و نیم سلاح‌های سبک و نیمه‌سبک را آموزش دیدند <ref>چاپاری، خاطرات ، ۱/۴۸؛ روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۳۱.</ref>. علی‌اکبر مداحی از مسئولان آموزش، و پادگان«خضر زنده» در کرمانشاه، محل آموزش پیشمرگان بود <ref>مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷.</ref>. پیشمرگان در سال ۱۳۶۳ در قالب گردان‌ها و گروه‌های ضربت موسوم به نبی اکرم(ص) و حضرت رسول(ص) نقش ایفا می‌کردند <ref>رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref> و بودجه آن از طریق [[ارتش]] پرداخت می‌شد <ref>مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷.</ref>.

سازمان پیشمرگان کُرد، انگیزه تشکیل این نهاد را در اطلاعیه‌ای در ۱۶/۱۱/۱۳۵۸ مبارزه با ضد انقلاب با تکیه بر [[قرآن]] و رهنمودهای وحدت‌طلبانه امام‌خمینی و دوری از [[تفرقه]] بیان و نخستین کار خود را آموزش نیروهای مسلمان برای [[جهاد]] با [[کفار]] اعلام کرد و از همه مردم دلسوز مسلمان دعوت کرد به این تشکیلات بپیوندند <ref>جمهوری اسلامی، ۱۶/۱۲/۱۳۵۸، ۵.</ref>. دفاع از [[اسلام]] و [[جمهوری اسلامی]] و راه امام‌خمینی <ref>جمهوری اسلامی، ۱۲/۱۲/۱۳۵۸، ۶.</ref>، تأمین امنیت منطقه، نجات کردستان از سیطره گروه‌های ضد انقلاب، توجه به مسائل فرهنگی ـ سیاسی <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۵ ـ ۲۷؛ فائق‌فرجی، روزهای سبز کردستان ، ۱/۱۳ ـ ۱۴.</ref> از اهداف اساسی تشکیل این نهاد بود.

تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد با استقبال مردم متدین کردستان روبه‌رو شد <ref>شاهد یاران، فرمانده مقتدر و دوست‌داشتنی ، ۸.</ref> و مردم برای پیوستن به این نهاد از نقاط مختلف کردنشین، ازجمله جوانرود و حتی مناطقی که در تصرف ضد انقلاب بود، اعلام آمادگی کردند <ref>اسماعیلی، مسیح کردستان ، ۷۸ ـ ۷۹.</ref>. طایفه‌ها و طبقه‌های گوناگونی از مردم کرد عضو آن شدند، ازجمله [[عشایر]] شمال و جنوب <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۳۷.</ref>، مردم شهرهای گوناگون کردستان به‌ویژه کرد‌های سنندج <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۲.</ref>، بازاریان <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۴۱.</ref> و [[معلمان]] <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۳۷.</ref>؛ همچنین گروه قابل توجهی از روحانیان برجسته کردستان با پیشمرگان مسلمان کرد همکاری می‌کردند و برخی از آنان به عضویت این نهاد درآمدند <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۳۷؛ مرکز بزرگ اسلامی، سالنامه سنندج ، ۳۷، ۳۸ و ۴۲.</ref>. زنان کرد نیز از پیشمرگان حمایت می‌کردند و در مواقعی دوشادوش همسران پیشمرگ خود می‌جنگیدند <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۹ ـ ۴۰.</ref>. مردم مسلمان مناطق کردنشین به‌ویژه [[بازاریان]]، افزون بر حمایت‌های معنوی به این سازمان کمک‌های مالی نیز می‌کردند؛ چنان‌که لباس‌های هم‌شکل پیشمرگان را آنان تهیه می‌کردند <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۴.</ref>. در وقت آزادسازی سنندج در [[اردیبهشت]] ۱۳۵۹ <ref>ابوالفتحی، روزنامه ایران ، ۱۷.</ref>، مردم از پیشمرگان و دیگر [[رزمندگان]] استقبال و مسجد جامع سنندج را چراغانی کردند <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۴ ـ ۳۵.</ref>. همچنین سازمان‌ها، انجمن‌های اسلامی کارگری و دانشجویی گوناگون کشور ضمن محکوم‌کردن شرارت و [[تجزیه‌طلبی]] در کردستان از این نهاد حمایت کردند <ref>جمهوری اسلامی، ۱۲/۱۲/۱۳۵۸، ۶.</ref>.

گروه‌های ضد انقلاب که از تشکیل این نهاد به وحشت افتاده بودند، به ترور پیشمرگان و پشتیبانان آنان برخاستند <ref>شاهد یاران، فرمانده مقتدر و دوست‌داشتنی ، ۸.</ref> و به خانواده‌های رزمندگان کُرد حمله کردند؛ ولی آنان در برابر این مشکلات صبر ‌کردند <ref>خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۶۳.</ref> و این مشکلات نتوانست آنان را به تسلیم وادارد <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۲ ـ ۲۳.</ref>. با آنکه در آغاز، این نهاد از نظر مالی در تنگنا بود و حقوق اندکی به اعضای آن پرداخت می‌شد <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۵؛ مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷.</ref> و حتی برخی از پیشمرگان برای تجهیز این نهاد، از خود هزینه می‌کردند <ref>چاپاری، خاطرات ، ۱/۵۸ ـ ۵۹.</ref>، تبلیغات علیه این نهاد از سوی گروه‌های ضد انقلاب بسیار بود. آنان اعضای این نهاد را متهم به منفعت‌طلبی می‌کردند <ref>ایازی، روزنامه اصفهان زیبا ، ۲۳.</ref>. امام‌خمینی از پیشمرگان خواست که برای پاکسازی مناطق آلوده وارد عمل شوند <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۴.</ref>.

در عین حال، برخی از [[پاسداران انقلاب اسلامی]] در آغاز، به سبب روشن‌نبودن پیامدهای تأسیس چنین نهادی با تشکیل آن مخالف بودند <ref>یاسینی، خاطره ، ۱۶۲ ـ ۱۶۳.</ref>؛ ولی در ادامه به مثبت‌بودن تشکیل این نهاد پی بردند. [[دولت موقت]] نیز با تشکیل چنین نهادی مخالف بود و از آنان نیز حمایت نمی‌کرد <ref>جمهوری اسلامی، ۱۸/۱۲/۱۳۵۸، ۱۲؛ صفوی، خاطره ، ۱۹۶ ـ ۱۹۷.</ref>.

نگاه دست‌اندرکاران این نهاد به‌ویژه بروجردی به منطقه، بر نگاه معرفتی و محرومیت‌زدایی فرهنگی و اقتصادی و معرفی انقلاب از راه اخلاق به مردم استوار بود <ref>نصرالله زنجانی، مصاحبه، ۹۵.</ref>. رفتار اسلامی و برابرانه و برادرانه فرماندهان با پیشمرگان بسیار مورد توجه بود <ref>نیک‌روزی، خاطرات ، ۱/۱۷۵ ـ ۱۷۶.</ref>. آرامش و انصاف و آزاد‌اندیشی و احترام به افکار دیگران <ref>الله‌مرادی، امتداد، ۲۶ ـ ۲۷.</ref>، [[صداقت]]، [[ایمان]]، پایمردی و [[شجاعت]] و ایثار بروجردی فرمانده [[سپاه کردستان]] <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۲.</ref> و اعتماد وی به مردم کرد <ref>عسکری، خاطره، ۸۶.</ref>، موجب جذب جوانان پیشمرگ به وی شد <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۲.</ref>. وی برای مردم همچون پدر بود. او به افراد و حتی معارضان اجازه می‌داد که سخن خود را بدون دغدغه بیان کنند و جواب بشنوند <ref>الله‌مرادی، روزهای سبز، ۱/۷۸ ـ ۷۹.</ref>. دلسوزی <ref>محمود‌زاده، آنها وجب به وجب کردستان را این گونه پاکسازی کردند ، ۵۰ ـ ۵۱.</ref> و نیز نجابت و [[تقوا]] و رفتار نیکوی [[احمد متوسلیان]] <ref>بارزگان، خاطرات ، ۱۴۷؛ الله‌مرادی، امتداد، ۲۷.</ref> و رفتار انسانی و اسلامی [[علی صیاد شیرازی]] <ref>رضایی، خاطرات ، ۱۹۸.</ref> در رفتار نیک پیشمرگان مؤثر بود. این نهاد پیش از آنکه سازمانی نظامی باشد، نهادی فرهنگی بود <ref>نوروزی و کمیلی، بخوانید افسانه نیست ، ۲۴.</ref>. پیشمرگان داوطلبانه جذب شده بودند و روحیه [[عبادت]] و [[معنویت]] و اخلاق در میان آنان رواج داشت و آنان سعی می‌کردند اعتقادات خود را ارتقا دهند و حلقه‌های [[ذکر]] و [[قرائت قرآن]] در میان آنان برگزار می‌شد <ref>الله‌مرادی، روزهای سبز، ۱/۶۸ ـ ۶۹.</ref>. پیشمرگان بسیار مردم‌دوست و ایثارگر <ref>تفاهم، ۱۲.</ref>، انقلابی، طرفدار ایرانی مستقل و یکپارچه <ref>صادقی‌گویا، مصاحبه ، ۴۹ ـ ۵۰.</ref> بودند. رابطه آنان با پاسداران غیر بومی برادرانه و صمیمی بود و رابطه [[مهاجران]] و [[انصار]] یاران [[پیامبر اکرم(ص)]] را به خاطر می‌آورد <ref>الله‌مرادی، روزهای سبز، ۱/۷۲؛ سلیمانی، روزنامه جام جم ، ۲.</ref>. آنان در [[نماز جماعت]] به پاسداران اقتدا می‌کردند <ref>مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷.</ref> و با دیگر [[نیروهای مسلح]] نیز صمیمیت و همکاری را به اوج رسانده بودند <ref>خامنه‌ای، حدیث ولایت، ۳۵.</ref>. چالاکی و چابکی و توانایی رزمی از دیگر ویژگی‌های پیشمرگان بود <ref>رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref>.

نهاد پیشمرگان مسلمان کرد آثار و برکات فرهنگی، سیاسی و اعتقادی بسیاری را در پی داشت <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۴؛ فائق‌فرجی، روزهای سبز کردستان، ۱/۱۳.</ref>. از آنجا‌که توجه به مسائل دینی و قرآنی در سرلوحه فعالیت‌های سازمان قرار داشت <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۵.</ref>، این گروه مظهر آگاهی مردم کرد و نماد [[وحدت]] میان [[شیعه]] و [[سنی]] به‌ شمار می‌آمد <ref>جلیلی، روزنامه جام جم ، ۲.</ref>. شکل‌گیری این سازمان که نخستین تجربه گسترده به‌کارگیری نیروهای مردمی و بسیج به منظور دفاع از [[انقلاب اسلامی]] در آن منطقه <ref>فائق‌فرجی، روزهای سبز کردستان، ۱/۱۴.</ref> با تربیت نیروهای لازم از میان مسلمانان کُرد بود، سبب نفوذ و حاکمیت [[نظام اسلامی]] در کردستان شد <ref>مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷.</ref> و بر پیوند و همدلی نیروهای بومی هوادار انقلاب و نیروهای غیر بومی افزود <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۳۵.</ref>. همچنین نشان‌دادن تصویری درست از مردم کردستان به دیگر مردم ایران از دیگر پیامدهای تشکیل این سازمان بود. گروه‌های [[ضد انقلاب]] سعی می‌کردند که مردم کرد را ضد انقلاب نشان دهند؛ ولی آنان با حمایت گسترده از پیشمرگان ثابت کردند که مدافع نظام اسلامی و انقلاب‌اند <ref>عابدی، مصاحبه ، ۱۱.</ref>. همچنین این گروه طرح‎‌هایی را به مسئولان برای بازگشت آرامش به منطقه ارائه کردند؛ ازجمله این طرح‌ها درخواست اعزام هیأت تقسیم اراضی به کردستان بود <ref>جمهوری اسلامی، ۶/۵/۱۳۵۹، ۵.</ref>. پیشمرگان با انتشار اطلاعیه و دیدار با مسئولان کشور، ماهیت گروه‌های ضد انقلاب را به مردم ایران ‌نمایاندند <ref>جمهوری اسلامی، ۲۰/۱۲/۱۳۵۸، ۴؛ ۲۱/۱۲/۱۳۵۸، ۴ و ۲۶/۱۲/۱۳۵۸، ۴.</ref>. آنان ضمن شرح جنایت‌های ضد انقلاب در حق مردم کردستان از مردم سراسر ایران دعوت کردند به یاری مردم کردستان برخیزند <ref>جمهوری اسلامی، ۱۳/۱۲/۱۳۵۸، ۴.</ref>. اعضای این نهاد به‌گونه‌ای رفتار می‌کردند که ضمن پاکسازی منطقه به مردم آسیب نرسد <ref>چاپاری، خاطرات ، ۱/۵۶.</ref> و یکی از عوامل طولانی‌شدن عملیات پاکسازی مناطق درگیر، پیشگیری از کشته و زخمی‌شدن ساکنان آن مناطق بود <ref>الیاسی، نقش مردم‌یاری در مدیریت بحران ، ۸.</ref>.

پس از اعلام [[عفو عمومی]] امام‌خمینی در شهریور ۱۳۵۸ در کردستان <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۴۴۵ ـ ۴۴۶.</ref>، افراد فریب‌خورده بسیاری از گروه‌ها به صورت انفرادی و گروهی تسلیم شدند و سلاح را زمین گذاشتند <ref>چوپانی، خاطرات ، ۱/۱۰۹.</ref> {{ببینید|عفو(۲)}}. عملکرد خوب پیشمرگان نیز موجب شد که عده‌ای از افراد مخالف [[جمهوری اسلامی]] داوطلبانه به صف پیشمرگان بپیوندند و منشأ خدمات ارزنده‌ای شوند <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۸؛ الله‌مرادی، روزهای سبز، ۱/۷۷ ـ ۷۹.</ref>. پیشمرگان با افراد فریب‌‌خورده مدارا و با افراد بازداشت‌شده با منطق انسانی و اسلامی رفتار می‌کردند و این خود زمینه تحول و جذب آنان را فراهم می‌کرد <ref>الله‌مرادی، روزهای سبز، ۱/۷۷ ـ ۷۹.</ref>.

از سوی دیگر، پیشمرگان در شناسایی عوامل ضد انقلاب با [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]] و [[ارتش]] همکاری می‌کردند و پابه‌پای آنان در پاکسازی‌ها شرکت داشتند <ref>اطلاعات، روزنامه، ۳۰/۱/۱۳۶۱ش، ۱ و ۱۵؛ مداحی، تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۷؛ روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۳۰ ـ ۳۱.</ref> و به دلیل تجربه و توان [[جنگ‌های چریکی]]، سد محکمی در برابر ضد انقلاب بودند <ref>ایازی، روزنامه اصفهان زیبا ، ۲۳.</ref>. بیشترین تلاش‌های اطلاعاتی را این افراد انجام می‌دادند <ref>رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref>. آنان در نخستین عملیات در [[زمستان]] ۱۳۵۸ در جریان آزادسازی کامیاران از دست ضد انقلاب درخشیدند <ref>صفوی، خاطره ، ۱۹۶ ـ ۱۹۷؛ فائق‌فرجی، روزهای سبز کردستان، ۱/۱۳ ـ ۱۴.</ref>. آنان پس از آزادکردن کامیاران از مردم دعوت کردند که جنایت‌های گروه‌های ضد انقلاب را در ویران‌کردن مسجدها تماشا کنند <ref>جمهوری اسلامی، ۲۶/۱۲/۱۳۵۸، ۴.</ref>. شهرهای باینگان و نودشه نیز به همت این گروه آزاد شد <ref>روحی، شکل‌گیری بحران کردستان و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد ، ۳۲.</ref>. آنان در عملیات شکست محاصره پادگان سنندج در [[اردیبهشت]] ۱۳۵۹ <ref>اسماعیلی، مسیح کردستان ، ۲۰۰ ـ ۲۰۱؛ احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۳۰ ـ ۳۵؛ ابوالفتحی، روزنامه ایران ، ۱۷.</ref> و شکستن محاصره پادگان شهید عبادت مریوان و نجات خانواده‌های ارتشیان <ref>چاپاری، خاطرات ، ۱/۵۹ ـ ۶۰.</ref> و نیز عملیات پاکسازی مریوان <ref>بارنامه، خاطرات ، ۱/۸۴.</ref> در تیر ۱۳۵۹ <ref>موسوی، مریوان ، ۲۹ ـ ۳۰ و ۴۲.</ref> شرکت داشتند. آنان همچنین به همراه دیگر نظامیان در مهر و آبان ۱۳۶۰ در عملیات آزادسازی بوکان و اشنویه <ref>هشترخانی و دیگران، [[آذربایجان غربی]] در گذار از بحرانها ، ۲/۱۴۸ و ۱۸۵ ـ ۱۸۶.</ref> و [[سقز]] شرکت کردند <ref>فخری، مجله تبیان ، ۴۸.</ref>. کمک به شکست حلقه محاصره ستون اعزامی از [[سنندج]] به [[مریوان]] به فرماندهی صیاد شیرازی از کارهای دیگر این سازمان بود <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۲۴.</ref>.

همچنین پیشمرگان از سال ۱۳۵۹ ـ ۱۳۶۱ در پاکسازی جاده‌های مواصلاتی و روستاهای کردستان نقش داشتند <ref>خامنه‌ای، فرهیختگان، ۴.</ref> و در آزادسازی جاده سردشت پیرانشهر در سال ۱۳۶۱ شرکت کردند <ref>حیدری، سردشت قطعه‌ای از بهشت ، ۶۰ ـ ۶۱.</ref>. امام‌خمینی در پیامی در ۲۵/۴/۱۳۶۱ پیروزی [[رزمندگان اسلام]] در آزادسازی جاده [[سردشت]] ـ [[پیرانشهر]] را تبریک گفت <ref>صادقی، آذربایجان غربی، ۹۰ ـ ۹۲.</ref>. همچنین پیشمرگان مسلمان در سال ۱۳۶۲ به نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و [[ژاندارمری]] در آزادسازی جاده [[مهاباد]] ـ سردشت کمک کردند و توانستند آنجا را پس از چهار سال از تصرف ضد انقلاب خارج کنند <ref>صادقی، آذربایجان غربی، ۶۲ ـ ۶۳ و ۹۶.</ref> و منطقه را امن سازند <ref>فائق‌فرجی، روزهای سبز کردستان، ۱/۱۴.</ref>. با ایجاد امنیت نسبی، [[مرکز بزرگ اسلامی]] غرب کشور که در سال ۱۳۵۹ به هدف سامان‌دادن به امور روحانیان منطقه تأسیس شده بود، فعالیت‌های خود را گسترش داد <ref>مرکز بزرگ اسلامی، سالنامه سنندج ، ۴.</ref>.

پیشمرگان در دفع تجاوز [[ارتش عراق]] به ایران نیز نقش داشتند <ref>احمدی، رحیم، خاطرات ، ۱/۴۲.</ref>. آنان ازجمله در کنار سپاه و ارتش در [[عملیات قوچ سلطان]] <ref>عبدی، خاطرات ، ۱/۱۳۴ ـ ۱۳۵؛ موسوی، مریوان ، ۶۰.</ref> [[عملیات قادر]]، [[عملیات والفجر ۲|والفجر ۲]] و [[عملیات والفجر ۴|والفجر ۴]] شرکت داشتند <ref>رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس؛ موسوی، مریوان ، ۷۴ ـ ۷۵.</ref> و صدها نفر از آنان در کنار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به [[شهادت]] رسیدند <ref>جمهوری اسلامی، ۲۹/۲/۱۳۹۴، ۱؛ بهرامی ابهر، سفر به بانه دیار خاطره‌ها ، ۱۱.</ref>. خانواده قادرخان‌زاده از پیشمرگان کرد بانه، شش شهید و یک جانباز در راه خدا دادند <ref>رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref>. در میان اسیران زندان «[[زندان دولتو|دولتو]]» (زندانی که ضد انقلاب ایجاد کرده بود) که در [[اردیبهشت]] ۱۳۶۰ به‌ دست [[عراق]] و با اشاره [[دموکرات‌ها]] بمباران شد <ref>احمدی، بتول و دیگران، اوج مظلومیت ، ۱/۵۸ ـ ۶۸.</ref>، کسانی از پیشمرگان مسلمان کرد نیز وجود داشتند <ref>حیدری، سردشت قطعه‌ای از بهشت ، ۶۴.</ref>. مردم مسلمان کرد ۵۴۰۰ [[شهید]] تقدیم [[انقلاب اسلامی]] کرده‌اند <ref>همشهری آنلاین، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> که هزار نفر از آنان از اعضای این نهاد بوده‌اند <ref>خبرگزاری فارس، ۱۱/۱۱/۱۳۹۳ش.</ref>. برخی از شهدای معروف پیشمرگان مسلمان کرد عبارت‌اند از: عبدالله جماران، محمود غمیان، علی غفوری، شمس‌الدین سیدپناهی، ناصر احمدی، اسماعیل دوراجی، خلیل رضایی، علی تهماسبی، سیدصدیق حسین‌پناهی، اقبال پیکی، حامد عراقی، حاجی صلاحی، سیدعطاءالله حسینی، عبدالله ترک، رشید محمدرضایی، فرهاد رستمی، عزیز خدیور <ref>رستگارپناه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس.</ref>، مختار کمانگر، محمد کاکسنوی، مصطفی مردوخی <ref>مرکز بزرگ اسلامی، سالنامه سنندج ، ۳۷، ۳۸ و ۴۲.</ref> و کیکاووس پیری <ref>کریمی، روزنامه کیهان ، ۹.</ref>. از میان ۵۶۲ شهید [[زن]] استان کردستان گروهی از آنان از بانوانی بودند که با پیشمرگان مسلمان کرد همکاری می‌کردند <ref>منصوری، روزنامه اعتدال ، ۳.</ref> {{ببینید|کردستان}}.

پیشمرگان به امام‌خمینی بسیار علاقه‌مند بودند و خود را فرزندان ایشان می‌شمردند <ref>ایازی، روزنامه اصفهان زیبا ، ۲۳.</ref>. آنان به‌صراحت دلیل این حرکت خود را [[دفاع]] از [[اسلام]] و [[جمهوری اسلامی]] و حمایت از راه امام‌خمینی اعلام می‌کردند <ref>جمهوری اسلامی، ۱۲/۱۲/۱۳۵۸، ۶.</ref>. این جمعیت پیوسته مطیع دستورهای امام‌خمینی بودند و در یکی از دیدارها [[وفاداری]] و پایمردی خود در دفاع از اسلام و امام‌خمینی را تا آخرین قطره خون خود ابراز کردند و از دولت خواستند که آنان را در جهت اهداف خود یاری کند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۲۸۴.</ref>. پیشمرگان در ۱۰/۱۲/۱۳۵۸ در تلگرامی به ایشان ضمن حمایت از جمهوری اسلامی و انتقاد از مماشات دولت موقت در برابر ضد انقلاب، رفتار دوگانه [[حزب دموکرات کردستان]] در مذاکره با دولت همراه با ادامه جنایت در کردستان را منافقانه خواندند <ref>جمهوری اسلامی، ۱۱/۱۲/۱۳۵۸، ۴.</ref>. پس از اعلام سلامتی امام‌خمینی در پی بیماری ایشان در بهمن ۱۳۵۸، پیشمرگان در اطلاعیه‌ای با آرزوی بهبودی کامل برای ایشان، ایشان را پدر انقلاب اسلامی و وجود ایشان را حامی مظلومان و درمان‌کننده دردهای مردم کردستان و منجی منطقه از دام دست‌اندرکاران شرق و غرب و انقلاب را نیازمند به وجود ایشان خواندند و خداوند متعال را به سبب سلامتی ایشان سپاس گفتند <ref>جمهوری اسلامی، ۱۹/۱۲/۱۳۵۸، ۴.</ref>.

همچنین پس از شرکت پیشمرگان کرد مسلمان در آزادساختن کامیاران از توابع کرمانشاه، بروجردی با عده‌ای از پیشمرگان ازجمله رحیم احمدی، مسعود غمیان، داریوش چاپاری و عده‌ای از پیشمرگان مسلمان کرد شاخه پاوه و نوسود به دیدار امام‌خمینی رفتند. ایشان با پیشمرگان بسیار پدرانه برخورد کرد و دلسوزانه به راهنمایی فرزندان پیشمرگ خود پرداخت و پس از پایان دیدار از آنان دعوت کرد تا پس از صرف نهار در کنار ایشان، راهی کردستان شوند. پیشمرگان به همراه بنیان‌گذار انقلاب با نان و پنیر و خرما پذیرایی شدند. آنان همواره از سادگی و صفای امام‌خمینی و همانندی حالات ایشان با [[اصحاب رسول خدا(ص)]] با خوبی و خوشی یاد کرده‌اند <ref>نیک‌روزی، خاطرات ، ۱/۱۷۴ ـ ۱۷۵.</ref>. توده مردم کردستان به‌ویژه پیشمرگان مسلمان کُرد که علاقه‌مند به [[امام‌خمینی]] بودند، پس از شنیدن درگذشت ایشان بسیار متأثر شدند و برخی از آنان در رثای ایشان با صدای بلند نوحه کُردی می‌خواندند و جمع بسیاری از کردهای اهل سنت برای شرکت در تشییع جنازه ایشان راهی تهران شدند <ref>خبرگزاری تسنیم، ۱۴/۳/۱۳۹۶.</ref>.

سازمان پیشمرگان مسلمان کرد در سال ۱۳۶۳ به سبب رسمی‌شدن اعضای این نهاد و با هدف نظم و انضباط و کارآیی بیشتر، در [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]] ادغام و به صورت بخشی از مجموعه این نهاد بزرگ به فعالیت خود ادامه داد <ref>مرکز بزرگ اسلامی، سالنامه سنندج ، ۳۸.</ref>.